Wywar paszowy suchy - opis, funkcje aplikacji i recenzje

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-17 19:04

Każdy producent dąży do obniżenia kosztów produktów, które oferuje kupującemu. Hodowcy zwierząt nie są wyjątkiem. Chęć zapewnienia zwierzętom wysokiej jakości i niedrogiej paszy skłania ich do poszukiwania nowych rodzajów pasz. Suszony wywar gorzelniany to jeden z takich suplementów diety, który zapewnia zwiększoną produkcję bez znacznych inwestycji.

Co to jest barda?

Odpady z jakiejkolwiek produkcji w przemyśle spożywczym zawsze próbowały być poddawane recyklingowi w celu uzyskania dodatkowego zysku. Produkcja alkoholu na bazie różnych surowców daje produkt uboczny zwany „wywarem spirytusowym suchym”. Raczej wysycha po przetworzeniu frakcji płynnej.

Przy produkcji jednego litra alkoholu, w zależności od zastosowanej technologii, po drodze uzyskuje się do 15 litrów wywaru gorzelniczego. Problem z jego wdrożeniem w jego surowej postaci jest bardzo istotny. Transport na duże odległości jest dla producenta nieopłacalny, a dostawa w dużych ilościach jestkonsument. Świeży bard pozostaje nie dłużej niż jeden dzień. Ponadto istnieją ograniczenia dotyczące dziennego spożycia suplementu.

W czasach sowieckich farmy pomocnicze były tworzone specjalnie przy destylarniach, jeśli w pobliżu nie było kołchozów ani państwowych gospodarstw rolnych zainteresowanych korzystaniem z bardów. Ułożono rurociągi, a gorące „żywność” dostarczano bezpośrednio do sklepów paszowych i to bezpłatnie. W okresie letnim problem utylizacji był szczególnie dotkliwy: zwierzęta przebywały głównie na obozach letnich, a wzrost temperatury powietrza przyspieszył proces utleniania, a co za tym idzie psucia się produktów.

To zupełnie inna sprawa - bard jest suchy. Łatwo go przetransportować w dowolne miejsce, w razie potrzeby na pastwisko, długo zachowuje swoje właściwości, sypki sypki produkt można sprasować. Produkt granulowany i pakowany nie zajmuje dużo miejsca.

Wyświetlenia

Destylarnie wykorzystują do swojej produkcji różne surowce. Od tego zależy również rodzaj barda. Najczęstsze w przestrzeni postsowieckiej:

1. Ziemniak. Z reguły są karmione świeżymi.
2. Melasy. Materiałem wyjściowym jest melasa, ze względu na wysoką zawartość potasu stosowana jest w bardzo ograniczonych ilościach.
3. Ziarno. Jest to najbardziej pożywna żywność i zawiera (świeże):

• w jęczmieniu - do 3,8 jednostek;
• w żyto - do 4, 7 jednostek;
• w płatkach owsianych - do 6,5 tys. j.;
• w kukurydzy - do 12 jednostek

Nowoczesne zakłady produkcyjne są wyposażone wspecjalny sprzęt do przetwarzania odpadów produkcyjnych alkoholu. Po potężnych suszarniach zakład generuje dodatkowe źródło dochodu, sprzedając suchy wywar gorzelniany gospodarstwom rolnym lub firmom produkującym paszę dla zwierząt.

Skład

Opracowany i zatwierdzony przez GOST 31809-2012. Zgodnie z wymaganiami produkt musi spełniać następujące właściwości fizyczne, chemiczne i organoleptyczne:

• z wyglądu jest to sypki jednorodny proszek bez stałych wtrąceń;
• w formie granulatu: średnica granulki - 5-13 mm, długość - 10-26 mm (w porozumieniu z konsumentem wielkość może się różnić);
• kolor jest jednolity, dozwolone są odcienie od jasnożółtego do brązowego;
• wytrawny bard ma aromat chleba i drożdży, bez zapachu pleśni i stęchlizny;
• wilgotność w granicach 10%;
• zawartość jednostki paszy nie mniej niż 0,86 na 1 kg;
• niedozwolone patogeny.

Skład chemiczny może się nieznacznie różnić w zależności od surowca, co jest wskazane na opakowaniu. Bard zawiera wiele przydatnych substancji:

• witaminy E, K, grupa B - niacyna, cholina, tiamina, ryboflawina, kwas pantotenowy;
• węglowodany – skrobia, celuloza, lignina, cukier;
• białka;
• tłuszcze;
• aminokwasy – leucyna, lizyna, fenyloalanina, walina, izoleucyna, treonina, seryna, tyrozyna, glicyna, alanina, metionina, kwas glutaminowy i asparaginowy;
• potas;
• magnez;
• fosfor;
• cynk;
• mangan;
• miedź.

Użyj

Naturalny pokarm zawierający witaminy i wartościowe białko, jakim jest suchy bard, służy do przygotowania mieszanek paszowych dla różnych typów zwierząt i ptaków. Podawany jest również jako samodzielny suplement diety. Eksperci zalecają następujące stawki jako procent całkowitej suchej masy paszy:

Gatunek zwierząt	Maksymalna ilość suchy wywar gorzelniany (ziarno)
Dojne krowy	30%
Zwierzęta wysokowydajne	40%
Młode bydło do 6 miesięcy	20%
Młode bydło w wieku powyżej 6 miesięcy	25%
Tucznicy	35%
Zasuszenie krów i ostatnia trzecia część ciąży	30%
Młode świnie (naprawa)	25%
Tusz świń	20%
Lochy ssące	20%
Lochy bezczynne i prośne	40%
Kury nioski	6%
Rasy mięsne kurcząt	8%
Napraw pisklęta	5%
Brojlery do 2 miesięcy	4%
Turcje	8%
Indyki do 3 miesięcy	4%

Ocena zootechniczna

Zapotrzebowanie na suche wywary gorzelnicze nie spada, ale rośnie z kilku obiektywnych powodów. Z informacji zwrotnych od hodowców zwierząt gospodarskich wynika, że niedroga i pożywna pasza poprawia wyniki ekonomiczne gospodarstw, gwarantując trwałe zyski. Ogólnorosyjski Instytut Badawczo-Technologiczny Hodowli Drobiu przeprowadził badania, które pozwoliły nam na ocenę zootechniczną paszy:

• Ptak. Produkcja jaj wzrosła o 33%, koszty paszy na każde 10 jaj spadły o 1,2-2,6%. Wprowadzenie suchego wywaru melasowego do mieszanek paszowych zamiast drożdży paszowych obniżyło jego koszt do 3,5%. Zmiana diety nie wpłynęła na skład chemiczny i morfologiczny jaj. Do testów do paszy wprowadzono od 2 do 8% wywaru gorzelniczego.
• Bydło. Tucz młodych zwierząt prowadzono według zaktualizowanej diety. 30% udziału ziarna zastąpiono suchym wywarem gorzelnianym. Średni dzienny przyrost masy ciała wzrósł średnio o 150-195 gramów. Dla krów mlecznych normą było 300-350 gramów wywaru gorzelniczego na 1 litr wyprodukowanego mleka.
• Świnie. Doświadczalnie stwierdzono, że dla prosiąt odsadzonych optymalny dodatek do składu paszy wynosił 5-7%. Średni dzienny wzrost wzrósł średnio o 10,5%. Do tuczu młodych zwierząt (od 40 do 110 kg) zaleca się wprowadzenie do 20%suchych bardów. U zwierząt o wadze 40 kg średni dzienny przyrost wzrósł o 9%, przy wadze 110 kg – o 3%.

Badania potwierdziły skuteczność wprowadzenia barda do diety zwierząt hodowlanych i drobiu.

Wszystko jest dobrze z umiarem

Naukowcy sugerują większe wykorzystanie wartościowej paszy:

• jako podstawa do produkcji premiksów witaminowo-mineralnych;
• jako podstawa do produkcji dodatków paszowych z preparatami probiotycznymi (korzystne mikroorganizmy poprawiające trawienie i przyswajanie paszy);
• jako samodzielny rodzaj paszy, wcześniej (we frakcji płynnej) wzbogacony różnymi dodatkami.

Suchy wywar melasowy jest dziś używany zarówno jako kompletna pasza, jak i jako dodatek mineralno-witaminowy oraz jako składnik w produkcji paszy. Należy pamiętać o kilku rzeczach:

• Jakość. Pozbawieni skrupułów producenci dążą do obniżenia kosztów i naruszania technologii suszenia. Prowadzi to do nieodwracalnej zmiany w jakiejś części białka, staje się ono niedostępne dla organizmu zwierzęcia. Eksperci twierdzą, że bard dobrej jakości jest bliższy złotemu odcieniu. Kolejną „sztuczką” jest dodanie karbamidu (mocznika) do suchego produktu, tylko 1% zwiększa zawartość białka do 3%, ale obecność mocznika nieorganicznego sprawia, że dodatek jest toksyczny dla organizmu koni, drobiu, świń.
• Wskaźniki karmienia mają znaczenie. Tak twierdzą doświadczeni hodowcyNiezrównoważona dieta pod względem witamin i minerałów prowadzi do negatywnych konsekwencji: letargu, upośledzenia metabolizmu minerałów i obniżenia jakości produktu. Długotrwałe karmienie barda ziemniaczanego może powodować gryzienie na czerwono (choroba skóry) lub zatrucie solaniną.