Samolot rozpoznawczy USA: opis i zdjęcie

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Siły Zbrojne Stanów Zjednoczonych Ameryki są uważane za jedną z najpotężniejszych i najpotężniejszych formacji wojskowych na świecie. Stwierdzenie to potwierdza nie tylko duża liczba żołnierzy i oficerów, ale także imponująca ilość różnorodnego sprzętu, wśród których szczególne miejsce zajmuje samolot rozpoznawczy US Air Force RC-135. Samolot ten służył już dość długo, jednak dzięki regularnej pełnoprawnej modernizacji do dziś jest dość mobilnym i bardzo skutecznym środkiem prowadzenia działań rozpoznawczych. Ten samolot zostanie omówiony w tym artykule.

Kilka faktów

Opisany amerykański samolot rozpoznawczy jest jednostką powietrzną do zbierania, dokładnego przetwarzania, a następnie przesyłania danych do głównego punktu. Jednostka bojowa oparta jest na charakterystyce technicznej samolotu Boeing C-135 Stratolifter. Sprzęt do RC-135 jest produkowany przez różne firmy, w tym: L-3 Communications, E-Systems, General Dynamics.

Tworzenie i modernizacja

Określony amerykański samolot rozpoznawczy został pierwotnie opracowany w celu zastąpienia moralnie i fizycznie przestarzałego Boeinga RB-50 na niebiesuperforteca. Przede wszystkim planowano wyprodukować dziewięć samochodów, ale ostatecznie z taśmy montażowej zjechały tylko cztery. Wszystkie były ulepszoną wersją Boeinga 739-700, ponieważ zastosowano te same silniki. W tym samym czasie całkowicie zdemontowano system napełniania, a w jego miejsce zamontowano aparaty fotograficzne służące do rozpoznania i fotografowania.

Z kolei wariant RC-135B został wyprodukowany w liczbie dziesięciu maszyn. Opierały się również na tankowcu. Kamery i specjalny radar SLAR zostały wykorzystane jako „wszystko widzące oczy”.

2005 był znaczącym rokiem dla samolotu RC-135, ponieważ wszystkie bez wyjątku przeszły znaczną modernizację (całkowicie wymieniono silniki, urządzenia nawigacyjne oraz inne elementy i systemy).

Operacja

Rozważany przez nas amerykański samolot rozpoznawczy pierwotnie należał do Dowództwa Strategicznego Sił Powietrznych USA. Ale od 1992 roku został przeniesiony do dowództwa bojowego Sił Powietrznych. Wszystkie takie maszyny mają stałą bazę swojej bazy - jest to baza lotnicza Offut.

Samolot brał czynny udział w konfliktach zbrojnych w różnych częściach naszej planety. Samoloty były używane podczas długiej wojny w Wietnamie, podczas operacji specjalnych „Kanion Eldorado”, „Desert Shield”, „Desert Storm”, „Unconquered Freedom”.

Staw rzeczny

To jest nazwa kodowa samolotu zwiadowczego RC-135V Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych. Ten statek był pierwotnieraczej cudowny wygląd: „wydęte policzki” systemu RTR z wydłużonym nosem, dosłownie wypchane sprzętem wywiadu komunikacyjnego AN / AMQ-15. Pod kadłubem znajduje się szereg anten różnego kalibru. Na adapterze radaru znajdowały się trzy anteny biczowe. Pod środkową sekcją zamontowano anteny lobowe z płytami owalnymi w ilości czterech sztuk. Za skrzydłem znalazło się miejsce na antenkę w kształcie litery L oraz kilka innych biczowych.

Narodziny RC-135W

Z kolei samolot rozpoznawczy US Air Force RC-135W różnił się od swojego odpowiednika RC-135V tym, że nie posiadał wlotów powietrza do wymienników ciepła na specjalnych gondolach silnikowych umieszczonych na zewnątrz silników. Po pewnym czasie „spuchnięte policzki” samochodów zostały nieco zmodyfikowane w celu poprawy osiągów aerodynamicznych. Zmianom uległy również przednie części owiewek - wydłużyły się one nieco, w wyniku czego lewa owiewka nawet nieznacznie zablokowała właz wejściowy, a osłona tej ostatniej została ostatecznie sfinalizowana.

W latach 90., kiedy maszyny rozpoczęły pracę w strefie konfliktu zbrojnego byłej Jugosławii, inżynierowie zainstalowali specjalne instalacje nad dyszami wszystkich istniejących silników, które generują zakłócenia w podczerwieni. Dokonano tego w celu zwiększenia stopnia ochrony przed pociskami przeciwlotniczymi wyposażonymi w termiczną głowicę naprowadzającą.

Drużyna

Samolot rozpoznawczy RC-135 jest obsługiwany przez dość duży zespół, ww tym:

- Oficerowie Dowództwa Walki Powietrznej.

- Trzech operatorów walki elektronicznej (ochrona radarowa): automatyczny rozpoznanie, ręczne rozpoznanie, kierownik zmiany. Zadaniem tej grupy jest śledzenie lokalizacji wrogich samolotów, a także systemów rakiet przeciwlotniczych na podstawie ich emisji radarowych, które z kolei są przechwytywane przez system AEELS.

- 12-16 operatorów, którzy są częścią departamentu wywiadu lotniczego. Ich misją bojową jest wykorzystanie wielokanałowego systemu rozpoznania w zakresie fal ultrakrótkich do prowadzenia obserwacji radiowej przechwyconych przez myśliwce, a także łączności sektorów obrony powietrznej przeciwnika. Oznacza to, że w rzeczywistości ci żołnierze pracują nad ujawnieniem intencji wroga.

- 7 operatorów technicznych kontrolujących najbardziej szczegółowy nadzór nad wszystkimi emisjami radarów z obiektów znajdujących się w powietrzu, na lądzie, w morzu. Jednocześnie specjaliści ci dopracowują wyniki automatycznego wyszukiwania i klasyfikacji za pomocą eksploracji ręcznej. Następnie wojskowi tworzą oficjalne komunikaty, szczegółowo sygnalizujące sytuację elektroniczną. Wszystkie otrzymane informacje są przekazywane analitykom, którzy są członkami grupy roboczej samolotu.

Wiodący analityk-kontroler jest bezpośrednio zaangażowany w tworzenie mapy sytuacji radarowej, a jego podwładni są jeszcze dwaj analitycy: pierwszy zajmuje się celami naziemnymi, drugi celami powietrznymi. Ponadto wszyscy kontrolują, aby wszystkie informacje przesyłane z samolotu do centrum były aktualizowane co dwieminut (co najmniej), a w razie pilnej potrzeby - raz na dziesięć sekund.

Oddzielnie warto zwrócić uwagę na jeszcze dwóch operatorów, którzy wykrywają i rejestrują wszystkie niestandardowe lub niezidentyfikowane sygnały, które nie były wcześniej wykorzystywane przez wroga. Odbywa się to w celu terminowej i pełnej aktualizacji systemu walki elektronicznej. Operatorzy monitorują również wszelkie próby przełamania zabezpieczeń amerykańskiego systemu łączności lotniczej przez wroga.

Oprócz wyżej wymienionych specjalistów na stałe stacjonujących na ich stanowiskach bojowych, jest również operator zajmujący się transmisją danych do samolotu E-3 AWACS oraz kilku specjalistów obsługi lotów.

Wąskie gardło samolotu

Samolot rozpoznawczy USA ma poważny problem w postaci ograniczonej komunikacji między nim a samolotem E-3 AWACS. Transmisja danych realizowana jest kanałem cyfrowym w formacie TADIL-A.

To właśnie ten kanał przechodzi przez siebie absolutnie wszystkie symbolicznie-graficzne obrazy horyzontu lotniczego otrzymane metodą radarową, stworzoną przez operatorów statku E-3. Po przetworzeniu informacje są zwracane, ale w formie cyfrowej. Jednocześnie jest uzupełniony różnymi specjalnymi znacznikami do rozpoznawania i rozróżniania wszystkich celów powietrznych bez wyjątku.

Wydajność

Przebadany przez nas szczegółowo samolot rozpoznawczy Sił Powietrznych USA ma następujące wskaźniki jako główne wskaźniki:

• Rozpiętość skrzydeł -39,88 metra.
• Całkowita długość samolotu –39,2 metra.
• Wysokość samolotu wynosi 12,7 metra;
• Powierzchnia każdego skrzydła to 226,03 metrów kwadratowych.
• Waga pustego samolotu wynosi 46403 kg.
• Maksymalna masa startowa - 124967 kg.
• Modyfikacja silnika - turbowentylator Pratt Whitney TF33-P-9.
• Nacisk – 4 x 80,07 kN.
• Maksymalna dopuszczalna prędkość lotu wynosi 991 km/h.
• Prędkość przelotowa - 901 km/h.
• Praktyczny zasięg lotu - 9100 km.
• Zakres maszyny – 4308
• Maksymalna wysokość lotu - 12375 metrów.

Incydent nad Morzem Czarnym

25 stycznia 2016 r. Amerykański samolot rozpoznawczy zbliżył się do granicy Federacji Rosyjskiej. W rezultacie samolot Su-27 został wzniesiony w niebo, który przechwycił amerykański samolot. Według oficjalnego przedstawiciela Dowództwa Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, kapitana Daniela Hernandeza, przechwycenie ich samolotu rozpoznawczego zostało przeprowadzone w wyjątkowo niebezpieczny i nieprofesjonalny sposób, co może niepokoić amerykańskie przywództwo, ponieważ incydent ten tylko pogarsza i tak już napiętą sytuację. Amerykański oficer twierdził również, że RC-135U Combat wykonywał planowy lot w przestrzeni międzynarodowej nad Morzem Czarnym, nie naruszając niczyich granic państwowych. Przedstawiciele Rosji z kolei zauważyli, że amerykański samolot był na niebie z wyłączonym transponderem.

Według informacji otrzymanych z The Washington Free Beacon, rosyjski myśliwiec poleciał doAmerykański samolot na odległość sześciu metrów, po czym przez jakiś czas leciał obok siebie. Następnie rosyjski pilot manewrował i gwałtownie skręcił w bok. W rezultacie strumień odrzutowy z Su-27 dosłownie pchnął amerykański samolot rozpoznania lotniczego, co spowodowało utratę kontroli.

Pojedynek nad Bałtykiem

14 kwietnia 2016 r. po raz kolejny amerykański samolot zwiadowczy przeleciał do granic Rosji. Jest całkiem logiczne, że ta sytuacja nie pozostała niezauważona przez Siły Powietrzne Federacji Rosyjskiej. Dowództwo Rosjan postanowiło powstrzymać próbę naruszenia granicy państwowej, za co wzniesiono w powietrze myśliwiec odrzutowy. W rezultacie Su-27 został przechwycony przez amerykański samolot rozpoznawczy. Manewr ten, według amerykańskich dowódców wojskowych, został ponownie przeprowadzony w odważny sposób i naraził na niebezpieczeństwo załogę amerykańskiego samolotu.

Ponadto dowództwo armii amerykańskiej wyraziło „najgłębsze zaniepokojenie”, co było spowodowane „nieprofesjonalnymi i niebezpiecznymi działaniami rosyjskiego pilota”.

Japoński konflikt

22 maja 2016 r. rosyjski system obrony powietrznej wykrył nad Morzem Japońskim amerykański samolot rozpoznawczy RC-135. W tym momencie prowadził rekonesans w bezpośrednim sąsiedztwie granicy rosyjskiej. Na uwagę zasługuje fakt, że amerykański samolot był na niebie z wyłączonym transponderem i nie przekazywał informacji o trasie do kontrolerów regionu, co przyczyniało się do ryzyka kolizji między cywilnymi samolotami. Ponadto amerykańskie samolotyznajdował się dokładnie na tych rzutach, na których odbywały się loty regularnych lotów lotnictwa cywilnego. oczywiście Su-27 przechwycił amerykański samolot rozpoznawczy.

Aby wyjaśnić, co się stało, attache wojskowy w ambasadzie USA został wezwany do rosyjskiego Ministerstwa Obrony na rozmowę. Rosyjscy przywódcy zwrócili uwagę swojego amerykańskiego kolegi na zapobieganie podobnym sytuacjom w przyszłości i podjęcie odpowiednich działań w celu zagwarantowania bezpieczeństwa samolotów na niebie.

Nieco później okazało się, że samolot rozpoznawczy został wizualnie wykryty przez załogę szwajcarskiego samolotu pasażerskiego długodystansowego. Według pilotów widzieli ciężki czterosilnikowy samolot, który nie miał żadnych znaków identyfikacyjnych.

Konfrontacja z Chińczykami

Po raz kolejny przechwycenie amerykańskiego samolotu zwiadowczego miało miejsce w maju 2016 r. nad wodami międzynarodowymi na Morzu Południowochińskim. Jak określili Amerykanie, incydent ten miał miejsce w międzynarodowej przestrzeni powietrznej. Według Pentagonu myśliwce chińskich sił powietrznych niebezpiecznie przechwyciły amerykański samolot szpiegowski. Takie stwierdzenie Amerykanów już nikogo nie dziwiło, bo takie sformułowanie jest standardem w każdej takiej sytuacji. Amerykański oficer zauważył również, że samolot rozpoznawczy wykonywał „normalne rutynowe patrole”.

Przyczyny konfliktu z Chinami

Ten incydent został wywołany przez szybko rosnące napięcia w tym regionie Morza Południowochińskiego. Wszystko jest wyjaśnionezwiększona aktywność Chin w zakresie budowy sztucznych wysp. Jednocześnie państwa sąsiadujące z Imperium Niebieskim, w tym Stany Zjednoczone, są bardzo zaniepokojone obecną sytuacją, ponieważ wierzą, że Chiny w przyszłości rozmieszczą system obrony przeciwrakietowej na tych stworzonych przez człowieka wyspach. W dużej mierze z tego powodu Stany Zjednoczone pod pretekstem zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa żegludze międzynarodowej wysłały swoją marynarkę wojenną w ten problematyczny region, co całkiem logicznie wywołało falę niezadowolenia ze strony kierownictwa ChRL.

Tak baczną uwagę na pozornie nijakim obszarze powierzchni morza tłumaczy się tym, że Morze Południowochińskie jest kością niezgody między Chinami, Tajwanem, Wietnamem, Brunei, Filipinami i Malezją. A wszystko dlatego, że w tej części świata znajdują się znaczne złoża różnych surowców naturalnych: gazu, ropy itp.