Sankcja podatkowa to Pojęcie i rodzaje. Przestępstwa podatkowe. Sztuka. 114 Kodeks podatkowy Federacji Rosyjskiej

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Ustawodawstwo nakłada na organizacje i osoby fizyczne obowiązek dokonywania obowiązkowych wpłat do budżetu. Zaniechanie tego jest karane sankcjami podatkowymi. Ustawodawstwo ujawnia ich koncepcję, ustala procedurę ich zbierania. Zastanów się dalej, jakie są sankcje za przestępstwo podatkowe.

Informacje ogólne

Sancja podatkowa to miara odpowiedzialności, która dotyczy osób, które uchylają się od wypełniania zobowiązań budżetowych. Ustawodawstwo określa procedurę jego przypisania. Sankcja podatkowa to instrument prawny, za pomocą którego płatnik wypełnia przypisane mu obowiązki. Jednocześnie ukierunkowuje podmiot na korzystanie z bardziej efektywnych form prowadzenia biznesu.

Klasyfikacja

Ustawodawstwo ustanawia różne rodzaje sankcji podatkowych. Tak więc, jako miarę odpowiedzialności, może działać odzyskanie ukrytych lub zaniżonych dochodów lub odliczenia z tytułu nierozliczonego przedmiotu opodatkowania. Dodatkowo nakładana jest kara podatkowa. W przypadku jednorazowego niewypełnienia zobowiązań jego wartość jest równa kwocieukryty / zaniżony dochód lub odliczenia z tytułu nierozliczonego przedmiotu opodatkowania. W przypadku powtórzenia wykroczenia wysokość grzywny zostaje podwojona. W przypadku stwierdzenia przez sąd faktu celowego ukrywania/niedoceniania korzyści, wysokość kary może zostać podwyższona pięciokrotnie. W przypadku opóźnienia w potrąceniu wpłaty do budżetu przepisy przewidują również sankcję podatkową. To jest niedobór. Jej pobranie nie zwalnia płatnika z innych zobowiązań. Ponadto za każdy dzień zwłoki przewidziane są kary - procent kwoty długu podatkowego. Obliczenie opiera się na kwocie zobowiązania, które nie zostało spełnione przez podmiot.

Kara podatkowa

Uważa się to za najczęstszą miarę odpowiedzialności. W praktyce najpopularniejsze przypadki zastosowania tej sankcji podatkowej to:

1. Przedmiot rachunkowości nie podlega opodatkowaniu.
2. Nieprzesłanie dokumentów do IFTS lub ich spóźniona prezentacja.
3. Nagrywanie z naruszeniem ustalonych zasad. W takim przypadku kara jest przypisana, jeśli nielegalne działania doprowadziły do ukrycia/zaniżenia zysków.

Konkretna kolekcja

Jeżeli podmiot popełnia dwa lub więcej przestępstw skarbowych, wobec każdego z nich stosuje się środki odpowiedzialności. Jednocześnie surowsza kara nie absorbuje łagodniejszej. Grzywna jest uważana za szczególny środek odpowiedzialności. Pobierana jest w tym samym czasie, co zaległości. Pomimo tego, że kara podatkowa jest podobna do kary administracyjnej, ma pewne osobliwości. WPrzede wszystkim środek ten jest stosowany bez uwzględniania winy płatnika, zarówno osoby fizycznej, jak i osoby prawnej. Ważne jest również, aby kara podatkowa nie mogła zostać zastąpiona inną karą.

Okoliczności łagodzące

W ust. 3 art. 114 Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej przewiduje możliwość obniżenia wysokości kary. Jest to dozwolone w okolicznościach łagodzących. Na przykład obejmują:

1. Trudny stan cywilny.
2. Popełnienie nielegalnego czynu pod wpływem przymusu, groźby, z powodu zależności urzędowej lub innej.

Lista okoliczności jest określona w Artykule 112 Kodeksu. Jest uważany za otwarty.

Czynniki obciążające

Jak ust. 4 art. 114 Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej, jeżeli zaistnieje okoliczność przewidziana w art. 112 ust. 2 Kodeksu, wysokość kary zwiększa się o 100%. Czynnikiem obciążającym jest wielokrotne popełnienie czynu niedozwolonego przez osobę, za którą wcześniej została pociągnięta do odpowiedzialności. Kwalifikując wykroczenie, należy wziąć pod uwagę przedawnienie. Podmiot uważa się za pociągnięty do odpowiedzialności w ciągu roku od dnia nałożenia kary za powstałe zobowiązanie podatkowe.

Zasada Sprawiedliwości

Istnieje kilka wymagań, których należy przestrzegać podczas nakładania i nakładania sankcji. Przede wszystkim kara musi być sprawiedliwa. Kiedy jest zarzucany, bierze się pod uwagę charakter nielegalnego działania, stopień jego niebezpieczeństwa. Z reguły większość naruszeń dotyczy braku płatności, nieterminowejlub niedopłata podatków. Tymczasem takie sytuacje mogą mieć różne przyczyny. Za najniebezpieczniejsze przypadki uważa się przypadki ukrywania przez podmioty przedmiotów opodatkowania. W niektórych przypadkach płatnicy zaniżają podstawę obliczeń z powodu błędów w obliczeniach. Pomimo tego, że skutek naruszeń jest ten sam – niezapłacenie podatku – zasada sprawiedliwości wymaga zastosowania różnych środków odpowiedzialności.

Proporcjonalność kary

Sankcja podatkowa jest przypisywana sprawcy, biorąc pod uwagę szkody, które wyrządził swoim działaniem. Czyniąc to, należy wziąć pod uwagę charakter i zakres poniesionej szkody. Podjęty środek musi być adekwatny do przestępstwa. Na przykład kara za działanie skutkujące zaległością uzależniona jest od kwoty niewypłaconej, ponieważ obejmuje ona szkody wyrządzone budżetowi.

Dodatkowe wymagania

Przy nakładaniu sankcji upoważnione organy i osoby są zobowiązane do przestrzegania zasady jednorazowego działania. Zgodnie z nim nikt nie może być wielokrotnie zamieszany w ten sam nielegalny czyn. Ponadto nie bez znaczenia są okoliczności obciążające/łagodzące odpowiedzialność (wymienione powyżej), tożsamość płatnika, charakter jego winy. Oczywiście każda sankcja musi być legalna i uzasadniona. Celem środków odpowiedzialności jest tłumienie naruszeń i zapobieganie powtarzającym się nielegalnym działaniom.

Przykłady

Rozważmy kilka sytuacji zastosowania sankcji podatkowych:

1. Odzyskanie od banków i innych struktur kredytowych dochodów,otrzymanych przez nich, w przypadku opóźnienia w realizacji dyspozycji płatnika przekazania płatności budżetowych i wykorzystania tych środków jako środków finansowych.
2. Kara za nieprzestrzeganie procedury przelewu podatku dochodowego. Kwota zwrotu wynosi do 10% naliczonego podatku dochodowego od osób fizycznych.

Środki odpowiedzialności stosuje się w przypadku nieprzestrzegania zasad pracy z gotówką, przeprowadzania transakcji gotówkowych. Na przykład prawo przewiduje kary za:

1. Dokonywanie rozliczeń gotówkowych z innymi instytucjami, przedsiębiorstwami, organizacjami powyżej ustalonych limitów.
2. Nie księgowanie/częściowe księgowanie środków w kasie.
3. Nieprzestrzeganie ustalonej procedury przechowywania darmowych pieniędzy.
4. Akumulacja środków w gotówce przekraczających określone kwoty.

Kary nakładane są na obywateli, osoby prawne (w niektórych przypadkach ich oddziały) oraz przedsiębiorców indywidualnych. Środki odzyskane od płatnika/agenta muszą zostać przelane z jego rachunku po spłaceniu powstałego długu podatkowego i naliczonych kar. Kolejność odpisu określa Kodeks Cywilny.

Postępowanie karne

Ordynacja podatkowa nie przewiduje podstaw do przerwania biegu przedawnienia, w tym w przypadku wszczęcia postępowania o przestępstwa finansowe. Jak wskazano w art. 1087 kk, odpowiedzialność za czyn bezprawny powstaje, gdy nie nosi znamion czynu ustalonego przez kodeks karny. W związku z powyższym, w przypadku wszczęcia sprawy karnej, podstawy do naliczenia podatkunie ma sankcji za ten temat. Jeżeli śledztwo zostanie zakończone, fakt ten nie będzie miał wpływu na bieg przedawnienia. Zasada ta ma na celu zapobieganie przypadkom bezprawnego ścigania osób. Postępowanie karne za naruszenia podatkowe powinno być stosowane tylko w ostateczności. Niedopuszczalne jest wszczynanie postępowania w celu wywarcia nacisku na podmiot.

Wniosek

Jak mówią eksperci, dzisiejszy system podatkowy ma wiele niedociągnięć. Przede wszystkim trudności w praktyce stwarza połączenie odpowiedzialności administracyjnej i karnej w zakresie finansów. Ten lub inny środek jest oczywiście wybierany z uwzględnieniem dostępnych faktów. Często jednak zdarza się, że na jednego winnego mogą zostać nałożone różne kary. To z kolei stwarza dodatkowe trudności dla IFTS. Ponadto stosunki podatkowe są początkowo sprzeczne. Wynika to z tego, że podmioty wpłacają składki do budżetu bezpłatnie. Wielu płatników, nawet tych najbardziej praworządnych, uważa płacenie podatków za marnowanie własnych pieniędzy. Żaden z nich nie wie dokładnie, na co trafiają jego fundusze. Oczywiście ta sytuacja powoduje niezadowolenie wśród ludzi. W rezultacie, nie mając jasnego zrozumienia, gdzie dokładnie trafiły wypłacone pieniądze, nie widząc dla siebie żadnych pozytywnych zmian, ludzie przestają spełniać wymagania prawa.