Trawa sudańska: technologia uprawy, szybkość wysiewu, nasiona i cechy biologiczne

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Sudańska trawa (lub sorgo sudańskie, sudańskie) jest wysokoplenną uprawą rolniczą. Rośnie w idealnych warunkach do trzech metrów, tworząc do 120 łodyg z jednego korzenia. Przy odpowiedniej agrotechnice uprawy daje rekordowe plony wśród jednorocznych traw pastewnych. W postaci kiszonki, siana, świeżo ściętej zielonej masy służy do tuczu bydła.

Trawa Sudanu: cechy biologiczne

Sorghum sudanense należy do rodzaju sorgo. Włóknisty, mocny system korzeniowy może osiągnąć głębokość 2,5 mi szerokość 75 cm. Nieowłosiona cylindryczna łodyga jest wypełniona białym gąbczastym miąższem. Nie wszystkie odmiany są wysokie. Istnieją również rośliny zwarte, o wysokości poniżej metra, o małej (do 12 pędów) i średniej (12-25) krzaczkowatości. Odmiany różnią się również kształtem krzewu:

• Pionowo.
• Kłamstwo.
• Leży.
• Rozkład.
• Lekko rozciągnięty.

Wygodniej jest kosić słabo rozłożyste, wyprostowane krzewy, dlatego najpopularniejszym jest sorgo sudańskie o tych cechach. Bardzo wysoka sudańska trawa rośnie w tropikach, fotco uderza w wyobraźnię. Bardziej zwarte odmiany są często uprawiane w Rosji: trawa Mironovskaya 8, 12, Kinelskaya 100, Aida, Hercules 3, Chernomorka, Volgogradskaya 77, Azimut, Brodskaya 2, Novator 151, Severyanka, Novosibirskaya 84, Kamyshinskaya 51, Zonalskaya 6 i inne.

Właściwości odżywcze

Sudańska trawa w postaci siana i zieleniny jest dobrym pożywnym pokarmem. W zielonej masie białko - 3%, białko - 4,4%, cukry - 7,9-9,1%. Korzystne jest mieszanie Sudanu z roślinami strączkowymi, w szczególności z lucerną. Takie mieszaniny są bardziej nasycone wapniem, białkami, substancjami ekstrakcyjnymi wolnymi od azotu. Obfitość gęstej zielonej masy, odporność na wypas i możliwość szybkiego wzrostu (4-5 razy w sezonie) czynią Sudańczyka jedną z najlepszych traw pastwiskowych.

Jakość odżywcza siana zależy od czasu koszenia. Jeśli zostanie zebrany w fazie kłoszenia, w produkcie pozostanie dużo białka surowego – 14-16%. Jeszcze więcej białka (14,2-18,9%) zostanie zaoszczędzone, jeśli Sudańczyk zostanie skoszony w fazie kołysania. Kiszonkę zaleca się zbierać w trakcie wysypywania ziarna. Nawiasem mówiąc, kiszonka jest pod względem odżywczym porównywalna z kukurydzą.

Technologia uprawy trawy Sudan

Do siewu nasion optymalnymi poprzednikami są warzywa, rośliny z kolcami (zwłaszcza ozime). Wymagana kontrola chwastów. Badania Syberyjskiego Instytutu Badawczego wykazały, że w warunkach leśno-stepowych przyzwoity plon nasion uzyskuje się po ugorze, warstwie bylin i kukurydzy.

Ważne jest, aby się z nimi obchodzićgleba, biorąc pod uwagę jej rodzaj i strefę. Najbardziej produktywne jest przeprowadzenie głównego przetwarzania jesienią. Pomoże to nasycić ziemię wilgocią z przedłużających się jesiennych deszczy i śniegu. W zachodniej Syberii (strefa leśno-stepowa) jesienią pole jest zaorane głęboko (o 25 cm), a wiosną, aby zatrzymać wilgoć, przechodzą dwiema ścieżkami z bronami zębowymi. Wyrównanie, wałowanie pól przez planistów przed i po siewie zapewnia przyjazne sadzonki.

Z wyjątkiem terenów podmokłych, sudańska trawa nie jest wymagająca na glebach. Cechy biologiczne zapewniają dobre zbiory nawet na terenach słonawych. Najlepsi poprzednicy to groch, pelyushka, wyka, lucerna, kapusta, ziemniaki. Korzystna jest również uprawa roślin strączkowych razem z sorgo sudańskim.

Im szybciej wykonywane są pierwsze i drugie sadzonki, tym większa zielona masa wyrośnie w kolejnych 2-3 sadzonkach. Zaleca się zbiór siana kosiarką z kondycjonerem. Spłaszczone łodygi więdną szybciej i lepiej, naturalne suszenie jest przyspieszone.

Przygotowanie nasion

Nasiona traw Sudan reagują na przygotowanie podłoża siewnego. Trawienie na przemian z ogrzewaniem powietrzno-termicznym, traktowaniem mikronawozami. Nasiona otrzymują impuls biologiczny, kiełkują razem, są nasycane mikroelementami przy minimalnym zużyciu nawozu.

Jednym ze sposobów aktywacji procesów biochemicznych i fizjologicznych jest spryskiwanie przed sadzeniem specjalnymi roztworami zawierającymi bor (można zastąpić cynkiem) i mangan. W 2 litrach wody rozpuścić 15-18 g zwykłego nadmanganianu potasu i 6-9 g soli boru lubcynk. Ta objętość wystarcza na przetworzenie 1 centa nasion. W celu równomiernego rozprowadzenia nasiona są wielokrotnie dokładnie mieszane. Przed siewem muszą być wysuszone.

Bardziej nowoczesną metodą przygotowania łoża siewnego jest wernalizacja. Do pojemnika wlać 20 litrów wody, wsypać środek nasion. Poczekaj, aż nasiona całkowicie wchłoną wodę. Następnie wyjmuje się je i formuje w małe stosy, przetrzymując w tym stanie przez 8 dni w ciemności w temperaturze 20-30 ˚C. Aby zapobiec gniciu, masę regularnie miesza się i odgarnia. Konieczne jest monitorowanie tempa kiełkowania. Jeśli nasiona wylęgają się zbyt szybko, hałdy są grabione. Wernalizacja jest szczególnie skuteczna w przypadku upraw nasiennych.

Części wysiewu

Sudańską trawę wysiewa się tylko w ciepłej glebie (+10 ˚C). Szybkość wysiewu zmienia się w zależności od metody siewu. Metodą ciągłą zwykłą - w granicach 25-30 kg na 1 ha. W przypadku metody szerokorzędowej w suchych regionach norma wynosi o połowę mniej - 10-15 kg. Przy wystarczającej wilgotności nasiona sadzi się mechanicznie na głębokość 3-5 cm Na wysuszonych, lekkich glebach nasiona sadzi się głębiej - 6-8 cm Jeśli trawa Sudanu jest wysiewana w mieszance z innymi uprawami, szybkość siewu zmniejsza się o 15-25%.

Przygotowanie rozsadnika

Przygotowanie łoża siewnego jest czasochłonne. Jeśli pominiesz jeden z etapów, zmniejszy się przyjazność sadzonek, krzewienie i produktywność. Kolejność operacji to:

1. Peeling.
2. Głęboka jesienna orka.
3. Wczesnowiosenne bronowanie.
4. Podwójnyuprawa przedsiewna.
5. Zagęszczanie gleby przed siewem.
6. Zagęszczanie gleby po siewie.

Nawozy stosowane w odpowiednim czasie zwiększają plony. Zalecane dawki na 1 ha: 20-30 kg potażu, 30-45 kg fosforu, 30-45 kg nawozów azotowych.

Przydatne właściwości

Oprócz obfitych zbiorów zielonej masy pastewnej, trawa sudańska ma korzystny wpływ na glebę, zwalcza chwasty. Dzięki silnym korzeniom włóknistym, kultura zwiększa wilgotność i przepuszczalność powietrza gleb, rozluźnia je, rozjaśnia, strukturuje i drenuje z nadmiarem wilgoci. Gleba spulchniona trawą wydajniej przepuszcza powietrze, pożyteczne mikroorganizmy glebowe i robaki rozmnażają się lepiej, przyspieszając przetwarzanie próchnicy. Same rośliny mniej chorują, plony rosną.

Zdolność Sudańczyków do wzrostu na glebach zasolonych umożliwia włączenie do płodozmianu słonych bagien nieodpowiednich dla innych upraw. W miejscach, w których postępuje erozja, przydatne jest również zasianie tej trawy potężnymi, gęstymi korzeniami, które zapobiegają wietrzeniu i wypłukiwaniu cząstek gleby.

Ale są niuanse. Podobnie jak kukurydza, Sudańczyk wydobywa z gleby wiele pierwiastków śladowych, zubażając ją. Problem rozwiązuje wspólne sadzenie roślin jednorocznych fasoli. Wysokiej jakości pogłówny z nawozami przywraca również równowagę mikrobiologiczną.