Gwarancja bankowa, Kodeks Cywilny Federacji Rosyjskiej art. 368: komentarze

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Relacje uczestników działających we właściwej dziedzinie wymagają wzajemnego zaufania w dobrej wierze. Dlatego też, jeśli nie została wypracowana między nimi długa i uczciwa relacja, zaleca się zagwarantowanie bezbłędnego wypełnienia zobowiązań umownych. I to nie tylko wykonawca, ale także klient robót (usług). W światowej praktyce istnieje wiele wypracowanych mechanizmów ochrony obu stron biznesu, gwarancja jest uznawana za najlepszą wśród nich.

W prawodawstwie rosyjskim pojawił się w 1994 roku wraz z przyjęciem pierwszej części Kodeksu Cywilnego (kc).

Jeśli oficjalne

Artykuły 368-379 rozdziału 23 poświęcone są gwarancji bankowej (BG) Kodeksu Cywilnego Federacji Rosyjskiej. Prawo klasyfikuje gwarancję jako formę zabezpieczenia transakcji pomiędzy podmiotami gospodarczymi. Artykuły dotyczące BG następują po artykułach regulujących kaucję. Społeczność naukowa wciąż debatuje, czy ta gwarancja jestoddzielny rodzaj kaucji.

Ponadto lektura pierwszych artykułów zaskakuje niezgodnością pojęcia „gwarancji bankowej” z kompozycją podmiotową tworzącego ją stosunku prawnego. Wynika to z faktu, że jako poręczyciela może pełnić nie tylko bank, ale także firma ubezpieczeniowa czy pozabankowa instytucja kredytowa.

Ale prawo bankowe dotyczące profilu klasyfikuje BG jako operację czysto bankową. To pozwala nam stwierdzić, że:

• Tylko licencjonowane instytucje mogą wystawiać takie gwarancje.
• W stosunku do innych podmiotów gospodarczych i ich urzędników, których udział zostanie udowodniony, mogą zostać zastosowane kary przewidziane w Kodeksie karnym i Kodeksie wykroczeń administracyjnych.

Pomimo tego, że przepisy Kodeksu Cywilnego Federacji Rosyjskiej są traktowane priorytetowo, gwarancja bankowa jest uznawana przez praktykę sądową tylko dla organizacji finansowych licencjonowanych przez Bank Centralny Rosji.

Kodeks cywilny wyjaśnia

Gwarancja bankowa (art. 368 kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej) jest zdefiniowana jako szczególny stosunek w sensie zobowiązań pieniężnych między:

• Gwarant nie uczestniczy w transakcji zabezpieczonej przez BG.
• Beneficjent, który jest wierzycielem na podstawie umowy głównej i zgodnie z nią, przyjmuje na siebie zobowiązania do zapłaty określonej kwoty pieniężnej w przypadku roszczenia beneficjenta (beneficjent, który zgodnie z prawem ma prawo do żądać zapłaty określonej kwoty).

Funkcje dokumentu

Ponadto, zgodnie z Kodeksem Cywilnym Federacji Rosyjskiej,gwarancja bankowa oznacza dokument tekstowy zawierający wszystkie warunki określonej umowy. Oznacza to, że zobowiązania udzielone przez gwaranta muszą być koniecznie utrwalone na papierze. Niedotrzymanie tego warunku nie może jednak skutkować nieważnością transakcji. Jak również uznanie powstałego długu poręczyciela. Na przykład dokument otrzymany faksem lub pocztą elektroniczną nie jest uznawany za przeszkodę. Co więcej, oryginał nie jest w ogóle potrzebny do przedstawienia praw beneficjenta (wyjątkiem jest gwarancja na okaziciela).

Warunki gwarancji bankowych

Postępuj zgodnie z artykułami prawa cywilnego i musi być sprecyzowany w umowie. Beneficjent otrzymuje list gwarancyjny, który wskazuje:

• Każda ze stron umowy (gwarant, beneficjent i zleceniodawca).
• Przedmiot (praca, usługa) zabezpieczonego zobowiązania.
• Czas.
• Zlecenie złożenia, lista dokumentów towarzyszących.
• Nominał.
• Z odwołalną gwarancją - prawo i kolejność odwołania.
• Warunki dokonywania płatności.

Zgodnie z Kodeksem Cywilnym Federacji Rosyjskiej w gwarancji bankowej wartość nominalna nie może być mniejsza niż kwota umowy. Termin jest ustalany za obopólną zgodą stron. Szczególną uwagę wszystkie strony umowy przywiązują do zasad przesyłania roszczeń, ponieważ muszą one być bezwzględnie przestrzegane. W pewnych okolicznościach należy wskazać osobny termin na rozpatrzenie wniosku, w przeciwnym razie za standardowy - 7 dni.

Jeżeli zleceniodawca uzna za konieczne wykazanie swojej wypłacalności, onzawiera w umowie klauzulę gwarantującą płatność na żądanie, bez zbędnych dowodów. Należą do nich na przykład orzeczenie sądu, które orzekło, że zleceniodawca był winny niedostarczenia, braku płatności i innych niezgodności z warunkami umowy.

Dodatkowo sprytni i doświadczeni prawnicy działający w imieniu instytucji finansowej mogą wprowadzić do umowy taki mechanizm wysłania i/lub doręczenia pozwu o zapłatę, który nie pozwoli beneficjentowi na spełnienie wszystkich warunków bankowych, a nawet udowodnić fakt ich spełnienia.

Tak więc gwarancja bankowa (wskazuje na to art. 368 kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej) ma wiele niuansów. Dlatego jego regulacja często następuje poprzez orzeczenia sądowe, które wyjaśniają pewne punkty pominięte przez ustawodawcę.

Wydanie dokumentu

Kodeks cywilny wymaga, aby gwarancja bankowa była wystawiona jako pojedynczy dokument na papierze firmowym instytucji finansowej.

Dokument podpisuje pierwsza osoba firmy lub jej zastępca, która posiada niezbędne zezwolenie Banku Centralnego Federacji Rosyjskiej. Do gwarancji wymagany jest również podpis głównego księgowego.

Dokument jest wydawany zleceniodawcy zgodnie z ustawą. Ten ostatni płaci uzgodnioną prowizję bankową, a BG przekazuje ją kontrahentowi.

Wykonanie dokumentu

Zgodnie z Kodeksem Cywilnym Federacji Rosyjskiej gwarancja bankowa jest przedstawiana do zapłaty na rzecz banku przez beneficjenta osobiście. Aby uniknąć nieporozumień, procedura prezentacji i wykaz dokumentów towarzyszących są określone w umowie w najdrobniejszych szczegółach.

rosyjskiUstawodawstwo nie przewiduje procedury płatności w przypadku pierwszego roszczenia. Dopiero na drugie żądanie i za powiadomieniem poręczyciela banku o spłacie części jego zadłużenia. Dzięki temu bank może odmówić za pierwszym razem, ale przy kolejnym żądaniu płatność musi być dokonana bez zastrzeżeń.

Po otrzymaniu dokumentów z żądaniem zapłaty bank powiadamia zleceniodawcę, wysyłając mu kopie otrzymanych dokumentów.

BG Wierzytelności można przenieść na osobę trzecią, ale tylko w przypadku klauzuli przewidzianej w umowie z możliwością cesji. I dopiero po zakończeniu płatności na rzecz beneficjenta możliwe jest przedstawienie roszczeń regresowych.

Nowe narzędzie

Niedawne zmiany w kodzie uniezależniły gwarancję. Co to daje? Teraz, zgodnie z art. 368 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej, gwarancję bankową może wystawić nie tylko bank, ale także organizacja komercyjna.

Jeżeli nie znajduje się na liście podmiotów komercyjnych, na przykład jest agencją rządową lub organizacją charytatywną, wówczas wystawiona na nią gwarancja wchodzi w zakres zasad regulujących stosunek umowny gwarancji.

Te gwarancje nie mają specjalnych różnic, z wyjątkiem trzech niuansów:

• W pewnych okolicznościach wartość gwarancji może ulec zmianie w górę lub w dół.
• Gwarant jest zobowiązany do zapłaty kwoty określonej w dokumentach, chociaż gwarancja nie określa dokładnej kwoty transakcji (wraz z odsetkami i długami).
• Gwarancja jest bezwarunkowa (to znaczynawet w sądzie nie można zakwestionować zasadności stawianych żądań).

Oczywiste jest, że nie każdy wierzyciel zgodzi się na taką umowę gwarancji bankowej zgodnie z Kodeksem Cywilnym Federacji Rosyjskiej. Nie jest łatwo zaakceptować bezpieczeństwo od osoby, która nie posiada odpowiedniej licencji, bez względu na to, za jakimi artykułami kodu się kryje. Łatwiej jest pracować z bankiem. Jego działania są bowiem ściśle kontrolowane.

W praktyce

Te innowacje aktywnie rozwijają się w życiu. Istnieje np. przypadek, kiedy posiadacz majątku holdingu stał się samodzielnym gwarantem zobowiązań systemu operacyjnego całej spółki. Ta opcja niezależnej gwarancji bankowej zgodnie z Kodeksem cywilnym Federacji Rosyjskiej jest interesująca, ponieważ pożyczkodawca może otrzymać nie tylko pieniądze, ale także pewien procent udziałów.

Podstawy do wypowiedzenia gwarancji bankowej

Kodeks cywilny wskazuje ograniczoną listę wymagań dotyczących zakończenia gwarancji. Każda pozycja na liście wiąże się z pełnym wykonaniem przez gwaranta wystawionego zobowiązania lub z osobistą wolą beneficjenta, wyrażoną jednostronnie.

Są cztery takie powody:

1. Zapłać kwotę, na jaką została wystawiona gwarancja.
2. Koniec kadencji.
3. Zwrot gwarancji w przypadku zrzeczenia się przez beneficjenta swoich praw.
4. To samo, ale z zastrzeżeniem pisemnego zapewnienia o zwolnieniu gwaranta z wystawionych zobowiązań.

Ponieważ zgodnie z Kodeksem Cywilnym Federacji Rosyjskiej wypowiedzenie gwarancji bankowej jest rodzajem relacji między beneficjentem a gwarantem, kodeks zobowiązuje tego ostatniego do powiadomienia w jakikolwiek sposób ozasadniczy fakt dokonany.

Specjalne przepisy dotyczące rozwiązania BG przewidują również kilka ogólnych podstaw rozwiązania umowy. I tak np. odmowa uprawnionego do zaciągniętych zobowiązań poprzez pisemną wiadomość o zwolnieniu poręczyciela z jego zobowiązań kwalifikuje Kodeks Cywilny jako umorzenie długu. Lub przelew kwoty (w całości, zgodnie z umową) na rzecz poręczyciela od beneficjenta, co jest automatycznie uznawane za podstawę wypowiedzenia wszystkich zobowiązań, ponieważ są one prawidłowo wykonane.

Kilka innych powodów

Oprócz opisanych podstaw wypowiedzenia BG, odszkodowanie może służyć również jako przyczyna, zbieg okoliczności wierzyciela i dłużnika w jednej osobie, potrącenie roszczenia wzajemnego, nowacja zobowiązania, i inne.

Jedynym wyjątkiem od wygaśnięcia gwarancji może być niemożność wykonania. A ta podstawa nie dotyczy wszystkich zobowiązań pieniężnych, w tym bankowych.

Roszczenie regresowe

Kodeks cywilny zawiera postanowienie, że poręczyciel ma prawo wystąpić do zleceniodawcy z regresowym żądaniem zwrotu kwot wypłaconych beneficjentowi w ramach BG. Prawo to jest gwarantowane umową pomiędzy zleceniodawcą a gwarantem, w wyniku której została wystawiona gwarancja.

W komentarzach do Kodeksu Cywilnego Federacji Rosyjskiej dotyczących gwarancji bankowej niektórzy prawnicy piszą, że sytuacja jest możliwa tylko wtedy, gdy prawo do roszczeń regresywnych jest wyraźnie określone w umowie. Wielu się z tym nie zgadza.zatwierdzenie na podstawie art. 379 ust. 1 Kodeksu. Zasada ta nie reguluje zasad, zgodnie z którymi prawo gwaranta do wniesienia roszczenia regresywnego wynika z zawartej z nim umowy. Wskazuje jedynie, że relacja między gwarantem a zleceniodawcą może podlegać wyłącznie zwrotowi. Oznacza to, że za wydanie zobowiązania gwarancyjnego zleceniodawca zobowiązany jest do uiszczenia opłaty na rzecz gwaranta. Wysokość i tryb czynności określa umowa pomiędzy zleceniodawcą a poręczycielem.

A z tego wynika, że prawo do wystąpienia z roszczeniem regresywnym przeciwko zleceniodawcy, który na gruncie norm kodeksu cywilnego ma poręczyciela, który wpłacił beneficjentowi określoną kwotę z tytułu poręczenia, nie może ale weź pod uwagę wkład wpłacony do dotacji na udzielanie gwarancji. W związku z tym w umowie między zleceniodawcą a poręczycielem powinna być określona wysokość roszczenia regresowego wobec dającego zlecenie od poręczyciela z uwzględnieniem wkładu do tego ostatniego, a nie przyznanie temu ostatniemu prawa do regresu roszczenie w celu uniknięcia nieuzasadnionego wzbogacenia gwaranta na koszt zleceniodawcy.