Infrastruktura innowacji: koncepcja i charakterystyka

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Problemy innowacyjnego rozwoju często tkwią w błędnych zasadach budowania infrastruktury – podstawy, na której ulokowana jest działalność innowacyjna przedsiębiorstwa, regionu, a nawet kraju. Czym jest taka baza i co to oznacza dla rozwoju systemu?

Koncepcja infrastruktury innowacyjnej

Każdy system stosunków społecznych lub przemysłowych z biegiem czasu powinien zająć całkowicie nowy poziom. Dzięki stopniowemu rozwojowi taki system ewoluuje, doskonali się, a jego cechy osiągają nowy poziom. To dzięki tak postępowemu rozwojowi następuje proces rozwijania potencjału naukowego i technicznego społeczeństwa, co daje impuls do rozwoju cywilizacji jako całości.

Na ogół rozwój infrastruktury innowacyjnej dotyczy procesów wielkoskalowych, takich jak tworzenie nowego podejścia do zarządzania w skali kraju. Dlatego procesy formowania mają zastosowanie głównie w skali krajowej i opierają się na wprowadzaniu nowych projektów w obrębie tego samego kraju.

Infrastruktura innowacyjna jest głównym mechanizmem całkowicie nowegodziałania istniejącego systemu. Pojęcie to może mieć różne znaczenia, ale jego istota sprowadza się do tego, że jest to zbiór różnych, ściśle ze sobą powiązanych struktur, które służą i stymulują kiełki innowacji w kraju.

Elementy infrastruktury innowacyjnej

W naszym kraju podmiotami innowacyjnej struktury rozwoju są: centra innowacji i technologii, laboratoria badawcze dużych uczelni, inkubatory technologiczne, centra biznesowe itp. Obejmuje to wszystkie organizacje, które stymulują innowacje w różnych dziedzinach nauki i ekonomii.

Podejście systemowe

Innowacyjna infrastruktura rozwija się i ulepsza. Do monitorowania jego rozwoju stosuje się różne podejścia. Najbardziej uniwersalna jest systemowa metoda badania procesów. Bada tworzenie innowacyjnej infrastruktury i polega na podzieleniu całej różnorodności ośrodków i organizacji edukacyjnych na kilka bloków.

1. Blok finansowy - odpowiedzialny za rozwój infrastruktury finansowej, za przyciąganie inwestycji w ośrodki badawcze, za efektywny rozwój różnego rodzaju pomocy finansowej.
2. Jednostka produkcyjno-technologiczna - odpowiedzialna za prowadzenie eksperymentów i eksperymentów w ramach prowadzonych badań i projektów.
3. Blok informacyjny – odpowiedzialny za relacje z działalności badawczej w mediach, przygotowujeinformacje prasowe, konferencje, wywiady, rozmowy o pracę.
4. Blok personelu - zapewnia pracowników, którzy są w stanie wprowadzić do systemu nowe metody i wiedzę.
5. Blok konsultingowo-ekspercki obejmuje organizacje zajmujące się świadczeniem usług w zakresie patentowania, ochrony własności intelektualnej, certyfikacji i standaryzacji, a także ośrodki świadczenia usług konsultingowych.
6. Blok sprzedażowy - odpowiada za atrakcyjność projektów dla inwestorów, kreuje atrakcyjność handlową dla innowacyjnego produktu, toruje korytarz od ośrodka badawczego do przedsiębiorstw produkcyjnych, które rozpoczynają seryjną produkcję innowacyjnych produktów.

Tworzenie infrastruktury innowacyjnej

Dla powstania innowacyjnego produktu konieczna jest ścisła interakcja między badaczami i naukowcami na przecięciu kilku dyscyplin naukowych. Stąd wynikają zarówno przesłanki do powstania produktu końcowego, jak i przeszkody, które utrudniają ten proces.

Czynniki, które zatrzymują rozwój „korytarza innowacji” w niektórych regionach kraju obejmują:

• brak wykwalifikowanego personelu;
• powolne zwiększanie wydajności;
• słabe wsparcie rządu dla innowacji i nowych badań;
• brak informacji o możliwych rynkach dla produktu końcowego, w tym za granicą.

Analiza infrastruktury innowacji

Jak widać, podstawowymi przeszkodami w tworzeniu klimatu innowacyjnego są przede wszystkim brak metodycznego podejścia do popularyzacji działalności naukowej. Tam, gdzie potencjał naukowy jest wysoki, infrastruktura działalności innowacyjnej jest ujawniana w kontekście wszystkich bloków systemowych. Przy braku pewnych zasobów innowacyjność w regionie wymaga wsparcia ze strony inwestorów państwowych i prywatnych.

Lokalizacja centrów innowacji

W Rosji infrastruktura innowacyjna jest skoncentrowana w pobliżu najważniejszych ośrodków naukowych i technologicznych. Przede wszystkim jest to Moskwa i region moskiewski z ogromnym potencjałem badawczym. W stolicy z powodzeniem działają 652 organizacje, 34 największe przedsiębiorstwa naukowe działające pod auspicjami państwa, trzy wiodące nanocentra – słynne T-Nano, Zelenograd Nanotechnology Center, Nanotechnology Center for Composites. W stolicy z powodzeniem działa również Instytut Magnetyzmu Ziemskiego, jedna z pierwszych instytucji naukowych w Rosji. Rząd Moskwy czyni też wiele wysiłków, by rozwijać działalność innowacyjną. Tym samym dzięki jego wsparciu powstał Technopolis – wiodący park przemysłowy przeznaczony do rozwoju i rozwoju wysokich technologii. Z zaplecza tej platformy badawczej korzysta około 20 firm działających w różnych dziedzinach działalności naukowej.

Takie ośrodki znajdują się w całej Federacji Rosyjskiej, w pobliżu wszystkich głównych ośrodków naukowych i edukacyjnychinstytucje posiadające dobre zaplecze laboratoryjne i badawcze. Infrastruktura działalności innowacyjnej łączy takie ośrodki ze wspólnym rozwojem i interesami, wchodzi w interakcje z partnerami zagranicznymi, umożliwiając napływ inwestycji do naszego kraju.

Wyniki

Tak więc rozwój infrastruktury innowacyjnych przedsięwzięć zwiększa atrakcyjność pracy w instytutach badawczych naszego kraju zarówno dla naukowców krajowych, jak i zagranicznych. Obecność wsparcia rządowego pomaga kontynuować badania. Produkt końcowy może od razu nadawać się do sprzedaży i być opłacalny komercyjnie lub może nie być od razu opłacalny. Dzięki opracowanemu zestawowi środków infrastruktura innowacyjna stale się rozwija i podnosi renomę naukową naszego kraju na całym świecie.