Samolot An-2: dane techniczne, silnik, kokpit, prędkość, zdjęcie i cena

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Ten samochód miał wielu przeciwników we wczesnych latach powojennych. Samolot An-2 już wtedy wydawał się przestarzały, wysokie władze lotnicze miały własne wyobrażenie o tym, jak powinna wyglądać nowoczesna technologia. Dwupłatowiec z „tępym” nosem i szelkami wydawał się reliktem przedwojennej przeszłości, przypominał sklejkę U-2, a obraźliwy przydomek „kaczan kukurydzy” od razu się do niego „przykleił” (tak się dokuczali). mały samolot szkolny, który walczył przez wszystkie trudne cztery lata na frontach). Kto by pomyślał, że ten brzydki samolot przeżyje długo swoich krytyków…

Pomysł Antonowa

Oleg Konstantinovich Antonov był zaangażowany w rozwój pojazdów powietrznych. Temat ten nadała mu zasada wykluczenia. W czasie wojny projektanci mający bogate doświadczenie w tworzeniu sprzętu wojskowego obawiali się o samoloty szturmowe, bombowce i myśliwce, licencjonowane PS-84 stanowiły podstawę lotnictwa cywilnego (są też Li-2, dokumentację i sprzęt do ich produkcji zakupiono w USA w latach trzydziestych). Antonow,młody mężczyzna (nieco ponad 30 lat) zajął się desantowymi szybowcami o różnej nośności. Rok przed wojną zaproponowano im prototyp samolotu An-2. Parametry techniczne nie wzbudziły zainteresowania kierownictwa, dwupłatowiec wydawał się powolny i mały. Oleg Konstantinovich powrócił do projektowania łodzi desantowych, ale nie zapomniał o swoim pomyśle.

Wdrożenie

W 1945 r. rząd ZSRR zdał sobie sprawę z postępu przetwórstwa rolnego realizowanego drogą powietrzną. Zapylanie i leczenie chemiczne przy pomocy lotnictwa było w Stanach Zjednoczonych na porządku dziennym, a wszelkie zaawansowane technologie w warunkach powojennej dewastacji były pilnie potrzebne, kraj odczuł kryzys żywnościowy. Ponadto zarówno poczta, jak i praktycznie wszystkie gałęzie gospodarki narodowej, zwłaszcza do obsługi odległych obszarów, potrzebowały małego samolotu mogącego przewozić kilkunastu pasażerów lub tonę lub dwie tony ładunku. Główne wymagania dla nowej maszyny zostały sformułowane w zakresie zadań: musi startować z nieprzygotowanych placówek, być w stanie pracować w szerokim zakresie klimatycznym. Jego konserwacja nie powinna wymagać specjalnych technologii. I oczywiście musi być niezawodność i łatwość zarządzania. Wszystkie te wymagania w pełni spełnił samolot An-2, którego pierwszy egzemplarz wystartował z poligonu w Nowosybirsku w 1947 roku. Pomysł sprzed siedmiu lat znalazł zastosowanie.

Wyprodukowano w ZSRR

Przez pięć lat samolot był produkowany w stosunkowo małych (przynajmniej.)najmniej dla ZSRR) ilości, tylko kilkaset sztuk. Po śmierci „ojca narodów” N. S. Chruszczow, który kierował partią i krajem, rozpoczął wzrost produkcji tej maszyny. Samolot An-2 dobrze wpisywał się w koncepcję powszechnej chemizacji i rozwoju rolnictwa, które stanęło przed ambitnym zadaniem „dogonienia i wyprzedzenia” głównego światowego konkurenta ZSRR – USA. Bazą produkcyjną były pierwotnie Kijowskie Zakłady Lotnicze nr 437. W mieście Dołgoprudny zbudowano również specjalistyczną modyfikację rolniczą z indeksem „M”. Ku zaskoczeniu OK Antonowa transport pasażerski stał się praktycznie głównym celem An-2. Charakterystyki techniczne samolotu nie sugerowały komfortu w locie, a „gadkanie” spowodowane niskim „sufitem” nie było przeszkodą dla ładunku. Salon został wyposażony w najprostszy sposób, po bokach ustawiono dość wąskie ławki. Generalny projektant dość ostro komentował taką popularność swojego potomstwa, nazywając je „puszką ze skrzydłami”. Niemniej jednak zdjęcia An-2 ze „skrzydłami” Aeroflotu, czy to z nartami w pobliżu czukockich jurt, czy na tle wysokogórskich pastwisk, a nawet po prostu na wiejskim polu, często można było znaleźć w radzieckiej prasie tamtych lat. Cena biletu była skromna, za trzyrublówkę czasami można było polecieć do sąsiedniego centrum regionalnego, komfort też niewymagający, ale o Annuszce mówiono bardzo ciepło.

Pokojówka w…

Do 1963 An-2 był wyłącznie samolotem radzieckim. W 1958 roku przekazano do Polski dokumentację do jego produkcji w ramach socjalistycznej współpracy międzynarodowej, a uwolnienie przez fabryki sowieckiezaczął stopniowo spadać. Polskie przedsiębiorstwo PZL-Mielec dostarczyło prawie 12 tys. dwupłatowców, które w większości zakupił Związek Radziecki (ponad 10 tys.). Warunki dostawy do „historycznej ojczyzny” zostały wcześniej uzgodnione, a pozostałe urządzenia były używane w krajach socjalistycznych i innych regionach planety, gdzie również ten wyjątkowy samolot został doceniony.

Maszyny Biura Projektowego Antonov znalazły uznanie również w Chinach. Tam An-24 (otrzymał indeks Y-7) i An-2 (Y-5) są produkowane seryjnie na licencji. Łączna liczba wyprodukowanych na świecie egzemplarzy „Annuszki” przekroczyła osiemnaście tysięcy, w 2012 roku 2300 z nich jest w dobrym stanie technicznym. Samolot An-2, według księgi Guinnessa, to wieloletni rekordzista, produkowany od ponad sześciu dekad.

U steru „Annuszki”

Wszyscy piloci, którzy mają doświadczenie w pilotowaniu tego dwupłatowca (nawiasem mówiąc, największego) zwracają uwagę na jego wyjątkową „zmienność”. Duża powierzchnia względna powierzchni łożyskowych prawie eliminuje tak nieprzyjemne zjawisko jak „przeciąganie”. Przy wietrze czołowym 50 km/h An-2 może praktycznie „zawiesić się w miejscu”, zawisając nad ustalonym punktem na ziemi. Określa to możliwość planowania w trybie z wyłączonym lub niesprawnym silnikiem. Proste, ale bardzo dobrze przemyślane hamulce, podobne do tych stosowanych w ciężarówkach, zmniejszają wybrzeże po lądowaniu, a wymagania dotyczące pasa startowego są niezwykle arbitralne. Kabina An-2 nie różni się szczególnym komfortem, ale mimo wszystko jest wygodna, dwóch pilotów nie tłoczy się, jest wystarczająco dużo miejsca. Przeszkleniaposiada występy w celu poprawy widoczności.

Dodatkowe opcje

Podwozie nie chowa się, co oczywiście z aerodynamicznego punktu widzenia jest złe, ale jest idealne pod względem niezawodności. Możesz napompować pneumatykę bez wychodzenia z kabiny, jest wbudowana sprężarka. Poza zwykłymi kołami, na zwykłych uchwytach montowane są narty do eksploatacji w warunkach zimowych lub polarnych, lub specjalne pływaki przypominające łódki kajakowe, dzięki którym samolot zamienia się w wodnosamolot.

Urządzenie jest tankowane autonomicznie, bez cysterny, przewidziana jest pompa paliwowa, która może pompować benzynę z beczek bezpośrednio do zbiorników.

Zastosowanie An-2

Taka bezpretensjonalność konstrukcyjna i operacyjna sprawiła, że ten samolot jest w wielu przypadkach niezastąpiony. Był używany jako latające laboratorium, ambulans lotniczy, skrzydlaty wóz strażacki. Popularność An-2 w latających klubach była ogromna, wielu skoczków spadochronowych wykonało swój pierwszy skok, wchodząc przez otwarte drzwi dwupłatowca. Do rozpoznania meteorologicznego stworzono wersję z dodatkową kabiną obserwacyjną przed usterzeniem poziomym. W razie potrzeby samolot ten można przekształcić w ultralekki samolot szturmowy, zawieszając na nim NURS i bomby. Oczywiście będzie powolny, ale zapewni celność trafienia.

Funkcje

Lotalne i operacyjne właściwości tej maszyny są takie, że w niektórych przypadkach nadal nie ma zamiennika dla samolotu An-2. Specyfikacje iw naszych czasach są całkiem dobre jak na klasę lekkich pojazdów. Masa startowa - 5,5 t przy masie użytkowej 1,5 t. Przestrzeń przeznaczona na ładunek jest ograniczona do wysokości 1,8 m, szerokości 1,6 m, długości 4,1 m. Normalna pojemność pasażerska to 12 osób. Do startu wystarczy nieutwardzony teren o długości 235 metrów, a do lądowania - o 10 metrów mniej. Pułap - 4200, ale zwykle lot odbywa się na niższych wysokościach. Prędkość przelotowa An-2 wynosi 180 km/h, maksymalna prędkość to 235 km/h (z pełnym obciążeniem). Jednocześnie samochód może przelecieć prawie tysiąc kilometrów bez przerwy.

Nowoczesne problemy

Każda, nawet najbardziej udana technologia, z czasem staje się przestarzała. Samolot An-2 nie jest wyjątkiem. Jego cechy są dobre, ale w naszych czasach zmieniły się wymagania dla elektrowni. W czasach, gdy zwykła woda gazowa była droższa od benzyny, niewiele uwagi poświęcano jej zużyciu. Trend ten utrzymywał się przez długi czas, ale wzrost cen produktów naftowych wymusił jego rewizję.

Silnik An-2 jest gaźnikowy, tysiąc koni mechanicznych, bardzo niezawodny, ale… Wymagana jest specjalna benzyna lotnicza, jest droga. Tak, a jego zużycie jest również spore. W niektórych krajach, w szczególności w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych, eksploatacja samolotów tego typu jest zabroniona. Jednak i tam kolekcjonerzy chętnie nabywają An-2. Cena półtora miliona rubli i więcej nie powstrzymuje tych, którzy chcą czerpać prawdziwą przyjemność z pilotowania „zabytkowego samolotu”.

Druga młodość An-2

Biuro projektowe OK Antonov było jednym z pierwszych, które zainstalowały silniki turbinowedo transportu śmigłowego i samolotów pasażerskich. Zalet jest wiele: paliwo - nafta, wysoka niezawodność, oszczędność, redukcja hałasu. W latach pięćdziesiątych biuro projektowe zaproponowało wykonanie wersji An-2, wyposażonej w TVD (silnik turbośmigłowy), ale kierownictwo przemysłu lotniczego wolało skierować wysiłki na priorytetowe projekty wygodnych liniowców średniego zasięgu, mających zastąpić samoloty. Ił-14 i Li-2, które pracowały w tym czasie na wszystkich trasach regionalnych. Ponadto w tym czasie nie było silników o odpowiednich rozmiarach. Ale pod koniec lat 70. inżynierowie silników z Omska zaprojektowali TVD-20, całkiem odpowiedni dla Annushki. W 1990 roku An-3 był gotowy, z szybowcem, prawie całkowicie odziedziczonym po An-2, ale z inną elektrownią. Nie brał wtedy udziału w serialu, uniemożliwiły mu trudności ekonomiczne. Projekt został wznowiony w 1997 roku z dodaniem nowoczesnej awioniki. Za najbardziej obiecujący kierunek modernizacji Annuszki uważa się „remotoryzację” samolotów z zachowaną co najmniej połową żywotności silnika.

Prace w tym kierunku prowadzone są również na Ukrainie, gdzie wykorzystywany jest silnik MS-14 Motor Sicz. Istnieje inna opcja (Nowosybirsk) na modernizację słynnych dwupłatów, która wiąże się z instalacją nowoczesnego amerykańskiego silnika Honeywell. Ta modyfikacja została nazwana AN-2MS.

We wszystkich tych przypadkach instalacja turbiny rozwiązuje problem hałasu, nadmiernego zużycia paliwa i gwarantuje odrzucenie drogiej benzyny "100". Pod każdym innym względem samolot An-2 to po prostu wspaniała maszyna. Są powody, by sądzić, że będzie miała długie życie wniebo nad lasami, polami i miastami.