Peryskop to Jak wygląda peryskop na łodzi podwodnej?

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Peryskop to urządzenie optyczne. Jest to luneta z systemem luster, pryzmatów i soczewek. Jego celem jest prowadzenie obserwacji z różnych schronów, do których należą schrony, wieże pancerne, czołgi, okręty podwodne.

Historyczne korzenie

Peryskop przewodzi swojej biografii od lat trzydziestych XIV wieku, kiedy to wynalazca Johannes Gutenberg wynalazł urządzenie, które umożliwiało obserwowanie spektakli na targach w mieście Akwizgran (Niemcy) ponad głowami ludzkiego tłumu.

Peryskop i jego urządzenie zostały opisane przez naukowca Jana Heweliusza w swoich traktatach z 1647 roku. Zamierzał go wykorzystać w badaniach i opisie powierzchni Księżyca. Również jako pierwszy zasugerował użycie ich do celów wojskowych.

Pierwsze peryskopy

Pierwszy prawdziwy i działający peryskop został opatentowany w 1845 roku przez amerykańską wynalazczynię Sarah Mather. Udało jej się poważnie ulepszyć to urządzenie i wprowadzić je do praktycznego użytku w siłach zbrojnych. Tak więc podczas wojny secesyjnej żołnierze przymocowali peryskopy do swoich pistoletów, aby zapewnić im ukrycie i bezpieczeństwostrzelanie.

Francuski wynalazca i naukowiec Davy w 1854 roku zaadaptował peryskop dla sił morskich. Jego urządzenie składało się z dwóch luster obróconych pod kątem 45 stopni, które zostały umieszczone w tubie. A pierwszy peryskop używany na łodzi podwodnej został wynaleziony przez American Doughty podczas wojny secesyjnej w latach 1861-1865.

Podczas I wojny światowej żołnierze walczących stron używali także peryskopów różnych konstrukcji do strzelania z osłony.

Podczas II wojny światowej urządzenia te były szeroko stosowane na polach bitew. Oprócz okrętów podwodnych służyły do monitorowania wroga ze schronów i ziemianek, a także na czołgach.

Prawie od pojawienia się okrętów podwodnych, peryskopy na nich były używane do monitorowania, kiedy łódź podwodna jest zanurzona. Dzieje się to na tak zwanej „głębokości peryskopowej”.

Są one przeznaczone do wyjaśnienia sytuacji nawigacyjnej na powierzchni morza i wykrywania samolotów. Gdy łódź podwodna zaczyna tonąć, tuba peryskopu chowa się do kadłuba łodzi podwodnej.

Projekt

Klasyczny peryskop składa się z trzech oddzielnych urządzeń i części:

1. Rura optyczna.
2. Urządzenie do podnoszenia.
3. Wsporniki z dławikami.

Najbardziej złożonym mechanizmem strukturalnym jest system optyczny. Są to dwie tuby astronomiczne ustawione względem siebie za pomocą soczewek. Są wyposażone w lustropryzmaty całkowitego wewnętrznego odbicia.

Okręty podwodne mają peryskop i dodatkowe urządzenia. Należą do nich dalmierze, systemy kursu, kamery fotograficzne i wideo, filtry świetlne i systemy suszenia.

Aby ustalić odległość do celu w peryskopie, używane są dwa rodzaje urządzeń - siatki pomiaru odległości i mikrometry.

Niezastąpiony w peryskopowym filtrze światła. Znajduje się przed okularem, podzielona na trzy sektory. Każdy sektor reprezentuje określony kolor szkła.

Kamera urządzenia lub inna, przeznaczona do uzyskania obrazu, jest niezbędna do ustalenia faktów trafienia w cele i utrwalenia zdarzeń na powierzchni. Urządzenia te są instalowane za okularem peryskopowym na specjalnych uchwytach.

Rura peryskopu jest pusta, zawiera powietrze, które zawiera pewną ilość pary wodnej. W celu usunięcia wilgoci osadzającej się na soczewkach, która skrapla się na nich pod wpływem zmian temperatury, stosuje się specjalne urządzenie suszące. Ta procedura jest przeprowadzana przez szybkie przemiatanie suchego powietrza przez rurę. Pochłania nagromadzoną wilgoć.

Na łodzi podwodnej peryskop wygląda jak rura wystająca ponad nadbudówkę z „pokrętłem” na końcu.

Użyj taktyki

Aby zapewnić ukrycie, peryskop łodzi podwodnej jest podnoszony z wody w określonych odstępach czasu. Przedziały te zależą od warunków pogodowych, prędkości i zasięgu obiektów obserwacji.

Peryskop pomaga dowódcy łodzi podwodnej w określeniu kierunku (namiaru) od łodzi podwodnej do celu. Pozwala określić kąt kursu wrogiego okrętu, jego charakterystykę (typ, prędkość, uzbrojenie itp.). Podaje informację o momencie salwy torpedowej.

Wymiary peryskopu wystającego spod wody, jego głowa, powinny być jak najmniejsze. Jest to konieczne, aby wróg nie ustalił lokalizacji łodzi podwodnej.

Dla okrętów podwodnych samoloty wroga stanowią bardzo duże niebezpieczeństwo. W rezultacie dużą wagę przywiązuje się do kontroli sytuacji powietrznej podczas przemieszczeń okrętów podwodnych.

Jednakże, aby przeprowadzić taką obserwację kombinowaną, końcowa część peryskopów jest dość masywna, ponieważ znajduje się tam optyka obserwacyjna przeciwlotnicza.

Dlatego na okrętach podwodnych zainstalowano dwa peryskopy, a mianowicie dowódcę (atak) i przeciwlotniczy. Za pomocą tego ostatniego można monitorować nie tylko sytuację w powietrzu, ale także powierzchnię morza (od zenitu po horyzont).

Po podniesieniu peryskopu sprawdzana jest półkula powietrza. Obserwacja tafli wody jest początkowo prowadzona w sektorze dziobowym, a następnie przechodzi w przegląd całego horyzontu.

Aby zapewnić ukrycie, w tym przed radarem wroga, w przerwach między wzniesieniami peryskopu, okręt podwodny manewruje na bezpiecznej głębokości.

Z reguły elewacja peryskopu pod wodąłodzie nad poziomem morza wynosi od 1 do 1,5 metra. Odpowiada to widoczności horyzontu z odległości 21-25 kabli (około 4,5 km).

Peryskop, jak wspomniano powyżej, powinien znajdować się nad powierzchnią morza przez jak najkrótszy czas. Jest to szczególnie ważne w przypadku łodzi podwodnej, która rozpoczyna atak. Praktyka mówi, że określenie odległości i innych parametrów zajmuje trochę czasu, około 10 sekund. Taki odstęp czasu przebywania peryskopu na powierzchni zapewnia jego całkowitą tajemnicę, przez co nie da się go wykryć w tak krótkim czasie.

Ślady na powierzchni morza

Kiedy łódź podwodna się porusza, peryskop pozostawia ślad i łamacz. Widać to wyraźnie nie tylko w spokoju, ale także przy lekkich falach morskich. Długość i charakter młotów, wielkość szlaku są bezpośrednio zależne od prędkości łodzi podwodnej.

Tak więc przy prędkości 5 węzłów (około 9 km/h) długość śladu peryskopowego wynosi około 25 m. Ślad piany jest wyraźnie widoczny. Jeśli prędkość łodzi podwodnej wynosi 8 węzłów (około 15 km/h), to długość toru wynosi już 40 m, a młot jest widoczny z dużej odległości.

Kiedy łódź podwodna porusza się spokojnie, z peryskopu pojawia się wyraźny biały kolor łamacza i obszerny, spieniony ślad. Pozostaje na powierzchni nawet po schowaniu urządzenia do etui.

W rezultacie, przed podniesieniem go, dowódca łodzi podwodnej podejmuje kroki, aby spowolnić prędkość ruchu. W celu zmniejszenia widoczności pod wodąkoniec łodzi ma opływowy kształt. Łatwo to zobaczyć na dostępnych zdjęciach peryskopu.

Inne niedociągnięcia

Wady tego urządzenia nadzoru to:

1. Nie wolno go używać w nocy ani w warunkach słabej widoczności.
2. Peryskop wystający z wody można bez większych trudności wykryć zarówno wizualnie, jak i za pomocą sprzętu radarowego potencjalnego wroga.
3. Zdjęcia takiego peryskopu wykonane przez obserwatorów są wizytówką obecności tutaj łodzi podwodnej.
4. Z jego pomocą niemożliwe jest określenie odległości do celu z niezbędną dokładnością. Ta okoliczność zmniejsza skuteczność użycia na nim torped. Co więcej, zasięg wykrywania peryskopu pozostawia wiele do życzenia.

Wszystkie powyższe niedociągnięcia doprowadziły do tego, że oprócz peryskopów pojawił się nowy, zaawansowany sprzęt do obserwacji okrętów podwodnych. Jest to przede wszystkim system radarowy i hydroakustyczny.

Peryskop to obowiązkowe urządzenie na łodzi podwodnej. Wprowadzenie do systemów technicznych nowoczesnych okrętów podwodnych nowych urządzeń (radar i sonar) nie zmniejszyło jego roli. Zwiększyły one tylko jego możliwości, sprawiając, że łódź podwodna jest bardziej "widzialna" w warunkach słabej widoczności, w warunkach śniegu, deszczu, mgły itp.