2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38
Nie tak dawno temu pracownicy naszego zwykłego działu personalnego otrzymali nowe „imiona”. Wynika to z radykalnego odnowienia ich obowiązków według modelu zachodnioeuropejskiego, amerykańskiego w wielu firmach: analiza życiorysów, ukierunkowane poszukiwanie przyszłych pracowników, rozmowy kwalifikacyjne, sporządzanie ankiet dla kandydatów, PR specjalizacji, praca z negatywnymi recenzjami pracy. Nie każdy jednak do końca widzi różnicę: badacz i rekruter – czym różnią się ich obowiązki? Wymyślmy to razem.
Resecher - kto to jest?
Resecher (ang. research - "search") - pracownik działu personalnego, który zajmuje się poszukiwaniem przyszłych pracowników. Jest to wyjściowa specjalizacja w dziedzinie pracy z personelem: można ją porównać z młodszym menedżerem, handlowcem.
Płaca takiego pracownika jest oczywiście niewielka: składa się z pensji i premii za udane poszukiwanie kandydatów na dane stanowisko. W niektórych firmach wynagrodzenie badacza polega jedynie na zapłacie za wyniki jego działalności. Stąd nasze porównanie z menedżerami, telemarketerami nie idzie na marne: specjalista musi zainteresować „klienta” (zgłaszającego) „produktem” (wakatem).
Odnoszący sukcesy badacz zostaje awansowany na stanowisko rekrutera, menedżera HR. W tej roli nie dzwoni już do kandydatów, ale sam przeprowadza rozmowy kwalifikacyjne. Pracując w branży freelancer, specjalista może na tej ścieżce sprawdzić się jako headhunter.
Obowiązki pracownika
Bohaterem naszej historii jest asystent menedżera HR. Rozważ obowiązki badacza:
- Aktywne wyszukiwanie kandydatów na wolne stanowisko.
- Zaproszenie kandydatów na rozmowę kwalifikacyjną. Czasami badacz robi to na podstawie analizy życiorysów, czasami dzwoni do wszystkich kandydatów, aby podczas rozmowy bardziej kompetentny pracownik mógł ocenić ich przydatność zawodową i cechy osobiste.
- Inna praca zlecona przez kuratora: badanie rynku pracy, publikowanie ogłoszeń o pracę, wybieranie życiorysów itp.
Rekruter + Badacz: praca w parach
Rozszyfrowując kim jest badacz, wymieńmy wszystkie stanowiska działu HR:
- Menedżer ds. Rekrutacji.
- Rekruter.
- Badacz.
- Konsultant ds. rekrutacji.
- Asystent konsultanta.
Możliwe są następujące kombinacje ról:
- Rekruter generalny.
- Rekruter + asystent (asystent).
- Rekruter + Badacz.
Będziemy zainteresowani ostatnią opcją zrozumienia, kto to jest - badacz. Praca w parach może być prezentowana w trzech wersjach:
- Rekruter odpowiada za cały cykl pracy, podczas gdy obowiązki jego asystenta są wyraźniewyraźny. Głównym zadaniem badacza jest zapewnienie kuratorowi stałego przepływu kandydatów. Jednocześnie może zarówno pracować z informacjami, jak i przeprowadzić wstępną rozmowę kwalifikacyjną.
- Role rekrutera i badacza są równe i współzależne. Badacz powinien umieć tu szybko i sprawnie znaleźć odpowiednich specjalistów. To on jest właścicielem najważniejszych i najistotniejszych informacji o obecnym i przyszłym rynku pracy, zna dźwignie motywacji, „papierki lakmusowe”, które pomagają określić wartość zawodową kandydata.
- Resecher poszukuje specjalistów, ocenia ich życiorysy, motywuje ich do rozmowy kwalifikacyjnej. Rekruter tutaj przeprowadza wewnętrzne testy umiejętności. Schemat jest typowy dla współpracy firmy z zewnętrzną agencją rekrutacyjną.
Wady i zalety
Praca pary „rekruter + badacz” ma zarówno zalety, jak i wady:
-
Plusy:
- Każdy ze specjalistów może skupić się na określonych obowiązkach.
- Zwiększenie ogólnego profesjonalizmu pary zespołów.
- O wiele łatwiej jest zatrudnić kilku pracowników niż znaleźć generalnego rekrutera.
-
Wady:
- Otrzymane informacje w ograniczonym zakresie: bez komunikacji z wnioskodawcą badacz nie może być świadomy wszystkich informacji o sytuacji na rynku pracy.
- Rekruter, który nie analizuje życiorysów i wakatów, może nie być w stanie wybrać swojego kolegi.
- Ten sam rodzaj pracy (połączenia, przetwarzanie informacji przez odbiorcę,stała komunikacja z kandydatami do rekrutacji) może przyczynić się do spadku motywacji.
Kim jest ten badacz? Ustaliliśmy, że jest to specjalista, który analizuje rynek pracy, życiorysy, wzywa potencjalnych kandydatów na dane stanowisko. W niektórych firmach jest asystentem rekrutera, w innych współpracuje z nim.
Zalecana:
Różnice kursowe. Rozliczanie różnic kursowych. Różnice kursowe: księgowania
Prawodawstwo, które istnieje dzisiaj w Federacji Rosyjskiej, w ramach ustawy federalnej nr 402 „O rachunkowości” z dnia 06 grudnia 2011 r., przewiduje rozliczanie transakcji biznesowych, zobowiązań i majątku wyłącznie w rublach. Rachunkowość podatkowa, a właściwie jej prowadzenie, również odbywa się w określonej walucie. Ale niektóre rachunki nie są dokonywane w rublach. Waluta obca, zgodnie z prawem, musi zostać przeliczona
Jakie są obowiązki ochroniarza? Obowiązki służbowe i obowiązki ochroniarza
Zawód ochroniarza jest dziś dość popularny. A wszystko dlatego, że w dzisiejszych czasach otwiera się coraz więcej sklepów i centrów handlowych, w których należy zadbać o bezpieczeństwo zarówno pracowników, jak i klientów, a także towarów i pieniędzy, na odpowiednim poziomie. Ponadto fabryki, różne instytucje miejskie i wiele innych obiektów stale potrzebują usług ochroniarzy. Już dziś proponujemy dowiedzieć się szczegółowo, co wchodzi w zakres obowiązków ochroniarza
Opis stanowiska głównego specjalisty: obowiązki i wymagania
Główny specjalista należy do kategorii specjalistów, jest powoływany na swoje stanowisko na polecenie dyrektora organizacji na zalecenie kierownika działu lub innej upoważnionej do tego osoby
Logistyk operacyjny: charakterystyka specjalizacji, obowiązki i cechy specjalisty
Logistyk operacyjny to osoba, której zadaniem jest poszukiwanie klientów i partnerów, dokonywanie rozliczeń, analizowanie sytuacji na rynku usług transportowych oraz przygotowywanie i wypełnianie niezbędnych dokumentów
Opis stanowiska dla specjalisty HR: funkcje, obowiązki i uprawnienia, przykładowe instrukcje
Pracownik zatrudniany na to stanowisko jest specjalistą. Jest zobowiązany do uzyskania świadectwa ukończenia wyższego wykształcenia zawodowego. Ponadto pracodawcy zazwyczaj wymagają doświadczenia zawodowego co najmniej trzy lata. Tylko prezes, któremu jest bezpośrednio podległy, może powołać lub zwolnić pracownika