SU-100 (samolot): dane techniczne i zdjęcia

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Budownictwo samolotów jest jedną z najbardziej rozwiniętych gałęzi przemysłu nie tylko w Związku Radzieckim, ale także we współczesnej Rosji. Przez wiele dziesięcioleci ciągłego rozwoju konstrukcji samolotów powstało bardzo wiele modeli zarówno do produkcji seryjnej, jak i eksperymentalnej. Jednocześnie część z nich mogła być wykorzystywana jednocześnie do celów cywilnych i wojskowych. W tym artykule porozmawiamy o samolocie Su-100. Samolot z tym oznaczeniem został stworzony przez Zakłady Lotnicze Jurija Gagarina (Komsomolsk-on-Amur).

Cechy projektowe

Rozważmy cechy tej deski pasażerskiej. Su-100 to samolot zbudowany na podstawie normalnego układu, czyli w rzeczywistości jest to dolnopłat turbowentylatorowy, wyposażony w dwa silniki i wyposażony w skośne skrzydło i jednopłetwy ogon. Skrzydło posiada klapy z pojedynczą szczeliną. Stożek nosowy, niektóre elementy mechanizacji skrzydła oraz owiewka w części nasadowej wykonane są ze specjalnych materiałów kompozytowych.

Zamiast zwykłego dla wielupilotów kierownicy, projektanci przewidzieli boczny uchwyt sterowniczy na statku. Ponadto Su-100 jest samolotem wyposażonym w algorytmiczne zabezpieczenie, które zapobiega ryzyku dotknięcia ogonem pasa startowego (pasa startowego). Ta cecha techniczna umożliwiła całkowitą rezygnację ze stosowania amortyzatorów mechanicznych.

Tło historyczne

Po raz pierwszy samolot Su-100, którego zdjęcie pokazano poniżej, został dostarczony do testów statycznych 17 lutego 2006 roku. Odbyły się one w Centralnym Instytucie Aerodynamiki. Profesor Żukowski. A półtora roku później odbyła się oficjalna prezentacja pierwszego egzemplarza.

W listopadzie 2008 Su-100 (samolot) "Superjet" na podstawie Syberyjskiego Instytutu Badawczego Lotnictwa. Chaplygin po raz pierwszy przeszedł testy życiowe.

Statek wykonał swój pierwszy lot 24 grudnia 2008 r. Maszyna była pilotowana przez pilotów testowych Leonida Chikunova i Nikołaja Pushenko. Samolot spędził na niebie dwie i pół godziny. Wysokość lotu nie przekroczyła 6000 metrów.

Latem 2009 samolot był wystawiany na międzynarodowych pokazach lotniczych w Le Bourget.

Przygotowanie do masowej produkcji

Od października 2008 do sierpnia 2010 Su-100 przeszedł pełny zakres testów. Skrzydła, kadłub, upierzenie, system sterowania, zespoły podwozia, mocowania silnika, pylon, drzwi, przeszklenia kabiny dla pasażerów i kokpitu oraz inne ważne jednostki i części maszyny zostały przetestowane pod kątem wytrzymałości. Na podstawie tych badań wszyscyniezbędne dane, które pozwoliły nam stwierdzić, że Su-100 jest bezpieczny. Wszystko to doprowadziło do dalszego rozwoju rodziny SSJ100.

3 lutego 2011 r. samolot Su-100 otrzymał certyfikat z rejestru lotniczego Międzypaństwowego Komitetu Lotniczego. I dokładnie rok później auto otrzymało certyfikat EASA. To właśnie Sukhoi Superjet mógł stać się pierwszym samolotem pasażerskim w Rosji, który przeszedł niezwykle rygorystyczną certyfikację zgodnie z przepisami lotniczymi EASA CS-25.

Odmiany

Do tej pory modyfikacje cywilnego samolotu Su-100 są następujące - Sukhoi SuperJet 100LR i Sukhoi SuperJet 100SV. Ale jeśli pierwszy wskazany model jest maszyną eksploatowaną (pierwszy lot odbył 4 marca 2014), to druga przeszła do tej pory jedynie wstępny etap projektowania. Zgodnie z planem ekspertów, SSJ-100SV (wersja rozciągnięta) będzie musiała mieć wydłużony kadłub i przewozić od 110 do 125 pasażerów. Jego masa startowa wyniesie około 55 ton. Rozpoczęcie działalności planowane jest na 2020 rok.

Lojalność od klientów

Konserwacja SSJ-100 to osobny temat rozmowy. To właśnie ten samolot jest pierwszym, którego producenci zapewniają swoim klientom nie tylko planową konserwację sprzętu, ale kompleksowe wsparcie posprzedażowe.

Oczywiste jest, że rosyjscy przewoźnicy bardzo docenili ten krok rodzimego producenta w tak ważnej kwestii, ponieważ takie podejście było od dawna realizowane przez różne firmy zagraniczne. Dlatego tofakt ten w dużej mierze zdeterminował lojalność wobec samolotu wszystkich jego użytkowników, a raczej przewoźników lotniczych.

Dane cyfrowe

Nowoczesny Su-100 to samolot cywilny. Rozważ jego parametry techniczne na przykładzie SuperJet 100-95B:

- długość - 29,94 metra;

- wysokość - 10,28 m;

- rozpiętość skrzydeł - 27,8 metra;

- średnica kadłuba - 3,24 metra;

- masa startowa (maksymalna) - 45880 kg;

- masa do lądowania (maksymalna) - 41000 kg;

- maksymalna ładowność - 12245 kg;

- masa własna - 24250 kg;

- prędkość przelotowa - 830 km/h;

- prędkość maksymalna - 860 km/h;

- wysokość lotu - 12200 m;

- zasięg lotu - 3048 km;

- liczba pasażerów - do 108 osób;

- długość pasa startowego - 1731 m;

- rezerwa paliwa - 15805 l.

Wypadki

Podczas całego istnienia Su-100 miały miejsce trzy sytuacje awaryjne z jego bezpośrednim udziałem. Pierwsza tragedia miała miejsce 9 maja 2012 roku w pobliżu Dżakarty, kiedy samolot o numerze bocznym 97004 zderzył się z górą. Zginęło 45 osób (pasażerów i załogi).

W dniu 21 lipca 2013 r. samolot 97005 wylądował na pasie startowym z nie wypuszczonym podwoziem. Po tym incydencie samochód został naprawiony i ponownie dopuszczony do eksploatacji.

25 października 2015 r. samolot został uszkodzony podczas holowania do Terminalu 1 wLotnisko w Islandii. Statek złapał teleskopową drabinę bramy. Nikt nie został ranny.

Wersja bojowa

Su-100 (samolot opisany w tym artykule) ma również osiągi bojowe. Nie każdy z nas wie, że już w odległym 1963 roku Biuro Projektowe Sukhoi zaprojektowało naddźwiękowy bombowiec z pociskami strategicznymi o wskazanym kodzie. Oznaczenie wewnętrzne tego samolotu to T-4.

W tamtym czasie samochód był naprawdę fantastyczny, ponieważ był uzbrojony w pociski manewrujące wyposażone w głowice nuklearne. W krajach zachodnich samolot był nazywany „rosyjskim cudem”. Nawiasem mówiąc, nawet dzisiaj „tkactwo” nie ma na świecie odpowiednika pod względem właściwości technicznych.

Cechy T-4

Ten samolot był pierwszym, w którym zastosowano system fly-by-wire, który steruje powierzchniami sterowymi. To ona dostarczyła wymagane parametry maszyny.

Kokpit nie miał wystającego baldachimu. Podczas lotu nos kadłuba uniósł się tak wysoko, że piloci nie mieli rozległego widoku przez przednią szybę, więc lot odbywał się w trybie z wykorzystaniem urządzeń obrazujących. W czasie startu lub lądowania dziób odchylał się w dół wraz ze stacją radarową.

Pilot i nawigator siedzieli na tej samej linii prostej, jeden za drugim. Za kokpitem znajduje się przedział, w którym znajdowało się wyposażenie kompleksu radioelektronicznego.

Maszyna miała główne podwozie, które znajdowało się w specjalnych gondolach silnikowych. Silnikiumieszczone parami pod każdym skrzydłem. Samolot jako pierwszy zastosował wlot powietrza o mieszanej kompresji.

Samolot posiadał zaawansowane systemy nawigacyjne i pilotażowe, za pomocą których można było sterować maszyną w absolutnie każdych warunkach środowiskowych oraz o każdej porze dnia i nocy.

T-4 był w stanie wykonać dość długi lot z prędkością 3200 km/h. Jednocześnie wysokość lotu mogła wynosić 20 kilometrów, a zasięg lotu ciągłego około 6000 kilometrów. Dlatego łatwo zrozumieć Amerykanów, którzy bali się tego samolotu jak ognia, ponieważ jego możliwości pozwoliły na łatwe przeprowadzenie ataku nuklearnego na ważne strategicznie cele USA, pokonując w krótkim czasie dystans między ZSRR a Ameryką. czas.

Z powodu silnego tarcia o powietrze podczas lotu, ciało samolotu jest poddawane intensywnemu działaniu ciepła. W związku z tym jako główny element konstrukcyjny wybrano tytan i stal nierdzewną najwyższej jakości. Ta decyzja pozwoliła na znaczne zmniejszenie masy samolotu, a co za tym idzie, zużycia paliwa.

Modyfikacje samolotu bojowego SU-100 były inne. Istniała na przykład wersja maszyny o nazwie T-4M, w której zmieniono wychylenie skrzydeł i zmodernizowano elektrownię. Opracowano również wariant dla T-4MS. Ale oba te samoloty zostały odrzucone przez kierownictwo kraju.

Powody zamknięcia projektów były następujące:

- praca została uznana za mało obiecującą;

- Biuro projektowe Sukhoi nie miało odpowiednich zdolności produkcyjnych dlawdrożenie rozszerzonych państwowych prób w locie.

- wysoki koszt samolotu, chociaż nie wymagał masowej produkcji.

Wniosek

Podsumowując, zauważamy, że Su-100 to samolot, który wciąż znajduje się pod baczną uwagą inżynierów i użytkowników. Według ekspertów popyt na samochód będzie nadal rósł, co jest całkiem logiczne, biorąc pod uwagę stosunek jego ceny do niezawodności i jakości.