Klasyfikacja maszyn: rodzaje, zastosowanie, urządzenie

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-17 19:04

Klasyfikacja maszyn polega na podzieleniu tych urządzeń na pewne grupy. Większość z nich przeznaczona jest do obróbki detali poprzez szlifowanie, cięcie lub wiercenie. Ponadto urządzenia te doskonale radzą sobie z drewnem, tekstolitem, tworzywami sztucznymi i innymi materiałami nieorganicznymi. Niektóre modele przeznaczone są do obróbki szkła i ceramiki. Rozważmy bardziej szczegółowo cechy i cechy tego sprzętu.

Klasyfikacja maszyn

Te urządzenia są podzielone na kilka głównych grup:

1. Modyfikacje toczenia. Przeznaczone są do obróbki detali rotacyjnych. Jedynym czynnikiem uogólniającym dla tych narzędzi jest cięcie części podczas jej obracania.
2. Wiertarki. Do tej grupy należą również nudne modele. Przeznaczone są do obróbki metalu i innych części poprzez wiercenie w nich otworów o wymaganej średnicy i długości. W wersjach wytaczania poziomego operację tę można wykonać przesuwając stół roboczy wraz z obrabianym przedmiotem.
3. Grupy szlifierskie łączą sięmaszyny, które wykorzystują specjalne dysze jako korpus roboczy (koła ścierne o różnych specyfikacjach i średnicach).
4. Maszyny do polerowania i wykańczania. Klasyfikacja i przeznaczenie tych urządzeń koncentruje się na wykańczaniu detali za pomocą proszków ściernych, taśm, past.

Inne grupy

Jednostki do obróbki kół zębatych należą do kategorii maszyn używanych do obróbki szlifowania i innych zębów. Klasa manipulatorów frezujących wykorzystuje frezy o różnych konfiguracjach i średnicach jako narzędzie tnące.

Wersje strugania są podsumowane jedną wspólną cechą: proces jest wykonywany metodą prostoliniowego ruchu posuwisto-zwrotnego. Kolejną specyficzną kategorią jest cięcie i piłowanie wykrojów walcowanych (kanały, kątowniki, podobne materiały). Również w klasyfikacji maszyn wyróżnia się następujące odmiany:

• modele rozszerzone korzystające z narzędzia z wieloma ostrzami (przeciąganie);
• wersje przeznaczone do obróbki połączeń gwintowych i ich produkcji;
• jednostki pomocnicze, które zawierają większość opcji, które posiadają powyższe urządzenia.

Wskaźniki i numeracja w klasyfikacji tokarek

W Związku Radzieckim praktykowano jeden system symboli. Zgodnie ze standardami instytutu badań eksperymentalnych każda grupa obrabiarek została podzielona na taką samą liczbę podgrup.

Poniższa tabela przedstawia główne parametry.

Nazwa	Toczenie	Wiercenie i ostrzenie	Szlifowanie i wykańczanie	Maszyny do kół zębatych i gwintów	Nożyce	Cięcie i struganie
1	Pojedyncze wrzeciono, karuzela i opcje wielofunkcyjne	Półautomatyczny	Wielowrzecionowe	Odciąć z możliwością wiercenia	Praca z udostępnionymi trybami	Operacje standardowe
2	Szlifowanie cylindryczne	Wiązki światła	Maszyny automatyczne	Wytaczanie według współrzędnych	_	_
3	Wiązki światła	Koncentruje się na stożkowych wykończeniach	Szlifowanie wewnętrzne	Szlifowanie specjalistyczne	Program standardowy	Standard
4	Automatyczny	Ciągłe noże	Uzupełnione wiązkami światła	Elektrochemia	_	Standard
5	Do cięcia kół ślimakowych, okrągłych i innych	Zaobróbka stożka	_	Do obróbki przekładni ślimakowej	Obróbka wszystkich części przewidzianych w instrukcji obsługi	_
6	Modele pionowego wspornika i frezowania	Wersje do frezowania pionowego	_	Jeden dla wersji podłużnej	_	_
7	Wersje podłużne z jedną linią roboczą	Maszyny ciągłe	Jednostki strugarki poprzecznej	Wydajność niwelacji wzdłużnej	_	_
8	Odcięcia wzdłużne	Dwu- i jednokolumnowe	Ściernica	Okrąg	Wiercenie otworów pionowych i poziomych	_
9	Modyfikacje sprzężenia	Uwzględnij narzędzia do obróbki rur w swoim segmencie	Organizacja bez centrum	Wszystkie dostępne opcje	_	_
10	Inne opcje	Piły i nacięcia	_	_	Wszystkie charakterystyczne usługi	_

Funkcje

Ze wskazanej klasyfikacji maszyn można zrozumieć, że jednostki są połączone zgodnie z oznaczeniami alfanumerycznymi. Unia zawiera numerację jako taką w następującej kolejności:

1. Pierwsza cyfra wskazuje grupę, do której należy produkt.
2. Druga cyfra to rodzaj sprzętu.
3. Kolejne liczby określają rozmiar warunkowy w decymetrach.
4. Modele 162 (A, B, K) mają do 1200 obr./min.
5. Uproszczone modyfikacje typów 6H82 i 6H12 wykonywane są na podstawie ulepszonej maszyny drugiego wymiaru. Najnowocześniejsza obrabiarka oznaczona jest jako model 2620.

Klasyfikacja frezarek

Parametry prędkości są obliczane według wzoru:

V=Dn/1000, gdzie D to średnica, a n to prędkość frezu. Tysiąc obrotów - prędkość ruchu stołu względem końcówki roboczej. Posuw noża jest oznaczony literą S, biorąc pod uwagę częstotliwość i zależność obróbki, w przeliczeniu na jeden obrót. Zależność obsługi:

• Z - liczba zębów.
• T - głębokość cięcia.
• T/min - usunięta grubość w szerokości i grubość w milimetrach.

Frezowanie można przeprowadzić w sposób odwrotny do posuwu noża lub zbieżność posuwu elementu roboczego i obrotu platformy roboczej.

Wszechstronny i dokładny

Klasyfikacjamaszyny do obróbki metali są czasami określane przez ich stopień wszechstronności:

• Instancje skonfigurowane dla szerokiej gamy różnych rozmiarów. Dla określonej grupy można wykonać kilka kategorii operacji.
• Produkcja części tego samego typu (różnych rozmiarów części szkieletów, wałów i innych konstrukcji o tej samej konfiguracji, ale różniących się rozmiarem).
• Poszczególne elementy produkowane według standardowego szablonu o różnych wymiarach gabarytowych.
• Specjalne opcje dla określonych manipulacji.

Nożyce

W klasyfikacji frezarek osobne miejsce zajmują jednostki wspornikowo-poziome i uniwersalne. Modyfikacje te pozwalają na obróbkę powierzchni poziomych i pionowych pod dowolnym kątem, a na „uniwersalnym” z obrotnicą możliwe jest frezowanie części śrubowych i zębatych z maksymalną dokładnością. Rozszerz operacje technologiczne tych maszyn o wszelkiego rodzaju dysze w zależności od typu zunifikowanych głowic i innych urządzeń.

Modyfikacje konsoli różnią się od wersji pionowo-poziomych tym, że są wyposażone w stół obracający się wokół własnej osi. Urządzenia wielofunkcyjne wyposażone są w specjalny korpus na szkielecie, który agreguje się z głowicą wrzeciona i innymi elementami konstrukcyjnymi. Na takim sprzęcie wykonywane są operacje na obróbce żeliwa, stali, metali nieżelaznych. Konsola znajduje się na pionowych prowadnicach, które przytrzymują sanki z podłużnicąpłyta i powiązane części używane do poziomej obróbki materiału.

Automatyzacja

W zależności od stopnia dokładności klasyfikacja maszyn jest wyświetlana w następujący sposób:

• "H" jest normalne.
• "P" - zwiększony parametr dokładności.
• "B" to precyzyjna maszyna.
• "A" - jednostka o szczególnie wysokiej dokładności.
• "C" - profesjonalne superprecyzyjne maszyny.

Na przykład oznaczenie 16-K-20P wskazuje, że klasyfikacja maszyn do metalu tego typu wskazuje na ich zwiększoną dokładność.

Automatyzacja

Rozważane urządzenia są podzielone na próbki autonomiczne i półautomatyczne. W ostatnich jednostkach mocowanie detali i ich późniejsze usuwanie wykonuje operator. Klasyfikacja maszyn CNC implikuje ich autonomiczną pracę, z dostawą i demontażem części przez elastyczne moduły produkcyjne.

Numeryczne oznaczenie jednostek podano poniżej:

• Ф-1 - cyfrowe wskazanie ze wstępnym wyborem współrzędnych.
• F-2 - system z konfiguracją sterowania pozycyjnego.
• F-3 - grupa konturów.
• F-4 to wszechstronna konstrukcja pod względem kontroli.

Numeracja i waga

Klasyfikacja wiertarek obejmuje ich podział według wagi. Omawiany sprzęt wyróżnia ten czynnik w następujący sposób:

1. Waga do jednej tony - lekkie kruszywa.
2. Do 10 ton - średnio.
3. Ciężkie - do 16 ton.
4. Duża - do 30 t.
5. Szczególnie ciężki - do 100 t.

Klasyfikacja szlifierek i ich odpowiedników jest określona kodem alfanumerycznym. Wskaźnik ten wskazuje przynależność narzędzia do określonej grupy, a także graniczne wymiary obrabianych przedmiotów oraz średnice wierceń. Sprzęt tej samej wielkości, ale o innych parametrach, charakteryzuje się literą umieszczoną między pierwszą a drugą cyfrą. Na przykład modele 162 i 1K62 różnią się prędkością. Pierwsza wersja ma 600 obrotów na minutę, druga - 2000. Dodatkowo maszyny można odróżnić po ostatniej literze na końcu indeksu definiującego. Podstawowa modyfikacja frezarki poziomej to 6H82, wersja uproszczona to 6H82G.

W niektórych rozmiarach numeracja wskazuje przeznaczenie urządzeń i klasyfikację według czwartej cyfry. Na przykład wytaczarka pozioma 262 ma ulepszoną wersję 2620. Ta identyfikacja ułatwia identyfikację niezbędnego wyposażenia w specjalnych katalogach, a także wybór odpowiednich części zamiennych.

Główne kategorie

Jednostka do obracania wieżyczki ma poziomą głowicę obrotową. Na szkielecie znajduje się wrzeciennik z szybkoobrotową skrzynią, a także wrzeciono z krzywką typu rewolwerowego. Ruch jest przenoszony przez wał napędowy i podajnik prętów.

Pionowa tokarka jednokolumnowa działa poprzez umieszczenie obrabianego przedmiotu na płycie czołowej. Trawers jest w pionieelementy prowadzące. Ruch ze skrzyni biegów jest przekształcany przez przesunięcie zacisku w kształcie wieży.

Klasyfikacja tokarek dwukolumnowych obejmuje więcej suwmiarek. W tym przypadku drugi element nośny można zamontować na drugim stelażu, przekładnia montowana jest w dolnej części obudowy.

Sprzęt wieloostrzowy wyposażony jest w łoże z wrzeciennikiem, przekładnię i wrzeciono. Konstrukcja zawiera kilka zacisków, dwa przednie bloki i jeden tylny analog. Ruch wzdłużny części zapewniają wymienne koła i gitara, która określa wielkość posuwów roboczych. Elementy prowadzące są zamontowane na koniku.

Wersje obrotowe i potyliczne praktycznie nie różnią się od modeli wkręcanych. Wrzeciennik wraz z wrzecionem znajduje się na ramie. Podpora potyliczna z uchwytem do cięcia i fartuchem jest zamontowana na prowadnicach i elementach regulacyjnych. Dodatkowo konstrukcja obejmuje konik, śrubę pociągową i wał.

Jednostki czołowe różnią się od „braci” zajmujących się metalem tym, że nie mają konika. Z przodu znajduje się speed box z wrzecionem i nieruchomą płytą czołową. Łoże jest umieszczone poprzecznie na osobnej płycie z uchwytem narzędziowym i suwmiarką.