Czym jest obligacja w prostych słowach?

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Obligacje krążą po świecie od ponad 200 lat - to długi czas na eksperymenty z różnymi emisjami najstarszych papierów wartościowych. Pierwsze obligacje wyemitował jeszcze w XVII wieku stan Anglii - w ramach kwitów-bondów pożyczano od ludności pieniądze na pokrycie deficytu budżetowego. To znaczy ta sama pożyczka, ale zamiast banku, ludzie dają pieniądze w zamian za odsetki i późniejszy wykup papierów wartościowych, ale bez długich nowoczesnych umów. Oprócz klasycznych rodzajów obligacji, które przetrwały próbę czasu i uznawane są za najbardziej niezawodne, w dzisiejszym szybko zmieniającym się świecie pojawia się coraz więcej nowych rodzajów zobowiązań dłużnych. Musisz tylko zrozumieć, czym jest obligacja - prekursor wielu nowoczesnych instrumentów finansowych.

Trochę historii

Podążając za przykładem Anglii, państwo sowieckie od dziesięcioleci emituje obligacje, zapewniając obligacje z dodatkowym dochodem w celu rozwiązania wielu problemów finansowych. W tamtych historycznych czasach wykup rządowych papierów wartościowych miał:przymusowa natura. Co więcej, odsetki od wpłat regularnie spadały, a terminy wpłat były przesuwane o 20-30 lat.

W Rosji historia emisji obligacji rozpoczęła się w XVIII wieku od Katarzyny II, która z powodzeniem prowadziła zagraniczną politykę gospodarczą, zabezpieczyła pożyczki w Holandii i Włoszech na przedłużającą się wojnę z Turkami. Kwota zadłużenia zagranicznego ostatecznie sięgnęła 200 milionów rubli, co oznacza około 11 miliardów rubli za dzisiejsze pieniądze.

Podczas Wojny Ojczyźnianej w 1812 r. wymagana była nowa pożyczka państwowa w formie krótkoterminowej emisji obligacji, ale ze względu na wymuszony charakter umorzenia pożyczki państwowej obligacje nie stały się popularnym zabezpieczeniem tego czasu.

Do czasów sowieckich skarb państwa żył w trybie długoterminowego zadłużenia, emitując serie obligacji, zastępując stare przeterminowane bilety skarbu państwa nowymi. Historia ZSRR pamięta obligacje w postaci wygrywania kredytów, za które można było kupić „rzadkie dobra”. W latach 90. wyemitowane obligacje rządowe nie sugerowały już bezpieczeństwa towarowego, będąc teraz instrumentem finansowym, w który zarówno organizacje, jak i każda osoba, która wiedziała, w co można zainwestować obligację.

Złota pożyczka

Najbardziej znaną pożyczką rządową w historii ZSRR była „złota pożyczka” na obligacje z 1982 roku. Ludzie nazywali te obligacje, wyemitowane w ogromnym nakładzie w 1982 roku, „pożyczką Breżniewa” i dokładną kwotęwyemitowane obligacje nie zostały oficjalnie ogłoszone. Nominały obligacji „złotej pożyczki” zostały wyemitowane w 25, 50 i 100 rubli, z rocznym dochodem 3%, co w tamtych czasach uważano za bardzo dobre pieniądze. Nigdzie nie odnotowano własności obligacji, zostały one wyemitowane na okaziciela, uważane za praktycznie drugą walutę w kraju.

Obligacje były losowane kilka razy w roku i wygrała obligacja, której liczba wypadła podczas losowania. Wtedy można było wygrać nawet 10 tysięcy rubli.

Kiedy upadł Związek Radziecki, zobowiązania dłużne wobec obywateli tego kraju spadły na Federację Rosyjską. Wypełnianie zobowiązań finansowych w postaci spłaty długów i wymiany na nowe obligacje trwało do końca 1994 roku. Właściciele nowych już IOU, którzy wymienili obligacje z 1982 r. na obligacje z 1992 r., otrzymywali na nie środki do października 2004 r., następnie termin płatności został przedłużony do końca 2005 r. Obligacje zostały wykupione z przeliczeniem z uwzględnieniem nominału z 1998 roku. Okazało się, że za obligacje o wartości nominalnej 500, 1000 i 10 000 rubli zapłacili odpowiednio 50 kopiejek, 1 rubel i 10 rubli.

Po zakończeniu wszystkich terminów płatności wielu posiadaczy obligacji „złotej pożyczki” wystąpiło do sądów o rozstrzygnięcie kwestii uzyskania należnych środków z tytułu zobowiązań. W sądownictwie naszego kraju wnioskodawcy wszędzie otrzymywali odmowę. Jednak Europejski Trybunał Praw Człowieka rozpatrzył kilka odwołań, w których prawomocne wyroki były wiążącedokonać należnych płatności. Najbardziej wytrwali i cierpliwi otrzymali pieniądze należne z tytułu długu publicznego.

Kto może emitować obligacje

W naszym kraju, poza państwem, każda osoba prawna, na przykład spółka akcyjna lub spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, może emitować obligacje. Obligacje rządowe mają prawo być plasowane zarówno na poziomie Federacji Rosyjskiej - są to Federalne Obligacje Pożyczkowe dla Osób Fizycznych - OFZ, jak i na poziomie podmiotów Federacji, na przykład obligacje Obwodu Saratowskiego, Obwodu Moskiewskiego, miasta Moskwy, a także na poziomie gmin – obligacje Nowosybirska, Tomska.

W "nowej historii obligacji" do 2001 r. emitowano tylko obligacje rządowe - krótkoterminowe, OFZ oraz obligacje podmiotów federacji - Moskwy, Sankt Petersburga, regionu Orenburg.

Pierwszymi emitentami korporacyjnymi na rosyjskim rynku papierów wartościowych były OAO Gazprom, później z nowoczesnym instrumentem Gazprombanku obligacje plus oraz OAO NK Lukoil.

Co to jest obligacja

„Więź” oznacza „obowiązek” w tłumaczeniu z języka angielskiego. Co to jest kaucja – jest to określone zobowiązanie dłużnika w określonym czasie do zwrotu kwoty długu oraz należnych odsetek od długu. Emitent obligacji, który ją wyemitował, działa jako pożyczkobiorca, a nabywcą obligacji jest pożyczkodawca. Finansiści często używają slangowego słowa „bond” zamiast długiego słowa „bond”, co oznacza to samo.

Istotą obligacji jest to, że jest to papier wartościowy, który zapewnia nabywcy przez pewien okres dochodu w postaci stałego procentu wartości nominalnej z określonym okresem stosunku kredytowego.

Wartość nominalna obligacji to cena wydrukowana na przedniej stronie obligacji i zapłacona w dniu wykupu, czyli w dniu wykupu obligacji.

Obligacja jest długoterminowym instrumentem dłużnym, zwykłym IOU między inwestorem, który ją kupił, a tym samym pożyczającym pieniądze, a pożyczkobiorcą-emitentem, który wyemitował obligację.

Inwestor, który kupił obligacje, nie będzie właścicielem przedsiębiorstwa emitenta (jak w przypadku akcji), jest tylko wierzycielem spółki, która wyemitowała obligacje. A po upływie ustalonego terminu plasowania obligacji emitent zobowiązuje się do zwrotu pożyczonych środków wraz z odsetkami za możliwość wykorzystania środków kredytowych. Czym jest więź? Jest to podobne do lokaty bankowej, gdy klient wpłaca pieniądze na konto, czeka chwilę, a następnie otrzymuje pieniądze z odsetkami. Ale w przeciwieństwie do depozytów, obligacje nie są ubezpieczone przez agencję ubezpieczenia depozytów. Zysk jest prawie taki sam zarówno w przypadku obligacji, jak i lokowania środków.

Odmiany obligacji według formy

Klasyczna forma to obligacja kuponowa - ze stałym kuponem, czyli stałym procentem płatności. Spółka emitująca wypłaca obligatariuszom dochód w formie kuponów – te same stałe wpłaty przez cały okres plasowaniaobligacje. Po wykupie obligacji (umorzeniu przez emitenta) inwestorzy otrzymują wartość nominalną i końcowy kupon.

Blokada bez zamka błyskawicznego - nie są wypłacane żadne kupony, a jedynie wartość nominalna na koniec okresu kredytowania. Jedynym źródłem zysku przy zakupie obligacji zerokuponowych jest różnica między ceną zakupu a wartością nominalną zapisaną na papierze.

W ostatnim czasie bardzo popularne stały się obligacje o zmiennym kuponie, gdy wielkość kuponu jest z góry nieznana, nie jest ona stała, ponieważ zmienia się cały czas wraz z kosztem samej obligacji, w zależności od sytuacja gospodarki w kraju i na światowych rynkach finansowych.

Euroobligacje to dłużne papiery wartościowe emitowane na europejskim rynku akcji przez firmy działające poza Unią Europejską. Zwykły prywatny inwestor nie jest w stanie operować euroobligacjami rosyjskich emitentów ze względu na trudności w transferze kapitału za granicę i wysoką „barierę wejścia” na ten rynek. Możliwe jest dokonywanie transakcji za pomocą euroobligacji z kapitałem co najmniej 250 000 USD.

Różnica w formie daje pewne korzyści samemu emitentowi. Wypłata dochodu, wykup obligacji i inne transakcje są przeprowadzane po niższych kosztach dla pożyczkobiorcy.

Obligacje według terminu zapadalności

• Krótkoterminowe - plasowanie obligacji na okres od 1 do 3 lat.
• Średniookresowy - na okres od 3 do 7 lat.
• Długoterminowe - umieszczane z maksymalnym terminem zapadalności od 7 do 30 lat. Charakteryzuje się większą zmiennością cen podczas zmianywarunki rynkowe, czyli bardziej ryzykowne.
• Na stałe - od 30 lat lub więcej bez ustalonej daty spłaty.

Obligacje śmieciowe

Obligacje o wysokim ryzyku niewypłacalności emitenta są często określane jako „śmieciowe” lub „śmieciowe” obligacje. Wyrażenie przyszło do nas z rynku amerykańskiego - obligacje śmieciowe. Obligacje śmieciowe mają bardzo wysoką rentowność, ale najprawdopodobniej praca z takimi obligacjami to wielu profesjonalistów, którzy wiedzą, jak ocenić ryzyko kredytowe emitenta.

Obligacje według statusu emitenta

Firmowe - wydawane przez duże przedsiębiorstwa, zwykle na długi okres

Rządowe - obligacje Rosji, emitowane w formie zarejestrowanych bezpapierowych papierów wartościowych przez rząd kraju.

Miejskie - obligacje regionalnych władz wykonawczych.

Międzynarodowe - emitowane poza stanem, na przykład euroobligacje emitowane w obcej walucie.

Obligacje według rodzaju zabezpieczenia

Listy zastawne - zabezpieczone udziałem w nieruchomości jako zabezpieczenie wiarygodności jako emitenta i przyciągnięcie większej liczby inwestorów. Lokale, pojazdy, sprzęt mogą służyć jako zabezpieczenie mienia. W przypadku, gdy emitent nie wywiąże się ze swoich zobowiązań wynikających z obligacji, inwestorzy mają prawo żądać sprzedaży zastawionego majątku w celu zwrotu zainwestowanych środków.

Obligacje niezabezpieczone - IOU bez udostępnianiawszelkie zabezpieczenia. Wiarygodność obligacji niezabezpieczonych zależy wyłącznie od sytuacji finansowej spółki, która wyemitowała obligacje, jej stabilności i przetrwania. Znane duże holdingi emitują wyłącznie obligacje niezabezpieczone, ponieważ ich nazwa jest już gwarancją realizacji zobowiązań dłużnych dla inwestorów.

Różnice między akcjami a obligacjami

Są to papiery wartościowe, instrumenty rynku finansowego, w które każdy może zainwestować. Poniżej znajdują się istotne różnice między obligacjami a udziałami w rynku papierów wartościowych.

1. Obligacje mogą być emitowane przez dowolne przedsiębiorstwo komercyjne, a także przez państwo, ale akcje mogą być emitowane tylko przez spółki akcyjne.
2. Kupno obligacji kształtuje postawę inwestora jako wierzyciela przedsiębiorstwa, które wyemitowało IOU, a zakup akcji kształtuje inwestora jako właściciela-udziałowca akcji przedsiębiorstwa emitującego, co daje mu prawo do udziału w zarządzaniu częściowym.
3. Właściciel obligacji nie otrzyma wartości niższej niż pierwotna wartość w terminie wykupu, w przeciwieństwie do akcji, których cena może znacznie spaść.
4. Odsetki od obligacji kuponowych są głównie stałe, a dywidendy z akcji zwykłych różnią się znacznie w wyniku działalności gospodarczej emitenta lub mogą w ogóle nie zostać wypłacone.
5. Odsetki kuponowe od obligacji są wypłacane inwestorowi tylko przez ściśle określony czas zgodnie z warunkami pożyczki, podczas gdy akcje generują dochód cały czas.
6. Dochód z obligacji, jakdla funduszu obligacji jest zawsze niższy niż dla akcji, ale gwarancja jego uzyskania jest znacznie wyższa niż dla akcji.
7. Odsetki kuponowe od obligacji mają pierwszeństwo w płatnościach przed akcjami. W przypadku niezadowalających wyników przedsiębiorstwa zostanie podjęta decyzja o niewypłacaniu dywidendy z akcji, ale kwestia niewypłacenia odsetek kuponowych od obligacji nigdy nie zostanie podniesiona.
8. W przypadku upadłości emitenta w pierwszej kolejności spłacane są długi z tytułu spłaty obligacji i inne długi, a dopiero na końcu - z akcji. Akcjonariusze w takich przypadkach ryzykują, że w ogóle nie otrzymają swoich pieniędzy.

Podatki

W marcu 2017 r., zgodnie z propozycją zgłoszoną wcześniej przez prezydenta V. V. zmiany do rozdziału 23, części drugiej ordynacji podatkowej Federacji Rosyjskiej” dla obligacji wyemitowanych w latach 2017-2020.

Przed uchwaleniem powyższej ustawy dochody osób fizycznych z obrotu obligacjami były opodatkowane w wysokości 13% od dochodów z kuponów oraz ze sprzedaży obligacji. Wystawca, który wystawił papiery, zapłacił podatek od kuponu, a pieniądze trafiły na konto już „białe”. Podatek od sprzedaży obligacji został potrącony przez maklera na początku roku lub gdy obligatariusz wypłaci pieniądze z rachunku maklerskiego.

2018 Federalne Obligacje Pożyczkowe

OFZ 2018 charakteryzuje się atrakcyjnym oprocentowaniem dlapierwszy kupon - 7,5% w skali roku, który wzrasta co pół roku i wynosi 10,5% przy realizacji za 3 lata. To obligacje rządowe, które spełniają wszystkie wymogi wiarygodności i rentowności, jakich oczekują zwykli inwestorzy od inwestowania swoich środków. Obligacje dla osób fizycznych w 2018 roku mają gwarantowaną wysoką rentowność z możliwością wcześniejszej sprzedaży oraz łatwość zakupu i wykupu obligacji.