Niszczyciel klasy Leader: charakterystyka

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Budowa i utrzymanie marynarki wojennej jest kosztowne. Najwyraźniej dlatego rosyjska marynarka wojenna była przez długi czas niedofinansowana. Przez ponad dwie dekady prawie żadne nowe statki nie były wodowane, a sowieckie „dziedzictwo” zbyt często było wysyłane na złom lub sprzedawane za granicę za grosze. Ale teraz przyszła kolej na wzmocnienie obrony, pojawiły się na to pieniądze, a sytuacja w polityce zagranicznej wyraźnie wskazuje na potrzebę takiego działania. Nie tak dawno temu w prasie pojawiły się informacje, że w latach dwudziestych (a raczej w połowie) nowy niszczyciel zostanie przyjęty do służby. Lider czy outsider? Na to pytanie można odpowiedzieć jedynie analizując dość skąpe informacje, które są obecnie dostępne. Jest ich niewiele, ale istnieją. Jej nazwa mówi o ambitności projektu. Poznaj niszczyciel klasy Leader.

Aktualny stan floty

Statki trwają długo, ale nie na zawsze. Stają się przestarzałe moralnie i zużywają się fizycznie pod naporem fal oceanicznych i zmęczeniem metalu. Łożyska zużywają się, zawodząsprzęt elektryczny, potężne silniki, bez względu na to, jak starannie o nie dbano, rozwijają swoje zasoby motoryczne. Za dziesięć lat Rosja będzie miała kilka okrętów dalekiego zasięgu, tylko kilka. Projekty 956 („Nowoczesny”), 1155 („Udaloy”) i 1164 („Moskwa”) będą spełniać swoje zadanie. Piotr Wielki, admirał Nachimow i admirał Kuzniecow (lotniskowiec) pozostaną, ale bez towarzyszącej eskadry ich użycie wydaje się problematyczne, a nawet ryzykowne. Zadanie patroli bojowych mogą oczywiście wykonywać okręty podwodne z rakietami, ale specyfika ich służby jest tajna i z dobrze znanych powodów nie można im powierzyć osławionego „pokazu flagowego”. W takiej sytuacji zbudowanie obiecującego niszczyciela klasy Leader wydaje się być najważniejszym zadaniem.

Co się dzieje w USA?

Po rozpadzie ZSRR rozwojowi amerykańskich sił zbrojnych towarzyszyły pewne dysproporcje związane z euforią związaną z odejściem głównego potencjalnego wroga ze sceny. Konsekwencją tego było opóźnienie (które powstało jakoś nieoczekiwanie) na polu strategicznych sił uderzeniowych, ale wciąż dużą uwagę poświęcano flocie w Stanach Zjednoczonych. Budżet Pentagonu jest ogromny, wielokrotnie przewyższa kwotę finansowania Sił Zbrojnych jakiegokolwiek innego kraju (na przykład Rosji), a amerykańskie kierownictwo nie szczędzi pieniędzy na długoterminowe i zakrojone na szeroką skalę projekty. Wystrzelenie „niszczyciela XXI wieku” klasy Zamw alt oznaczało wzrost globalnych roszczeń USA. Ten statek został zbudowany z uwzględnieniem wszystkich współczesnych i przyszłych wymagań, jest prawie niezauważalny dla radarów ima bardzo potężną broń. Czy rosyjski niszczyciel klasy Leader będzie w stanie wytrzymać tę moc? Jakie korzyści będzie miał jako bardziej nowoczesny?

Jednakże przecenianie zalet amerykańskich niszczycieli byłoby nieco przedwczesne. Zamw alt okazał się zbyt drogi nawet jak na olbrzymi budżet wojskowy USA. Ponadto istnieje wiele przykładów nieefektywnych wydatków Pentagonu. Najnowszy super niszczyciel spełnia wszystkie wymagania amerykańskiej technologii: jest duży, niesamowicie kanciasty, kosztuje dużo pieniędzy, ale bardzo trudno powiedzieć, jaka będzie jego skuteczność w prawdziwym morskim teatrze działań.

Dlaczego niszczyciel?

Do tej pory przy klasyfikowaniu statków brano pod uwagę ich tonaż. Jednak dane amerykańskiego „Zamvolta” świadczą o przesunięciu pojęć w kierunku rozszerzenia. Wyporność niszczyciela nowej generacji typu Leader odpowiada również bardziej klasie krążownika rakietowego (około 11-12 tysięcy ton). Ta waga wynika z kilku czynników, w tym zwiększonego promienia operacyjnego (statki dalekiego zasięgu nigdy nie są małe), obfitości sprzętu elektronicznego i systemów antenowych, a także cech elektrowni. Dlaczego nazwano go niszczycielem, a nie krążownikiem? Chodzi o samą koncepcję ideologiczną. Celem „Lidera” jest walka z przybrzeżnymi ogniskami oporu (podczas lądowania) i wrogimi okrętami różnych klas, a także z celami powietrznymi i podwodnymi. Taka wszechstronnośćtypowy dla niszczycieli.

Elektrownia

Projekt niszczyciela klasy Leader (czyli na tym etapie jest teraz) przewiduje możliwość wyposażenia statku w reaktor jądrowy lub silnik turbogazowy. Zalety elektrowni jądrowej są oczywiste: zapewnia niemal nieograniczony zasięg żeglugi, dużą autonomię i, co dziwne, większą wydajność wyrażającą się niższymi kosztami eksploatacji i logistyki (nie ma potrzeby dostarczania oleju opałowego do odległych punktów oceanów). Zaletą konwencjonalnej turbiny gazowej jest jej względna taniość. Która z koncepcji zwycięży, nie jest jeszcze jasne, ale możliwe, że nowy niszczyciel klasy Leader zostanie wydany w dwóch wersjach, w zależności od baz. Statki floty północnej i pacyficznej najprawdopodobniej będą wymagały większej autonomii, a na Morzu Czarnym wystarczy elektrownia z turbiną gazową.

Zamierzone funkcje

Dane techniczne współczesnego okrętu z reguły nie są ujawniane, a ponieważ mówimy tylko o jego projekcie, tym bardziej. Jednak niektóre cechy niszczyciela klasy Leader są nadal znane. Oprócz wspomnianej przybliżonej wyporności 12 tysięcy ton, na podstawie dostępnych informacji można założyć, że prędkość w wersji atomowej będzie stabilna 30 węzłów, a z turbiną gazową nieco mniej. Nie ma wątpliwości, że w projektowaniu i budowiebrane będą pod uwagę najnowocześniejsze osiągnięcia w dziedzinie tajności, dlatego należy spodziewać się kanciastości sylwetki okrętu, co potwierdzają publikowane fotografie modeli szkicowych. Nie będzie jednak wyglądał jak żelazo, kontury zachowają elegancję charakterystyczną dla okrętów rosyjskiej marynarki wojennej.

Sprzęt elektroniczny

O nowoczesności okrętu decydują przede wszystkim możliwości jego systemu informacji bojowej i sterowania. Nie wiadomo, jak będzie wyglądał obiecujący niszczyciel klasy Leader, aw nadchodzących dziesięcioleciach ta luka w wiedzy prawdopodobnie nie zostanie wypełniona. Sprzęt nawigacyjny i sprzęt naprowadzający są stale ulepszane, a ponieważ statek ma być budowany dopiero w przyszłym roku, przewidywany postęp w technologii elektronicznej sugeruje, że będzie on również zupełnie inny od tego, czym jest teraz. Jeśli chodzi o aktywne systemy tłumienia komunikacji i kontroli wroga, obecne sukcesy rosyjskich biur projektowych pozwalają mieć nadzieję na najbardziej imponujące wskaźniki ich skuteczności.

Uzbrojenie

Systemy rakietowe i artyleryjskie również się zmieniają i to bardzo szybko, ale biorąc pod uwagę obecny poziom rosyjskiej technologii, można założyć, że niszczyciel klasy Leader będzie wyposażony w precyzyjne pociski manewrujące dalekiego zasięgu Calibre i ponaddźwiękowe onyksy. Obecnie trwają prace nad systemem rakiet przeciwlotniczych S-500, który najprawdopodobniej znajdzie swoje miejsce w kompleksie obronnym okrętu. Prawdopodobnie artyleriabędzie reprezentowana przez bliźniaczą instalację 152 mm (typu „Koalicja”). Oczywiście niszczyciel nie obejdzie się bez torped. Skrzydło - dwa śmigłowce. A co się stanie, nadal nie jest znane opinii publicznej.

Trudności i perspektywy

Komplikacje w stosunkach rosyjsko-ukraińskich spowodowały zmiany w projekcie tego statku. Zamiast turbin Nikołajewa, których produkcja miała znajdować się w zakładzie Zoria-Mashproekt, trzeba będzie zainstalować silniki Rybinsk (technologia ich wytwarzania nie została jeszcze opanowana). Koszt każdego niszczyciela szacowany jest na około dwa miliardy dolarów w porównywalnych cenach. Do tej pory planowana jest budowa sześciu jednostek. W rzeczywistości to wszystko, co wiadomo o niszczycielu klasy Leader. Jedno jest pewne: z pewnością wejdzie do służby w rosyjskiej marynarce wojennej.