HPP to Szuszenskaja HPP

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-07 21:01

HPP to obiekt wzniesiony na rzece w celu zamiany energii jej przepływu na energię elektryczną. Jedną z głównych konstrukcji elektrowni wodnych w większości przypadków jest zapora blokująca kanał.

Jak działa HPP

HPP jest zawsze ważnym obiektem między innymi dla gospodarki państwa, który jest także symbolem postępu przemysłowego. Ale pomimo monumentalności takie wielkogabarytowe konstrukcje mają stosunkowo prostą zasadę działania.

Początkowo woda z elektrowni wodnej jest dostarczana do łopat turbin zainstalowanych w maszynowni. Energia obrotowa tych ostatnich jest przekazywana do generatorów. Wytworzona energia elektryczna jest dostarczana do regionalnego systemu przesyłowego.

Główną cechą każdej elektrowni wodnej jest oczywiście jej moc. A ten czynnik z kolei zależy od ilości wody przepływającej przez turbiny i jej ciśnienia. Im wyższy ostatni wskaźnik, tym wyższa zapora stacji.

Odmiany stacji

Tak więc elektrownia wodna jest znaczącym obiektem na dużą skalę budowanym na rzece. Obecnie na świecie działają tylko dwa główne typy elektrowni wodnych:

• dam;
• pochodna.

W tym drugim przypadku ciśnienie wody w kanale obejściowym lub tunelu jest wykorzystywane do wytwarzania energii elektrycznej. HPP typu Diversion są zwykle budowane na rzekach górskich, które nie są zbyt szerokie z silnymi prądami.

Elementy konstrukcyjne konwencjonalnej elektrowni wodnej

Oprócz tamy, podczas budowy elektrowni wodnej, konstrukcje takie jak:

• budynek hydroelektrowni;
• bramy;
• odbiorniki statków i przejścia dla ryb;
• urządzenia przelewowe;
• rozdzielnica.

W budynku elektrowni znajduje się maszynownia z turbinami i generatorami.

Co to jest stacja wyprowadzania

Taka elektrownia wodna to specjalny obiekt, zawsze budowany na kanale o dużym nachyleniu. Woda w takich rzekach płynie pod silnym ciśnieniem w naturalny sposób, więc w tym przypadku nie jest konieczne wyposażanie tamy. Przepływ w takich elektrowniach wodnych trafia bezpośrednio do głównego budynku do turbin. Zwykle tworzy się zbiorniki, ale w większości przypadków mają one bardzo małą powierzchnię. Zbiorniki są potrzebne w elektrowniach wodnych tego typu wyłącznie do regulacji przepływu.

Jakie elektrownie wodne są w Rosji?

Elektrownie wodne w Rosji oczywiście dużo zbudowały. Większość z nich funkcjonuje od czasów ZSRR. Pierwszą elektrownią wodną zbudowaną na terenie naszego kraju była Zyryanskaya. Obiekt ten został wzniesiony w carskiej Rosji w 1892 roku. Była to niewielka stacja, która dostarczała energię elektryczną do odwadniania kopalni w lokalnej kopalni.

W okresie sowieckim rząd przyjął globalny plan GOERLO,zgodnie z którym przez 10-15 lat miała wybudować w kraju elektrownie wodne o łącznej wydajności 21254 tys. l/s. Do chwili obecnej najważniejsze elektrownie wodne w Federacji Rosyjskiej to:

• Sayano-Sushenskaya (Sajanogorsk) o mocy 6,4 GW;
• Krasnojarsk (Divnogorsk) - 6 strażników;
• Bratskaya (Brack) - 4,52 Gw;
• Ust-Ilminskaya - 3.84 Gw;
• Boguchinskaya (Kodinsk) - 3 strażników;
• Żigulewskaja - 2,4 GW;
• Bureiskaya - 2.01 Gw;
• Czeboksarskaja (Nowoczeboksarsk) - 1,4 Gw;
• Saratowskaja (Bałakowo) - 1,38 Gw;
• Zeyskaya (Zeya) - 1,33 Gw;

HPP Niżniekamsk (Nabereżnyje Czełny) to również dość duży obiekt. Moc tej stacji to 1,25 GW. Właścicielem jest OAO "Przedsiębiorstwo Pokoleniowe" i "Tatenergo". Na rzece Kamie wybudowano stację.

Sayano-Sushenskaya HPP: historia

Ta elektrownia wodna, będąca częścią kaskady Jeniseju, jest zdecydowanie największą w kraju. Rocznie wytwarza średnio około 23,5 mld kWh energii elektrycznej. Decyzję o budowie stacji Sayano-Sushenskaya podjął rząd ZSRR w 1961 roku. Właściwe prace nad jego budową rozpoczęły się w 1968 roku. W 1978 roku zbiornik Sayano-Shushenskoye został napełniony. Budowa stacji została oficjalnie zakończona dopiero w 2000 roku.

Budowi HPP towarzyszyły niestety różnego rodzaju kłopoty. W trakcie budowy kilkakrotnie niszczone były konstrukcje przelewów, aw zaporze powstały pęknięcia. Jednak w końcu, sądząc po doniesieniach z minionych lat, wszystkie takie problemy zostały pomyślnie rozwiązane.

Charakterystyka stacji

Sayano-Shushenskaya HPP znajduje się w pobliżu wsi Cheryomushki w pobliżu miasta Sayanogorsk nad rzeką Jenisej. Obecnie w jej głównym budynku zainstalowanych jest 10 jednostek, każdy o mocy 640 MW. W tym przypadku niestety sprawnych jest tylko 8 jednostek. Turbiny na tej stacji to bardzo mocne turbiny gatunku RO-230/833-0-677, pracujące na projektowej spadzie 194 metrów. Wysokość zapory tej elektrowni wodnej wynosi 245 m. Jednocześnie powierzchnia zbiornika powstałego w wyniku budowy elektrowni wynosi 621 km2.

Podczas budowy elektrowni Sayano-Shushenskaya zalane zostało łącznie 35 600 hektarów gruntów rolnych. W tym samym czasie trzeba było również przenieść 2717 różnego rodzaju budynków. Woda w zbiorniku elektrowni wodnej jest dobrej jakości, dlatego w jej dolnej części zorganizowano kilka gospodarstw specjalizujących się w produkcji pstrąga. Zbiornik stacji Sayano-Sushenskaya znajduje się jednocześnie na terytorium trzech regionów: Chakasji, Tuwy i Terytorium Krasnojarskiego. Na jego brzegach działa między innymi Rezerwat Biosfery Sayano-Shushensky.

Wypadek w Shushenskaya HPP w 2009

Na początku XXI wieku doszło do bardzo poważnego wypadku w HPP Sayano-Shushenskaya, w którym zginęło 75 osób. W dniu 17 sierpnia 2009 roku w maszynowni budynku głównego w wyniku uszkodzenia drugiego agregatu hydraulicznego nastąpił silny wyrzut wody z turbiny. Pędzący strumień zniszczył słupy nośne budynku i uszkodził zainstalowany w nim sprzęt. W wyniku dostania się wody do niektórych agregatów hydraulicznych generatory uległy awarii, inne uległy całkowitemu zniszczeniu. Wszystkie systemy technologiczne poniżej 327 zostały zalane.

Skutki wypadku zostały początkowo wyeliminowane przez pracowników samej stacji. Później zaangażowani byli kontrahenci. Zamknięcie zamków hydraulicznych zajęło specjalistom około 9 godzin i 20 minut. Zatrzymano dopływ wody do maszynowni. Ogółem w akcji likwidowania skutków wypadku wzięło udział 2,7 tys. osób i ponad 200 sztuk sprzętu. Aby zapobiec przedostawaniu się wody do hali, trzeba było wybudować konstrukcje barierowe, których łączna długość wynosiła 9683 metry.