"Browning M1918": opis, dane techniczne i recenzje

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Karabin automatyczny Browning M1918 został zaprojektowany w 1917 roku. Inżynierowie, kierowani przez rusznikarza, od którego imienia pochodzi nazwa modelu, wzięli pod uwagę wady broni używanej podczas I wojny światowej. Przede wszystkim zmiany dotyczyły kontrolera trybu ognia i wymiennego magazynka, których nie było w poprzednich modelach. W jednostkach wojskowych broń ta została przekształcona w lekki karabin maszynowy o zwrotności karabinu obsługiwanego przez jednego żołnierza.

Informacje ogólne

Konstrukcja karabinu maszynowego Browning Automatic Rifle (BAR) oparta jest na wersji Vickers-Berthier z 1908 roku z pewnymi modyfikacjami. Lufa w pudełku mocowana jest gwintem, co nie pozwala na szybką wymianę elementu w warunkach bojowych. Ten sam zespół został wyposażony w lufy gładkie przedłużenie typu tulei. Początkowo kanał miał pięć, a następnie cztery rowki po lewej stronie, których skok wynosił 254 mm.

Automatyzacja działała poprzez usuwanie gazów spalinowych z kanału trzonu. Komora robocza jest konfiguracją zamkniętą, regulator posiada trzy otwory, przykręcany jest bezpośrednio przed rurą prowadzącą. Jest do niego przymocowany zaciskkrętliki i jelce wykonane z drewna z nacięciem.

Mechanizm przesuwny

Otwór Browning M1918 jest blokowany za pomocą dźwigni przymocowanej zawiasowo do oczka środkowej części rygla. W górnej części wyfrezowanej komory znajduje się specjalna listwa. Migawka jest przymocowana do ramy za pomocą kolczyka na zawiasach. W komorze prowadzącej znajduje się bojowa sprężyna powrotna. Migawka, przesuwając zespół ruchomy do przodu, dotarła do konopi lufy i zatrzymała się. W tym samym czasie rama nadal się poruszała, obracając kolczyk jednocześnie podnosząc tylną część dźwigni blokującej.

Powierzchnia nośna rękojeści jest nawinięta za występ komory zamkowej, po strzale rama jest odrzucana do tyłu, opuszczając dźwignię i odblokowując kanał komory zamkowej. Wkładka pod osią kolczyka zapobiega przedwczesnemu otwieraniu, uniemożliwiając opuszczenie kolczyka do momentu włożenia stelaża rygla. Tuleja zdejmowana jest za pomocą wyrzutnika zamka i twardego reflektora zespołu spustowego. Ramka trafia do bufora. Podczas strzelania uchwyt ładowania pozostaje nieruchomy.

System wyzwalania

Konstrukcja tego bloku w "Browning M 1918" przewiduje ostrzał pojedynczy i automatyczny. Po zablokowaniu otworu wkładka uderza w wybijak w śrubę. Dźwignia blokująca uniemożliwia przejście perkusisty przed zamknięciem, a po otwarciu jest chowana. Tak więc zestaw powyższych części tworzy rodzaj automatycznego bezpiecznika.

Mechanizm wyzwalaniawyposażony w sprężynę buforową montowaną na ramie. Znajduje się na środku skrzynki spustowej. Po naciśnięciu spustu podłączony do niego rozprzęgacz unosi przednią krawędź dźwigni, wyjmując suwadło z pozycji bojowej.

"Browning M1918 BAR": opis innych szczegółów

Skrzynka bezpieczników transferowych znajduje się po lewej stronie za osłoną spustu. W pozycji przedniej odłącznik podnosi się i zeskakuje z dźwigni zwalniającej. Jednocześnie wraca do swojej pierwotnej pozycji, przechwytując kadr migawki. Gdy flaga znajduje się w pozycji pionowej, agrafka ogranicza obrót dźwigni spustu. Zapobiega to ponownemu rozłączeniu i powtórzeniu cyklu automatycznego. Jeśli element zostanie odwrócony, spust jest blokowany przez czek.

"Browning M1918" jest wyposażony w składaną ramkę celownika, która jest zamontowana na korpusie. Kolbę typu półpistoletowego nakłada się na trzon w formie rurki i mocuje śrubą, wzmocnioną metalowym karkiem. Krętlik pasa jest do niego przymocowany od dołu.

Żywność jest dostarczana z dwurzędowego magazynu typu box z ułożonymi naprzemiennie wkładami. Zatrzask klipsa sterowany jest przyciskiem umieszczonym w uchwycie spustu. Dzięki temu strzelec mógł wcisnąć zatrzask palcem pracującej ręki w celu przyspieszenia przeładowania. Wojownik nosił zapasowe magazynki w płóciennych woreczkach przy pasie. W sumie konstrukcja omawianego karabinu maszynowego obejmuje 125 części, z czego 11 to sprężyny.

Funkcje

Poniżej znajdują się parametry karabinu automatycznego Browning:

• Modyfikacja - 1918.
• Typ kalibru – 7, 62.
• Ładowanie główne - nabój 30-06.
• Waga z pełnym klipsem - 1,8 kg.
• Całkowita długość - 1,19 m.
• Liczba rowków 5/4.
• Początkowa prędkość amunicji wynosi 823 m/s.
• Szybkość ognia - 600 salw na minutę.
• Zasięg widzenia - 1460 m.
• Pojemność klipsa - 20 naboi.

Ciekawe fakty

"Winchester" i "Colt" sfinalizowali projekt "Browning M 1918", zapewniając dobre wykończenie broni. Jego ciężar umożliwiał wystrzeliwanie serii z dobrą celnością, jednak tylko z przystanku. Szybkostrzelność bojowa wynosiła 60-180 salw na minutę z możliwością szybkiej wymiany zapasów.

W 1922 wydano ulepszoną wersję pod indeksem 1918A. Główną różnicą jest obecność celownika Enfield M1917.

Tuż przed wejściem armii amerykańskiej do II wojny światowej przyjęto radykalnie zmodernizowaną wersję M1918A2. Tryby ognia automatycznego i pojedynczego zostały zastąpione możliwością prowadzenia ognia ciągłego z różnymi szybkościami (od 300 do 450 salw na minutę).

Po tym wczesna produkcja Browning M1918 BAR powróciła do młynów. Tam broń została sfinalizowana do poziomu M19182A. Od 1942 r. zaczęto montować kolby z tworzywa sztucznego, wzmocnione karkiem i metalową płytką, na karabinach maszynowych.

Aby rozładować broń, o której mowa,konieczne jest odłączenie magazynka poprzez wciśnięcie przycisku zatrzasku. Następnie cofnij dźwignię przeładowania. Komora badana jest przez gniazdo odbiornika. Przedni uchwyt powraca do przedniej pozycji ładowania, spust jest naciśnięty.

Niekompletny demontaż

Poniżej znajdują się manipulacje związane z niekompletnym demontażem „Browning M1918”:

• Pistolet maszynowy jest rozładowywany.
• Obróć flagę kontaktu (element usunięty) na dolną pozycję.
• Odłącz chwyt pistoletowy i skrzynkę spustową.
• Cofnij uchwyt przeładowania lekko do tyłu, aż osie kolczyka i otwór w pudełku zrównają się.
• Wypchnij oś, oddziel uchwyt do ładowania.
• Usuń wkładkę pustelnika.
• Wyjmij pręt sprężyny powrotnej.
• Opuść flagę zamykającą rurkę.
• Usunięto flagę, usunięto element dwójnogu.
• Zamek jest usuwany przez ruch do przodu.
• Zatrzask jest cofany w lewo, po czym przesłona jest usuwana.

Montaż w odwrotnej kolejności.

Broń Broni FN

Rewolwery bojowe, takie jak 1900, nie miały już znaczenia. Nowy model został zaprojektowany przez legendarnego rusznikarza Johna Browninga. Pistolet jest ładowany na nabój 7,65 mm, który opracował w 1896 roku. Próbka zastąpiła przestarzałego poprzednika, łącząc zwartość, niską wagę, doskonałe wyważenie i ergonomiczny kształt. W kompleksie przyniesiono parametry pistoletu wraz z przystępną cenąogromna popularność modyfikacji na rynku broni cywilnej.

Opis

Oto cechy charakterystyczne tego przykładu:

• Długość/grubość/wysokość - 163/22/115 mm.
• Długość lufy - 122 mm.
• Ilość gwintowania w otworze - 6.
• Waga z pustym magazynkiem - 625 g.
• Prędkość wystrzeliwania amunicji wynosi 270 m/s.
• Zabójcze działanie pocisku - z odległości 10 metrów ładunek przebił cztery 25-milimetrowe deski umieszczone w odległości 25 mm między nimi.
• Kaliber naboju - 7,65 mm Browning.

Cylindryczna mosiężna tuleja ma specjalny rowek. Jej spód ma nieco większą średnicę niż sam rękaw. Zainstalowany jest tam również podkład centralnego typu zapłonu. Masa amunicji - 7,6 g, długość pocisku - 11,7 mm, jej średnica - 7,85 mm.

Aplikacja

Pistolet „Browning FN” w czerwcu 1900 roku został przyjęty przez oficerów sił zbrojnych Belgii. Rok później broń zaczęła być używana przez żandarmerię, a nieco później przez artylerzystów i podoficerów. Jakiś czas później pistolet wszedł do armii Danii, Norwegii, Finlandii i kilku innych krajów. Również „Browning FN” był szeroko stosowany jako broń cywilna. Taka popularność wynika z wysokiej jakości, dobrej siły hamowania i zwartości.