Teoria i skala Rensisa Likerta

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

O skuteczności działań organizacji decyduje dobrze skoordynowana praca zespołu, rozsądne zarządzanie zasobami, racjonalna dystrybucja celów i priorytetyzacja. Rensis Likert w swoich pracach ujawniał znaczenie właściwego przywództwa w procesie pracy. Jego skala i inne osiągnięcia znajdują zastosowanie w nowoczesnych firmach. Powinieneś dokładniej przeczytać i przeanalizować pracę amerykańskiego naukowca.

Prywatne życie

Biografia Rensisa Likerta zaczyna się 5 sierpnia 1903 roku w Cheyenne, Wyoming, Stany Zjednoczone. Wtedy facet nie miał pojęcia, z czym chce połączyć swoje życie i czemu je poświęcić. W szkole był pilnym uczniem.

Prawdziwe zrozumienie i realizacja celu życiowego przyszło Rensisowi Likertowi podczas studiów na uniwersytecie. Tak więc w 1926 młody człowiek obronił swoją pracę magisterską i uzyskał tytuł licencjata z ekonomii i socjologii na Uniwersytecie Michigan. Postanowiłem nie poprzestawać na tym. Sześć lat później studentka uzyskała doktorat i doktorat z psychologii na Uniwersytecie Columbia.

Do widzeniawszyscy pilnie studiowali wykłady i inne materiały dydaktyczne, Rensis Likert i jego przyjaciele badali zjawiska społeczne. Mężczyzna zwrócił szczególną uwagę na zachowania jednostek w organizacji, problemy systemu i sposoby wykorzystania maksimum ludzkich możliwości.

Skala - Kwestionariusz

Summary rating scale, stworzona przez Likerta, to pomiar psychometryczny, który jest często używany przy tworzeniu kwestionariuszy lub kwestionariuszy. Pracując z nim, respondent ocenia stopień zgodności z wydanymi orzeczeniami lub odwrotnie. Przybliżona struktura skali składa się z pięciu elementów (ocen):

1. Zdecydowanie się nie zgadzam.
2. Nie zgadzam się.
3. 50/50.
4. Zgadzam się.
5. Całkowicie się zgadzam.

Tak więc, zgodnie z wynikami ankiety, można łatwo określić stosunek badanych do badanego obiektu. Wszystko opiera się na elementarnych, spójnych osądach: od jednej krytycznej wartości przez neutralną ocenę do przeciwnej.

Cechy metody

Główne zalety tego systemu Rensis Likert to:

• łatwe do zrozumienia i zbierania informacji;
• łatwe przetwarzanie danych;
• względna niezawodność.

Jeśli chodzi o niedociągnięcia, tutaj należy zwrócić uwagę:

• unikanie skrajnych (skłonność do średnich) i średnich (skłonność do polaryzacji) oszacowań;
• bezmyślne zgadzanie się lub odrzucanie stwierdzeń;
• chęć zrobienia dobrego wrażenia, dlaczegonieszczerość odpowiedzi.

Pomimo swoich niedociągnięć skala jest obecna w sondażach. Bardzo rzadko stosowany w badaniach marketingowych i ekonomicznych.

Style przywództwa

Naukowiec wielokrotnie zastanawiał się, jak pracują menedżerowie i motywują pracowników do wykonywania zadań. Teoria Rensisa Likerta ujawnia cztery style przywództwa i jest bardzo łatwa do wytłumaczenia schematycznie.

1. Pierwszy model to wyzysk-autorytarny. W takim przypadku szef nie ma zaufania do swoich podwładnych, więc pracownicy nie mają wpływu na podejmowanie decyzji, a jedynie realizują przydzielone zadania. Stosowana jest metoda „marchewka i kij”, gdzie kij to groźby, strach i kara, a marchewka to losowa nagroda.
2. Druga opcja jest życzliwie autorytarna, w której istnieje iluzja zaufania. Niektóre rozwiązania są omawiane i proponowane przez niższe szczeble, ale tylko w określonych granicach.
3. Trzecia alternatywa to konsultacyjno-demokratyczna. Zainteresowanie podwładnymi jest duże, sprawy prywatne rozwiązywane są lokalnie. Menedżer ufa pracownikom i często zachęca do nagradzania (zarządzanie strachem odbywa się w niezwykle rzadkich przypadkach).
4. Czwarty styl opiera się na uczestnictwie, w którym panuje pełne zaufanie i wzajemny szacunek. Komunikacja odbywa się zarówno w kierunku pionowym, jak i poziomym. Wykonawcy są motywowani osiąganiem celów, a kierownictwo wspiera ich zewnętrznymi zachętami.

RensisLikert przeprowadził wywiady z wieloma menedżerami z różnych firm i doszedł do wniosku, że czwarty model jest najbardziej efektywny. Ta ostatnia forma nastawiona jest na tworzenie silnych i przyjaznych relacji, zarządzanie kolegialne oraz tworzenie sprzyjającego klimatu psychologicznego w zespole.