Myśliwiec Typhoon: dane techniczne i zdjęcia

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 21:01

Od czasów II wojny światowej i Wietnamu stało się oczywiste, że bardzo trudno jest wygrać zbrojną konfrontację bez wsparcia z powietrza. Wszystkie ostatnie lata były naznaczone szybkim rozwojem lotnictwa szturmowego i myśliwskiego, a branża przyciąga coraz więcej nowych osiągnięć naukowych w tym zakresie.

Jednym z najbardziej odkrywczych wyników połączenia nauki i technologii obronnej był myśliwiec Typhoon. Według czołowych zagranicznych i krajowych ekspertów w dziedzinie lotnictwa jest to jeden z najwyższej jakości przykładów broni zachodniej. Jaki to samolot i jak się charakteryzuje, powiemy w tym artykule.

Od razu zauważmy, że jego daleki przodek, Typhoon, myśliwiec z okresu II wojny światowej, również charakteryzował się dużą zwrotnością i doskonałymi osiągami bojowymi.

Podstawowe informacje

W istocie jest to dwusilnikowy myśliwiec czwartej generacji. Posiada skrzydło w kształcie delty i jest zbudowany według schematu „kaczki”. Należy zauważyć, że modyfikacje tajfunów, które byływydane w ostatnich latach należą do generacji 4+ lub 4++. Ogólnie rzecz biorąc, rozwój tak obiecującego samolotu rozpoczęto już w 1979 roku.

Samochód produkowany jest jednocześnie w czterech wersjach. Oddzielne wersje są dostępne dla Wielkiej Brytanii, Niemiec, Włoch i Hiszpanii. Szczególnie interesujący jest fakt, że części do produkcji samolotów nie są produkowane w jednym miejscu: zajmuje się tym kilka konsorcjów produkujących samoloty jednocześnie.

Kontrakty rządowe

Wymieńmy te, które produkują najważniejsze części kadłuba i silnika:

• Alenia Aeronautica. Tworzy tył ciała, klapy i lewe skrzydła.
• Systemy BAE. Częściowo duplikuje pierwszego producenta w produkcji części na tył samolotu, zajmuje się produkcją przedniego kadłuba (wraz z PGO), owiewki, daszka. Odpowiedzialny również za stabilizator ogona.
• EADS Niemcy. Tworzy sekcję środkową, a także zajmuje się wypuszczaniem środkowej części kadłuba.
• EADS CASA. Firma zajmuje się produkcją listew i prawego skrzydła.

Główne cechy konstrukcyjne

Ogólnie rzecz biorąc, myśliwiec Typhoon został stworzony w dużej mierze z uwzględnieniem wykorzystania najbardziej zaawansowanych osiągnięć w elektronice i budowie samolotów. Projektanci zrobili wiele, aby zapewnić maksymalną wydajność manewrowania, nawet podczas zbliżania się do ataku pod ekstremalnymi kątami.

Samolot został zaprojektowany według schematu z wykorzystaniem skrzydła delta zwychylenie 53 stopni. Listwy i klapy są dwuczęściowe, przedni poziomy ustnik wykonany jest typu obrotowego, stępka i ster są bez stabilizatora. Taki schemat jest taki sam i dobry dla gwałtownego wzrostu zwrotności samolotu i zmniejszenia oporu powietrza przy prędkościach naddźwiękowych.

Niewidzialny samolot

Aby zmniejszyć widoczność maszyny dla radaru, przednia krawędź przedniego upierzenia jest wykonana z materiału pochłaniającego fale radiowe. Chociaż myśliwiec Typhoon oficjalnie nie należy do kategorii pojazdów wykonanych w technologii ste alth, w jego produkcji aktywnie wykorzystywane są technologie i materiały, które są w stanie skutecznie rozpraszać emisję radiową. W rzeczywistości takie zadanie zostało pierwotnie postawione przed projektantami: uczynić samolot tak niewidocznym z przodu, jak to tylko możliwe, dla nowoczesnej detekcji radarowej.

Co zrobiono, aby osiągnąć ten cel? Po pierwsze, wloty powietrza zostały maksymalnie zatopione w karoserii, stopnie wejściowe silników zostały zamaskowane specjalnymi urządzeniami. Wszystkie płaszczyzny nośne skrzydła oraz krawędzie natarcia stateczników i upierzenia zostały pokryte od krawędzi natarcia materiałami pochłaniającymi promieniowanie radarowe. Ponadto mocowania pocisków kierowanych zostały również umieszczone jak najbliżej kadłuba, co również umożliwia ukrycie ich przed promieniowaniem radarowym wroga.

Tutaj należy wspomnieć, że obecnie Typhoon jest wielozadaniowym myśliwcem-bombowcem i dlatego w zasadzie niemożliwe jest zapewnienie jego całkowitej niewidzialności (i nie jest to konieczne).

Podstawoweprogramiści

Prawie wszystkie nowe komponenty i stopy, które umożliwiają osiągnięcie tak wysokiej wydajności, zostały opracowane przez inżynierów EADS/DASA. Ponadto ta sama firma była wśród twórców, a następnie producentów wielu najważniejszych elementów konstrukcyjnych samolotu. Należą do nich prawie cała krawędź natarcia obu skrzydeł, zewnętrzne i wewnętrzne powierzchnie wlotów powietrza, a także windy i sąsiednie elementy.

Główne materiały używane w budownictwie

Wykorzystywanych jest wiele materiałów i nie ma zbyt wielu stopów aluminium tradycyjnych dla lotnictwa. Tak więc ponad 40% całkowitej masy płatowca to włókno węglowe. Ilość litu i stopów aluminium sięga 20%, czyste stopy aluminium stanowią 18%. Materiały na bazie tytanu o wysokiej wytrzymałości stanowią 12%, a włókno szklane 10%. Powierzchnia samolotu pokryta jest w 70% włóknem węglowym, 12% zajmują materiały na bazie włókna szklanego.

Około 15% powierzchni zajmują metale, a kolejne 3% zajmują bardzo mocne tworzywa sztuczne i inne materiały konstrukcyjne. Nawiasem mówiąc, spośród wszystkich europejskich samolotów bojowych myśliwiec Typhoon jest najbardziej zaawansowany technologicznie: 5% wszystkich zastosowanych rozwiązań technicznych nie zostało jeszcze ujawnionych, co stanowi tajne opracowanie europejskich agencji lotniczych.

Nawet podczas wstępnego planowania projektu samolotu, zakres zadań zawierał warunek, że masa pustego samolotu nie powinna przekraczać9999 kilogramów. Ponadto konstrukcyjnie uwzględniono możliwość zastosowania nowych stopów na bazie magnezu i aluminium. Zasób płatowca to nie mniej niż sześć tysięcy godzin. Tym samym myśliwiec Typhoon znacznie przewyższa amerykański F-35, w którym ten wskaźnik waha się od 2 do 4 tysięcy godzin.

Charakterystyka elementów konstrukcyjnych

Walizka wykonana jest według schematu półskorupowego. Istnieje dość skuteczny pancerz kokpitu nad głową, który chroni pilota przed ogniem pojedynczych broni strzeleckiej. Zadaszenie kokpitu jest jednoczęściowe, wystaje stosunkowo daleko poza kadłub. To rozwiązanie pozwoliło pilotowi zapewnić możliwie najlepszy przegląd. Jest to niezwykle ważne we współczesnej zwrotnej walce powietrznej. W tym przypadku myśliwiec Typhoon, którego zdjęcie znajduje się w artykule, jest jednym z najlepszych pojazdów NATO.

Jak już powiedzieliśmy, w projekcie zastosowano schemat z upierzeniem z pojedynczym kilem, który ma dość dużą powierzchnię. Dość zauważalny jest masywny wlot powietrza do systemu wymiany ciepła. Całość poszycia skrzydła wykonana jest z bardzo wytrzymałego włókna węglowego. Jest jednak jeden wyjątek. Mowa o pojemnikach i odchylanych skarpetach, które znajdują się na końcach skrzydeł. Wykonane są ze stopów aluminium i litu.

Całkowita powierzchnia ogona poziomego wynosi 2,40 m2. Do jego produkcji wykorzystywane są również lekkie polimery (głównie). Mówiąc najprościej, myśliwiec Typhoon (zdjęcie można zobaczyć w tym materiale) to samolot high-tech, którego produkcja jest po prostuniemożliwe bez potężnej bazy przemysłowej.

Podwozie

Podwozie samolotu jest trójkołowe. Wyposażony w stojaki na pojedyncze koła. Osobliwością jest to, że dwa pierwsze idą w kierunku ciała, podczas gdy przedni cofa się do przodu. Inną niezwykłą cechą technologii NATO jest to, że podwozie jest doskonale zoptymalizowane do lądowania na bardzo nierównych, słabo naprawionych pasach startowych. Ale tutaj jest problem. Początkowo zakładano, że minimalna długość PKB do lądowania wyniesie pięćset metrów. Według tego wskaźnika myśliwiec Eurofighter Typhoon również miał stać się zaawansowany.

Ale już podczas pierwszych testów terenowych okazało się, że w takich warunkach dochodzi do silnego przegrzewania się mechanizmów hamulcowych i dlatego minimalna możliwa długość została zwiększona do 750 metrów. Jednak w skrajnych przypadkach pilot może użyć spadochronu hamulcowego.

Rozwój silników, główne specyfikacje elektrowni

Silnik zaczął być rozwijany w 1983 roku. Prace rozpoczęły się nie od zera: za podstawę wzięli silnik z samolotu Tornado. Istnieją jednak dowody na to, że elektrownia została wzięta z eksperymentalnej maszyny Rolls-Royce XG.40. Tak czy inaczej, testy laboratoryjne rozpoczęto dopiero w 1988 roku.

Wynikiem rozwoju był EJ200. Jest to dwuobwodowy silnik turbowentylatorowy, którego jedną z cech wyróżniających jest masywny dopalacz. Łopatki turbin są produkowane z wykorzystaniem materiałów monokryształowych, wszystkie tarcze są produkowane przeztłoczenie proszkowe. System sterowania elektrownią jest w pełni cyfrowy. Ponadto silnik posiada wbudowany system diagnostyczny. Prawie wszystkie stałe części silnika wykonane są z materiałów kompozytowych. Komora spalania jest chroniona przed zużyciem mieszanką na bazie ceramiki.

Taka dbałość o szczegóły sprawia, że Eurofighter Typhoon jest jednym z najtrwalszych samolotów bojowych naszych czasów. Tak więc do 2010 r. Zmontowano już ponad 250 silników, których zasoby zwiększono do 10 tysięcy godzin.

Wlot powietrza znajduje się pod kadłubem, jego kontury pozostają niezmienione. Ściany boczne są proste, dolna zakrzywiona. Konstrukcja ta jest podzielona pionową przegrodą na dwa kanały, a dolna część każdego z nich może się odchylać, zapewniając lepszy przepływ powietrza przy dużych obciążeniach.

Specyfikacje silników

Należy zauważyć, że już na etapie projektowania samolotu Niemcy, Wielka Brytania, Hiszpania i Włochy podpisały porozumienie, na mocy którego kraje te zostały zobowiązane do wspólnego opracowania i modyfikacji elektrowni dla Eurofightera Typhoon. Główną cechą silnika nie jest nawet jego trwałość i zasoby, ale modułowa konstrukcja. To odważne rozwiązanie techniczne skróciło czas demontażu do 45 minut.

Silnik ma następujące specyfikacje:

• Pręd na sucho wynosi 6120 kgf.
• Wartość dopalacza wskaźnika wynosi 9097 kgf.
• W normalnych warunkach lotu zużycie paliwa waha się od 0,745 do0,813 kg/kgf na godzinę.
• W trybie dopalacza liczba ta jest już znacznie wyższa - od 1,65 do 1,72 kg/kgf na godzinę.
• Temperatura gazów emitowanych przez turbinę może osiągnąć 1840°K.
• Średnie zużycie powietrza wynosi 76 kg/s.
• Główna średnica turbiny wynosi 740 mm.
• Całkowita długość elektrowni wynosi 4 metry.
• Ona waży 989 kg.
• Zasób starych modyfikacji to 6 tysięcy godzin, ale nowoczesne silniki mogą latać już 10 tysięcy.
• Odstęp między kontrolami silnika wynosi 1000 godzin.

To właśnie charakteryzuje „Tajfun” (myśliwiec). Moc samolotu jest taka, że może osiągnąć maksymalną prędkość do 2 Macha, czyli około 2,5 tysiąca kilometrów na godzinę.

Rezerwy paliwa

Zapas paliwa znajduje się zarówno w samym kadłubie, jak iw stępce oraz w skrzydłach, umieszczony w zbiornikach wykonanych ze szczególnie wytrzymałych materiałów. Na jednostkach zawieszenia można umieścić jednocześnie dwa zapasowe zbiorniki o pojemności odpowiednio 1500 litrów i 1000 litrów. Na szczególną uwagę zasługuje fakt, że projektanci przewidzieli możliwość tankowania w powietrzu, co wyróżnia Typhoona (myśliwiec). Samolot myśliwski tego modelu, wykorzystując wszystkie rezerwy paliwa, może przelecieć około czterech tysięcy kilometrów (w rzeczywistości - nie więcej niż 3, 2 tysiące).

Systemy kontroli lotu

Quadruplex system kontroli lotuadaptacyjny. Zauważ, że nie ma zapasowego kanału mechanicznego. To dzięki złożonym układom elektronicznym zapewniona jest najwyższa manewrowość przy maksymalnych prędkościach lotu, a także pewne zachowanie samolotu w takich warunkach. System wizyjny PIRATE do przodu i stacja dopplerowska ECR90 są częścią głównego systemu uzbrojenia.

System nawigacji jest bezwładnościowy. Posiada żyroskopy laserowe pierścieniowe, pilot może korzystać ze specjalnego celownika wskaźnikowego, a także sprzętu, który automatycznie przewiduje priorytetowe środki ataku wroga. Ponadto ten sam system odpowiada za wyznaczanie manewrów unikowych i szturmowych wrogich pojazdów. Oczywiście elektronika może wydawać zalecenia dotyczące systemu uzbrojenia, który jest najbardziej racjonalny w użyciu w walce powietrznej.

Systemy defensywne i ofensywne

Najdroższym elektronicznym napełnianiem jest system DASS. Przez długi czas był tworzony przez zaawansowane instytucje Niemiec i Wielkiej Brytanii. System przetwarza i interpretuje dane, które samolot otrzymuje z urządzeń laserowych i radarowych. To ona jest odpowiedzialna za uwolnienie fałszywych celów i źródeł aktywnej ingerencji. Kontroluje również pasywne środki ochrony statku powietrznego. Kontenery z tym wyposażeniem znajdują się na skrzydle. Na końcówce skrzydła znajduje się również dalmierz laserowy z funkcją celowania.

Zauważ, że ten myśliwiec w zasadzie nie ma wewnętrznych przegródek na broń. Są one zastępowane przez wiszące zewnętrzne węzły, które znacznie ułatwiają wykryciesamolot do systemów radarowych wroga, ale w ten sposób można znacznie rozszerzyć zasięg używanej broni.

Specjalnie dla tego modelu myśliwca zaprojektowano i zastosowano półkonformalne zbiorniki paliwa.

W sumie samolot ma trzynaście węzłów zawieszenia. Z reguły umieszczają do czterech niekierowanych rakiet „Skyflash” (RAF) lub „Aspid” (Włoskie Siły Powietrzne). Umieszczone są w pozycji lekko „wpuszczonej” pod korpus samolotu. Dozwolone jest również przenoszenie dwóch małych kierowanych pocisków rakietowych ASRAAM lub AIM-9. Są zawieszone na węzłach pod skrzydłami.

Łącznie samolot może być wyposażony w dziesięć pocisków powietrze-powietrze, ale w tym przypadku masa startowa maszyny nie powinna przekraczać 18 ton. Do zawieszenia dodatkowych zbiorników paliwa służą trzy oddzielne jednostki zawieszenia. Należy pamiętać, że myśliwiec wielozadaniowy Typhoon jest dodatkowo wyposażony w automatyczne działo 27 mm produkowane przez firmę Mauser.

Załadunek bomby

Jeżeli planuje się przeprowadzenie operacji uderzeniowych na ziemi, siedem zewnętrznych punktów zaczepienia może pomieścić do 6500 kilogramów bomb, a także co najmniej sześć kierowanych pocisków powietrze-powietrze. Zasięg bojowy może przekroczyć tysiąc kilometrów. Za najniższą wysokość bojową dla tego myśliwca uważa się 325 metrów, maksymalna to kilometr. Z pełnym uzbrojeniem myśliwiec-bombowiec Typhoon (jego zdjęcie znajduje się w tym materiale) może wykonywać misje bojowe naprzez trzy i pół godziny.

Podział środków na produkcję

Łącznie planowano wyprodukować 620 maszyn tego typu. Ponieważ początkowo były cztery stany, które wyraziły chęć udziału w programie, samoloty zostały rozdzielone wśród nich zgodnie z dostępnymi możliwościami produkcyjnymi.

Tak więc fabryki w Wielkiej Brytanii podjęły się montażu 232 tajfunów, w Niemczech zmontowały 180 jednostek, a we Włoszech 121 samolotów. Hiszpanom ze względu na złe warunki produkcyjne powierzono montaż jedynie 87 myśliwców. Pierwsze samoloty zaczęły przylatywać w 2003 roku. Wielka Brytania również otrzymała w tym samym czasie pierwsze myśliwce tego modelu, a część z nich od razu trafiła do formowania 17. eskadry. W nim samoloty zostały przetestowane w najdokładniejszy sposób. Co dziwne, samolot oficjalnie wszedł do sił powietrznych UE dopiero 1 lipca 2005 roku. W pierwszej partii dostarczono 148 myśliwców i wszystkie są nadal w służbie.

Już w 2002 roku rząd austriacki wyraził zainteresowanie zakupem 18 jednostek sprzętu, inwestując jednocześnie 2,55 miliarda dolarów w produkcję. Jednak już w czerwcu 2007 r., w związku ze zbliżającym się kryzysem, umowa została zrewidowana: zgodnie z nowymi warunkami Austriacy chcieli otrzymać już 15 samolotów i to w bardziej „ubogiej” konfiguracji. Do tej pory podobne umowy zostały zawarte z ZEA i wieloma innymi klientami. Podobno fabryki w UE powinny za jednym razem dostarczyć 707 myśliwców.

Umowę na rozpoczęcie produkcji drugiej partii podpisano 14 grudnia 2004 roku. Pierwszy samolot z tej transzy wzbił się w powietrze w 2008 roku. Każdemu myśliwcowi wielozadaniowemu Typhoon (zdjęcia maszyn w artykule) w pełni towarzyszy producent od momentu wydania do końca okresu gwarancyjnego.

Różnice między modyfikacjami

Początkowo wierzono, że samoloty tego modelu będą używane wyłącznie do walki z samolotami wroga. Ale po rozpoczęciu kampanii w Afganistanie zaczęto je aktywnie wykorzystywać do tłumienia celów naziemnych. A tak przy okazji, czy myśliwiec Typhoon działał przeciwko MiG-owi? Prawie wcale. Tak, radzieckie pojazdy mogły pozostać w Afganistanie, ale tylko do tego czasu nie było tam już ani jednego pilota, który mógłby je wzbić w powietrze.

Zmodernizowane maszyny już w 2008 roku słusznie można nazwać myśliwcami wielofunkcyjnymi. Można je odróżnić skrótem FGR4 (jeśli nazwa zawiera T3, to jest to dwumiejscowa wersja samolotu). Przed nową modyfikacją wszystkie istniejące Typhoony zostały zmodernizowane przed końcem 2012 roku. Obecnie myśliwiec Typhoon 5 jest rozwijany na pełnych obrotach. Jego cechy nie są jeszcze znane.

Ulepszenia zaowocowały znacznym wzmocnieniem podwozia, zupełnie nowym zestawem wyposażenia pokładowego, w tym ulepszonym systemem awioniki. Ponadto znacznie wzmocniono systemy uzbrojenia powietrze-ziemia, co podyktowane było koniecznością pełnienia przez samolot funkcji samolotu szturmowego. W tej chwili trwają negocjacje w sprawie stworzenia trzeciej generacji tych myśliwców. Kraje UE mają wobec nich wielkie plany: uważa się, że tylko w Wielkiej Brytaniibyć co najmniej 170 tajfunów do 2030 roku.

W trzeciej wersji samolot otrzyma całkowicie dopasowane zbiorniki paliwa, po raz kolejny elektronika pokładowa zostanie całkowicie wymieniona. Co ważniejsze, myśliwiec będzie wyposażony w mocniejszą elektrownię, a także stację radiolokacyjną z fazowanym aktywnym układem antenowym.

Ale najciekawsza jest modyfikacja Typhoon zaprojektowana dla brytyjskich sił powietrznych (myśliwiec Typhoon MK 1). W tej wersji samolot otrzymał zupełnie nowe systemy celowania i dalmierze laserowe, które zostały specjalnie opracowane przez izraelską firmę zbrojeniową Rafael. Znacząco poprawiono także uzbrojenie bombowe. W ten sposób zapewniona jest obecność bomb kierowanych o wadze 450 kilogramów. Wytwarza je amerykańska korporacja Raytheon. Posiadają możliwość celowania za pomocą wiązki laserowej, a także system korekcji GPS.

Samoloty trzeciej i czwartej serii powinny wstępnie wejść do służby z krajami traktatu i niektórymi nabywcami nie wcześniej niż w 2017 roku. Zakłada się, że rozwój myśliwca Typhoon piątej generacji powinien rozpocząć się w tym samym czasie.