Ciężki karabin maszynowy NSVT: przegląd, charakterystyka i opis

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Karabiny maszynowe w momencie ich pojawienia się nie zostały przypadkowo sklasyfikowane jako artyleria: siła takiej broni wciąż zadziwia. Co więcej, ciężcy „strzelcy maszynowi” pozwalają nawet na ostrzał konny, dzięki czemu nawet dzisiaj można je przypisywać systemom artyleryjskim, aczkolwiek z napięciem. W miarę możliwości tezę tę potwierdza legendarny karabin maszynowy NSVT, znany również jako Utes.

Podstawowe informacje i cel

Odnosi się do luf dużego kalibru (12,7 mm). Stworzony w następujących celach:

• Tłumienie i niszczenie punktów ostrzału oraz lekko opancerzonych pojazdów.
• Pracuj nad skupiskami lekkiego sprzętu i siły roboczej wroga w odległości od półtora do dwóch kilometrów.
• Możliwość użycia jako środek obrony przeciwlotniczej, do niszczenia celów lecących na wysokości do półtora kilometra.

Potężny radziecki nabój 12,7x108 umożliwiał wykonywanie całego szeregu różnych zadań, ponieważ był produkowany w różnych odmianach (w tym również pociski standardowe i przeciwpancerne):

• Zapalacz przeciwpancerny.
• Śladowe-przebijanie-zbroi-zapalnik.
• Specjalny zapalnik, natychmiastowa akcja.

Jak powstał ten karabin maszynowy?

Prace nad stworzeniem nowego karabinu maszynowego rozpoczęto na początku lat 60. ubiegłego wieku, ponieważ do tego czasu konieczna była w końcu całkowita wymiana przestarzałego DSzK (DShKM). Nawiasem mówiąc, później zespół autorów wziął także udział w konkursie na stworzenie jednego karabinu maszynowego kalibru 7, 62x54, ale wtedy wygrał Kałasznikow.

Przy okazji, skąd wzięła się nazwa „karabin maszynowy NSVT”? Rozszyfrowanie jest proste, ponieważ jest to skrót złożony z pierwszych liter nazwisk twórców tej broni: Nikitina, Sokołowa, Wołkowa. Indeks „T” oznacza „czołg”, ale często nazywa się to również wersją piechoty.

Specjalnie do produkcji nowej broni od podstaw w mieście Uralsk zbudowano fabrykę. Przeniosło się tam wielu robotników, a także z miast „zbrojnych”: Tula, Iżewsk i Kowrow. Razem udało im się stworzyć całkowicie unikalną technologię broni, która nie była nigdzie używana do tego dnia:

• Gwintowanie uzyskano metodą elektrochemicznej, a nie mechanicznej obróbki. Umożliwiło to zminimalizowanie prawdopodobieństwa mikroskopijnego uszkodzenia lufy, kilkukrotne wydłużenie okresu jej użytkowania.
• Odpuszczanie termiczne zostało przeprowadzone w komorze próżniowej, co pozwoliło na uzyskanie równomiernego utwardzenia, bez wad.
• Chromowanie całego otworu lufy atramentem również znacznie zwiększyło jego przeżywalność w walce.

W trakcie budowy i pierwsze poleW testach konstrukcji „Cliff” wprowadzono wiele zmian, większość z nich miała na celu zwiększenie przeżywalności bojowej broni, a także jej maksymalne uproszczenie.

Miejsca produkcji

Oprócz ZSRR karabin maszynowy NSVT był produkowany w Indiach, Bułgarii i Polsce. Nawiasem mówiąc, przekazano im licencję na Utes wraz z prawem do produkcji czołgu T-72. Wiadomo, że podobne zezwolenie otrzymał również Iran, ale podobno nie wyszło mu uruchomienie kompleksowej produkcji karabinów maszynowych na swoim terytorium.

Użycie bojowe

Po raz pierwszy karabin maszynowy NSVT został pomyślnie przetestowany w Afganistanie. W pierwszych miesiącach wojny obie strony konfliktu korzystały wyłącznie z DSzK (Dushmanowie mieli chińskie kopie). Ale wkrótce nasze wojska zaczęły masowo przenosić się na „klify”. Jego wielką zaletą był prosty system kierowania ogniem, celność i celność.

Jeśli nasi żołnierze zauważyli zbliżających się Afgańczyków do placówki, ich plany zmieniły się dramatycznie, ponieważ zbliżanie się na odległość ostrzału z karabinu maszynowego do punktu kontrolnego, gdzie stał karabin maszynowy NSVT, było nierealne. Początkowo do tych celów była używana wersja czołgowa na maszynie, ale później modyfikacja czysto piechoty trafiła również do wojsk.

Wkrótce ta broń została mocno "zakorzeniona" we wszystkich typach sowieckich czołgów, dział samobieżnych i innych pojazdów opancerzonych. Zakochali się również w NSVT (karabin maszynowy) w marynarce wojennej, gdzie był masowo instalowany na łodziach patrolowych jako prosty i skuteczny środek samoobrony, w tym przeciwko nisko latającym samolotom wroga.

Kluczowe korzyści

W obu kampaniach czeczeńskich karabin maszynowy również pokazał się z najlepszej strony. Co więcej, to właśnie tam „Utes” zyskał przydomek „antysnajper”. Ponieważ ta broń pozwala na bezproblemowe prowadzenie ognia na odległość do dwóch kilometrów, bojowych snajperów po prostu zmiażdżono wraz ze schronami. Ale nasi bojownicy docenili tę technikę jeszcze bardziej, kiedy w końcu zaczęli dostarczać żołnierzom normalne celowniki:

• Standard, marka CPP.
• Nocne NSPU-3.
• Unikalny celownik radarowy, który umożliwił strzelanie z wyjątkową dokładnością nawet w całkowitej ciemności, kiedy konwencjonalne „nocne światła” stają się prawie bezużyteczne z powodu ekspozycji.

Oczywiście pod koniec lat 80-tych potrzeba wymiany Utes na coś bardziej nowoczesnego była już dotkliwa, ale nadal służy naszej armii. Ale wymiana karabinu maszynowego jest naprawdę godna - „Kord” wyprodukowany przez legendarną fabrykę broni Kovrov. Dlaczego NSVT był tak dobry z konstruktywnego punktu widzenia? Ten karabin maszynowy to cała „kolekcja” unikalnych osiągnięć technicznych, pod wieloma względami wyprzedzających swoje czasy.

Cechy projektu

Po pierwsze, jego waga. Tylko 25 kilogramów! Dla karabinów maszynowych tego kalibru jest to wciąż minimalna osiągalna waga, pomimo wszystkich osiągnięć materiałoznawstwa. Automatyzacja "Cliff" - klasyczna, oparta na usuwaniu gazów proszkowych. Lufa zamykana jest za pomocą klinowej bramy, a jej kolczyk w tym czasie uderza w napastnika. Tak eleganckie i proste rozwiązanieznacznie uproszczono konstrukcję broni.

Mechanizm spustowy jest również tak prosty, jak to tylko możliwe i umożliwia tylko ogień automatyczny. Jednocześnie „blok” można podłączyć do broni za pomocą spustu lub napędu elektrycznego (na czołgach). Brak uchwytu przeładowania.

Właściwie wszystkie ruchome części wewnętrzne są wyposażone w rolki zaprojektowane tak, aby maksymalnie zminimalizować tarcie. Aby zwiększyć przeżywalność mechaniki, nakłada się na nią „grubą” powłokę kadmu. Dzięki przemyślanemu schematowi montażu i demontażu, wymianę lufy można było łatwo przeprowadzić w terenie, w możliwie najkrótszym czasie. Dla ułatwienia wymiany na lufie znajduje się uchwyt. Na pysku znajduje się przerywacz płomieni o charakterystycznym stożkowatym kształcie, zapożyczony z DSzK.

Czy są jakieś różnice w „opancerzonym” NSVT? Czołgowy karabin maszynowy w swojej konstrukcji nie różni się niczym od prostej odmiany piechoty, z wyjątkiem spustu. W jego roli jest najprostsza cewka z uzwojeniem i wysuwanym prętem. Gdy do urządzenia zostanie doprowadzony prąd, ten ostatni zaczyna się poruszać, naciskając „spust”. Ponieważ projekt jest prosty aż do prymitywizmu, jest niezwykle niezawodny, ponieważ nie ma nic do złamania.

Rama przesłony z tłokiem gazowym i przesłona są połączone obrotowo. Zaopatrzenie w amunicję - za pomocą taśm metalowych możliwe jest podawanie w prawo i w lewo. Wyjątkową cechą „Cliff” jest przedni wyrzut zużytych nabojów, co pozwala wykorzystać tę broń do tworzenia podwójnych stanowisk karabinów maszynowych. Ww szczególności były one kiedyś produkowane w Tule. Skuteczność bliźniaczego „Cliffs” niewiele ustępuje nawet Shilce, chociaż szybkostrzelność tego ostatniego jest oczywiście wyższa.

Mechanizmy celownicze i amunicja do karabinów maszynowych

Jako przyrządy celownicze jest muszka i składany drążek, oznaczone do odległości dwóch kilometrów. Początkowo składana była również muszka, ale praktyka pokazała, że nie ma sensu w takiej konstrukcji.

Dostawa amunicji z taśm z zaczepem typu „krab”. Każdy kawałek składa się z dziesięciu ogniw. Konstrukcja jest taka, że możliwe jest złożenie taśmy o dowolnej długości (ale nie mniej niż odpowiednio dziesięć rund). Jest składany, w razie potrzeby kawałki szybko się rozłączają. Wzdłuż podłużnej krawędzi połączeń zamka nałożony jest biały pasek, dzięki czemu w warunkach bojowych nie trzeba długo zastanawiać się, gdzie dokładnie przymocować dodatkowe elementy.

Maszyna

W wariancie piechoty karabin maszynowy NSVT „Utes” jest używany z karabinu maszynowego 6T7. Maszyna jest przemyślana, zapewnia doskonałą adaptację pozycyjną, umożliwiając prowadzenie ognia z różnych pozycji. Dla wygody strzelca zaprojektowano sprężynową podpórkę barkową, która znacznie łagodzi odrzut.

Maszyna piechoty nie jest przeznaczona do prowadzenia ognia przeciwlotniczego. Dzięki temu jego konstrukcja jest maksymalnie prosta, a waga to 18 kilogramów. W pozycji transportowej 12,7 mm karabin maszynowy NSVT jest z niego wyjmowany, a sama maszyna składa się i można ją przenosić ręcznie.

Modyfikacje

Główną modyfikacją jestdokładnie ten sam NSVT, który był instalowany we wszystkich radzieckich czołgach, począwszy od późniejszych wersji T-64, a także w innych pojazdach opancerzonych i łodziach straży przybrzeżnej. To na bazie tej broni powstała wieża okrętu Utes-M.

Ciekawostka: ciężki karabin maszynowy NSV 12,7 mm był kiedyś aktywnie używany przez Finów, którzy umieszczali go na swoich transporterach opancerzonych operujących w ramach misji ONZ w Afryce Północnej. Podobała im się niezawodność, prostota i ogromna zabójcza moc Utes. Nie wiadomo, czy NSV jest obecnie na służbie w armii fińskiej. Jest to jednak całkiem możliwe, ponieważ ogromna liczba beczek może pozostać w ukraińskich magazynach, skąd Utyos byli masowo rozproszeni po całym świecie.

Dlaczego armia przechodzi dziś na Kord?

Dlaczego nasze wojska przeszły ostatnio na Kord? W końcu główne cechy karabinu maszynowego NSVT / Kord są prawie takie same:

• Kaliber 12,7mm.
• Zasięg celowania w cele naziemne wynosi od półtora do dwóch kilometrów.
• Dla celów powietrznych - do półtora kilometra.
• Szybkość ognia - 700-800 strzałów na minutę.

Jest na to proste wyjaśnienie. Faktem jest, że po rozpadzie ZSRR fabryki do produkcji tej broni pozostały na terytorium Ukrainy i Kazachstanu. Z tego powodu postanowiono opracować własny karabin maszynowy Kord. Zachował wszystkie zalety swojego poprzednika, ale pod wieloma względami znacznie go przewyższył.