Rezydenci podatkowi Federacji Rosyjskiej to Co oznacza określenie „rezydent podatkowy Federacji Rosyjskiej”?

2025 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2025-01-24 13:23

Prawo międzynarodowe szeroko posługuje się w swojej pracy pojęciem „rezydenta podatkowego”. Kodeks podatkowy Federacji Rosyjskiej zawiera dość pełne wyjaśnienia tego terminu. Przepisy określają również prawa i obowiązki dla tej kategorii. W dalszej części artykułu przeanalizujemy bardziej szczegółowo, kim jest rezydent podatkowy Federacji Rosyjskiej.

Terminologia

Rezydenci podatkowi Federacji Rosyjskiej to osoby fizyczne lub prawne zarejestrowane na jej terytorium. Pojęcie to jest również zapisane w przepisach regulujących transakcje walutowe, w wielu umowach międzynarodowych. Zgodnie z każdym z przepisów regulujących działalność osób, o których mowa, wskazuje się, że rezydenci podatkowi Federacji Rosyjskiej są podmiotami, którym powierzono określone obowiązki i prawa. Jednak w niektórych przypadkach definicja znacznie różni się od jej zakresu.

Klasyfikacja

Odliczenie ustalonych wpłat do budżetu każdegoz krajów odbywa się w ramach dokumentów wewnętrznych z zakresu odpowiedniego ustawodawstwa. Rezydentami podatkowymi Federacji Rosyjskiej są przede wszystkim osoby fizyczne przebywające na jej terytorium przez większą część roku kalendarzowego (ponad 6 miesięcy). Ustawodawstwo posługuje się odrębnym uzasadnieniem dla osób, których interesy majątkowe lub życiowe są nierozerwalnie związane z terytorium kraju. Istnieje również szereg innych kryteriów (wyjątków), które nie są sprzeczne z przepisami państwowymi, zgodnie z którymi obywatel może uzyskać status rezydenta podatkowego Federacji Rosyjskiej. Warunki dla osób prawnych są ustalane odrębnie. Opodatkowanie małych przedsiębiorstw przy określaniu kategorii uwzględnia miejsce rejestracji lub pochodzenie działalności, lokalizację głównej siedziby zarządu oraz inne kryteria. Osoba (fizyczna lub prawna) jest zobowiązana do dokonywania wpłat do budżetu ze wszystkich swoich dochodów pochodzących zarówno ze źródeł wewnętrznych, jak i zewnętrznych. Stawka i tryb płatności są określane przez akty ustawodawcze państwa. Nierezydenci płacą podatek od dochodów uzyskiwanych ze źródeł znajdujących się na terytorium kraju.

Prawo międzynarodowe

W wyniku rozbieżności w różnych krajach głównych kryteriów, według których ustalany jest rezydent lub nierezydent, dość często obserwuje się kontrowersyjną sytuację. Jednocześnie osoba fizyczna lub prawna jest jednocześnie uznawana za zobowiązaną do dokonywania wpłat do budżetów różnych krajów. Osoba uznana za rezydenta w kilku stanach,konieczne jest, w ramach prawa tych krajów, rozstrzyganie sporów, które powstają w procesie jednoczesnego podwójnego (potrójnego itd.) opodatkowania ich dochodów. Stawki i warunki są regulowane zgodnie z prawem każdego kraju. Definicja terminu „rezydent” stosowana w przepisach podatkowych nie zawsze pokrywa się z pojęciami używanymi w innych rodzajach prawa (handlowe, cywilne, walutowe).

Rezydenci podatkowi w Federacji Rosyjskiej

Ta koncepcja przewiduje obecnie pobyt stały na terytorium państwa przez co najmniej 183 dni w ciągu 12 miesięcy następujących po sobie. Jednocześnie okres pobytu jednostki w kraju nie jest przerywany na okres jej wyjazdu za granicę na szkolenie lub leczenie (do 6 miesięcy). Nadanie statusu rezydenta (nierezydenta) każdemu podatnikowi określa jego obowiązki w zakresie odprowadzania do budżetu podatku z jego dochodów, wpływa na rodzaje i metody odliczeń.

Rodzaje zakładów

Płatności w wysokości 13% rocznie zgodnie z art. 224 krajowego kodeksu podatkowego dotyczą wszystkich rezydentów (osób fizycznych) - obywateli kraju - przy obliczaniu płatności od całkowitego dochodu. Dla tych, którzy nie należą do tej kategorii, odliczenie wynosi 30%. Istnieje szereg wyjątków od ogólnych zasad. Na przykład przy zawieraniu umowy o pracę na okres dłuższy niż 183 dni można zastosować stawkę 13% do obywatela obcego państwa. Jednak w przypadkach, gdy pracownikurlopów przed upływem wskazanego okresu, a płatności za czas, który upłynął wyniosły taki sam procent, naliczenie uznaje się za nieprawidłowe. W takim przypadku pracodawca zostaje ukarany grzywną.

Dochody dla zagranicznych migrantów

Zgodnie z Kodeksem Podatkowym Federacji Rosyjskiej wszelkie dochody uzyskiwane przez rezydentów lub nierezydentów na terytorium kraju są obowiązkowo opodatkowane według odpowiedniej stawki. Osadnicy, którzy przybyli na terytorium państwa z innego kraju, zgodnie z częścią 23 art. 207 Kodeksu, automatycznie stają się nierezydentami. Należą do tej kategorii do 6 miesięcy włącznie od daty wjazdu. Podobny status mają również obywatele Federacji Rosyjskiej, których miejsce stałego zamieszkania znajduje się poza granicami państwa. W takim przypadku są uważani za cudzoziemców. Osoby, które ze względu na szczególne okoliczności uzyskały obywatelstwo Federacji Rosyjskiej w ciągu 3 miesięcy, również pozostają nierezydentami w ramach prawa. Zaliczają się do tej kategorii, dopóki nie przekroczą swojego pobytu w kraju o ponad 183 dni. W takim przypadku dla wszystkich powyższych grup, niezależnie od tego, czy posiadają obywatelstwo rosyjskie, zastosowanie będzie miała stawka podatkowa w wysokości 30% ich całkowitego dochodu.

Zindywidualizowane stawki zysków obcokrajowców

Wyjątkiem są następujące rodzaje dochodów nierezydentów, nieopodatkowane 30%:

1. Dywidendy otrzymane z tytułu udziału w pracy organizacji rosyjskiej. Obliczane są według stawki 15%.
2. Aktywność zawodowa,podlegający opodatkowaniu 13%.
3. Wysoce wykwalifikowana praca. W ramach ustawy federalnej z dnia 25 lipca 2002 r., która reguluje status prawny cudzoziemców przebywających na terytorium Federacji Rosyjskiej, czynności te są opodatkowane specjalną stawką 13%.

Wszystkim, którzy przeprowadzili się do kraju i mają tu dochody, pobierana jest wypłata 30% zysku. Warunek ten obowiązuje do momentu uzyskania przez nich statusu rezydenta Federacji Rosyjskiej. Zgodnie z przepisami w 184. dniu pobytu obywatela na terytorium państwa właściwy organ musi dokonać obowiązkowego przeliczenia stawki za bieżący okres.

Zwrot nadpłaty przy potrąceniu dochodu osobistego

W przypadku uzyskania statusu rezydenta Federacji Rosyjskiej naliczony podatek za bieżący okres jest ponownie obliczany. W takim przypadku pieniądze nadpłacone do budżetu państwa są zwracane. Do 31 grudnia 2010 r. obowiązek ten spoczywał na pracodawcy. Od 1 stycznia 2011 r. funkcja ta została przeniesiona do organu podatkowego, w którym dana osoba jest zarejestrowana w miejscu jej faktycznego zamieszkania. Przeliczenie i zwrot środków następuje na podstawie oświadczenia złożonego przez obywatela. Ponadto należy przedstawić zaświadczenie rezydenta podatkowego. Potwierdza przejście osoby do tej kategorii.

Do przeliczenia wymagany jest papier

Głównym dokumentem, który muszą złożyć rezydenci podatkowi Federacji Rosyjskiej, jest deklaracja sporządzona w formie 3-NDFL. W celu dokonania przeliczenia osoba podaje informacje,potwierdzające przejście do innej kategorii. Komplet dokumentów składa się w urzędzie skarbowym w miejscu rejestracji.

Potwierdzenie statusu rezydenta podatkowego w Rosji

Pracodawca w praktyce nie ma możliwości sprawdzenia, do jakiej kategorii należy jego pracownik. Bez specjalnych możliwości ustalenie okresu pobytu osoby na terytorium państwa w ciągu ostatnich 12 miesięcy jest praktycznie niemożliwe. Pracodawca może poprosić pracownika o napisanie oświadczenia, że można go uznać za rezydenta podatkowego Federacji Rosyjskiej. Jednocześnie dokument wskazuje, że mieszkał, zgodnie z prawem krajowym, przez sześć miesięcy w kraju z ostatnich 12. W tym przypadku pracodawca zrzeka się wszelkiej odpowiedzialności wobec organów podatkowych za ewentualne świadczenie ubogich- informacje jakościowe, na podstawie których obliczana jest kwota odliczenia od dochodu. W ten sposób pracownik potwierdza i odpowiada za prawdziwość podanych informacji. W przypadku oszustwa obywatel może podlegać surowym karom.

Obecnie organy podatkowe, służby celne i kontroli migracji opracowują wspólną, ujednoliconą bazę danych do rejestrowania wszystkich osób przekraczających granicę Federacji Rosyjskiej i dalszego śledzenia ich pobytu w państwie. Zwykły pracodawca ma jednak trudności z uzyskaniem dostępu do takich danych, więc zmuszony jest polegać wyłącznie na oświadczeniach pracownika.