HPP Ust-Ilimskaya: zdjęcie, adres. Budowa HPP Ust-Ilimskaya

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

W obwodzie irkuckim, nad rzeką Angara, znajduje się jedna z niewielu elektrowni wodnych w kraju, która zwróciła się jeszcze przed zakończeniem budowy. To jest Ust-Ilimskaya HPP, trzeci etap kaskady stacji na Angarze.

Dorzecze Angary

Nawet w latach 30. ubiegłego wieku rosyjscy naukowcy i inżynierowie zainteresowali się badaniem zasobów paliwowo-energetycznych, mineralnych i leśnych regionu Irkucka. Aby zbadać potencjał tego regionu, utworzono Biuro Angarskie Państwowego Komitetu Planowania ZSRR. To w nim narodziły się projekty wykorzystania zasobów wodnych rzeki w kilku energochłonnych gałęziach przemysłu – chemicznej obróbce drewna, przemyśle chemicznym, metalurgicznym i energetycznym. W 1936 r. zatwierdzono decyzję o budowie kaskady sześciu elektrowni na Angarze, z których pierwszą i najwyższą była elektrownia Ust-Ilimskaya.

Cechy klimatyczne regionu

Region budowy kompleksu hydroelektrycznego jest przyrównywany do terytorium Dalekiej Północy, gdzie klimat jest ostro kontynentalny. Średnia roczna temperatura wynosi -2,8°C. Ponadto liczby bezwzględne wahają się od -53,9°C od minimum do maksimum przy +41°C. Okres z temperaturami poniżej 0 - 214 dni w roku. Pokrywa śnieżna pokrywa ziemię na początku października i odchodzi dopiero pod koniec marca. Temperatura zimą wynosi -45°C, a wiatr wieje z prędkością do 11 km/h.

Srogi brzeg Irkucka zimy

Miejsce, na którym znajduje się elektrownia wodna Ust-Ilimskaya, zostało wybrane 20 kilometrów poniżej rzeki Ilim w pobliżu skalistego przylądka, który nazywa się Tołsty. W 1962 r. ustalono warunki budowy elektrowni wodnej Ust-Ilimskaya, moc zainstalowaną oraz harmonogram prac przygotowawczych do przygotowania infrastruktury miasta satelickiego o tej samej nazwie. Wszystkie prace budowlane w ramach projektu zostały podzielone na dwa etapy.

Pierwszy etap budowy

To jest etap prac przygotowawczych. Trwał od 1963 do 1967 roku. W tym okresie przygotowano plac budowy i pomocnicze zakłady produkcyjne na lewym brzegu Angary. A to zakłady betoniarskie i zbrojeniowe, warsztaty samochodowe, wioska budowlana. Położono linię energetyczną, aw 1966 r. otwarto stały przejazd samochodowy z najbliższego dużego centrum miasta Briańsk.

Drugi etap budowy Ust-Ilimskaya HPP

Marzec 1966 - data rozpoczęcia drugiego etapu i oficjalna data rozpoczęcia budowy samego kompleksu hydroelektrycznego. Ta faza trwała siedem lat. A pierwsze nałożenie Angary miało miejsce w lutym 1967 roku. Był to ogromny projekt budowlany w bardzo szybkim tempie. Maksymalna prędkość wywrotek, praca na półtorej zmiany i obiady omiejsce pracy - a po 2 latach i 7 miesiącach ostatni kamienny blok ślepej tamy. Patrząc na zdjęcie elektrowni wodnej Ust-Ilimskaya, trudno uwierzyć w taki czas budowy.

Pierwszy wynik

W 1968 rozpoczęto betonowanie zapory. W latach 1974-1977 kontynuowano napełnianie zbiornika Ust-Ilimsk. W tym samym 1974 roku uruchomiono pierwszy blok stacji, aw maju 1975 roku elektrownia wodna wyprodukowała pierwszy miliard kilowatów na godzinę. W ciągu czterech lat uruchomiono cztery jednostki. Wraz z uruchomieniem 15 bloku HPP Ust-Ilimskaja rozpoczęła pracę z pełną mocą w pierwszym etapie - 3600 MW. A w 1979 roku oddano do użytku 16. blok, w 1980 roku kompleks hydroelektryczny wszedł do stałej eksploatacji.

Parametry i cechy

Moc zainstalowana HPP Ust-Ilimskaya wynosi 4,3 GW, co jest porównywalne z parametrami HPP Bratskaya. Stacja generuje średnio 21,7 mld kWh rocznie. Wszystkie 16 bloków stacji ma moc 240 MW każdy, pracuje przy ciśnieniu wody 90,7 metra. Front ciśnieniowy o długości 3,84 kilometra tworzy zbiornik o tej samej nazwie o powierzchni wody 1922 kilometrów kwadratowych i objętości wody 59,2 metrów sześciennych. km.

Funkcje blokujące wodę

Zaporę wodną Angara tworzy tama grawitacyjna o wysokości 105 metrów i długości 1475 metrów. Składa się z 365 metrów części stałej, 242 metrów zapory przelewowej i ślepych zapór przybrzeżnych. Lewobrzeżna część zapory jest skalno-ziemna, jej długość wynosi 1780 metrów, a wysokość 28 metrów. Na prawym brzegu zapora jest piaszczysta, jej wysokość to 47metrów, a długość to 538 metrów. Wysokość górnego biegu wynosi 296 metrów, nie ma śluz żeglugowych, ale planowana jest budowa podnośni statków.

Wartość energetyczna

Czwarte co do wielkości w Rosji, Ust-Ilimskaya HPP jest ważnym ogniwem w systemie energetycznym Syberii. Głównymi odbiorcami energii elektrycznej są przedsiębiorstwa metalurgiczne i przetwórstwa drewna w regionie. To właśnie budowa tej stacji, pierwszej w kaskadzie elektrowni angarskich, umożliwiła rozwój terytorialnego kompleksu produkcyjnego Ust-Ilimsk. Dziś obowiązują ograniczenia w produkcji mocy, stacja daje średnio 32,3% deklarowanej. Mimo to pozostaje ważnym obiektem rosyjskiego systemu energetycznego.

Nowoczesne jednostki

Wszystkie jednostki, jak pamiętamy, jest ich szesnaście, pracują od ponad 40 lat. W projekcie stacji przewidziano jeszcze dwie jednostki, pod nimi układa się wodociągi i pozostawia się miejsce. Ale nawet szesnaście w momencie uruchomienia stacji wystarczyło. W 2017 roku wymieniono wirniki czterech bloków, co zwiększy produkcję energii elektrycznej o 4,5%. Nowe koła zostały wyprodukowane w Leningradzkim Zakładzie Metalowym koncernu Power Machines i ważą 83 tony. A droga z fabryki do stacji rosyjskimi drogami zajęła prawie cztery miesiące i wyniosła około 7 tysięcy kilometrów. Jedno ze starych kół zostanie postawione na postumencie jako pamiątkowy znak.

Miasto satelitarne

Ust-Ilimsk rozrósł się z małej wioski dla budowniczych elektrowni wodnych w duże centrum miejskie obwodu irkuckiego z populacją82820 osób. A dumą mieszkańców jest elektrownia wodna Ust-Ilimskaja, której adres to: 666683, obwód irkucki, miasto Ust-Ilimsk, PO Box 958. To miasto trzech szokowych projektów budowlanych byłego ZSRR Union: samo miasto, elektrownia wodna i kompleks przemysłu drzewnego. To miasto romansu tajgi z lat 60-70 ubiegłego wieku, o którym śpiewała Aleksandra Pakhmutova w znanej niegdyś w całym kraju piosence „List do Ust-Ilimsk”.

Ust-Ilimskaya HPP w sztuce

Poza wspomnianą piosenką w wykonaniu Mai Kristalinskiej (1963) miasto słynęło z opowiadania Aleksandra Wampilowa „Bilet do Ust-Ilimsk”, opisującego historię tego szokującego placu budowy. Film dla dzieci „Piąta Dzielnica”, nakręcony w 1972 roku, opowiada o trzynastoletnim mieszkańcu Leningradu Antonie, który zamiast jechać na wakacje nad morze, przyjechał odwiedzić swojego brata, hydro-budowniczego w Ust- Ilimsk, poświęcił ludność dzieci w kraju życiu i bohaterstwu w szczególności budowniczych tajgi.

I chociaż dzisiejsza młodzież nie wie, kim są Maja Krystalinska i Aleksandra Pachmutowa, mieszkańcy miasta są dumni ze swoich dynastii hydrobudowniczych i bohaterskiej historii swoich ziem. A HPP Ust-Ilimskaya swoją wielkością i skalą nadal zadziwia każdego, kto pierwszy raz zobaczył ten cud inżynierii, wolę i chęć osiągnięcia celów przez osobę otoczoną tajgą naturą tego surowego regionu.