Pocisk Yakhont jest asymetryczną odpowiedzią na zagrożenie z morza

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Okręty rosyjskiej marynarki wojennej odbywają długie podróże, ale ich głównym zadaniem jest ochrona rodzimych wybrzeży. Przez dziesięciolecia marynarki sowieckiej, a potem rosyjskiej nie miały zdolności ofensywnych. Konsekwencją tej sytuacji były stosunkowo niewielkie wysiłki podjęte przez kraje zachodnie w celu stworzenia systemów przeciwokrętowych.

Wręcz przeciwnie, rosyjskie Ministerstwo Obrony było zaniepokojone problemem skutecznego przeciwdziałania możliwemu atakowi z morza. Reakcja na przerośnięty rozwój marynarek wojennych krajów tradycyjnie uważanych za potencjalnych przeciwników okazała się asymetryczna. Zamiast osiągnąć parytet pod względem liczby drogich statków, rosyjskie organizacje pozarządowe zajmujące się budową maszyn opracowały szereg systemów umożliwiających radzenie sobie z celami nawodnymi, wśród których najbardziej znany stał się pocisk manewrujący Yakhont.

Nie można twierdzić, że amerykańscy czy europejscy projektanci siedzieli bezczynnie przez wszystkie poprzednie dekady. Stworzyli wiele próbek pocisków przeciwokrętowych, z których najlepszą uważa się za Harpun. Potrafi zbliżyć się do celu na małej wysokości i z całkiem przyzwoitą prędkością – 865 km/h, trudno ją wykryć radarem.

Pocisk Yakhont ma nieco lepszą wydajność. Jest w stanie latać na wysokości pięciu metrów (jeśli oczywiście podekscytowanie na to pozwala), a jego prędkość przekracza 3000 km/h. W drodze do celu rakieta robi „wzgórze” i spada na nią, przyspieszając do 750 m/s. Waga bojowego przedziału ładującego wynosi nie mniej niż 300 kg. Tak więc przy minimalnym czasie poświęconym na wykrywanie nie można już mieć czasu na zrobienie czegokolwiek. Dla porównania: po wystrzeleniu pocisk artyleryjski leci z prędkością do 350 m/s i do tej pory nikomu nie udało się odbić go od celu.

Pociski przeciwokrętowe Yakhont mogą być wystrzeliwane z różnych nośników, takich jak samoloty, łodzie podwodne z silnikiem diesla, łodzie rakietowe i mobilne instalacje naziemne. Według ekspertów wojskowych zachodni projektanci nie będą w stanie stworzyć analogów w ciągu najbliższej dekady, nie mówiąc już o masowej produkcji takich systemów. Co więcej, żaden z istniejących systemów obrony przeciwrakietowej nie jest w stanie wytrzymać rosyjskiego potwora.

Jeden pocisk Yakhont może zatopić statek o średnim tonażu (fregatę lub korwetę) na dno i poważnie uszkodzić duży statek, a ponadto zrobi to w razie potrzeby ze 100% gwarancją.

Jednak nie tylko duża prędkość odróżnia nową rosyjską broń od konstrukcji zachodnich. Projektanci zwrócili szczególną uwagę na niewidoczność nisko lecącego celu. Ślad termiczny jest bardzo zmniejszony, co utrudnia satelity wykrycie miejsca startu i obliczenie trajektorii oraz niezawodnośćultraszybka jednostka obliczeniowa zapewnia wysoki stopień stabilizacji bardzo niskiej wysokości lotu.

Pocisk Yakhont został zaprojektowany dla rosyjskich sił zbrojnych, ale okazał się mieć duży potencjał eksportowy. Po pewnych zmianach konstrukcyjnych małe partie broni zostały dostarczone do Wietnamu, Indonezji i Iranu.

Powodzenie niedawnego pokojowego rozwiązania sytuacji na Bliskim Wschodzie, oprócz wysokiego autorytetu prezydenta Putina, jest inne możliwe wytłumaczenie. Prawdopodobnie tajne służby państw NATO dowiedziały się, że w Syrii znajdują się rakiety Yakhont.