2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38
Krajowy granatnik AGS-40 "Balkan" (lub 6G27 według GRAU) jest produkowany w Rosji od 2008 roku. Został zaprojektowany jako następca broni w oparciu o krajowy rozwój - automatyczny granat sztalugowy Kozlik wyrzutnia. Ten rodzaj broni został stworzony do unicestwienia sił wroga, koncentracji piechoty oraz niszczenia linii telekomunikacyjnych. Zostanie to omówione w tym artykule.
Cechy projektu
Wspominając o AGS-40 „Balkan”, a także o tym, że jest to granatnik, ignorantowi natychmiast przychodzi na myśl broń, która wygląda jak dobrze znana RPG-7 lub rurowy RPG-26.
W przeciwieństwie do wspomnianych modeli granatnik automatyczny AGS-40 „Balkan” ma w swojej konstrukcji wsporniki, na których jest mocowany. Ze względu na specyfikę strzelania (prawie seriami) granatnik nieustannie drga. Dlatego między tylnymi ramami nośnymijest krzesło, dzięki któremu strzelec podczas strzelania dociska broń do ziemi swoim ciężarem. Kaliber pocisku - 40 mm.
Automatyczny granatnik AGS-40 "Bałkan" i jego charakterystyka
W przeciwieństwie do używanego obecnie automatycznego granatnika AGS-17 „Plamya”, strzelającego pociskami kalibru 30, ten granatnik wykazuje znacznie skuteczniejsze wyniki strzelania. Szybkostrzelność AGS-40 "Balkan" ma bardzo imponującą liczbę - 400 strzałów na minutę. Oznacza to, że na minutę ta broń jest w stanie wystrzelić 400 śmiercionośnych pocisków, z których każdy zachowuje się jak wybuchający granat.
Sklep z granatnikami mieści pasy na 20 granatów 7P39. Są to pociski bezłuskowe, technologia ich użycia jest zbliżona do pocisków do granatników podlufowych VOG-25. Oznacza to, że komora pocisku wylatuje z lufy wraz z samym granatem, który jest jej integralną częścią.
Waga broni na maszynie wynosi 32 kg. Długość lufy - 400 mm, zasięg ognia 2500 metrów. To jest AGS-40 „Bałkan”.
Wyrzutnia granatów
Rosja od dawna słynie z rozwoju broni. Kompleks bałkański powstał na początku lat dziewięćdziesiątych. Główne elementy zostały pomyślnie zaprojektowane i przetestowane w działaniu, jednak ze względu na trudną sytuację gospodarczą w kraju nie przyjęto rozwoju, idea masowej produkcji została odłożona. A może po prostu postanowili zostawić tak znaczącą „atutową kartę w dołku” na później. Przecież w tamtym czasie „Kozlik” w pełni się usprawiedliwiał.
Wspomniana walka„zwierzę” ma kaliber 40 mm i wagę 16 kilogramów. Ze względu na niską wagę jest łatwy do przenoszenia, ale podczas strzelania kompleks wymaga dodatkowego dociążenia. Strzelec musi właściwie przycisnąć broń do ziemi całym ciężarem swojego ciała.
Porównując z nim AGS-40 "Balkan", waga jest od razu widoczna - 32 kg. Nie ma problemów z wagą, zwłaszcza że zapewniono miejsce dla strzelca, aby wygodniej było docisnąć strzelającego potwora do ziemi. Ale z transportem będą pewne trudności. Z drugiej strony podczas przenoszenia siedzisko jest przymocowane do pleców, a nie do rogów nóg maszyny.
Dodatkowe akcesoria
Oprócz maszyny, na której zamocowany jest sam granatnik, istnieje możliwość zainstalowania dodatkowych urządzeń, np. celownika optycznego, który pozwala na regulację strzelania.
Podawanie pocisku jest możliwe zarówno za pomocą taśmy, jak i poprzez zainstalowanie magazynu pudełkowego.
Należy również wspomnieć, że krajowi projektanci poprawili zasadę strzelania bezłuskowego, zwiększając masę materiału wybuchowego w bałkańskich pociskach z 40 do 90 gramów, zgodnie z oświadczeniem Olega Chizhevsky'ego, dyrektora firmy Pribor, która produkuje Bałkan razem z Izhmash.
Porównanie z AGS-17 „Płomień”
Przyjęty przez armię ZSRR na początku lat 70-tych. Po rozpadzie Związku wstąpił do służby w republikach wchodzących w jego skład. Był używany w wielu lokalnych konfliktach zbrojnych. Szczególnie w Afganistanie.
Często doświadczony wojskowyprzeprowadził „najazd” rekrutów, ostrzeliwując schrony ślepymi pociskami, aby żołnierze przyzwyczaili się do sytuacji bojowej.
Sam granatnik posiada maszynę, która pozwala dostosować kąt ostrzału i uderzyć wroga w zamkniętych i trudno dostępnych pozycjach: na tyłach wzgórza, w okopach, ufortyfikowanych rowach itp.
W Afganistanie szeroko stosowana jest praktyka spawania AGS-17 do kadłubów czołgów i transporterów opancerzonych. Dzięki takim „gniazgom z granatnikami” wygodnie było wypędzić Mudżahedinów ze schronów.
Zestaw zawierał „inteligentne pociski” wyposażone w dalmierz, bezpiecznik i likwidator. Oznacza to, że kalkulacja nie musiała bać się fragmentu własnego pocisku - gdyby ktoś spadł mniej niż dwadzieścia metrów dalej, nie byłoby eksplozji. Z drugiej strony granat, który leci dalej niż kilometr, automatycznie eksploduje.
Granatnik był poręczny, strzelał szybko w bitwie, ale podczas transportu obaj żołnierze z obliczeń tego granatnika brali udział w przeciąganiu go z miejsca na miejsce. Podczas strzelania jeden uczestnik strzela, drugi podaje naboje i trzyma taśmę.
Dzięki ulepszonej konstrukcji AGS-40 Balkan, taśma już się nie zacina. W razie potrzeby użyj pudełka. Jedna osoba z łatwością poradzi sobie z transportem.
Wniosek
Na koniec chciałbym powiedzieć, że sam pomysł stworzenia pierwszego granatnika na świecie pojawił się, gdy osoba zdecydowała się na ekspansjęmożliwości grenadiera - żołnierza rzucającego granat.
Pierwszy automatyczny granatnik umożliwił rzucanie granatów nie tylko dalej niż człowiek, ale także w seriach. Stopniowo toczyła się walka z trudnościami w działaniu takiego projektu. Myśl techniczna i postęp naukowy nie stoją w miejscu.
