Działalność inwestycyjna: formy, rodzaje, analiza

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Działalność inwestycyjna jest bardzo interesująca, ponieważ według dużej liczby osób jest to pewny sposób na zostanie milionerem. Jakie istnieją tutaj aspekty prawne, teoretyczne i praktyczne?

Zajmowanie się terminologią

Najpierw dowiedzmy się, co oznacza słowo „inwestycja”. Z łaciny tłumaczy się to jako „inwestycja”. Wynika z tego zatem, że działalność inwestycyjna polega na kierowaniu określonych środków w proces kształtowania różnego rodzaju majątku w celu uzyskania w przyszłości określonych dochodów lub innych rezultatów. Muszą jednak przekraczać początkową inwestycję. Bardzo przydatne do studiowania prawa „O działalności inwestycyjnej”. Czytanie i demontaż poleca się każdemu, kto myśli o tym poważnie. W skrócie omawia specyfikę inwestowania w celu osiągnięcia zysku lub uzyskania innego przyjemnego efektu. Należy zauważyć, że sprawa nie ogranicza się do wyżej wymienionej. Ale to jest podstawa tego typu działalności. Wogólna dziedzina prawa przeznaczona jest na działalność inwestycyjną prywatną i publiczną. Chociaż oczywiście nie są to wszystkie istniejące typy wyróżnione.

O punkcie

Osoby fizyczne i prawne, które inwestują na własny koszt i od siebie, nazywane są inwestorami. Po co to jest? Faktem jest, że wszyscy są zainteresowani zwiększeniem wydajności, wysokim tempem rozwoju i wzrostem konkurencyjności. A to w dużej mierze zależy od prowadzonej działalności inwestycyjnej i zakresu jej realizacji. I uwierz mi, nie należy lekceważyć jego skali. Tak więc prywatne przedsiębiorstwo może zakupić narzędzia pomocnicze lub środki trwałe. Natomiast państwu powierza się bardziej ambitne funkcje. Na przykład budowa i utrzymanie dróg. Najczęściej inwestycje rozumiane są jako inwestycje kapitału w celu późniejszego zwiększenia jego wielkości. Chociaż istnieje również interpretacja kierunku środków na odtworzenie środków trwałych, takich jak: budynki, pojazdy, sprzęt i tym podobne. Ponadto działalność inwestycyjna może dotyczyć pracy z aktywami obrotowymi, instrumentami finansowymi, patentami, licencjami i innymi rozwiązaniami. Jednocześnie istnieje szeroki wachlarz możliwych inwestycji. Ponieważ przedmioty działalności inwestycyjnej są bardzo zróżnicowane, istnieje wiele różnych klasyfikacji. Przyjrzyjmy się niektórym z nich.

Inwestycje rzeczywiste i finansowe

To najpopularniejsza grupa klasyfikacyjna. Realne (czasami nazywane kapitałotwórczymi) inwestycjami -to inwestycja w środki produkcji. Z reguły kierowane są do konkretnego, długoterminowego projektu i są bezpośrednio związane z pozyskaniem majątku trwałego. W tym celu wykorzystywany jest kapitał własny lub pożyczony. Najczęściej w tym drugim przypadku występuje kredyt bankowy. W tym przypadku inwestorem staje się instytucja finansowa, ponieważ w rzeczywistości to ona dokonuje inwestycji. W praktyce można je pogrupować według następujących wskaźników:

1. Poziom centralizacji źródeł finansowania. Tutaj są dwie opcje. Może nie być/scentralizowany. W pierwszym przypadku przyciągane są pieniądze przedsiębiorstwa lub środki finansowe innych prywatnych organizacji lub osób. Scentralizowane finansowanie odbywa się kosztem budżetu.
2. Struktura technologiczna (skład kosztów i pracy). Budowa, montaż, zakup sprzętu, narzędzi, inwentaryzacji, a także inne fundusze przeznaczone na potrzeby kapitałowe.
3. Charakter reprodukcji środków trwałych. Nowa budowa, ponowne wyposażenie techniczne, przebudowa, rozbudowa.
4. Sposób wykonywania pracy. Sposób ekonomiczny lub kontraktowy.
5. Miejsce docelowe. To nie jest/przemysłowe.

A teraz porozmawiajmy o inwestycjach finansowych lub, jak się je nazywa, inwestycjach portfelowych. Odnosi się to do kierunku kapitału w papierach wartościowych i innych podobnych aktywach. W tym przypadku celem jest stworzenie optymalnego portfela inwestycyjnego i zarządzanie nim. Co więcej, odbywa się to z reguły poprzez kupno, a następnie sprzedaż papierów wartościowych na giełdzie.rynek. Portfel obejmuje pewną liczbę różnych wartości inwestycji.

Jakie oni są?

Na formy działalności inwestycyjnej można spojrzeć z nieco innego punktu widzenia. Najpopularniejszy jest podział na realne i finansowe, ale oprócz nich należy wspomnieć o:

1. Nie/bezpośrednia inwestycja. W pierwszym przypadku działalność inwestycyjna organizacji lub osoby prywatnej przewiduje obecność pośredników. Na tę opcję mogą się zwrócić ci, którzy nie mają wystarczających kwalifikacji do efektywnego wyboru i zarządzania obiektem. Proszą specjalistów o opiekę nad funduszami, które lokują (zarządzają) pieniędzmi, a otrzymany dochód rozdzielają między swoich klientów. Inwestycje bezpośrednie zakładają obowiązkową obecność inwestora na wszystkich etapach i procesach. Ale w większości działają w ten sposób tylko osoby dobrze wyszkolone, które mają zasób wiedzy o obiekcie i znają wszystkie niezbędne mechanizmy interakcji.
2. Inwestycja krótko-/długoterminowa. W pierwszym przypadku - nie dłużej niż rok. W drugim - ponad 12 miesięcy. Z reguły podaje się następujące szczegóły - do 2, 2-3, 3-5, ponad 5 lat.
3. Format właściwości. Przydziel prywatne, zagraniczne, państwowe i wspólne.
4. Funkcja regionalna. Krajowy i zagraniczny. W pierwszym przypadku pieniądze lokowane są w placówkach zlokalizowanych na terenie kraju, w drugim - za granicą.

Takie rodzaje działalności inwestycyjnej istnieją.

Czynniki wpływające na głośność

Istnieją cztery główne elementy, od których zależy ten wskaźnik. Oprócz nich istnieje szereg innych czynników, ale nie będziemy o nich wspominać, ponieważ rozmiar artykułu jest ograniczony i są bardziej odpowiednie dla pełnoprawnej książki:

1. Zależność od podziału dochodu otrzymanego na oszczędności i konsumpcję. Jeśli średni dochód per capita jest niski, to większość z nich przeznaczana jest na konsumpcję. Im więcej pieniędzy zarabiają ludzie lub struktury, tym większa ilość oszczędności, które stanowią źródło środków inwestycyjnych. To klasyczna pozycja teorii ekonomii. Im wyższy udział oszczędności, tym większa kwota inwestycji.
2. Oczekiwana stopa zysku netto. Wynika to z faktu, że otrzymywany dochód jest główną zachętą do inwestowania. Im wyższy, tym więcej środków zostanie zainwestowanych.
3. Oprocentowanie kredytu. Chociaż nie jest to czynnik decydujący, może mieć znaczący wpływ w przypadkach, gdy pożyczony kapitał jest wykorzystywany do inwestycji. Co jest dość powszechne w naszym świecie. Tak więc, jeśli zysk netto przekracza oprocentowanie kredytu, ma to pozytywny wpływ na wielkość inwestycji.
4. Szacowana stopa inflacji. Im jest większy, tym bardziej zysk będzie się amortyzował, a co za tym idzie – mniejszy obiekt inwestycyjny. Ten czynnik jest szczególnie ważny w przypadku inwestycji długoterminowych.

W przypadku prowadzenia prac przygotowawczych i analizy działań inwestycyjnych wskaźniki tepoświęca się najwięcej uwagi. To prawda, że mogą mieć różne znaczenia. Tak więc pierwszy punkt jest najważniejszy dla państwa. Natomiast dla inwestora prywatnego z własnymi środkami – drugi i czwarty.

O efektywności ekonomicznej

Przed podjęciem decyzji analizowana jest istniejąca sytuacja. Z reguły decydujący jest parametr efektywności ekonomicznej. Jest to wartość względna, obliczana jako stosunek wyniku do kosztu. Za wskazówkę może służyć wzrost zysków, obniżenie kosztów, wzrost jakości, wzrost wydajności pracy lub wielkości produkcji oraz podobne cechy. Ponadto istotną rolę odgrywa okres zwrotu. Jest to nazwa minimalnego przedziału czasowego potrzebnego do zwrotu inwestycji i osiągnięcia zysku. Jednocześnie należy liczyć się z tym, że efekt inwestycji nie będzie natychmiastowy, a dopiero po pewnym czasie. Luka między inwestycjami a dochodami nazywana jest opóźnieniem. Tworzony jest projekt inwestycyjny, aby określić, jakie zmiany należy wprowadzić. Jest to system dokumentów rozliczeniowych, finansowych i organizacyjno-prawnych, zawierający program działań, który ma na celu efektywne wykorzystanie inwestycji. Jej przygotowanie to długi i bardzo kosztowny proces, na który składa się wiele czynności i etapów. W praktyce światowej rozróżnia się zwykle trzy fazy:

1. Etap przedinwestycyjny. Obejmuje poszukiwanie koncepcji inwestycyjnych, bardziej znanych jako pomysły biznesowe. Potem przychodziwstępne przygotowanie projektu. Następnie ocenia się jego wykonalność finansową i ekonomiczną, po czym finalizuje. I na zakończenie - ostateczna uwaga i decyzja.
2. Etap inwestycyjny. Oznacza to szeroki zakres prac projektowych i doradczych.
3. Etap operacyjny. Jest to proces planowania, organizowania, a następnie kontrolowania przemieszczania i dystrybucji zasobów.

Powiedzmy kilka słów o regulacji

Gdzie są pieniądze, są oszuści. Aby zminimalizować negatywne konsekwencje ich działalności, państwo zajmuje się regulacją działalności inwestycyjnej. Ponadto proces podlega pewnym wewnętrznym zasadom organizacji lub osoby. Osoby i organizacje samodzielnie określają podejście do pracy. Dlatego można o nich powiedzieć tylko kilka ogólnych słów. W ten sposób sprawdzana jest rzeczywista obecność istniejących aktywów, zabudowa, brak roszczeń od innych podmiotów stosunków prawnych. Bardziej interesująca jest regulacja działalności inwestycyjnej przez państwo. Wiele uwagi poświęca się temu obszarowi.

Giełda papierów wartościowych i obracające się na nich przedsiębiorstwa będą traktowane jako przedmiot działalności inwestycyjnej. Regulacja tutaj zaczyna się od samego początku. Giełda może więc stawiać określone wymagania dotyczące kapitalizacji przedsiębiorstwa, rocznych obrotów i innych cech ważnych dla inwestorów. Ponadto zwraca się również uwagę na szereg innych punktów -na przykład musi być skontrolowany przez niezależny organ weryfikacyjny. To nie tylko kaprysy giełd – szereg wymagań stawianych im przez państwo. Jak również do firm, które zajmują się kupnem/sprzedażą papierów wartościowych. Choć jednocześnie często zdarza się, że organizacje same wprowadzają szereg wymagań w celu utrzymania poprzeczki elitarności lub wyeliminowania klientów nierzetelnych (lub wątpliwych, którzy prawdopodobnie mają powiązania ze światem przestępczym). Wszystko po to, aby rozwój działalności inwestycyjnej przebiegał pewnie i bez szoków.

O wartości księgowej i ryzykach

Podczas analizy wskaźnik ten jest definiowany jako różnica między początkowymi wydatkami a naliczoną amortyzacją. Aby podjąć pozytywną decyzję, zalecane jest dodatnie saldo gromadzenia pieniędzy. Wtedy pojawia się pytanie o opłacalność inwestowania w konkretny projekt. Jednocześnie istnieje pewna doza niepewności, która wiąże się z sytuacją na rynku, oczekiwaniami, zachowaniem innych struktur, a także podejmowanymi przez nie decyzjami. Oznacza to, że konieczne jest zrozumienie, że każde działanie niesie ze sobą pewne ryzyko. Co jest najczęstsze? Inwestorzy są nękani:

1. Ryzyko niestabilności sytuacji gospodarczej i ustawodawstwa.
2. Niepewność polityczna i niekorzystne zmiany społeczne w regionie lub kraju.
3. Zewnętrzne ryzyko gospodarcze. Jest to prawdopodobieństwo zamknięcia granic lub ograniczeń w dostawie towarów.
4. Zmiany kursów walut i/lub warunków rynkowych.
5. Niepewność warunków naturalnych i klimatycznych.
6. Niedokładne lub niepełne informacje.
7. Niepewność zainteresowań, zachowania i celów uczestników.
8. Zagrożenia produkcyjne i technologiczne (wypadki, awarie sprzętu).

Aby uwzględnić te wątpliwości, należy zastosować:

1. Metoda projektu zrównoważonego rozwoju.
2. Sformatowany opis niepewności.
3. Dostosowanie parametrów ekonomicznych, a także wskaźników projektu.

Minimalizacja ryzyka

Skuteczna działalność inwestycyjna przedsiębiorstwa nie może być prowadzona w warunkach, w których występuje wiele potencjalnie negatywnych czynników. Aby zminimalizować ich wpływ, stosuje się szereg narzędzi:

1. Dystrybucja ryzyka. W tym celu przygotowywany jest plan projektu, a także dokumenty kontraktowe. Jednocześnie należy pamiętać, że im bardziej działalność inwestycyjna przedsiębiorstwa zostanie powierzona inwestorom, tym większe ryzyko i tym trudniej będzie znaleźć tych, którzy zainwestują swoje pieniądze.
2. Ubezpieczenie. W istocie jest to przeniesienie pewnego ryzyka na inną firmę. Ta opcja zazwyczaj obejmuje ubezpieczenie majątkowe i osobowe.
3. Rezerwacja środków. Jest to sposób radzenia sobie z ryzykiem, który polega na ustaleniu pewnej równowagi pomiędzy potencjalnymi problemami, które wpływają na koszt projektu, a wysokością wydatków potrzebnych do przezwyciężenia niepowodzenia w projekcie. Należy zauważyć, że część środków powinna być w rękachkierownik projektu, aby móc szybko naprawić sytuację.
4. Metoda prywatnego ryzyka. Jest używany w przypadkach, gdy istnieje ryzyko wystąpienia problemów na niektórych etapach pracy, chociaż nie ma to wpływu na cały projekt.

Jeśli pracujesz poprawnie, działalność inwestycyjna przedsiębiorstwa będzie bardzo udana i przy minimalnych stratach.

Ryzyko finansowe

Być może one, podobnie jak podejścia do minimalizacji, powinny być wyodrębnione osobno. Wymagana największa uwaga:

1. Ryzyko utraty rentowności. W takim przypadku inwestor powinien upewnić się, że spodziewany dochód z projektu będzie w stanie pokryć koszty, zapewniony zostanie zwrot z inwestycji i spłata długów.
2. Ryzyko podatkowe. Obejmuje to niemożność skorzystania z dobrodziejstw przewidzianych prawem z określonych powodów. Może to być decyzja służby podatkowej lub zmiana dokumentów prawnych. Aby uchronić się przed takimi problemami, inwestorzy uwzględniają w umowach pewne gwarancje.
3. Ryzyko braku spłaty długów. Występuje w przypadkach przejściowego spadku dochodów (na przykład z powodu krótkotrwałego spadku ceny lub popytu). Aby uniknąć takich konsekwencji planowane jest utworzenie funduszu rezerwowego, odliczenie procentu realizacji oraz dodatkowe finansowanie projektu.
4. Ryzyko budowy w toku. W takim przypadku zakładane są dodatkowe koszty, które są związane z zakończeniempodstawa projektu ze względu na wahania kursów walut, inflację, regulacje rządowe, kwestie środowiskowe. Dlatego konieczne jest upewnienie się, że istnieje możliwość terminowego zakończenia tego, co zostało rozpoczęte.

Po zidentyfikowaniu wszystkich zagrożeń możemy powiedzieć, że przeprowadzono pełną analizę.