Beton drobnoziarnisty: specyfikacje, GOST

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Beton drobnoziarnisty to materiał budowlany do specjalnych celów. Stosuje się go w przypadkach, gdy użycie konwencjonalnego ciężkiego betonu nie jest możliwe. Powinno to obejmować uszczelnianie połączeń, wylewanie silnie zbrojonych konstrukcji i układanie hydroizolacji. Ale przed przygotowaniem mieszanki należy zapoznać się z jej charakterystyką techniczną, a także funkcjami.

Specyfikacje

Opisany powyżej beton jest materiałem konstrukcyjnym na bazie cementu. Głównymi składnikami są piasek i woda o różnych frakcjach. Ten rodzaj betonu jest również nazywany piaszczystym, a jego główną różnicą jest to, że frakcja cząstek materiałów w składzie nie powinna przekraczać 2,5 mm.

Gęstość ciężkiego i bardzo ciężkiego betonu może wahać się od 2200 do 2500 kg/m³. Temperatura utwardzania może być równa granicy od +5 do +30 °C. Umiejętnośćwytrzymać ciśnienie jest utrzymywane na poziomie 25 MPa. Wytrzymałość na ściskanie wynosi 18,5 MPa, natomiast nośność obliczeniowa odpowiada 14,5 MPa.

Odporność na mróz może się różnić w zależności od użytych składników i jest ograniczona do 50 do 1000 cykli zamrażania i rozmrażania. Beton drobnoziarnisty ma pewien poziom wodoodporności. Ten parametr jest oznaczony literą „W” i może odpowiadać limitowi od 2 do 20.

Dodatkowe funkcje

Betony ciężkie i drobnoziarniste mają zdolność przyjmowania określonego kształtu przez określony czas, ma na to wpływ stosunek cementu do piasku oraz ilość wody. Jeśli mówimy o mieszankach tłuszczowych, to można je przygotować w proporcji 1 do 1 lub 1 do 1,5. W takich roztworach ziarna znajdują się w pewnej odległości od siebie.

Jeżeli objętość spoiwa zostanie zmniejszona, doprowadzi to do zmniejszenia zużycia wody i mobilności. Beton drobnoziarnisty do celów konstrukcyjnych można przygotowywać w proporcjach: 1:3, 5 i 1:4. Beton stanie się bardziej lepki, jeśli zwiększy się zawartość piasku. Plastyczność poprawi się po dodaniu wody i plastyfikatorów. Zmniejszenie ilości cementu może spowodować rozwarstwienie.

Dla odniesienia

Używając optymalnych proporcji podczas mieszania betonu, zapewnisz normalną gęstość i mobilność podczas pracy. Jeśli praca została wykonana prawidłowo, to drobnoziarnistabeton będzie miał dość dużą gęstość, dobrą jednolitość, odporność na wilgoć i wytrzymałość na zginanie osiowe. Mrozoodporność takiego materiału jest zwiększona, a przy odpowiednim składzie ruchliwość jest normalna, aby jak najszybciej rozprowadzić mieszaninę. Wśród pozytywnych cech materiału jest jego niski koszt, na który wpływa brak dużych kruszyw. Ułatwia to transport. Beton jest między innymi uniwersalny.

Obszar użytkowania

Beton ciężki i drobnoziarnisty może być stosowany tam, gdzie występuje niedobór kruszywa grubego. Podczas mieszania stosuje się zwiększoną objętość cementu, czemu mogą towarzyszyć trudności w doborze proporcji składników. Ale wady są niwelowane oszczędnościami na transporcie tłucznia i żwiru.

Właściwości monolitu można poprawić za pomocą plastyfikatora, zmniejszając ostateczny koszt. Wypełniacz polimerowy sprawia, że materiał jest bardziej odporny na agresywne środowiska, mróz i wodę. Betony ciężkie i drobnoziarniste, których specyfikacje zostały wymienione powyżej, są stosowane w monolitycznych i złożonych konstrukcjach żelbetowych, na przykład:

• przegrody cienkościenne;
• krypty i kopuły;
• przy wykonywaniu rzeźb parkowych;
• przy formowaniu kanałów, zbiorników i rur;
• w produkcji kostki brukowej,
• płyty chodnikowe i krawężniki;
• w produkcji sidingu na zawiasach do elewacji i cokołów;
• podczas budowy budowli hydrotechnicznych;
• przy formowaniu sufitów łukowych.

W dziedzinie budownictwa kompozycja ta może być używana do wyrównywania powierzchni. Jeśli używasz betonu klasy B25, to z jego pomocą możesz wyprasować betonową posadzkę, uszczelnić szwy i pęknięcia w ścianach.

Główne zalety i wady

Beton drobnoziarnisty, którego skład jest wymieniony w artykule, ma wiele zalet, wśród nich należy wyróżnić:

• wysoki współczynnik wytrzymałości;
• możliwość formowania materiałów o specjalnych właściwościach;
• wysoka odporność na wibracje;
• jednorodna struktura;
• możliwość przekształcania mieszanki.

Materiał ma jednak swoje wady, są to zwiększone zużycie cementu, duża twardość i skurcz podczas odlewania. Jeśli chodzi o twardość, może to utrudnić przetwarzanie.

Skład i normy państwowe

Do produkcji opisywanego materiału używa się GOST, betonu ciężkiego i drobnoziarnistego, którego warunki techniczne podano w artykule, wykonane są z podstawowych składników cementu i wody. Ale wypełniaczami mogą być piasek i żwir rzeczny. W pierwszym przypadku frakcja nie powinna przekraczać 2,5 mm. Kamień kruszony można dodać, jeśli jego wielkość cząstek nie przekracza 10 mm. Ponadto skład składników możesugerować potrzebę plastyfikatorów. Pozwala to uzyskać jednorodną strukturę.

Dodając więcej cementu niż jest to wymagane, ryzykujesz otrzymanie zaprawy, która będzie niewygodna w murze. Jeśli ten składnik zostanie dodany w niewystarczającej objętości, to po zestaleniu materiał będzie miał niską wytrzymałość. Beton ciężki i drobnoziarnisty (GOST 7473-2010) można wytwarzać przez odlewanie. Technologia ta ma zastosowanie do formowania krawężników, łuków i płyt chodnikowych. W przypadku konstrukcji cienkościennych stosowana jest technologia gęstego zbrojenia. Materiał ten często stanowi podstawę nawierzchni drogowych, ponieważ ma wysoką mrozoodporność i wodoodporność.

Cechy przygotowania kruszywa

Składniki betonu drobnoziarnistego należy dobierać zgodnie z normami. Rozwiązanie musi zawierać komponenty o różnych właściwościach technicznych. Przepisy regulują użycie piasku podzielonego na rozmiary. Najpierw piasek przesiewa się przez siatkę o boku 2,5 mm. To pozwala uzyskać pierwszą frakcję. Następnie stosuje się kratkę o rozmiarze oczek 1,2 mm.

Po zmniejszeniu ogniw powinny one pasować do rozmiaru 0,135 mm. Cokolwiek przechodzi przez siatkę po raz ostatni, zostanie użyte jako symbol zastępczy. Betony drobnoziarniste należy przygotowywać piaskiem pierwszej grupy w ilości od 20 do 50% masy całkowitej. Pozostała objętość będzie drobnym drugim ułamkiem.