Księgowość i rachunkowość podatkowa w przedsiębiorstwie produkcyjnym: definicja, procedura utrzymania. Normatywne dokumenty księgowe

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-17 19:04

Zgodnie z PBU 18/02 od 2003 r. rachunkowość powinna odzwierciedlać kwoty wynikające z rozbieżności między księgowością a księgowością podatkową. W przedsiębiorstwach produkcyjnych wymóg ten jest dość trudny do spełnienia. Problemy związane są z różnicą zasad wyceny wyrobów gotowych i WIP (produkcji w toku). Rozważmy dalej niektóre cechy rachunkowości i rachunkowości podatkowej.

Informacje ogólne

W rozdz. 25 Ordynacji podatkowej określa procedurę oceny wyrobów gotowych i WIP. Różni się znacznie od zasad rachunkowości. Rachunkowość podstawowa prowadzona jest zgodnie z paragrafami 64 i 59 Regulaminu, zatwierdzonego rozporządzeniem Ministra Finansów nr 34n z dnia 29.07.1998r.

Przedsiębiorstwo może wybrać procedurę uznawania wydatków administracyjnych i handlowych, zgodnie z paragrafem 9 PBU 10/99. Wrachunkowość podatkowa (NU) nie ma takiej możliwości. Artykuł 319 Ordynacji podatkowej ustanawia 3 metody oceny dla określonych kategorii organizacji.

Ze względu na tę różnicę między rachunkowością a rachunkowością podatkową, przedsiębiorstwo musi dokonać przeglądu kosztów bieżącego okresu, zmniejszając pozycje, dla których ujawniono różnice w stosunku do NU. Organizacja może różnicować metody wyceny w rachunkowości, starając się jak najbardziej dostosować ją do zasad Ordynacji podatkowej.

Możliwe rozwiązania problemu

Możliwe jest zminimalizowanie różnicy między rachunkowością a rachunkowością podatkową poprzez wykorzystanie odpisów kosztów zarządzania i kosztów handlowych bezpośrednio do kosztu towarów sprzedanych w bieżącym okresie. Faktem jest, że skład tych kosztów jest prawie taki sam jak skład innych kosztów pośrednich w NU. Wybierając tę opcję rozliczania kosztów, firma może rozwiązać kilka problemów jednocześnie.

Przede wszystkim organizacja będzie w stanie wyeliminować przejściowe różnice wynikające między kosztami pośrednimi w księgowości i rachunkowości podatkowej. W zakładzie produkcyjnym w NU pośrednie koszty produkcji i sprzedaży produktów są w całości rozliczane w bieżącym okresie. Odpowiedni przepis jest określony w art. 318 kodeksu podatkowego w ust. 2.

Jeśli nie skorzystasz z powyższej opcji, wydatki administracyjne i handlowe muszą zostać przypisane do kosztów związanych z tworzeniem kosztu WIP i gotowych produktów. Jednocześnie większość z nich może nie zostać uwzględniona w wyniku finansowym bieżącego okresu. Stworzyłoby to tymczasowe różnice.

Po drugie, organizacja będzie mogła wyizolować obszar permanentnyróżnice w kosztach ujętych w koszcie sprzedanych towarów zarówno w rachunkowości, jak i w rachunkowości podatkowej. W przedsiębiorstwach produkcyjnych najczęściej powstają trwałe różnice przy rozliczaniu kosztów zarządczych i handlowych, a także kosztów pozaprodukcyjnych (nieoperacyjnych, operacyjnych).

Po trzecie, organizacja będzie mogła wyłączyć z kosztów związanych z oceną WIP i wyrobów gotowych, koszty, które tworzą trwałe różnice. Lista kosztów bezpośrednich pozostanie tymi, które powodują przejściowe różnice.

Konta księgowe w „1C”

Rozważmy przejściowe różnice w pozostałych kosztach produkcji rozliczanych na koncie. 20, 25, 23, 21.

Wszystkie te koszty są związane z tworzeniem sald PWT w bieżącym okresie oraz kosztami wyrobów gotowych. Tymczasem są one różnie ujmowane w rachunkowości i rachunkowości podatkowej. W przedsiębiorstwie produkcyjnym koszty te zalicza się do kosztów bezpośrednich. W rachunkowości podatkowej są uważane za koszty pośrednie. W związku z tym w NU sumy tych kosztów nie są uwzględniane w ocenie PWT i wyrobów gotowych.

Procedura identyfikacji różnic przejściowych i księgowania aktywów i zobowiązań z tytułu podatku odroczonego na odpowiednich kontach księgowych będzie zależeć od struktury rachunkowości podatkowej przedsiębiorstwa. Jak pokazuje praktyka, niektóre firmy tworzą specjalne rejestry NU. Równolegle prowadzona jest księgowość i rachunkowość podatkowa.

W innych firmach alokuje się koszty, których procedura ujmowania różni się w rachunkowości iOtóż bezpośrednio na rachunkach księgowych. To rozwiązanie służy do wykluczania lub dodawania tych kosztów do celów podatkowych.

Przykład raportowania równoległego

Załóżmy, że firma produkuje okna z podwójnymi szybami. Firma wycenia WIP w księgowości po kosztach materiałów i surowców oraz wyrobów gotowych - po rzeczywistych kosztach produkcji.

Zgodnie z przepisami księgowymi przy ustalaniu kosztów wyrobów gotowych nie są brane pod uwagę koszty zarządzania i handlowe. Dotyczą one kosztów pośrednich i znajdują odzwierciedlenie w rozliczeniach w okresie prowizji.

Poniższa tabela przedstawia listę kosztów i ich podział na grupy:

Koszty	Konta księgowe	Grupa księgowa	Grupa rozliczeń podatkowych
Szkło	20	Prosto
Plastik	20
Wynagrodzenie pracowników, w tym UST	20
Amortyzacja sprzętu i innych środków trwałych	25
Wynagrodzenie dla pracowników usług (zarząd, technolodzy), w tym UST	25
Usługi mini elektrowni i kotłowni	23	-	-
Zużycie energii w hali produkcyjnej	23	Prosto	Pośrednie
Zarządzanie zużyciem energii	23	Pośrednie
Koszty administracyjne	26

Procedura kształtowania kosztów bezpośrednich przy szacowaniu kosztu PWT określa par. 1 pkt 1 319 artykułu Ordynacji podatkowej.

Funkcje amortyzacji

Operacje księgowe związane z amortyzacją pozwalają na stopniowe przenoszenie kosztu środków trwałych na koszt wyrobów gotowych.

Jednocześnie amortyzacja nie jest obliczana dla niektórych obiektów. Lista takich środków trwałych, zawarta w regulacyjnych dokumentach księgowych, różni się nieco od listy przewidzianej w NU.

Księgi rachunkowe nie uwzględniają amortyzacji obiektów drogowych i leśnych, żywego inwentarza, środków trwałych firm non-profit, obiektów inwentarskich. Lista znajduje się w punkcie 17 PBU 6/01. Kwota amortyzacji dla określonych obiektów na koniec roku jest przekazywana na konto pozabilansowe. 010.

W NU, określone środki trwałe nie są amortyzowane, z zastrzeżeniem szeregu warunków. Nie nalicza się amortyzacji obiektów drogowych i leśnych, jeśli zostały wybudowane ze środków budżetowych. Środki trwałe firm non-profit nie są amortyzowane, jeśli są kupowane z funduszy celowych i wykorzystywane do działalności non-profit.

Ogólne zasady amortyzacji

Amortyzacja sprzętu i innych środków trwałych w księgowości rozpoczyna się od 1.dzień miesiąca następującego po okresie odbioru obiektu. Odpowiednia zasada jest zapisana w paragrafie 21 PBU 6/01.

Obliczenia rozpoczynają się zatem po dokonaniu przez księgowego wpisu:

db kan. 01 Liczba płyt CD. 08 - przyjęcie środków trwałych do rozliczenia

W NU jednak amortyzacja rozpoczyna się od miesiąca następującego po okresie oddania obiektu do użytku. Odpowiednią zasadę określa paragraf 2 259 artykułu Kodeksu Podatkowego.

Jeżeli własność obiektu musi być zarejestrowana, amortyzacja powinna być naliczana w innej kolejności.

W rachunkowości produkcji amortyzacja jest obliczana po oddaniu środka trwałego do eksploatacji. Stanowisko to zostało wyrażone przez Ministerstwo Finansów w piśmie nr 16-00-14/121 z dnia 8 kwietnia. 2003 W rachunkowości podatkowej obliczenia amortyzacji są dokonywane po przesłaniu dokumentów do rejestracji państwowej i uruchomieniu środków. Wskazują na to przepisy art. 258 Ordynacji podatkowej.

Zaprzestanie naliczania amortyzacji zarówno w rachunkowości księgowej jak i podatkowej w przedsiębiorstwie produkcyjnym w tym samym czasie - od 1 dnia miesiąca następującego po okresie, w którym składnik aktywów jest amortyzowany lub umorzony (spisany z bilansu). Następnie obiekt jest wyświetlany z zerowym kosztem.

Metody obliczania

Istnieją 4 metody memoriału w księgowości:

• liniowy;
• zmniejszenie salda;
• proporcjonalnie do ilości wyprodukowanych produktów;
• odpisanie kosztów na podstawie sumy liczby lat użytkowania.

NU używa tylko 2 metod: liniowej i nieliniowej.

Dla zbieżności podatków irachunkowości, wskazane jest, aby przedsiębiorstwa stosowały metodę liniową.

Tymczasem, jeśli firma wybierze podejście nieliniowe, może znacznie zmniejszyć dochody podlegające opodatkowaniu we wczesnych latach korzystania z systemu operacyjnego.

W każdym przypadku metoda wybrana przez przedsiębiorstwo jest ustalona w polityce rachunkowości i musi być stosowana przez cały okres działalności.

Okresy użytkowania środków trwałych są ustalane w Klasyfikatorze środków trwałych ujętych w grupach amortyzacyjnych. Może być również używany do księgowości.

Jeśli okres użytkowania jakiegokolwiek produktu nie jest określony w klasyfikatorze, firma może go ustalić zgodnie z dokumentacją techniczną. Jeśli nie ma tam okresu, musisz wysłać prośbę do producenta systemu operacyjnego. Przedsiębiorca nie jest uprawniony do samodzielnego ustalenia terminu wykorzystania środków.

Spadek stawek amortyzacyjnych

W NU normę można zmniejszyć o połowę przez:

1. Transport pasażerski, którego koszt to ponad 300 tysięcy rubli.
2. Minibusy pasażerskie, których cena to ponad 400 tysięcy rubli.

Kierownictwo przedsiębiorstwa ma ponadto prawo do dowolnego obniżenia stawki potrąceń dla wszelkich środków trwałych. Odpowiednia decyzja powinna zostać ustalona w polityce rachunkowości.

Rozważ przykład:

• LLC kupiło samochód osobowy w cenie 600 tysięcy rubli. (bez VAT).
• Żywotność wynosi 48 miesięcy. (4 lata).

Stawka amortyzacji pojazdu wynosi:

(1 / 48 miesięcy) x 100%=2,083%.

Ponieważ cena maszyny jest wyższa300 tysięcy rubli, stawkę można zmniejszyć o połowę:

2,083% / 2=1,042%.

Miesięczna amortyzacja będzie:

600 tysięcy rubli x 1,042%=6252 rubli

Wzrost standardów

Dostarczany jest tylko dla tych systemów operacyjnych, które są używane w przedsiębiorstwach pracujących na wiele zmian lub w nieprzyjaznym środowisku. W takim przypadku normy można podwoić.

Stawki amortyzacji można zwiększyć trzykrotnie. Możliwość ta dotyczy rozliczeń z leasingowanych środków. Jest jednak wyjątek od reguły. W szczególności nie dopuszcza się podwyższania stawki amortyzacyjnej dla środków trwałych zaliczonych do grup 1-3, dla których amortyzacja naliczana jest w sposób nieliniowy.

Rozważ przykład:

• CJSC zakupił sprzęt do produkcji za 200 tysięcy rubli. (bez VAT).
• Okres działania - 60 miesięcy. (5 lat).
• Sprzęt działa nieprzerwanie przez cztery zmiany dziennie.
• Do obliczania amortyzacji stosowana jest metoda nieliniowa.

Normą systemu operacyjnego będzie:

(1 \60 miesięcy) x 100%=1,667%.

Ponieważ narzędzie jest używane w trybie wielozmianowym, tempo można podwoić:

1,667% x 2=3,334%.

Miesięczna kwota amortyzacji będzie:

200 tysięcy rubli x 3, 334%=6668 rubli

Amortyzacja wykorzystanych środków

W przypadku nabycia przedmiotu, który był w eksploatacji, jego koszt początkowy ustala się zgodnie z umową sprzedaży i na podstawie kosztów,związane z zakupem. Amortyzacja obliczona przez poprzedniego właściciela nie jest brana pod uwagę.

Aby obliczyć amortyzację używanego narzędzia, musisz najpierw ustalić okres użytkowania. Aby to zrobić, możesz użyć formuły:

Termin PI używanego obiektu=Termin PI nowego systemu operacyjnego - Czas faktycznego użytkowania obiektu przez poprzedniego właściciela.

Jeśli firma nabyła narzędzie, które w pełni określiło jego okres użytkowania, może samodzielnie określić okres użytkowania. Niezbędne jest ustalenie okresu, w którym przedsiębiorstwo będzie mogło eksploatować ten obiekt. Odpowiednie postanowienie jest ustalone w paragrafie 12 259 artykułu Kodeksu Podatkowego.

Dodatkowe

Wiele organizacji posiada środki pozyskane przed 2002 rokiem. Amortyzacja była oczywiście naliczana według dotychczasowych zasad. Ale od 1 stycznia. 2002, obliczenia muszą być wykonane w sposób określony przez Ordynację Podatkową.

W związku z tym firma musi określić wartość rezydualną środków trwałych, pozostały okres ich użytkowania oraz stawkę amortyzacyjną.