Średnia wartość rynkowa całkowitego kosztu kredytu konsumenckiego Banku Centralnego: gdzie dowiedzieć się, jak obliczyć

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Średnia wartość rynkowa pełnego kosztu kredytu konsumenckiego Banku Centralnego Federacji Rosyjskiej jest wymuszonym środkiem regulującym oprocentowanie kredytów przez instytucje kredytowe. Celem innowacji jest zmniejszenie obciążenia kredytobiorców poprzez zobowiązanie banków do przestrzegania ograniczeń. Pomimo tego, że taki środek istnieje od kilku lat, wiele osób niewiele wie, co to jest, dlaczego jest potrzebne i jakie są konsekwencje jego stosowania.

Co to jest

Średnia wartość rynkowa pełnego kosztu pożyczki konsumenckiej to suma wszystkich płatności dokonanych przez dłużnika w okresie trwania pożyczki. Wartość ta obejmuje, oprócz kwoty zadłużenia i jego kosztu, koszty dokumentacji, prowizji oraz koszty ubezpieczenia kaucji.

Głównym zadaniem, które Bank Centralny rozwiązuje w ten sposób, jest zapobieganie zniewoleniu jednostek przez różne organizacje kredytowe, które w obliczu niskiej wiedzy finansowej ludności i niedoskonałej konkurencji na rynku kredytów konsumenckichokazało się możliwe.

Jak obliczyć

Jako podstawę do obliczenia średniej wartości rynkowej całkowitego kosztu kredytu konsumenckiego Bank Centralny wykorzystuje dane z około stu banków. Jednak każdy rodzaj instytucji kredytowej ma swoje własne wartości. Kalkulacja uwzględnia również cele, na które udzielana jest pożyczka.

Tak więc przy zakupie samochodu (kredyt samochodowy) jedna wartość jest ustalana, przy zakupie elektroniki użytkowej na kredyt - inna. Kalkulacja uwzględnia wielkość pożyczki i okres, na jaki jest ona wydana, a także częstotliwość płatności. Ze swojej strony pożyczkobiorca jest w stanie samodzielnie przeprowadzić kalkulację, posługując się następującym wzorem:

TCP=kwota kredytu + koszty obsługi, ubezpieczenie + nadpłata kredytu.

Jeżeli kredytobiorca dokonał kalkulacji i okazało się, że bank lub inna organizacja, w której zaciągnął kredyt, przekroczył limit wskazany na stronie Banku Centralnego o więcej niż jedną trzecią, ma prawo złożyć wniosek do banku albo do sądu z żądaniem zmiany warunków umowy kredytu. Wszystkie instytucje finansowe są zobowiązane do przestrzegania średniej wartości rynkowej całkowitego kosztu pożyczki z Banku Rosji, jeśli chcą zachować licencję i kontynuować pracę.

Gdzie się dowiedzieć

Wielkość akceptowanej wartości można znaleźć w czasopismach (Rossiyskaya Gazeta, Kommiersant) oraz na stronie internetowej Banku. Są one również publikowane w zasobach banków komercyjnych, ale takie informacje mogą:budzić wątpliwości, biorąc pod uwagę, że te instytucje finansowe często czerpią zyski z analfabetyzmu finansowego pożyczkobiorców.

Witryna zawiera wartości normatywne dla każdego typu organizacji kredytowej. Stawki są przeliczane kwartalnie. Oznacza to, że Centralny Bank Rosji co cztery miesiące publikuje na swojej stronie internetowej dane o wielkości maksymalnej dopuszczalnej wartości.

Powody tak ścisłej kontroli

Konieczność ścisłego uregulowania średniej wartości rynkowej całkowitego kosztu kredytu powstała na skutek nadużyć w zakresie kredytowania. Nakładanie przez banki ukrytych dopłat, prowizji, ubezpieczeń i innych płatności na kredytobiorców prowadzi do wzrostu kosztów kredytu.

W środowisku spadającej siły nabywczej czynniki takie prowadzą do zwiększonego ryzyka przestępczości ze strony pożyczkobiorcy. Wzrost niezapłaconych płatności jest jednym z głównych zagrożeń dla stabilności systemu bankowego. Bank Rosji musiał ograniczyć „apetyty” instytucji kredytowych stosując tak surowe środki regulacyjne.

Najmocniejsze ograniczenia musiały zostać nałożone na organizacje mikrofinansowe. Dla rosyjskiego rynku finansowego ten rodzaj instytucji kredytowej jest dość nowy, dlatego Bank Centralny zwraca na nie szczególną uwagę. I chociaż średnia wartość rynkowa pełnego kosztu pożyczki z Banku Centralnego Federacji Rosyjskiej dla tego rodzaju usług kredytowych jest wyższa niż w przypadku innych podobnych organizacji, podlegają one dodatkowym ograniczeniom nie tylkodotyczące wysokości odsetek, ale także wysokości nadpłat za rok, w oparciu o wielkość pożyczki.

Specyfika regulacji prawnych

Głównym regulacyjnym dokumentem prawnym jest ustawa „O kredycie konsumenckim”. Zgodnie z tekstem ustawy parametr ten musi być obliczany kwartalnie dla każdego rodzaju instytucji kredytowej.

Wyniki są publikowane na oficjalnej stronie internetowej lub w Biuletynie. Z kolei komercyjne instytucje pożyczkowe są zobowiązane do przestrzegania standardów określonych w dokumencie. Zgodnie z tą ustawą banki nie mają prawa przekroczyć średniej wartości rynkowej całkowitego kosztu kredytu konsumenckiego Banku Centralnego o więcej niż 1/3 wskazanej na stronie internetowej Banku Centralnego. Oznacza to, że jeśli wartość jest ustawiona na 30%, maksymalny procent odchylenia nie przekracza 10%. Obejmują wydatki pożyczkobiorcy na ubezpieczenie, prowizje i inne powiązane płatności. Prawo dotyczy wszystkich rodzajów instytucji kredytowych. Każdy z nich ma swój własny procentowy korytarz.

Co to oznacza dla pożyczkobiorcy

Dla pożyczkobiorcy oznacza to również, że może on liczyć na to, że łączna kwota zaciągniętej przez niego pożyczki, nawet w przypadku opóźnienia, nie przekroczy pewnej kwoty ustalonej przez Bank Centralny. Może być pewien, że bank nie będzie miał prawa narzucić mu usług, których kwota wraz z zadłużeniem głównym przekroczy średnią rynkową wartość całkowitego kosztu kredytu konsumenckiego Banku Centralnego. Oznacza to jednak również, że banki są bardziej skłonne do zaostrzania wymogów wobec kredytobiorców,co może skutkować odrzuceniem dłużnika, który ma wiele pożyczek i chce zaciągnąć kolejną.