Nowoczesne technologie zbioru kiszonki

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Od wielu dziesięcioleci kiszonka była i pozostaje jednym z najbardziej użytecznych i wartościowych rodzajów zielonki dla zwierząt i ptaków. Może pochwalić się nie tylko wysoką kalorycznością, ale także dużą ilością witamin, pierwiastków śladowych. Dlatego jego regularne stosowanie zapewnia silną odporność i dobry przyrost masy ciała. Tak więc każda osoba, której działalność związana jest z hodowlą zwierząt i hodowlą drobiu powinna wiedzieć o technologii zbioru kiszonki.

Co to jest silos?

Przede wszystkim musisz dowiedzieć się, czym jest silos. Są to rośliny zielone zakonserwowane w szczególny sposób. W trakcie konserwowania wykorzystuje się nie tylko kwas mlekowy zawarty w łodygach i liściach niektórych z nich, ale także specjalne środki chemiczne przyspieszające proces fermentacji.

Zbiór zajmuje stosunkowo mało czasu i nie zależy od warunków pogodowych, w przeciwieństwie do siana i sianokiszonki. Jednocześnie kiszonkę można przechowywać przez wiele miesięcy, a nawet kilka lat. Jeśli technologia przechowywania nie zostanie naruszona, to jej wartości odżywczesubstancje nie zostaną utracone. Konkretny skład zależy od rodzaju zieleni użytej do zakiszania.

Do wyboru odpowiednich surowców należy podchodzić bardzo poważnie i odpowiedzialnie. Konieczne jest nie tylko dobranie odpowiednich roślin, ale także dokładne odgadnięcie w czasie i dobranie odpowiedniej proporcji. Tylko w takim przypadku możliwe będzie uzyskanie wysokiej jakości paszy, która zapewni zwierzętom hodowlanym i ptakom wszystkie niezbędne substancje i kalorie.

Klasyfikacja roślin według prędkości zakiszania

Specjaliści zajmujący się rozwojem technologii zbioru kiszonki od dawna dzielą większość roślin na trzy kategorie w zależności od stopnia kiszonki. Nazywa się je po prostu i nic dziwnego: łatwe, trudne i niesilosowe. Dlatego konieczne jest bardzo staranne dobranie odpowiedniego surowca, aby uniknąć błędów, które prowadzą do niszczenia cennych surowców. Oto kilka konkretnych przykładów.

Uprawy łatwe do kiszenia to na przykład kukurydza, trawy, miazga z fasoli, słonecznik, liście kapusty, dynia, ziemniaki i arbuz. Nadają się do przygotowania paszy - zarówno w formie mieszanej, jak i pojedynczo. Sama zielona masa uwalnia niezbędne substancje, które rozpoczynają złożony proces kiszenia.

Zwyczajowo kieruje się lucernę, komosę ryżową, koniczynę i słodką koniczynę do trudnych do zakiszania. Same wydzielają niewielką ilość kwasu mlekowego, więc proces, jeśli trwa, jest bardzo powolny. Dlatego eksperci zalecają mieszanie tych upraw z uprawami łatwymi do zakiszania w równych proporcjach.

Wreszcie bez silosów. topokrzywy, wierzchołki pomidorów, ziemniaków i innych psiankowatych, bicze z cukinii, dyni, arbuza, ogórków i melonów. Te zielenie w ogóle nie wytwarzają kwasu mlekowego, dlatego proces kiszenia w ogóle się nie rozpoczyna. Nie należy jednak poddawać się - pod pewnymi warunkami można z tych upraw wyprodukować kiszonkę. Najprostszym sposobem jest wymieszanie zieleniny z łatwą kiszonką. To prawda, że proporcja tutaj będzie już 1:3. Do warzyw można również dodać produkty łatwe do scukrzania, takie jak melasa, mielone płatki zbożowe i gotowane ziemniaki.

Kiedy rozpoczyna się zaopatrzenie w surowce?

To dość trudne pytanie. Faktem jest, że chociaż technologia zbioru kiszonki z kukurydzy nie różni się od kiszonki ze słonecznika, ziemniaków czy arbuza, to czas zbioru może się znacznie różnić. W końcu różne rośliny mają różne sezony wegetacyjne. W niektórych przypadkach szczyt składników odżywczych przypada na czerwiec, a na innych w sierpniu. W dodatku ta sama roślina raz dobrze zakisza, raz bardzo słabo.

Weźmy przykład koniczyny. Jeśli zbierzesz ją w trakcie formowania pąków, to zakiszanie przebiega niezwykle wolno – dlatego zaliczane jest do trudnych do zakiszania. Ale jeśli poczekasz kilka tygodni i skosisz go podczas kwitnienia kwiatów, proces przebiegnie sam, bez mieszania z innymi uprawami. To samo dotyczy wieloletnich traw uprawianych z dużą ilością nawozów azotowych. We wczesnych fazach wegetacji są bardzo słabo zakiszane. Ale kiedy zmierzamy, proces się zaczynasamodzielnie i dość łatwo. Problem można również rozwiązać, susząc zieloną masę przed jej zakiszeniem. Gdy wilgotność spada do 60-65 procent, proces jest bardziej aktywny.

Puste kalendarza

Dlatego musisz mieć pod ręką rodzaj kalendarza, w którym odpowiednie terminy zbioru zielonych roślin są krótko i wyraźnie wskazane. Porozmawiajmy krótko o najczęściej używanych roślinach.

• Słonecznik - we wczesnych stadiach kwitnienia.
• Sorgo i kukurydza - gdy ziarna osiągną dojrzałość woskową lub mleczno-woskową. Jednak w regionach o surowym klimacie, gdzie nie mogą one osiągnąć tej fazy, możliwe jest wcześniejsze zakiszanie.
• Lupin - kiedy pojawia się błyszcząca fasola.
• Soja - podczas brązowienia ziaren znajdujących się na dole rośliny.
• Żyto ozime - w pierwszych dniach kłoszenia.

Znając optymalny czas zakiszania dla każdej rośliny, możesz łatwo osiągnąć doskonałe rezultaty.

Normalizuj wilgotność

Optimum to wilgotność silosu w zakresie 70-75 procent. W tym przypadku reakcja jest najbardziej aktywna, a utrata masy ciała spowodowana zmniejszeniem proporcji soku jest znacznie zmniejszona. Jak osiągnąć pożądany wskaźnik?

Rozważmy na przykład zbiór jednej z najbardziej obiecujących, ale jednocześnie dość problematycznych upraw - kukurydzy. Jak wspomniano powyżej, zbiera się ją w okresie dojrzałości mlecznej – w tym czasie szczególnie dobrze przebiega kiszenie. Niestety jego wilgotność wynosi od 82 do 87 procent - znacznie więcej niż jest to wymagane. Z tego powodu jakość gotowegokiszonka jest znacznie zmniejszona. A wraz z powstałym sokiem traci się do 30 procent całkowitej masy!

Aby rozwiązać ten problem, eksperci zalecają użycie specjalnej technologii do zbioru kiszonki z kukurydzy. Surowce o wysokiej wilgotności są dokładnie kruszone na specjalnym sprzęcie, po czym miesza się je również z pokruszonymi suchymi składnikami. Może to być cięcie słomy, a także rośliny strączkowe i pastewne zboża o niskiej wilgotności. Na przykład, jeśli zawartość wilgoci w masie kukurydzy wynosi 85 procent, udział posiekanej słomy powinien wynosić 15-20 procent. A przy wilgotności 80 procent liczba ta spada do 10-12. Dzięki temu aktywnie trwa proces kiszenia, w który zaangażowana jest nie tylko kukurydza, ale także sucha słoma. A zawartość wilgoci w silosie odpowiada optimum - około 70-75 proc.

Optymalna temperatura procesu

Technologia zbioru kiszonki ze słonecznika, kukurydzy i wszelkich innych upraw opiera się na pracy bakterii kwasu mlekowego. To dzięki nim zielenina zamienia się w wysokokaloryczną, długo przechowywaną żywność.

Na ogół z powodzeniem rozwijają się w dość dużym zakresie temperatur - od 5 do 50 stopni Celsjusza. Ale najkorzystniejszym wskaźnikiem jest 25-35 stopni.

Jednak dzisiaj istnieją dwa rodzaje kiszenia - na zimno i na gorąco. Pierwszy charakteryzuje się temperaturą silosu w czasie fermentacji około 30 stopni. A drugi - od 50 lat i więcej. Kiszenie na gorąco ma jednak poważną wadę - utrata masy ciała może sięgać 40procent! Oczywiście jest to niedopuszczalne. Dlatego kiszenie na zimno jest obecnie najbardziej popularne.

Aby obniżyć temperaturę fermentacji, należy prawidłowo przeprowadzić proces układania kiszonki. Po pierwsze, cała procedura nie powinna trwać dłużej niż trzy do czterech dni. Po drugie, masę roślinną należy dokładnie zmiażdżyć i ubić. Wreszcie po trzecie, podczas przechowywania silosu należy zapewnić całkowitą izolację od otaczającego powietrza. W tych warunkach kiszenie odbywa się w optymalnej temperaturze.

Gdzie zakisić surowce?

Technologia kiszonki wykopowej jest stosowana od wielu lat. W sowieckich kołchozach traktory i koparki wykonywały specjalne doły silosowe o objętości setek i tysięcy metrów sześciennych. Ułożono w nich kiszonkę, po czym posypano ją ziemią. Dzięki temu zapewniono dobrą szczelność niskim kosztem czasu i wysiłku. W końcu różnica w technologii zbioru kiszonki i sianokiszonki, o czym już wcześniej przekonaliśmy się, polega właśnie na braku dostępu powietrza z zewnątrz, natomiast przy zbiorze sianokiszonki bardzo ważne jest zapewnienie dobrej wentylacji.

Ponadto zastosowano specjalne silosy. Jest to bardziej czasochłonna procedura, a objętość wież była zwykle znacznie mniejsza niż wykopów.

Cóż, nowoczesne technologie zbioru kiszonki zapewniają kolejną opcję - specjalne plastikowe torby lub rękawy. Mają ogromną objętość - kilkaset metrów sześciennych. Zaletą jest szybkie wdrożenie w terenie.

Przeprowadzenie procedury

Sama procedura jest dość prosta. Zielona masa jest dokładnie kruszona i układana w wykopie lub rękawie. W takim przypadku pożądane jest przestrzeganie prawidłowej kolejności. Używając roślin należących do różnych grup pod względem szybkości zakiszania, należy je zmieniać naprzemiennie – im więcej warstw, tym lepszy przebieg procesu.

To samo można powiedzieć o suchych dodatkach - muszą być dobrze wymieszane z mokrą masą. W przeciwnym razie pozostaną suche, a kiszonka będzie nierówna – w jednej części zbyt mokra, a w drugiej sucha.

Natychmiast po ułożeniu silos musi zostać zaplombowany, aby rozpocząć proces.

Karmienie zwierząt

W przypadku większości roślin proces kiszenia trwa od 15 do 20 dni. W roślinach strączkowych wzrasta do 45-60 dni. Po tym okresie gotowa kiszonka może być wykorzystana do karmienia zwierząt i drobiu. Jeżeli szczelność rękawa lub wykopu nie zostanie naruszona, silos może być przechowywany przez kilka lat.

Bardzo ważne jest, aby nie brać jedzenia z marginesem - całą masę należy spożyć w ciągu jednego dnia. W przeciwnym razie jego wartość odżywcza jest znacznie zmniejszona z powodu uruchomienia nieodwracalnych procesów chemicznych.

Wniosek

To kończy nasz artykuł. Teraz wiesz znacznie więcej o technologii zbioru kiszonki. A także poznałem cechy różnych roślin i metody zakiszania.