Kapitał pożyczkowy, jego struktura i formy

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Kapitał pożyczki to majątek przekazany pożyczkobiorcy przez właściciela. W takim przypadku nie przenosi się samego kapitału, a jedynie prawo do jego tymczasowego użytkowania.

Kapitał jest rodzajem towaru, którego wartość określa możliwość wykorzystania go przez pożyczkobiorcę i zapewnienia zysku, którego część można przeznaczyć na spłatę odsetek od kredytu.

Forma alienacji kapitału pożyczkowego jest specyficzna, ponieważ jego przekazanie pożyczkobiorcy jest wydłużone w czasie, w przeciwieństwie do zwykłej transakcji: sprzedany towar jest spłacany natychmiast, środki kredytowe są zwracane po pewnym czasie. W przeciwieństwie do kapitału komercyjnego i przemysłowego, kredyt istnieje tylko w formie pieniądza.

Definicja

Według K. Marksa kapitał pożyczkowy jest własnością kapitału, a nie funkcjami kapitału. Różnica między pierwszym a drugim polega na całkowitym obiegu w organizacjach pożyczkobiorcy i zysku. Powstawaniu kapitału kredytowego towarzyszy jego rozgałęzienie: dla kapitalisty pieniężnego jest to własność, która powraca do niego pod koniec okresu kredytowania.z zainteresowaniem i funkcją dla kapitalisty handlowego i przemysłowego, który inwestuje go we własne przedsiębiorstwa. Na rynku finansowym kapitał pożyczkowy pełni rolę towaru, którego wartość odzwierciedla jego zdolność do funkcjonowania i osiągania zysku. Odsetki - część otrzymanego zysku - płaci za zdolność kapitału do zaspokojenia potrzeby wartości użytkowej.

Cechy kapitału

Jako jedna z historycznych form kapitału, kapitał pożyczkowy jest odzwierciedleniem kapitalistycznych stosunków produkcyjnych, wyrażonych jako odrębna część kapitału przemysłowego. Środki uwolnione w procesie reprodukcji są głównym źródłem kapitału kredytowego.

Jego cechy:

• Kapitał pożyczki lub kredytu, będący określoną własnością, jest przekazywany pożyczkobiorcy przez właściciela za określoną opłatą na czas określony.
• Zysk przyniesiony pożyczkobiorcy w wyniku wykorzystania kapitału determinuje jego wartość użytkową.
• Proces alienacji kapitału charakteryzuje się złamanym w czasie mechanizmem płatności.
• Kapitał odbywa się wyłącznie w gotówce i znajduje odzwierciedlenie w formule „D-D”, ponieważ jest on pożyczany i zwracany w podobnej formie, ale z odsetkami.

Tworzenie kapitału pożyczkowego

Źródła kapitału pożyczkowego to zasoby finansowe przyciągane przez państwowe instytucje kredytowe, osoby fizyczne lub prawne. Biorąc pod uwagę ewoluujący systempłatności bezgotówkowe, w których instytucje kredytowe pośredniczą, środki uwolnione w wyniku obrotu kapitałem handlowym i przemysłowym mogą stać się źródłem kapitału. Te fundusze to:

• Amortyzacja środków.
• Udział kapitału obrotowego uwolnionego ze sprzedaży produktu i poniesionych kosztów.
• Zyski wydatkowane na główną działalność organizacji i przedsiębiorstw.

Pieniądze są gromadzone na rachunkach instytucji kredytowych i innych instytucji. Ekonomiczna rola rynku kapitału pożyczkowego polega na akumulacji w określonych segmentach gospodarki kwot pieniężnych darmowych przez określony czas.

Różnica między pożyczką kapitału z komercyjnego i przemysłowego polega na tym, że właściciele przedsiębiorstw nie inwestują go w działalność firm, ale przekazują go podmiotom gospodarczym do tymczasowego użytku w celu uzyskania odsetek od pożyczki.

Popyt i podaż

Czynniki determinujące podaż i popyt na kapitał kredytowy:

• Skala wzrostu gospodarczego sektora produkcyjnego.
• Kwota oszczędności i oszczędności posiadanych przez organizacje, firmy i gospodarstwa domowe.
• Kwota długu publicznego.
• Cykle rozwoju gospodarczego.
• Sezonowe warunki produkcji.
• Zmiany kursu wymiany.
• Intensywność procesów inflacyjnych.
• Stan globalnego rynku kapitałowego pożyczek.
• Stan bilansu płatniczego.
• Polityka publicznapolityka ekonomiczna i finansowa banku emisyjnego.

Źródła kapitału

Głównym źródłem kapitału pożyczkowego są fundusze, które gromadzą kapitał pieniężny i są uwalniane w procesie reprodukcji:

• Amortyzacja mająca na celu przywrócenie kapitału trwałego.
• Zysk przeznaczony na odnowienie i rozszerzenie produkcji.
• Kapitał zwolniony z obiegu z powodu niedopasowania w terminach otrzymania przychodów i zapłaty kosztów.

Drugim źródłem jest kapitał rentierów, kapitalistów, których działalność ma na celu osiągnięcie zysku z udzielania pożyczek państwu lub innym kapitalistom oraz otrzymywania odsetek od pożyczek, pod warunkiem zwrotu kapitału początkowego.

Trzecim źródłem, które tworzy kapitał pożyczkowy i odsetki od pożyczek, są stowarzyszenia wierzycieli, którzy inwestują własne oszczędności w instytucje kredytowe. Należą do nich fundusz emerytalny, towarzystwa ubezpieczeniowe, dochody różnych instytucji i klas, czasowo wolne finanse budżetu państwa.

Źródłem kapitału mogą być wolne środki pieniężne generowane w wyniku obrotu kapitału handlowego i przemysłowego, akumulacji sektora państwowego lub prywatnego.

Struktura i uczestnicy rynku

Pożyczkowy rynek kapitałowy to specyficzna sfera relacji, w której przedmiotem transakcji jest pożyczony kapitał pieniężny. Z funkcjonalnego punktu widzenia kredytowy rynek kapitałowy rozumiany jest jako systemrelacje rynkowe, które gromadzą i redystrybuują kapitał w celu zapewnienia kredytu systemowi gospodarczemu. Z instytucjonalnego punktu widzenia rynek kapitałowy to zbiór instytucji finansowych i innych instytucji, za pośrednictwem których odbywa się przepływ kapitału pożyczkowego.

Podmiotami rynku kapitałowego są pośrednicy, inwestorzy pierwotni i kredytobiorcy. Wolne środki finansowe należą głównie do inwestorów pierwotnych. Rolę wyspecjalizowanych pośredników pełnią organizacje kredytowe i bankowe, które przyciągają fundusze i inwestują je jako kapitał pożyczkowy. Kredytobiorcami są osoby fizyczne i prawne, a także agencje rządowe. Współczesny rynek kapitału kredytowego charakteryzuje się dwiema cechami: czasową i instytucjonalną.

Znaki i cele rynkowe

Na podstawie cechy czasu rozróżnia się rynek kapitałowy - zasoby długoterminowe i średnioterminowe - oraz rynek kredytów krótkoterminowych. W ujęciu instytucjonalnym rynek jest klasyfikowany jako rynek papierów wartościowych lub kapitał i kapitał dłużny.

Działanie rynku papierów wartościowych ma na celu zapewnienie mechanizmu przyciągania inwestycji poprzez nawiązywanie kontaktów między inwestorami a potrzebującymi środków.

Rynek papierów wartościowych stwarza warunki dla dwóch rodzajów przyciągania zasobów:

• W formie pożyczek z oczekiwaniem, że zostaną one w przyszłości spłacone przez pożyczkobiorców. Takie warunki oznaczają, że pożyczkobiorca zapłaci odsetki odprawo do dysponowania pieniędzmi przez określony czas. Prowizja reprezentowana jest przez regularne płatności liczone jako procent pożyczonych środków.
• Pożyczkobiorca może wykorzystać jako zabezpieczenie własność przedsiębiorstwa lub firmy. Pożyczka nie zostanie spłacona, ponieważ pożyczkobiorca zapewnia nowym właścicielom firmy możliwość udziału w zyskach.

Klasyfikacja rynków kredytowych

Rynek papierów wartościowych dzieli się na rynek pierwotny, wtórny, pozagiełdowy i giełdowy. Pod pojęciem pierwotnym rozumiemy rynek pierwotnych papierów wartościowych, na którym inwestorzy umieszczają je początkowo. Papiery wartościowe wyemitowane wcześniej na rynku pierwotnym są przedmiotem obrotu na rynku wtórnym, a papiery wartościowe już znajdujące się w obiegu są emitowane. Rynki pierwotne i wtórne mogą być wymieniane i dostępne bez recepty.

Rynek giełdowy jest rynkiem zorganizowanym instytucjonalnie, reprezentowanym przez zestaw giełd papierów wartościowych, na którym przedmiotem obrotu są wysokiej jakości papiery wartościowe, a wszystkie transakcje przeprowadzane są przez profesjonalnych uczestników rynku. Giełdy są profesjonalnym, handlowym i technologicznym rdzeniem rynku papierów wartościowych.

Pozagiełdowe transakcje papierami wartościowymi są objęte rynkami OTC. Większość nowych papierów wartościowych jest sprzedawana na rynku pozagiełdowym. Zajmuje się również obrotem papierami wartościowymi, które nie są dopuszczone do notowań giełdowych. Komputerowe systemy obrotu papierami wartościowymi można tworzyć napodstawa obrotu pozagiełdowego. Kryteria, według których wybierani są uczestnicy takich systemów obrotu, a papiery wartościowe są dopuszczane do obrotu, są różne.

Funkcje rynkowe

Następujące funkcje są typowe dla rynku papierów wartościowych:

• Zbieranie funduszy na obrót podmiotami.
• Łączenie finansów w celu pokrycia długów i deficytów budżetowych na różnych poziomach.
• Konsolidacja kapitału w celu stworzenia różnych struktur rynkowych - spółki, giełdy, fundusze inwestycyjne.

Funkcjonalność dłużnego rynku kapitałowego jest inna:

• Obsługa obrotu towarami przy pomocy funduszy kredytowych.
• Akumulacja środków finansowych od podmiotów gospodarczych.
• Przekształcanie zgromadzonych oszczędności w kapitał pożyczkowy.
• Zwiększ zakres możliwości inwestowania kapitału w obsługę procesu produkcyjnego.
• Zapewnienie otrzymania chwilowo wolnych środków do dyspozycji właścicieli.
• Koncentracja i centralizacja pieniędzy w celu utworzenia struktur korporacyjnych.

Na poziom rozwoju pożyczkowego rynku kapitałowego wpływa szereg czynników:

• Poziom rozwoju gospodarczego.
• Tradycje i przejawy funkcjonowania państwowego rynku finansowego.
• Stopień rozwoju innych sektorów rynku.
• Wskaźnik oszczędności.
• Poziom akumulacji produkcji.

Międzynarodowy rynek długu

Rynek międzynarodowy jest międzynarodowym rodzajem systemu kredytowego, którego istotą jestjest udzielanie zwrotnych pożyczek od instytucji bankowych, rządów i firm. Kredytodawcami mogą być międzynarodowe organizacje bankowe, które udzielają pożyczek rządom, przedsiębiorstwom i instytucjom bankowym innych stanów.

Globalny kapitał pożyczkowy to potężny mechanizm, który pozwala na efektywną dystrybucję darmowego kapitału pomiędzy pożyczkobiorcami i pożyczkodawcami z możliwością przyciągnięcia pośredników. Takie relacje są budowane na podaży i popycie kapitału.

Rodzaje rynków międzynarodowych

Na globalnym rynku kapitałowym między krajami dokonywane są główne transakcje typu kredytowego. Jest podzielony na dwa typy:

• Zagraniczny rynek pożyczek, na którym transakcje są dokonywane z nierezydentami kraju.
• Eurorynek, na którym transakcje depozytowe i kredytowe są dokonywane poza krajem emitenta i w obcej walucie.

Struktura rynków międzynarodowych

Składniki globalnego rynku są następujące:

• Rynek pieniężny, na którym jest reprezentowany przez krótkoterminowe transakcje udzielania pożyczek, które służą kapitałowi obrotowemu.
• Rynek giełdowy, na którym odbywają się transakcje obsługi papierów wartościowych.
• Rynek kapitałowy. Powstaje z kredytów krótko- i długoterminowych przeznaczonych na obsługę środków trwałych.
• Rynek kredytów hipotecznych. Powstaje na podstawie zagregowanych transakcji kredytowych zawieranych na rynku nieruchomości.

Funkcjonowanie rynku

Rynek międzynarodowydziała w oparciu o następujące zasady:

• Pilność. Warunki spłaty kredytu są zawsze negocjowane przy zawieraniu umów.
• Zwrotność. Pożyczkobiorca otrzymuje środki na określony czas.
• Płatne. Przetwarzanie pożyczki jest możliwe tylko na procent.

Główną funkcją rynku międzynarodowego jest przepływ kapitału pożyczkowego i jego przekształcenie w pożyczone fundusze, czyli pośredniczenie między pożyczkobiorcą a pożyczkodawcą.