Czym jest hedging w prostych słowach? Przykład zabezpieczenia. Hedging walutowy

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

We współczesnej terminologii ekonomicznej można znaleźć wiele pięknych, ale niezrozumiałych słów. Na przykład hedging. Co to jest? W prostych słowach nie każdy może odpowiedzieć na to pytanie. Jednak po bliższym przyjrzeniu się okazuje się, że takim terminem można określić ubezpieczenie operacji rynkowych, choć trochę konkretnie.

Hedging - co to jest w prostych słowach

Więc zastanówmy się. To słowo przyszło do nas z Anglii (żywopłot) i w bezpośrednim tłumaczeniu oznacza płot, płot i jako czasownik jest używane w znaczeniu „bronić”, czyli starać się zmniejszyć prawdopodobne straty lub całkowicie ich uniknąć. A czym jest hedging we współczesnym świecie? Można powiedzieć, że jest to umowa pomiędzy sprzedającym a kupującym, że w przyszłości warunki transakcji nie ulegną zmianie, a towar zostanie sprzedany po określonej (stałej) cenie. Tym samym, znając z góry dokładną cenę, po jakiej towar zostanie zakupiony, uczestnicy transakcji ubezpieczają swoje ryzyko przed ewentualnymi wahaniami kursów walut na rynku walutowym, a w konsekwencji zmianą ceny rynkowej towaru. Uczestnicy relacji rynkowych, którzy zabezpieczają transakcje, czyli ubezpieczają swoje ryzyko,nazywane są żywopłotami.

Jak to się dzieje

Jeśli nadal nie jest to jasne, możesz spróbować jeszcze bardziej uprościć. Na małym przykładzie najłatwiej zrozumieć, czym jest hedging. Jak wiadomo, cena produktów rolnych w każdym kraju zależy między innymi od warunków pogodowych i tego, jak dobre będą zbiory. Dlatego prowadząc kampanię siewną bardzo trudno jest przewidzieć, jaka będzie cena produktów jesienią. Jeśli warunki pogodowe będą sprzyjające, zboża będzie dużo, wtedy cena nie będzie zbyt wysoka, ale jeśli będzie susza lub przeciwnie, zbyt częste deszcze, to część plonów może umrzeć z powodu które koszt ziarna wzrośnie wielokrotnie.

Aby uchronić się przed kaprysami natury, stali partnerzy mogą zawrzeć specjalną umowę, ustalając w niej określoną cenę, kierując się sytuacją rynkową w momencie zawarcia umowy. Na podstawie warunków transakcji rolnik będzie zobowiązany do sprzedaży, a klient do zakupu plonu po cenie określonej w umowie, niezależnie od tego, jaka cena pojawia się w danym momencie na rynku.

Nadchodzi moment, w którym staje się jasne, czym jest hedging. W takim przypadku prawdopodobnych jest kilka scenariuszy:

• cena plonu na rynku jest droższa niż przewidziana w umowie - w tym przypadku producent oczywiście jest niezadowolony, bo mógłby uzyskać więcej korzyści;
• cena rynkowa jest niższa niż określona w umowie - w tym przypadku kupujący jest już przegranym, ponieważ ponosi dodatkowekoszty;
• cena wskazana w umowie na poziomie rynkowym - w tej sytuacji obie są zadowolone.

Okazuje się, że hedging jest przykładem tego, jak możesz z zyskiem realizować swoje aktywa, zanim jeszcze się pojawią. Jednak takie pozycjonowanie nadal nie wyklucza możliwości przegranej.

Metody i cele zabezpieczenia walutowego

Z drugiej strony możemy powiedzieć, że hedging ryzyka to zabezpieczenie przed różnymi niekorzystnymi zmianami na rynku walutowym, minimalizujące straty związane z wahaniami kursów walut. Oznacza to, że można zabezpieczyć nie tylko konkretny produkt, ale także aktywa finansowe, zarówno istniejące, jak i planowane do przejęcia.

Należy również powiedzieć, że prawidłowy hedging walutowy nie ma na celu uzyskania maksymalnego dodatkowego dochodu, jak mogłoby się początkowo wydawać. Jej głównym zadaniem jest minimalizacja ryzyka, podczas gdy wiele firm świadomie odmawia dodatkowej szansy na szybkie pomnożenie kapitału: np. eksporter może grać na amortyzacji, a producent na wzroście wartości rynkowej towaru. Jednak zdrowy rozsądek podpowiada, że znacznie lepiej jest stracić nadwyżki zysków niż stracić wszystko w ogóle.

Istnieją 3 główne sposoby na utrzymanie rezerwy walutowej:

1. Zastosowanie umów (warunków) na zakup waluty. W takim przypadku wahania kursów walutowych w żaden sposób nie wpłyną na Twoje straty, ani nie przyniosą dochodu. Zakup waluty odbędzie się ściśle według warunkówumowa.
2. Wprowadzenie klauzul ochronnych do umowy. Klauzule takie mają zwykle charakter dwustronny i oznaczają, że w przypadku zmiany kursu w momencie zawierania transakcji prawdopodobne straty, a także korzyści są równo dzielone między strony kontraktu. Czasami jednak zdarza się, że klauzule ochronne dotyczą tylko jednej strony, wtedy druga pozostaje niezabezpieczona, a hedging walutowy jest uznawany za jednostronny.
3. Zmiany z odsetkami bankowymi. Np. jeśli po 3 miesiącach potrzebujesz waluty do rozliczeń, a jednocześnie istnieją założenia, że kurs zmieni się w górę, logiczne byłoby wymienić pieniądze po obecnym kursie i umieścić je na lokacie. Najprawdopodobniej oprocentowanie lokaty przez bank pomoże zniwelować wahania kursu walut, a jeśli prognoza się nie spełni, będzie szansa nawet na zarobienie pieniędzy.

W związku z tym możemy powiedzieć, że hedging jest przykładem ochrony Twoich depozytów przed prawdopodobnymi wahaniami stóp procentowych.

Metody i narzędzia

Najczęściej te same metody pracy są używane zarówno przez hedgingowców, jak i zwykłych spekulantów, ale tych dwóch koncepcji nie należy mylić.

Zanim zaczniemy mówić o różnych instrumentach, należy zauważyć, że rozumienie pytania „czym jest hedging” leży przede wszystkim w celach operacji, a nie w stosowanych środkach. Zatem hedgingowiec przeprowadza transakcję w celu zmniejszenia prawdopodobnego ryzyka związanego ze zmianą wartości towaru, podczas gdy spekulant całkiem świadomie podejmuje takie ryzyko, oczekując jedynie korzystnego wyniku.

Prawdopodobnie najtrudniejszym zadaniem jest wybór odpowiedniego instrumentu zabezpieczającego, który można z grubsza podzielić na 2 szerokie kategorie:

• OTC reprezentowane przez swapy i kontrakty forward; takie transakcje są zawierane między stronami bezpośrednio lub za pośrednictwem wyspecjalizowanego dealera;
• exchange instrumenty zabezpieczające, które obejmują opcje i futures; w tym przypadku handel odbywa się na specjalnych stronach - giełdach, a każda transakcja tam zawarta w rezultacie okazuje się trójstronna; stroną trzecią jest Izba Rozliczeniowa danej giełdy, która jest gwarantem wypełnienia przez strony umowy ich zobowiązań;

Obie metody zabezpieczania ryzyka mają zarówno zalety, jak i wady. Porozmawiajmy o nich bardziej szczegółowo.

Wymiany

Głównym wymogiem dla towarów na giełdzie jest możliwość ich standaryzacji. Mogą to być zarówno towary z grupy spożywczej: cukier, mięso, kakao, zboża itp., jak i towary przemysłowe – gaz, metale szlachetne, ropa i inne.

Główne zalety handlu akcjami to:

• maksymalna dostępność - w dobie zaawansowanej technologii handel na giełdzie może odbywać się z niemal każdego zakątka planety;
• znacząca płynność - możesz otwierać i zamykać pozycje handlowe w dowolnym momencie według własnego uznania;
• rzetelność - zapewnia ją obecność w każdej transakcji interesu izby rozliczeniowej giełdy, która pełni rolę gwaranta;
• dość niskie koszty transakcji.

Oczywiście nie obyło się bez wad – chyba najbardziej podstawowe można nazwać dość surowymi ograniczeniami warunków handlowych: rodzaj produktu, jego ilość, czas dostawy itd. – wszystko jest pod kontrolą.

OTC

Takie wymagania są prawie całkowicie nieobecne, jeśli handlujesz samodzielnie lub z udziałem dealera. Handel pozagiełdowy w jak największym stopniu uwzględnia życzenia klienta, sam możesz kontrolować wielkość partii i czas dostawy - być może jest to największy, ale praktycznie jedyny plus.

Teraz wady. Jak rozumiesz, jest ich znacznie więcej:

• trudności z wyborem kontrahenta - teraz będziesz musiał sam poradzić sobie z tym problemem;
• wysokie ryzyko niewypełnienia przez którąkolwiek ze stron swoich zobowiązań - w tym przypadku nie ma gwarancji w postaci administracji giełdy;
• niska płynność - jeśli zerwiesz wcześniej zawartą transakcję, poniesiesz znaczne koszty finansowe;
• znaczne obciążenie;
• długoterminowe – niektóre metody hedgingu mogą obejmować wiele lat, ponieważ wymogi dotyczące zmiennego depozytu zabezpieczającego nie mają zastosowania.

Aby nie popełnić błędu przy wyborze instrumentu zabezpieczającego, konieczne jest przeprowadzenie jak najpełniejszej analizy prawdopodobnych perspektyw i cech danej metody. Jednocześnie konieczne jest uwzględnienie cech ekonomicznych i perspektyw branży, a także wielu innych czynników. Przyjrzyjmy się teraz najbardziejpopularne instrumenty zabezpieczające.

Przekaż

To pojęcie odnosi się do transakcji, która ma określony termin, w której strony uzgadniają dostawę określonego towaru (aktywa finansowego) w określonym uzgodnionym terminie w przyszłości, podczas gdy cena towaru jest stała w momencie transakcji. Co to oznacza w praktyce?

Na przykład pewna firma zamierza kupić eurowalutę za dolary w banku, ale nie w dniu podpisania umowy, ale powiedzmy za 2 miesiące. Jednocześnie natychmiast ustala się, że stawka wynosi 1,2 USD za euro. Jeśli za dwa miesiące kurs dolara do euro wyniesie 1,3, to firma uzyska wymierne oszczędności – 10 centów na dolarze, co przy wartości kontraktu np. miliona pozwoli zaoszczędzić 100 tys. Jeżeli w tym czasie kurs spadnie do 1, 1, ta sama kwota będzie dla firmy stratą i nie będzie już możliwe anulowanie transakcji, ponieważ kontrakt terminowy jest zobowiązaniem.

Ponadto jest jeszcze kilka nieprzyjemnych momentów:

• ponieważ taka umowa nie jest zabezpieczona przez izbę rozliczeniową giełdy, jedna ze stron może po prostu odmówić jej wykonania, jeśli wystąpią niekorzystne dla niej warunki;
• taka umowa opiera się na wzajemnym zaufaniu, co znacznie zawęża krąg potencjalnych partnerów;
• jeżeli kontrakt terminowy zawierany jest z udziałem określonego pośrednika (dealera), wówczas znacznie wzrastają koszty, koszty ogólne i prowizje.

Przyszłość

Taka transakcja oznacza, że inwestor przejmujeobowiązek kupna (sprzedaży) określonej ilości towarów lub aktywów finansowych – akcji, innych papierów wartościowych – po ustalonej cenie bazowej po pewnym czasie. Mówiąc najprościej jest to kontrakt na dostawę w przyszłości, ale futures jest produktem wymiennym, co oznacza, że jego parametry są ustandaryzowane.

Hedging kontraktami futures zamraża cenę przyszłej dostawy aktywa (towaru), natomiast jeśli cena spot (cena sprzedaży towaru na rynku rzeczywistym, za prawdziwe pieniądze i z zastrzeżeniem natychmiastowej dostawy) spada wówczas utracony zysk jest rekompensowany zyskiem ze sprzedaży kontraktów terminowych. Z drugiej strony nie sposób wykorzystać wzrostu cen spotowych, dodatkowy zysk w tym przypadku zostanie zniwelowany stratami ze sprzedaży kontraktów terminowych.

Kolejną wadą hedgingu futures jest konieczność wprowadzenia zmiennego depozytu zabezpieczającego, który utrzymuje otwarte, pilne pozycje w stanie roboczym, że tak powiem, jest rodzajem gwarancji. W przypadku gwałtownego wzrostu ceny spot, możesz potrzebować dodatkowych zastrzyków finansowych.

W pewnym sensie hedging futures jest bardzo podobny do zwykłych spekulacji, ale istnieje różnica, i to bardzo fundamentalna.

Hedger, wykorzystując transakcje terminowe, ubezpiecza nimi te operacje, które są przeprowadzane na rynku rzeczywistych (rzeczywistych) dóbr. Dla spekulanta kontrakt terminowy to tylko okazja do generowania dochodu. Tutaj jest gra na różnicy cen, a nie na kupnie i sprzedaży aktywów, ponieważ nie ma prawdziwego produktuistnieje w naturze. Dlatego wszelkie straty lub zyski spekulanta na rynku terminowym są niczym innym jak efektem końcowym jego operacji.

Ubezpieczenie opcji

Jednym z najpopularniejszych narzędzi wpływania na element ryzyka kontraktów jest hedging opcji, porozmawiajmy o nich bardziej szczegółowo:

Opcja wpisania typu:

• Posiadacz amerykańskiej opcji sprzedaży ma pełne prawo (ale nie obowiązek) wykonania kontraktu futures w dowolnym momencie po ustalonej cenie wykonania;
• kupując taką opcję, sprzedawca aktywa towarowego ustala minimalną cenę sprzedaży, zachowując jednocześnie prawo do skorzystania z korzystnej zmiany ceny;
• gdy cena kontraktów futures spadnie poniżej ceny wykonania opcji, właściciel ją sprzedaje (realizuje), tym samym rekompensując straty na rynku rzeczywistym;
• gdy cena wzrośnie, może odmówić wykonania opcji i sprzedaży towaru po najkorzystniejszej cenie.

Główna różnica w stosunku do kontraktów futures polega na tym, że przy zakupie opcji zapewniana jest pewna premia, która wypala się w przypadku odmowy wykonania. Tym samym opcję put można porównać z tradycyjnym ubezpieczeniem, do którego jesteśmy przyzwyczajeni – w przypadku niekorzystnego rozwoju zdarzeń (zdarzenia ubezpieczeniowego) posiadacz opcji otrzymuje premię, a w normalnych warunkach znika.

Opcja typu połączenia:

• posiadacz takiej opcji ma prawo (ale nie jest zobowiązany) do zakupu kontraktów terminowych w dowolnym momenciekontrakt ze stałą ceną wykonania, tj. jeśli cena kontraktu futures jest wyższa od ceny stałej, z opcji można skorzystać;
• dla sprzedającego jest odwrotnie - za premię otrzymaną przy sprzedaży opcji, zobowiązuje się sprzedać kontrakt terminowy na pierwsze żądanie kupującego po cenie wykonania.

W tym samym czasie istnieje pewien depozyt zabezpieczający, podobny do tego, który jest stosowany w transakcjach terminowych (sprzedaż terminowa). Cechą opcji kupna jest to, że kompensuje ona spadek wartości aktywów towarowych o kwotę nieprzekraczającą premii otrzymanej przez sprzedającego.

Rodzaje i strategie hedgingu

Mówiąc o tego rodzaju ubezpieczeniach od ryzyka, należy rozumieć, że ponieważ w każdej operacji handlowej są co najmniej dwie strony, rodzaje hedgingu można podzielić na:

• inwestor zabezpieczający (kupujący);
• dostawca zabezpieczenia (sprzedawca).

Pierwszy jest niezbędny, aby zmniejszyć ryzyko inwestora związane z prawdopodobnym wzrostem kosztów proponowanego zakupu. W takim przypadku najlepszymi opcjami zabezpieczenia przed wahaniami cen byłyby:

• sprzedaż opcji sprzedaży;
• kupowanie kontraktu terminowego lub opcji kupna.

W drugim przypadku sytuacja jest diametralnie odwrotna – sprzedawca musi chronić się przed spadającymi cenami rynkowymi towarów. W związku z tym metody hedgingowe zostaną tutaj odwrócone:

• sprzedaj kontrakty terminowe;
• kupowanie opcji sprzedaży;
• sprzedaż opcji połączenia.

Strategia powinna być rozumiana jako pewien zestaw określonych narzędzi ipoprawność ich zastosowania w celu osiągnięcia pożądanego rezultatu. Z reguły wszystkie strategie hedgingowe opierają się na fakcie, że zarówno kontrakty futures, jak i ceny spot towaru zmieniają się niemal równolegle. Dzięki temu możliwe jest zrekompensowanie na rynku terminowym strat poniesionych na sprzedaży towarów rzeczywistych.

Różnica między ceną towaru rzeczywistego określoną przez kontrahenta a ceną kontraktu futures jest traktowana jako „podstawa”. O jego rzeczywistej wartości decydują takie parametry jak różnica w jakości towaru, realny poziom stóp procentowych, koszt i warunki przechowywania towaru. Jeżeli magazynowanie wiąże się z dodatkowymi kosztami, podstawa będzie dodatnia (ropa, gaz, metale kolorowe), a w przypadku, gdy posiadanie towaru przed przekazaniem go kupującemu przynosi dodatkowy dochód (np. metale szlachetne), stanie się ujemna. Należy rozumieć, że jego wartość nie jest stała i najczęściej maleje wraz ze zbliżaniem się terminu obowiązywania kontraktu futures. Jeśli jednak nagle pojawi się zwiększony (pośpiech) popyt na rzeczywisty produkt, rynek może przejść do stanu, w którym ceny rzeczywiste staną się znacznie wyższe niż ceny kontraktów terminowych.

Tak więc w praktyce nawet najlepsza strategia nie zawsze działa - istnieje realne ryzyko związane z nagłymi zmianami "podstawy", których prawie nie da się zniwelować za pomocą hedgingu.