Bolivar jest walutą Wenezueli: historia i cechy

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Ostatnio bolivar, waluta Wenezueli, miał przedrostek „fuerte”, co oznacza silny. Ta nazwa sugerowała stabilność jednostki monetarnej i była uzasadniona przez stulecie. Teraz waluta wenezuelska jest jednym z liderów w tempie dewaluacji.

Pochodzenie współczesnej waluty Wenezueli (bolívar)

Waluta, która poprzedzała boliwary, venezolano, została zastąpiona nowymi znakami w 1879 roku. Nazwa została nadana na cześć lidera ruchu na rzecz uwolnienia kraju od Hiszpanii – Simona Bolivara, który stał się głównym bohaterem Wenezueli.

Pierwsze boliwary zostały wprowadzone w marcu 1871 roku, ale przez następne osiem lat te dwie waluty współistniały jako pełnoprawne banknoty. Początkowo stosunek bolivar do venezolano wynosił od 1 do 20, wiosną 1879 r. pozostała jedna waluta (bolívar). Kurs wymiany nowych banknotów wynosił już od 1 do 5 (5 boliwarów przyznano za każde venezolano).

Peg waluty Wenezueli z innymi jednostkami

W momencie pojawienia się boliwara był on przywiązany do„srebrny standard” unia monetarna Ameryki Łacińskiej. Oznaczało to, że jednostka monetarna była równa 4,5 g srebra lub 0,29 g złota. Oprócz standardu bimetalicznego ochronę przed inflacją zapewniała formuła, według której emisja nowych banknotów zależała od liczby ludności kraju.

Z biegiem czasu papierowe banknoty zyskały popularność, unieważniając kołek do srebra. W 1887 roku podjęto decyzję o utrwaleniu boliwara w stosunku do złota. Nowa kotwica pojawiła się w 1934 roku, po ostatecznym wyparciu wszystkich konkurentów finansowych przez Stany Zjednoczone Ameryki. W tym czasie większość krajów ustanowiła sztywność dolara amerykańskiego, a waluta wenezuelska (bolívar) nie była wyjątkiem. Kurs wymiany wobec dolara wynosił 3,91 do 1, w 1937 r. został zmieniony na 3,18 do 1 i utrzymywał się na tym poziomie do 1983 r. Przez cały ten czas jednostka monetarna Wenezueli była uważana za jedną z najbardziej stabilnych nie tylko w Ameryce Łacińskiej, ale na całym świecie.

Warto również zauważyć, że gospodarka Wenezueli jest w znacznym stopniu uzależniona od światowych cen ropy, ponieważ kraj ten jest jednym z największych dostawców surowców.

Od stabilności do spadku

18 lutego 1983 stał się znany w Wenezueli jako Czarny Piątek. To wtedy nastąpił upadek boliwara, wypierając go z czołowej pozycji pod względem stabilności. Dewaluacja trwała, na banknotach pojawiały się zera, coraz bardziej deprecjonując boliwara.

Waluta osiągnęła punkt wymiany 2150 boliwarów za dolara wczesną wiosną 2005 roku. Dwa lata później zapadła decyzja o wyznaniu, a już od pierwszego dnia 2008 roku mieszkańcy zmienili pozostałe naręce z pieniędzmi na nowe znaki w stosunku 1000 do 1.

Mocna waluta dla silnego kraju

Tak mniej więcej brzmiały hasła reformy z 2008 roku, kiedy próbowano ratować gospodarkę poprzez wprowadzenie nowego „silnego” boliwara. Jednocześnie na międzynarodowej liście walut przyjęto nowe oznaczenie: VEF (skrót od „Wenezuelski silny boliwar”). Waluta była emitowana w postaci banknotów i monet: w 1 boliwar 100 centymów. Niektórzy sugerują, że nowa nazwa ma związek z peso fuerte, monetami, które były w obiegu w czasach starożytnych.

Po aktualizacji waluty ponownie zyskała stabilność w stosunku do jednostek monetarnych innych krajów. Prawdą jest, że większość stabilności jest tylko widoczna, ponieważ oficjalne i „czarne” stawki boliwara znacznie się różnią. Na przykład na początku 2008 r. oficjalny kurs wynosił 2,15 boliwara za 1 dolara, a na czarnym rynku został zmieniony z 5,2 na 1. karalne.

Wenezuelska silna (fuerte bolívar) waluta: kurs wymiany w stosunku do rubla, dolara i euro

Ostatni znaczący spadek kursu miał miejsce w połowie lutego 2016 r., kiedy dewaluacja o 59% została przeprowadzona dekretem prezydenta Nicolasa Maduro. Następnie oficjalny kurs boliwara do dolara zmienił się z 6,3 na 10.

Poniższe dane są aktualne na koniec kwietnia 2016 r.

1 USD=9,95 VEF (1 boliwar wenezuelski podano za 0,10 USDdolarów).

1 EUR=11,17 VEF

1 GBP=14,36 VEF

1 RUB=0,15 VEF (1 boliwar wenezuelski jest podawany za 6,72 rubla).

1 UAH=0,39 VEF (1 boliwar wenezuelski jest podawany za 2,55 hrywny).

Chociaż waluta nazywana jest „mocnym boliwarem”, po wycofaniu poprzednich rachunków, przedrostek „fuerte” staje się coraz mniej powszechny. W mowie potocznej miejscowi prawie zawsze używają krótkiej nazwy - bolivar.

Oryginalna waluta: nominał i cechy zewnętrzne

Bolivar wyróżnia się na tle zwykłych dolarów i euro. Przede wszystkim uderzający jest projekt banknotów, których przednia strona jest wykonana pionowo, a odwrotna strona jest pozioma. Awers banknotów zdobią politycy Wenezueli, a na odwrocie widnieją ptaki i zwierzęta zamieszkujące ten kraj.

Banknoty są emitowane o nominałach 2, 5, 10, 20, 50 i 100 boliwarów, a monety o nominałach 1 boliwara i 1, 5, 10, 12 ½, 25 i 50 centymów. 12 ½ centimo można również nazwać cechą waluty wenezuelskiej. Po jednej stronie centyma widnieje nominał, osiem gwiazdek i nazwa waluty, a po drugiej wybito herb i datę emisji. Nieco inaczej przedstawia się 1 bolivar: z jednej strony umieszczono herb z nominałem, gwiazdami i rokiem emisji, a z drugiej symbolicznie przedstawiono portret Simona Bolivara.

Gdzie wymienić pieniądze, jaką walutę zabrać do Wenezueli

RozważaniePonieważ kurs boliwara jest nadal powiązany z dolarem amerykańskim, najlepiej zabrać w podróż amerykańską walutę. Przypomnijmy, że w kraju obowiązują dwa kursy: w oficjalnych punktach, w których dozwolona jest wymiana walut, boliwar będzie sprzedawany po odpowiednim kursie ustalonym przez bank centralny Wenezueli na mocy dekretu rządu. Dotyczy to banków, kantorów, hoteli, sklepów, biur podróży i transportu.

Wymiana pieniędzy z rąk po kursie czarnorynkowym grozi wieloma problemami, ponieważ jest zabroniona, a wśród wymieniających jest wielu oszustów. Dobrą alternatywą jest płacenie w dolarach na rynkach iw niektórych prywatnych placówkach. Taksówkarze i przewodnicy chętnie wymieniają dolary, oferując stawkę od półtora do dwóch razy wyższą niż w banku.

Karty bankowe są podwójnie nieopłacalne: po pierwsze, płacąc nimi lub wypłacając gotówkę, stosowana jest stawka banku krajowego, a po drugie, pobierają również prowizję w wysokości do 10% wykorzystanej kwoty.