Rasy kurczaków: opis i zdjęcie

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

W Rosji najpopularniejszymi rodzajami kurczaków są ptaki, które składają jaja z białą i brązową skorupką. Te pierwsze należą do kur niosek, a drugie do typu jajeczno-mięsnego. Istnieją również rasy mięsne kurcząt, sportowe i miniaturowe. Ale są mniej poszukiwane wśród rolników, zwłaszcza dwa ostatnie typy.

Rasy sportowe wyróżniają się wysokim wskaźnikiem żywotności, ale ich produkcja jaj jest na średnim, a nawet minimalnym poziomie. Przeciwnie, kury miniaturowe dobrze się spieszą, ale są zbyt wybredne w służbie i giną jak muchy, jeśli są trzymane jak zwykłe ptaki domowe. Dlatego rolnicy wolą hodować popularne rasy kurcząt - kury nioski i gatunki mięsa jajecznego. Są bezpretensjonalne, żyją długo iw większości przypadków w pełni uzasadniają zainwestowany w nie wysiłek i środki finansowe.

Więc spróbujmy dowiedzieć się, które rasy kurczaków są uważane za najlepsze, dlaczego i czym się od siebie różnią. Zastanowimy się również nad głównymi cechami danego gatunku i możliwością jego hodowli.

Warstwy

Rasy kur niosek różnią się od innych dużą aktywnością. Mają stosunkowo lekką ramę, niewielką wagę i gęste upierzenie. Jedną z godnych uwagi cech wizualnych kur niosek jest duży grzbiet w kształcie liściakorona.

Rasy jaj kurcząt zaczynają składać jaja od czterech do pięciu miesięcy po urodzeniu. Gdy tylko ptak uzyska niezbędną masę, zaczynają pojawiać się jaja. Krajowi rolnicy wolą hodować najmniej wybredne rasy niosek - rosyjską białą i leggorn, ale niektórzy nie odmawiają sobie egzotyki.

Rosyjski Biały

To jedna z najpopularniejszych ras kurczaków. Na każdym filarze znajduje się opis i recenzje tego gatunku. Rasa ta jest szalenie popularna w rosyjskich wioskach i wioskach. Jest wybredna, wytrwała i dobrze się prowadzi.

Kurczak narodził się dzięki rosyjskim hodowcom, którzy skrzyżowali rasę kur leghorn z ptakami mięsnymi. Kura nioska zaczyna dawać jaja po pięciu miesiącach życia. Żywa waga kurczaka może osiągnąć trzy do czterech kilogramów u samców i od dwóch do trzech kilogramów u samic.

Z wyglądu kura przypomina nieco róg nogoga, ale jej głowa jest nieco większa niż u oryginalnego gatunku. Recenzje rasy rosyjskiego białego kurczaka są w większości pozytywne. Jedyną krytyczną wadą, na którą narzeka większość rolników, jest słaby instynkt inkubacyjny. Dlatego trzeba prawie na siłę wbić ptaka w jaja lub sztucznie je wykluć.

Leggorn

Ta rasa kurczaków (zdjęcie poniżej) została wyhodowana we Włoszech, w miejscowości Livorno, po czym z powodzeniem rozprzestrzeniła się w całej Europie i Rosji. Jedną z zauważalnych różnic ptaka jest różnorodność kolorów. Może być czarna, płowa, czerwona, ale najczęściejbiały.

Leggorn to najlepsza rasa kurczaków według doświadczonych hodowców. Dorosły osobnik waży około dwóch do trzech kilogramów, ale jednocześnie ma dobry wskaźnik produkcji jaj. W ciągu roku kura nioska może wyprodukować około 200 jaj, co jest bardzo dobre jak na jej wagę. Powłoka jest czysto biała i bardzo trwała.

Podobnie jak rosyjska biała kura nioska, Leghorn to rasa kurczaków bez rozwiniętego instynktu wylęgania. Dlatego dla małych podwórek korzystniej jest wybrać inną rasę, ale dla rolników z inkubatorami - to wszystko.

W hodowli kurcząt innych ras, leggorn jest głównym gatunkiem ze względu na godną pozazdroszczenia produkcję jaj. Jeśli ten ptak jest odpowiednio pielęgnowany i odpowiednio karmiony, może nie tylko pełnić funkcję kury nioski, ale także chodzić na mięso. Tempo produkcji jaj jest nieznacznie zmniejszone, ale dodaje się żywą wagę.

Połtawa

Kury nioski tej rasy są zwykle koloru kukułki lub gliny. Jedną z wyróżniających cech kurczaka połtawskiego są wyraźne czerwone „kolczyki”, a także obecność płatków uszu i grzebienia w kształcie liścia.

Ptaki tej rasy doskonale nadają się do hodowli amatorskiej. Masa dorosłego kurczaka waha się od 2-3 kilogramów przy średniej produkcji jaj 170 jaj rocznie. W przeciwieństwie do poprzednich ras, połtawskie kury nioski mają dobrze rozwinięty instynkt wylęgowy, więc nie ma problemów na podwórkach o małej liczbie głów.

Ptak jest wybredny w obsłudze, wytrwały i stosunkowo spokojny. Ocenianiewedług recenzji ras, dla babć wiejskich i małych gospodarstw - to tyle.

Orłowskaja

Korzenie hodowlane rasy gdzieś zaginęły, a eksperci w tej dziedzinie już tak naprawdę nie wiedzą, kto i kiedy przywiózł tego ptaka. Charakterystyczne cechy kur niosek to atletyczna budowa kośćca. Z wyglądu kurczak bardziej przypomina walczącego ptaka niż zwykłą kurę nioskę.

Przedstawiciele rasy Oryol składają średniej wielkości jaja o barwie białej lub jasnoróżowej. Samica może złożyć do 160 jaj rocznie o wadze 3 kg. Ponadto ptak wyróżnia się doskonałymi wskaźnikami witalności, dostosowując się nawet do najcięższych warunków klimatycznych. Dlatego rasa może być polecana bez wyjątku, ale bez fanatyzmu: kurczak nie wytrzyma silnego północnego mrozu bez odpowiedniej pielęgnacji.

Należy również zauważyć, że ze względu na oryginalne ubarwienie wielu hodowców używa rasy Oryol jako ptaków pokazowych. Kolorystyka mahoniowa jest pod tym względem szczególnie piękna i interesująca.

Dominujący

Kurczaki dominujące zostały wyhodowane w Czechach. Ciężka i długa praca selekcyjna przyniosła owoce. Rasę wyróżnia nie tylko doskonały wskaźnik produkcji jaj, ale także wysoka żywotność i atrakcyjny wygląd.

Ptak jest idealny na średnie i małe wybiegi, a dzięki dobremu instynktowi rozmnażania kurczaka można hodować bez inkubatora. Jedyną wadą, na którą narzeka większość rolników w swoich recenzjach, jest duża liczba żółtek w jednym jajku (dwatrzy). Ta cecha nie ma najlepszego wpływu na hodowlę młodych zwierząt. Mimo to dominanta cieszy się godną pozazdroszczenia popularnością w środkowym i południowym pasie Rosji.

Rasy mięsno-jajowe

Mamy tu swego rodzaju mieszańce, w których ptaki mają nie tylko akceptowalną produkcję jaj, ale także przyzwoitą wagę i dobrą jakość mięsa.

Takie rasy rosną prawie tak samo jak kury nioski, ale w przeciwieństwie do tych ostatnich są mniej wybredne w utrzymaniu. Warto również zauważyć, że kurczęta mięsne i jajeczne mają bardziej elastyczny i spokojny charakter. Jest to szczególnie widoczne w sposobie zachowania na prywatnych podwórkach. Jeśli kury nioski potrzebują wysokiego ogrodzenia lub ogrodzenia, ptaki mięsne i jajeczne nie próbują opuszczać obszaru spacerowego.

Rhode Island

Amerykańscy hodowcy ze stanu o tej samej nazwie długo pracowali, aby rozwinąć pożądane cechy ptaka, w wyniku czego uzyskano jedną z najlepszych ras mięsnych i jajecznych. Pojawił się w połowie XIX wieku, ale do naszego kraju trafił dopiero na początku lat 20. ubiegłego wieku.

Jedną z godnych uwagi cech Rhode Island jest silna i puszysta budowa: wydatna klatka piersiowa, prosty grzbiet, mocne nogi, kwadratowe ciało i bogato upierzony ogon. Ptak praktycznie nie ma skrzydeł, ale nogi są dobrze rozwinięte.

Jeśli chodzi o ubarwienie, jest ono głównie czerwone, a niektóre pióra ogona i lotki są czarne. Przedstawiciele rasy mają jasnożółty dziób i czerwone płatki uszu. Średnia waga ptaka sięga 3-4kilogram, a roczna produkcja jaj nie przekracza 170 jaj.

New Hampshire

Kolejna rasa o nazwie stanowej, wyhodowana w Nowej Anglii w Ameryce Północnej na początku ubiegłego wieku. Rhode Island stała się podstawą hodowli, ale nowy gatunek uzyskał wyższą produkcję jaj i żywotność.

Jedyną rzeczą, na którą rolnicy czasami narzekają w swoich recenzjach, jest spóźniona dojrzałość ptaka. Jeśli rasy opisane powyżej osiągnęły to w ciągu 4 miesięcy, to kurczaki New Hampshire potrzebują co najmniej sześciu miesięcy. Ale oczekiwanie bardziej niż zwraca się w zamian: wylęgowość młodych zwierząt nie przekracza niskiego progu 85%, i to pomimo instynktu wylęgania podobnego do kur niosek. Więc w tym przypadku możesz obejść się bez inkubatorów i określonej zawartości.

Zewnętrzna część ptaków bardzo przypomina rasę Rhode Island, ale upierzenie kurczaków jest nieco jaśniejsze i ma kasztanowy odcień. Z natury są bardzo spokojne, więc mogą być trzymane w zwykłych klatkach dla kilku osobników.

Ponadto rasa New Hampshire jest podzielona na dwa podgatunki: brojler i jajo. Pierwszy wyróżnia się większą budową ciała, a także produktywnością mięsa, a drugi ma skromny szkielet, ale wysoką produkcję jaj (do 200 jaj rocznie). Niezależnie od podgatunku waga żywa kurcząt sięga 4 kilogramów. Należy również zauważyć, że w lęgach przeważają samce, więc kierunek brojlerów wygląda bardziej obiecująco dla tej rasy.

Plymouthrock

Rasa została wyhodowana w Ameryce Północnej ponad sto lat temu. Hodowcy krzyżowali kilka gatunków jednocześnieptaki i skończyło się na całkowicie produktywnym i wybrednym kurczaku. Rasa cieszy się godną pozazdroszczenia popularnością w naszym kraju, zwłaszcza w kierunku mięsnym.

Plymouth Rock ma specyficzny i łatwo rozpoznawalny pasiasty kolor. Ptak zaczyna pędzić w wieku pięciu miesięcy, a wylęgowość młodych zwierząt nie spada poniżej 80%, co jest bardzo dobre dla kur o dobrym instynkcie wylęgania. W plusach rasy można również zapisać bardzo spokojny i spokojny charakter. Dobrze współistnieją w ciasnych przestrzeniach i nie dziobią własnego gatunku.

Ptak wyróżnia się dobrą produkcją jaj oraz dobrą jakością mięsa. Podobny uniwersalny wariant można zaobserwować w większości wsi i miasteczek centralnej i południowej Rosji. Roczna kura osiąga wagę 4 kilogramów i składa około 180 jaj rocznie.

Rasy mięsne

Oczywistą różnicą między rasami mięsnymi a innymi jest rozmiar szkieletu w połączeniu z zwartością ciała. Upierzenie ptaka jest luźne, nogi krótkie, a w większości przypadków postać jest flegmatyczna.

Ponieważ głównym zadaniem takich kurczaków jest produkcja mięsa, produkcja jaj ras ma najniższy wskaźnik. Należy również zauważyć, że instynkt wysiadywania u tych kur jest znacznie lepiej rozwinięty niż u kur niosek i ptaków mięsnych i jajecznych.

Brahma

Kurczaki Brahmy są uderzająco różne od ich własnego gatunku. Ptaki są praktycznie pozbawione grzebienia, a ich nogi są spowite puszystym upierzeniem. Koguty tej rasy mają rodzaj kołnierza, który otacza całą szyję i plecy. A ostatni jest zawszekontrastuje z kolorem głównym.

Istnieje wiele podgatunków brahmy, ale wszystkie ważą mniej więcej tyle samo: samce ważą około 4,5-5 kg, a samice około 4 kg. Ptak zachowuje się mniej lub bardziej spokojnie, ale tylko ze swoimi krewnymi. Nie lubią nieproszonych gości, takich jak kaczki czy gęsi, wolą własne gatunki.

Cornish

Ta rasa została stworzona przez skrzyżowanie malezyjskich i angielskich kur walczących. Na początku ubiegłego wieku ptaka można było czasem zobaczyć w Europie i Rosji, ponieważ nie można było mu nic zabrać poza mięsem: młode powoli się wykluwały i upierzone, a jaja były bardzo małe.

Mniej więcej w połowie ubiegłego wieku hodowcy przeprowadzili dokładną selekcję, w wyniku której powstała rasa o tej samej nazwie o stosunkowo wysokiej nieśności i dobrej wadze. Samice ważą 3,5-4 kg, podczas gdy samce mogą ważyć do 5 kg.

Później to właśnie ta rasa została przyjęta jako podstawa hodowli drobiu brojlerów. Jest wytrwała, wybredna i stosunkowo szybko przybiera na wadze.

Faverol

Ta rasa charakteryzuje się szybkim dojrzewaniem. W ciągu sześciu miesięcy samica waży prawie 4 kilogramy, a samiec 5 kg. Jednocześnie ptak, pomimo ubitej budowy ciała, ma bardzo dobrą produkcję jaj i może złożyć do 160 jaj w ciągu roku.

Wygląd firerolli jest niezwykły i oryginalny. Mają szalik zawiązany pod gardłem, a wielu hodowców uważa, że zewnętrzna strona ptaka jest zabawna i wzruszająca. Dlatego hodowcywydobyli podgatunek ognistych kul - karłowate kurczęta, które można trzymać prawie w mieszkaniu. Waga dorosłego osobnika nie przekracza jednego kilograma, a produkcja jaj osiąga wskaźnik 200 jednostek rocznie. Co więcej, zimą nie maleje.

Rasa dobrze zakorzeniła się w środkowej Wołdze iw południowych regionach Rosji, ponieważ jest bezpretensjonalna dla warunków klimatycznych i utrzymania. Charakter jednostek jest spokojny i przyjazny. Kurczaki świetnie czują się w towarzystwie innych ptaków - gęsi, indyków, kaczek i innych.

Jedynym minusem, na który rolnicy często narzekają w swoich recenzjach rasy, jest słaby instynkt inkubacji. Ptaka trzeba siłą wpędzić w jaja i stworzyć dodatkowe warunki dla grzędy. Z inkubatorem jest dużo łatwiej, więc duzi rolnicy nie mają takich problemów.