Raduev Salman: biografia, zdjęcia i ciekawe fakty

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

20 lat temu jego imię grzmiało w całym kraju. Ten człowiek był znienawidzony, życzyli mu najstraszniejszej i bolesnej śmierci. Kim był Salman Raduev i dlaczego trafił do jednego z najgorszych więzień w Rosji? Dowiedzmy się!

Krótka biografia

Raduev Salman Betyrovich urodził się 13 lutego 1967 roku w mieście Gudermes. Ukończył z wyróżnieniem szkołę nr 3 i od marca 1985 rozpoczął pracę jako tynkarz w rodzinnym mieście. W 1987 roku podczas służby wojskowej wstąpił do KPZR. Później w swoich wywiadach wielokrotnie powtarzał, że ma wyższe wykształcenie ekonomiczne, a nawet ukończył studia podyplomowe, ale do tej pory nie był w stanie potwierdzić tych danych. Po wojsku pracował jako mistrz spawania gazowego, a od początku lat 90. zajął się prywatnym biznesem. Jego firma zajmowała się sprzedażą towarów przemysłu lekkiego.

Reżim Dudajewa

W 1992 roku został prefektem Gudermes. W tej chwili wkracza na ścieżkę zbrodni. Jego milicje zaczynają angażować się w ataki na pociągi, kradzieże własności rządowej i haraczy. Swojemu gangowi nadaje głośną nazwę „Berety prezydenckie”. Formacja zostaje strażnikiem prezydenta Dżokhara Dudajewa. z głowąłączyły go nie tylko sprawy wspólne, ale także pokrewieństwo – ożenił się z córką drugiego kuzyna. Na początku pierwszej kampanii czeczeńskiej strażnik staje się jednostką sił specjalnych o nazwie „Borz”. W 1994 roku z inicjatywy miejscowej ludności został usunięty ze stanowiska prefekta.

Pierwsza kampania czeczeńska

Po tym, jak został mianowany i został dowódcą Frontu Północno-Wschodniego Sił Zbrojnych Iczkerii, rozpoczyna aktywne działania wojenne. Wraz ze swoim oddziałem chwyta Gudermesa i kandyduje na stanowisko szefa administracji. W ciągu 9 dni z powodzeniem utrzymają miasto.

Nalot na Kizlyar

W tym czasie imię Radujewa stało się znane w całym kraju. Stało się to przypadkiem, ponieważ wątpliwa zasługa trafiła na niego w ostatniej chwili. Do Dagestanu wyjechało 350 bojowników. Pojechali tam nie tylko na zwiad - w Kizlyar znajdowała się baza śmigłowcowa wojsk rosyjskich i obóz wojskowy wojsk MSW. Po nieudanym ataku (bojownicy zniszczyli dwa helikoptery) postanawiają opuścić miasto. Ich droga wiodła w Czeczenii. Ale aby swobodnie opuścić Kizlyar, musieli wziąć zakładników ponad trzy tysiące osób. Gdy ruszyli w stronę bezpieczeństwa, zwolnili większość więźniów, pozostawiając 100 osób na pokrycie.

Na granicy z Czeczenią wojska rosyjskie wystrzeliły do grupy ogień ostrzegawczy. Wraz z zakładnikami oddział Radujewa ufortyfikował się we wsi Pierwomajskoje. Tydzień później rozpoczął się atak, ale niektórym terrorystom udało się uciec. W tym czasie dowódca bojowy Ismailov został zabity, a operacja już się odbywałapod przewodnictwem Radujewa. Łącznie podczas szturmu zginęło 70 bojowników. Straty wśród ludności cywilnej i zakładników - ponad 200 osób. Po tej operacji Radujew otrzymał stopień generała brygady.

Terrorysta 2

W okresie międzywojennym Radujewowi udało się nie tylko przeprowadzić operacje zastraszania na Kaukazie, ale także wziąć odpowiedzialność za wszystkie ataki terrorystyczne na terytorium Rosji. Władze umieściły go na międzynarodowej liście poszukiwanych, w międzyczasie wdał się w otwartą konfrontację z Aslanem Maschadowem. Odrzucił wszelkie możliwości rozwiązania konfliktu zbrojnego i wezwał dowódców polowych do przeprowadzenia jak największej liczby ataków terrorystycznych w Rosji. Sąd szariatu skazał go na 4 lata więzienia, ale odmówił podporządkowania się. Za swoje zasługi przypisał między innymi zamach na prezydenta Gruzji Eduarda Szewardnadze.

Nie do zabicia

Między 1996 a 2000 rokiem kilkakrotnie w prasie pojawiły się doniesienia o śmierci Radujewa. Ale za każdym razem okazywały się fałszywe, a bojownik kontynuował krwawe marsze. W 1996 roku miał szczęście - cała rodzina zginęła w eksplozji jego domu na początku roku, ale on sam w tym momencie był nieobecny. Następnie w marcu wybuchowa kula trafiła go w głowę. Przeżył, ale chirurg plastyczny został zmuszony do ponownego złożenia twarzy. Stracił oko, a niemieccy lekarze przywrócili mu nos.

Potem otrzymał przydomek Titanic, ze względu na tytanową płytkę wszczepioną podczas operacji. Trzy lata później jego nos został zastąpiony podróbkąPlastikowy. Po aresztowaniu zdjęcia Salmana Radujewa pojawiły się na pierwszych stronach drukowanych publikacji. Patrząc na mężczyznę o oszpeconym wyglądzie, trudno było uwierzyć, że mógł zrobić tak wiele okropnych rzeczy. Wielu było zainteresowanych tym, co stało się z twarzą Salmana Radujewa. Teraz wiemy, jak bardzo okaleczono jego wygląd. W 1997 roku podjęto na nim kilka prób jednocześnie, w wyniku których doznał poważnych obrażeń. Podczas drugiej kampanii czeczeńskiej został ponownie kilkakrotnie rozpoznany jako martwy, ale jego aresztowanie w 2000 roku raz na zawsze rozwiało wszelkie spekulacje.

Zdanie

Śledztwo w sprawie wszystkich zbrodni dowódcy polowego i jednego z najbardziej poszukiwanych terrorystów trwało prawie dwa lata. 129 tomów sprawy karnej i długa lista zarzutów zakończyła się karą dożywotniego pozbawienia wolności. Miał odsiedzieć swoją kadencję w regionie Perm w kolonii karnej ścisłego reżimu nr 14, lepiej znanej jako „Biały Łabędź”. Salman Raduev przyznał, że był mile zaskoczony werdyktem, ale mimo to złożył skargę kasacyjną. Nie chciał przyznać się do wszystkich zarzucanych mu zbrodni. Sąd Najwyższy Federacji Rosyjskiej rozpatrzył skargę i utrzymał w mocy wyrok. Jedyną rzeczą, jaką osiągnęli Raduev i dwóch innych terrorystów, było znaczne zmniejszenie kwoty roszczenia. Zamiast 268 mln rubli musieli zapłacić tylko 222 tys.

W więzieniu

Salman Radujew nie przebywał długo w więzieniu. 6 grudnia 2002 miał krwotok do oka. PoprzezSalman został przeniesiony na tydzień do regionalnego szpitala w Permie, gdzie zmarł dzień później. Aby wykluczyć wszelkie pogłoski o gwałtownej śmierci, lekarze przeprowadzili autopsję bojownika przed kamerą. Ostateczną diagnozą było krwotoczne zapalenie naczyń niewiadomego pochodzenia. Żadna sprawa karna nie została wszczęta w związku z jego śmiercią. Nie przekonało to jednak wszystkich, którzy chcieli zrobić sensację z jego śmierci. Zaczęły pojawiać się doniesienia, że był regularnie bity, głodzony i nękany. Martwy terrorysta nie wyglądał już tak niebezpiecznie, a nawet miał fanów. Ludzie szybko zapomnieli o setkach, a nawet tysiącach ludzi, których krew była na rękach tego niebezpiecznego bojownika.

Po kilku latach plotki osiągnęły punkt kulminacyjny, a Federalna Służba Więzienna była gotowa do ekshumacji ciała, aby odeprzeć wszelkie oskarżenia o gwałtowną śmierć. Validov Bislan, skazany z Groznego, powiedział, że był świadkiem kilkukrotnego pobicia Radujewa na placu ćwiczeń pod jego oknami. Byli też inni ludzie, którzy byli gotowi potwierdzić, że pojawienie się bojownika nie pozostawiało wątpliwości, że był on regularnie poddawany egzekucjom. Wkrótce zrezygnowano z ekshumacji. Ciało terrorysty spoczywa na cmentarzu w regionie Perm. Został pochowany na zasadach ogólnych. Żaden z krewnych nie chciał zabrać jego ciała.