Rosyjskie lotniskowce nuklearne i ich specyfikacje

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Transportowce nuklearne to najnowsza generacja statków dostępna tylko dla czołowych światowych potęg. Jednocześnie jednak praktycznie nie są wymienione w rosyjskiej marynarce wojennej. Jaki jest problem? Dlaczego Federacja Rosyjska, która pod wieloma względami przewodzi w międzynarodowym wyścigu zbrojeń, pozostaje w tyle za tym wskaźnikiem? W końcu Stany Zjednoczone mają już na stanie dość przyzwoitą liczbę takich statków. Gdzie są rosyjskie lotniskowce nuklearne? Na to pytanie znajdziesz odpowiedź w tym artykule. Zrozumiesz, dlaczego ten aspekt wyścigu zbrojeń w Federacji Rosyjskiej okazał się tak słaby. Dowiesz się również o okrętach tego typu, które były produkowane w Rosji, ale z tego czy innego powodu nie trafiły do Marynarki Wojennej. Możesz również uzyskać informacje na temat jedynego lotniskowca w służbie Marynarki Wojennej, a także czy w najbliższej przyszłości planowane są rosyjskie lotniskowce nuklearne.

Oczywiście uzyskanie konkretnych informacji o takich projektach jest nierealne - osoby odpowiedzialne mogą powiedzieć jedno w telewizji, co innego zostanie wskazane na papierze, ale w rzeczywistości może nastąpić trzecia. Dlatego informacje o przyszłości lotniskowców jądrowych w Rosji sączysto spekulacyjny.

Dlaczego w Rosji nie ma lotniskowców nuklearnych?

Rosyjskie lotniskowce nuklearne to bardzo interesujący temat, ponieważ jednej z najsilniejszych potęg na świecie militarnie prawie całkowicie brakuje dużego i ważnego segmentu. Jak to się stało? Cały problem tkwi w spuściźnie, którą Federacja Rosyjska odziedziczyła po Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Haczyk można znaleźć studiując politykę wojskową ZSRR - faktem jest, że państwo całkowicie zrezygnowało z produkcji lotniskowców, nawet nie uznając ich za koncepcję statków przewożących moc lotniczą.

Już w czasach Związku Radzieckiego położono podwaliny pod nierówny charakter tego aspektu w przyszłej Rosji w porównaniu na przykład ze Stanami Zjednoczonymi. W rezultacie Federacja Rosyjska na początku swojego istnienia nie miała lotniskowców ani planów i programów ich produkcji, kraj spotkał się z nowym tysiącleciem dokładnie w tym samym położeniu, a dziś są tylko plotki o tym, kiedy rosyjskie samoloty nuklearne pojawią się przewoźnicy i rozmowy.

Próba rozpoczęcia produkcji

Nie można powiedzieć, że Związek Radziecki nawet nie próbował. Na początku lat siedemdziesiątych ZSRR faktycznie planował budowę pierwszego pełnoprawnego lotniskowca nuklearnego, który mógłby rozpocząć rekrutację prawdziwej floty nuklearnej. Powstał już projekt, który otrzymał roboczy tytuł „1160”. Celem tego projektu było stworzenie do 1986 roku aż trzechpełnoprawnych lotniskowców nuklearnych, które mogłyby katapultować jeden z najskuteczniejszych radzieckich samolotów Su-27K. Niestety plan nie był przeznaczony do realizacji, ponieważ w tym czasie ZSRR koncentrował się na tworzeniu ciężkich krążowników przenoszących samoloty, które mogłyby z różnych powodów nie można ich nazwać pełnoprawnymi lotniskowcami nuklearnymi. I właśnie wtedy pojawiła się propozycja stworzenia najnowszego ciężkiego krążownika lotniczego z pionowym startem. To wtedy projekt „1160” został skrócony, a pierwszy atomowy lotniskowiec rodzimego pochodzenia nigdy się nie narodził.

Nawiasem mówiąc, projekt krążownika lotniczego, który zastąpił projekt „1160”, poniósł całkowitą porażkę. W 1991 roku został ukończony, rozpoczęły się przejazdy testowe, które ostatecznie doprowadziły do tego, że jeden z samolotów spadł bezpośrednio na pokład krążownika i tam spłonął. Do 1992 roku projekt został skrócony, a Związek Radziecki pozostał bez lotniskowców nuklearnych i krążowników z pionowym systemem startowym, a Federacja Rosyjska, która pojawiła się rok później, bez bagażu w dziedzinie rozwoju samolotów nuklearnych przewoźników.

Ale co stało się później? Czy pojawiły się rosyjskie lotniskowce nuklearne? Historia pokazuje, że faktycznie się pojawiły, ale były też bardziej prawdopodobne, że były to krążowniki przewożące samoloty i zostały stworzone głównie nie dla rosyjskiej marynarki wojennej.

Co teraz zjeść?

Jeśli chodzi o rosyjskie lotniskowce nuklearne, klasyfikacja odgrywa bardzo ważną rolę. Faktem jest, że jako taki atomowyw kraju w ogóle nie ma lotniskowców. I nigdy nie powstały ani w Rosji, ani wcześniej w Związku Radzieckim. Ale jeśli odrzucimy skrupulatność, to ciężkie krążowniki przewożące samoloty, o których już pisaliśmy wcześniej, można przypisać lotniskowcom. A potem możesz prześledzić historię powstania tych krążowników, które już funkcjonowały w Rosji.

Pierwsze były krążowniki „Kijów”, „Mińsk” i „Noworosyjsk”. Zostały zwodowane w latach 70. i razem wycofane z eksploatacji w 1993 roku. Pierwsza z nich stała bezczynnie przez dziesięć lat, dopóki nie została wysłana do Chin, gdzie stała się eksponatem muzeum tematycznego. Drugi, dwa lata po likwidacji, został sprzedany do Korei Południowej, gdzie chcieli go rozebrać na metal, ale potem został odsprzedany do Chin, gdzie podobnie jak poprzedni trafił do muzeum tematycznego. Trzeci miał najmniej szczęścia – został sprzedany do demontażu do Korei, ale nikt go nie kupił, więc krążownik został rozebrany na części.

Jeśli chodzi o bardziej nowoczesne modele, tutaj warto zwrócić uwagę na krążownik lotniczy Varyag, który został zwodowany w 1988 roku. Jednak po rozpadzie Związku Radzieckiego trafił na Ukrainę, która sprzedała go Chinom, gdzie został ulepszony, skompletowany i przygotowany do użytku. Dzięki temu funkcjonuje do dziś pod nazwą „Liaoning”. Innym nadal eksploatowanym krążownikiem jest Admirał Gorszkow, który operował do 2004 roku, po czym został sprzedany do Indii, gdzie został zrekonstruowany, przekształcony w klasyczny lotniskowiec nuklearny i nadal służy indyjskiej marynarce wojennej. Jest inny krążownik z samolotamizwany Uljanowsk, który mógłby działać w Federacji Rosyjskiej - został ustanowiony stosunkowo niedawno, w 1998 roku, i planowano, że zostanie ukończony do 1995 roku. W tym samym czasie mógł nadal bezpiecznie służyć w rosyjskiej marynarce wojennej, ale projekt został skrócony przed jego ukończeniem, a to, co już zostało zmontowane, zostało z powrotem rozebrane na metal. W ten sposób pierwsze rosyjskie lotniskowce nuklearne nie weszły na uzbrojenie Marynarki Wojennej.

Admirał Kuzniecow

Ale czy to wszystko rosyjskie lotniskowce nuklearne? Recenzja na tym się nie kończy, ponieważ nadal trzeba przyjrzeć się jednemu egzemplarzowi, który jako jedyny pozostaje na powierzchni i jest częścią Marynarki Wojennej. Co to za statek? To rosyjski lotniskowiec nuklearny Admirał Kuzniecow, jedyny okręt rosyjskiej marynarki wojennej, który można zaklasyfikować jako lotniskowiec. Jednocześnie jednak można go nazwać tylko lotniskowcem nuklearnym, ponieważ podobnie jak poprzednie modele jest to TAVKR, czyli ciężki krążownik przewożący samoloty. Jak wszystkie inne lotniskowce, został zbudowany w sowieckiej stoczni w Czernihowie. Statek ten został zwodowany w 1985 roku, a już w 1988 roku został zwodowany - od tego czasu funkcjonuje i służy zarówno Związkowi Radzieckiemu, jak i Federacji Rosyjskiej. Swoją nazwę otrzymał dopiero po rozpadzie ZSRR, wcześniej miał kilka różnych nazw. Początkowo nadano mu nazwę „Ryga”, następnie przemianowano go na „Leonid Breżniew”, potem stał się „Tbilisi”, a dopiero wtedy narodził się rosyjski lotniskowiec nuklearny „Admirał Kuzniecow”. Co to jestokręt, który jest obecnie jedynym w całej rosyjskiej marynarce wojennej?

Specyfikacje statku

Jak widać, rosyjska marynarka wojenna nie ma w Rosji dużej liczby lotniskowców nuklearnych. Interesujące mogą być jednak parametry techniczne pojedynczego ciężkiego krążownika przewożącego samoloty. Jest to więc statek o dość imponującej wyporności - ponad sześćdziesiąt tysięcy ton. Jej długość wynosi 306 metrów, szerokość – siedemdziesiąt metrów, a wysokość w największym jej punkcie – 65 metrów. Zanurzenie statku może wynosić od ośmiu do dziesięciu metrów, przy maksymalnej wyporności do 10,4 metra. Pancerz tego statku wykonany jest z walcowanej stali, kadłub jest zbędny z dodatkowymi przedziałami. Okręt jest chroniony przed torpedami wroga 4,5-metrową trójwarstwową ochroną - warstwa pancerza jest w stanie wytrzymać trafienie z ładunkiem 400 kilogramów TNT. Jeśli chodzi o silniki, warto tutaj zwrócić uwagę na zastosowanie technologii czterowałowej turbiny kotłowej, która nie jest stosowana na pełnoprawnych lotniskowcach jądrowych. Jeśli jednak mówimy o suchych parametrach technicznych, to cztery turbiny parowe dają łącznie 200 tysięcy koni mechanicznych, turbogeneratory wytwarzają 13 i pół tysiąca kilowatów, a generatory diesla - kolejne dziewięć tysięcy kilowatów. Warto również zwrócić uwagę na mover, na który składają się cztery pięciołopatowe śmigła. Do czego to wszystko się składa? W sumie maksymalna prędkość to 29 węzłów, czyli 54 kilometry na godzinę. Również wartozwróć uwagę na ekonomiczne i ekonomiczne prędkości bojowe - pierwsza to 18 węzłów, a druga to 14.

Jak długo ten statek może pływać bez tankowania? Zasięg zależy oczywiście od prędkości: przy prędkości maksymalnej zasięg wynosi 3850 mil morskich, przy bojowej prędkości ekonomicznej – nieco ponad siedem i pół tysiąca mil morskich, a przy prędkości ekonomicznej – prawie osiem i pół tysiąca mil morskich. mil. Niezależnie od przebytej odległości brana jest również pod uwagę autonomia nawigacji, która w przypadku tego statku wynosi czterdzieści pięć dni. Załoga takiego statku liczy nieco mniej niż dwa tysiące osób. Jest to wynik, który nowoczesne rosyjskie lotniskowce nuklearne mogą z łatwością przewyższyć. W końcu cechy zostały określone około trzydzieści lat temu, więc nie ma się czym dziwić. Jednak to nie wszystko, czego można się dowiedzieć o jedynym obecnie lotnisku o napędzie atomowym, który znajduje się obecnie w rosyjskiej marynarce wojennej.

Uzbrojenie

Biorąc pod uwagę fakt, że ten statek jest statkiem bojowym, ma na pokładzie duży zestaw różnych rodzajów broni, o tym teraz będziemy dyskutować. „Admirał Kuzniecow” może pochwalić się systemem nawigacyjnym „Beysur”, który pozwala prowadzić najbardziej celny ogień. Zanim spojrzysz bezpośrednio na działa, warto też spojrzeć na urządzenia radarowe - na statku jest ich wystarczająco dużo. Na pokładzie znajduje się siedem różnych radarów ogólnego wykrywania, a także dwie stacje kontroli lotnictwa. Warto również zwrócić uwagęna elektronice radiowej - na pokładzie znajduje się system informacji i kontroli bojowej „Lesorub”, kompleks komunikacyjny „Buran-2” i wiele więcej.

Cóż, teraz możesz zwrócić uwagę na broń - przede wszystkim warto zwrócić uwagę na sześć stanowisk artylerii przeciwlotniczej, zaprojektowanych na 48 tysięcy pocisków. Z broni rakietowej na pokładzie statku znajduje się 12 wyrzutni Granit, 4 systemy rakiet przeciwlotniczych Kortik i cztery wyrzutnie Dagger. Okręt ma też sposób na atak lub obronę przed okrętami podwodnymi - są to dwa systemy rakietowe przeznaczone na sześćdziesiąt bomb.

Grupa lotnicza

Warto przyjrzeć się składowi lotniskowca w charakterystyce technicznej. „Admirał Kuzniecow” jest przeznaczony dla pięćdziesięciu samolotów, które mogą być przewożone na pokładzie. Ponadto założono, że będą tam również śmigłowce. Jednak w rzeczywistości wszystko okazało się trochę inne i dziś ten statek służy jako baza dla zaledwie trzydziestu samolotów, z których większość to Su-33 i MiG-29K.

Plany na przyszłość

Ale co dalej? Czy pojawi się nowy rosyjski lotniskowiec nuklearny? A może admirał Kuzniecow przez długi czas pozostanie jedynym przedstawicielem? Dziesięć lat temu Rosjanie pokładali nadzieje w nadchodzącej rewizji dekretu, która miała miejsce w 2009 roku. Podobnie jak w przypadku rozpadu Związku Radzieckiego i powstania Federacji Rosyjskiej, dziesięć lat temu rząd nie miał żadnych planów dotyczących tego segmentu rynku militarnego. W tymW tym samym czasie główny konkurent, Stany Zjednoczone Ameryki, zwodował już dziesiąty pełnoprawny lotniskowiec nuklearny. Ale co się wydarzyło w 2009 roku? Plan był już sporządzony do 2020 roku, a lotniskowce nuklearne nadal nie były tam wymienione. Tak więc nowy lotniskowiec nuklearny Rosji nie pojawił się jeszcze nawet na papierze - istnieje tylko w słowach, a nawet w prasie, a nie w oświadczeniach oficjalnych upoważnionych osób.

Prototypy

W rzeczywistości prace nad projektowaniem lotniskowców już trwają, ale rosyjska marynarka wojenna otrzyma lotniskowiec nuklearny nowej generacji jeszcze przez bardzo długi czas. Na pewno nie w 2020 roku. W niektórych przypadkach źródła podają, że inne kraje pracują nad lotniskowcami dla Rosji, ale najczęściej pojawia się komunikat z obrazem projektu, jak będą wyglądały rosyjskie lotniskowce nuklearne. Zdjęcie przedstawia układ statku, który mógłby przewozić ogromną liczbę samolotów, porzucając masywną główną konstrukcję i zastępując ją małymi wieżami kontrolnymi.

Instrukcja Miedwiediewa

Nadzieje jednak ożyły w 2015 roku, kiedy Dmitrij Miedwiediew polecił Ministerstwu Obrony opracowanie planu wprowadzenia lotniskowców nuklearnych. Nie będzie to najłatwiejsze zadanie z tego, co już wiesz - pełnoprawne statki tego typu nigdy nie były budowane na terenie Federacji Rosyjskiej, a nawet byłego Związku Radzieckiego. Lotniskowiec z napędem jądrowym to nie to samo, co ciężki krążownik transportujący samoloty, więc trzeba będzie zastosować zupełnie inne technologie. Jednak tak czy inaczej najbardziej optymistyczne prognozydonoszą, że do 2020 roku może zostać zaproponowany plan stworzenia pierwszych lotniskowców nuklearnych przeznaczonych dla rosyjskiej marynarki wojennej.