Św. 154 Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej z komentarzami. s. 1, art. 154 Kodeks podatkowy Federacji Rosyjskiej

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Św. 154 Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej określa procedurę ustalania podstawy opodatkowania w procesie świadczenia usług, sprzedaży towarów lub wykonywania pracy. W normie zwraca się szczególną uwagę na różne sposoby jej kształtowania, które płatnik musi wybrać zgodnie z warunkami sprzedaży. Rozważ dalej cechy art. 154 Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej z komentarzami.

Informacje ogólne

W ust. 1 art. 154 Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej stanowi, że podstawę opodatkowania w procesie sprzedaży produktów, robót lub usług, o ile niniejszy artykuł nie stanowi inaczej, określa się w formie ich wartości. Oblicza się ją na podstawie cen ustalonych zgodnie z art. 105.3. Uwzględnia to podatek akcyzowy (dla odpowiedniej kategorii produktów) i nie obejmuje podatku.

Otrzymywanie zapłaty

Przy przekazywaniu kwot płatnikowi (w tym zaliczki) z tytułu przyszłych dostaw (wykonywanie pracy, świadczenie usług), podstawa, zgodnie z postanowieniami ust. 1 art. 154 Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej oblicza się na podstawie tej płatności, z uwzględnieniem podatku. Od tej reguły są wyjątki. Płatność nie jest brana pod uwagę, w tym częściowe płatności otrzymane przez podmiot za nadchodzące dostawypozycje:

1. Nie podlega opodatkowaniu.
2. Czas trwania cyklu produkcyjnego jest dłuższy niż sześć miesięcy oraz przy określaniu podstawy w trakcie wysyłki/przekazywania przedmiotów zgodnie z postanowieniami paragrafu 13 Artykułu 167 Kodeksu.
3. Podlega opodatkowaniu stawką 0% zgodnie z art. 164 s. 1.

Podstawę w procesie wysyłki z tytułu otrzymanej zapłaty (zaliczki), uwzględnionej wcześniej w kalkulacji, ustala podmiot według zasad określonych w ust. 1 punkt pierwszej rozpatrywanej normy.

P. 2 łyżki stołowe. 154 Ordynacja podatkowa Federacji Rosyjskiej

W procesie sprzedaży w transakcjach barterowych (wymiany), nieodpłatnie, przy przeniesieniu praw majątkowych na zastawnika z tytułu niewykonania zobowiązania, które jest zabezpieczone zastawem, a także produktów przy wpłacie rodzaj, podstawę określa się jako koszt obiektów. Oblicza się ją po cenach ustalonych na zasadach podobnych do tych przewidzianych w art. 105 ust. 3 bez podatku i z uwzględnieniem podatku akcyzowego (dla odpowiedniej kategorii wyrobów). W przypadku realizacji z wykorzystaniem dotacji udzielanych ze środków budżetowych lub świadczeń należnych konsumentom indywidualnym podstawę ustala się w postaci kosztu sprzedanych towarów (wykonanych usług, wykonanej pracy). Jest obliczany po cenach rzeczywistych. Przy ustalaniu podstawy nie są brane pod uwagę kwoty dotacji, które są przekazywane z budżetów w związku z korzystaniem przez podmiot z regulowanego kosztu państwa lub korzyści przysługujących niektórym kategoriom konsumentów.

Płatności motywacyjne

Zapewnienie premii dla sprzedawcyKupującemu za spełnienie przez niego określonych warunków umowy dostawy, nie zmniejsza kosztów wysyłanych produktów (świadczonych usług, wykonanej pracy) o odpowiednią kwotę. Zasada ta jest ustalona w punkcie 2.1 art. 154 Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej. Płatności motywacyjne mogą być przyznawane m.in. za zakup określonej ilości produktów (robót/usług). Wyjątkiem od reguły jest sytuacja, gdy obniżenie wartości o kwotę składki jest ustalone w warunkach umowy. Zgodnie z ust. 3 art. 154 Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej, w procesie sprzedaży aktywów materialnych podlegających rozliczeniu ich wartości, z uwzględnieniem zapłaconego podatku, podstawę ustala się w wysokości różnicy w cenie sprzedawanej nieruchomości (ustanowiony zgodnie z zasadami art. 105 ust. 3) z podatkiem i podatkiem akcyzowym (dla odpowiedniej kategorii produktów) oraz pozostałym artykułem -ti po przeszacowaniach.

Sprzedaż produktów rolnych

Przy sprzedaży artykułów rolnych i produktów ich przetwarzania, zakupionych od podmiotów niebędących podatnikami, zgodnie z postanowieniami ust. 4 art. 154 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej podstawę definiuje się jako różnicę między ceną ustaloną w sposób określony w art. 105 ust. 3, z uwzględnieniem obowiązkowej wpłaty do budżetu, a kosztem nabycia przedmiotów. Zasada ta dotyczy transakcji z produktami znajdującymi się na liście zatwierdzonej przez rząd. Wyjątek od ust. 4 art. 154 Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej są towarami akcyzowymi. Podstawą w procesie sprzedaży usług wydania towaru z materiałów oddanych (surowców) są koszty ich przetworzenia, przetworzenia lub inneprzekształcenia. Jednocześnie nie obejmuje podatku i uwzględnia podatek akcyzowy (dla odpowiedniej grupy produktów). Zasada ta ustanawia akapit piąty art. 154 Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej. Przy sprzedaży aut zakupionych od osób fizycznych niebędących podatnikami do późniejszej sprzedaży, podstawę ustala się w postaci różnicy w cenie ustalonej zgodnie z zasadami art. 105 ust. 3 i uwzględniającej obowiązkowy odpis do budżetu oraz koszt nabycia pojazdy. Ta procedura przewiduje ust. 5.1 art. 154 Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej.

Specyfika kontraktów terminowych

W przypadku sprzedaży przedmiotów w ramach umów obejmujących dostawę na koniec wskazanych w nich okresów po określonej cenie instrumentów finansowych, które nie znajdują się w obrocie na rynku zorganizowanym, podstawę ustala się w postaci kosztu tych przedmioty przewidziane w umowie. Jednocześnie nie powinna być niższa niż kwota obliczona według cen obliczonych zgodnie z zasadami art. 105 ust. 3, obowiązujących w dniu kalendarzowym odpowiadającym czasowi obliczenia, bez podatku, w tym akcyzy. Ta procedura ustanawia ust. 6 art. 154 Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej. Określa również, że w przypadku sprzedaży aktywów bazowych Fin. instrumentów krążących na zorganizowanych rynkach i zapewniających jego dostawę, podstawę ustala się w postaci wartości, po jakiej ma być sprzedany na warunkach zatwierdzonej przez giełdę transakcji terminowej. Obliczenia dokonuje się w dniu kalendarzowym odpowiadającym momentowi określonemu w art. 167, bez podatku, z uwzględnieniem podatku akcyzowego. Przy sprzedażybazowego składnika aktywów w ramach kontraktów opcyjnych krążących na rynku zorganizowanym i przewidujących jego dostawę, podstawę oblicza się w postaci wartości, po której należy dokonać sprzedaży na warunkach transakcji terminowej. Jednocześnie nie powinna być mniejsza niż kwota obliczona według cen ustalonych zgodnie z zasadami art. 105 ust. 3, które obowiązują w dniu zbiegającym się z momentem obliczenia według 167. normy, bez uwzględniania podatku i pobierania z uwzględnieniem podatku akcyzowego.

Dodatkowe warunki

W przypadku sprzedaży produktów w pojemnikach wielokrotnego użytku, dla których podane są ceny zastawne, kwoty te nie są uwzględniane w bazie. Zasada ta dotyczy przypadków, w których opakowanie musi zostać zwrócone sprzedawcy. W zależności od specyfiki sprzedaży podstawę określają przepisy art. 155-162. W ust. 10 art. 154 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej stanowi, że wzrost kosztów (z wyłączeniem obowiązkowych odliczeń do budżetu) wysyłanych produktów, w tym ze względu na wzrost taryfy (ceny) lub ilości (ilości) towarów, praw majątkowych, jest uwzględniany przez płatnika przy obliczaniu podstawy za okres, w którym sporządzono dokumentację, stanowiącą podstawę do wystawienia kontrahentom faktur korygujących na podstawie art. 172 ust. 10.

Wyjaśnienia

W sztuce. 154 Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej ustanawia ogólne zasady, zgodnie z którymi oblicza się podstawę opodatkowania w procesie sprzedaży usług, produktów, robót. Zgodnie z pierwszym paragrafem normy określa się ją jako wartość przedmiotów obliczoną według cen ustalonych przezzasady art. 105 ust.3. Dla lepszego zrozumienia nakazu należy przede wszystkim odwołać się do art. 40 Kodeksu. Jeżeli w ramach systemu cywilnoprawnej regulacji działalności gospodarczej zasada swobody warunków umownych rozciąga się na zasady ustalania cen, to ustawodawstwo przewiduje pewną listę wymogów, których należy przestrzegać. Kluczowym kryterium jest zgodność wartości przedmiotu umowy z ceną rynkową. Zgodnie z art. 40 akapit pierwszy, o ile kodeks podatkowy nie stanowi inaczej, do celów podatkowych akceptowana jest kwota wskazana przez uczestników transakcji. Dopóki nie zostanie udowodnione inaczej, cena jest uważana za zgodną z wartością rynkową. Zgodnie z tym ostatnim, zgodnie z art. 40 (paragraf 4), kwota utworzona przez interakcję podaży i popytu przy sprzedaży identycznych lub podobnych produktów w porównywalnych warunkach ekonomicznych jest akceptowana.

Operacje wymiany towarowej

Transakcje tego rodzaju są wymienione w drugim akapicie art. 154 Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej. Zasady transakcji barterowych określa art. 567 Kodeksu Cywilnego. Paragraf 1 tej normy stanowi, że zgodnie z umową barterową uczestnicy przekazują sobie przedmioty w zamian za te przyjęte. W sztuce. 567 ustalił również, że do umowy mają zastosowanie przepisy regulujące sprzedaż i kupno, o ile nie jest to sprzeczne z istotą transakcji i wymogami Ch. 31 GR. W takim przypadku każdy uczestnik jest uważany za sprzedawcę przedmiotu, który ma obowiązek przekazać, i jednocześnie odbiorcę produktu, który musi przyjąć w zamian.

Bezpłatniewdrożenie

Zgodnie z art. 39 Ordynacji podatkowej transakcje dotyczące towarów, usług, robót wiążą się z przeniesieniem praw własności na zasadzie zwrotu kosztów. Akapit pierwszy tej zasady zawiera jednak zastrzeżenie. Zgodnie z nim nieodpłatne przeniesienie własności przedmiotów uznaje się za sprzedaż tylko w przypadkach określonych przez prawo. Art. 146 jest jedną ze szczególnych zasad regulujących taką sytuację. W pierwszym akapicie paragrafu 1 normy ustalono, że nieodpłatne przeniesienie praw majątkowych uważa się za sprzedaż. Zgodnie z przepisami Kodeksu Cywilnego transakcje tego typu muszą być sformalizowane umową darowizny.

Sprzedaż zabezpieczenia

Ogólne zasady realizacji warunków transakcji w tym przypadku określa art. 334 Kodeksu Cywilnego. Zgodnie z normą wierzyciel z zobowiązania zabezpieczonego zastawem ma prawo, jeżeli dłużnik nie wywiązuje się z niego, do uzyskania zaspokojenia z wartości przekazanego mu przedmiotu. Jednocześnie możliwość ta jest preferencyjna w stosunku do innych podmiotów stawiających wymagania wobec tej osoby, ale następuje po zwolnieniach przewidzianych w prawie. Zgodnie z art. 336 (klauzula 1) kc, zastawem może być dowolna nieruchomość. Obejmuje m.in. prawa majątkowe. Wyjątkiem są rzeczy materialne wycofane z obrotu, roszczenia dotyczące tożsamości wierzyciela (alimenty, zadośćuczynienie za uszczerbek na zdrowiu itp.), a także inne prawa, których cesja nie jest dozwolona przez normy. Sam dłużnik może działać jako zastawniklub strona trzecia. Jednocześnie może mieć zarówno prawo własności, jak i zarządzanie gospodarcze. Zgodnie z postanowieniami art. 8 (klauzula 2) ustawy federalnej „O rachunkowości”, aktywa materialne obciążone zastawem do czasu, gdy zostaną pobrane w celu spłaty zobowiązania, muszą zostać odzwierciedlone w bilansie zastawnika.

Zabezpieczenie

Jest wymieniony w art. 337 GK. Zgodnie z normą, o ile umowa nie stanowi inaczej, zastaw zabezpiecza wierzytelność w zakresie, który istniał w chwili zaspokojenia. W szczególności obejmują one: karę pieniężną, odsetki, naprawienie szkody poniesionej na skutek zwłoki, a także koszty posiadacza rzeczy za jej utrzymanie oraz koszty de facto odzyskania. Nieruchomość spłaca zatem całe zobowiązanie i dodatkowe koszty wierzyciela. Wierzytelność zabezpieczona nieruchomością nie może być związana z jej nabyciem przez zastawnika. Wynika to z faktu, że wartość aktywów materialnych zwykle nie pokrywa się z wielkością zobowiązania. Wynika z tego, że przejście zastawionej rzeczy na własność jej posiadacza zakłada istnienie pewnego wyniku finansowego. Przejawia się ona jako różnica pomiędzy wartością nominalną długu spłacanego poprzez sprzedaż nieruchomości a ceną nabycia bez podatku lub kosztu środków trwałych. VAT, który podlega odliczeniu w transakcji, zmniejszy tym samym wynik sprzedaży zabezpieczenia, co znajduje odzwierciedlenie w rozliczeniu wierzyciela na rachunku. 91.

Ważny moment

Artykuł 339 Kodeksu Cywilnego ustanawia wymóg, aby wumowa zastawu musi określać przedmiot umowy i jego ocenę, istotę, termin oraz wysokość zobowiązania do wykonania, które jest zabezpieczone przenoszonym majątkiem. Ponadto dokument musi zawierać informacje o podmiocie, który jest posiadaczem aktywów materialnych. Umowa zastawu zawierana jest wyłącznie w formie pisemnej.