Produkcja inline to Koncepcja, definicja, metody organizacji i procesu technologicznego

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Proces produkcyjny to złożone działanie technologiczne, które można zorganizować na różne sposoby i środki. Praca przedsiębiorstwa w warunkach in-line produkcji wyrobów jest dziś uważana za najbardziej wydajną, ale jednocześnie wymagającą pod względem kosztów pracy, organizacji i materiałów. W ogólnym sensie produkcja in-line jest formą działalności produkcyjnej, w której na pierwszy plan wysuwają się zasady rytmu i powtarzalności skoordynowanych operacji technologicznych. Dalej, istota tego procesu, jego cechy, metody organizacji itp. zostaną rozważone bardziej szczegółowo.

Koncepcja procesu produkcyjnego

Sednem każdej produkcji jest model organizacji procesów głównych, usługowych i pomocniczych, dzięki któremu realizowana jest praca przedsiębiorstwa,mające na celu stworzenie niektórych produktów. Ze względu na model organizacyjny stosowane narzędzia (maszyny, przenośniki, narzędzia) można uznać za obiekty organizacji, które są bezpośrednio związane z przedmiotem produkcji, czyli wytwarzanymi produktami.

W dużym stopniu funkcję łączenia różnych elementów produkcji w ramach modelu organizacyjnego nadal pełni człowiek. Maksymalnie jest bezpośrednio zaangażowany w proces produkcyjny, a przynajmniej kontroluje sprzęt realizujący operacje technologiczne.

Wśród cech metody produkcji w linii, nacisk kładzie się na automatyzację czynności roboczych przy minimalnym udziale człowieka. Możliwości organizacji nieprzerwanej zautomatyzowanej produkcji można realizować w większości w głównych procesach technologicznych związanych z materialną transformacją zakupów warunkowych w przedmiot stosunków towarowych. Na przykład produkcja mebli na etapach obróbki tarcicy jest głównym przepływem pracy fabryki mebli, która w dużych przedsiębiorstwach jest obecnie wykonywana na obrabiarkach pod kontrolą numeryczną. I odwrotnie, procesy serwisowe i pomocnicze czynności produkcyjnych realizowane są głównie bezpośrednio przez personel pracujący, ponieważ większość tych działań wymaga podejmowania skomplikowanych niestandardowych decyzji.

Istota produkcji liniowej

Model działalności produkcyjnej w formie przepływu opiera się na rytmicznych powtórzeniachpewien zestaw operacji technologicznych, które są wykonywane w odpowiednich warsztatach w miejscu pracy. Koordynacja pomiędzy poszczególnymi operacjami może odbywać się na różnych poziomach technicznych i organizacyjnych z podziałem w czasie i przestrzeni. Innymi słowy, produkcja in-line to z góry przemyślany algorytm działań mających na celu wytworzenie docelowych produktów przedsiębiorstwa.

Dla lepszego zrozumienia rozważanej formy produkcji możemy przytoczyć jako przykład zasadę modelu non-flow. W takim przypadku organizacja produkcji może być wykorzystywana zarówno w formacie pojedynczym, jak i seryjnym do wytwarzania produktów. Różnica polega na tym, że przepływowa technologia produkcji oparta jest na relacji kilku grup operacji roboczych. W modelu produkcji bezprzepływowej sekcje warsztatowe są zorganizowane według zasady wykonywania tego samego rodzaju i rytmicznych, ale nie skoordynowanych procesów. Produkcja odbywa się z przerwami między operacjami, a przetworzone elementy i półfabrykaty są wysyłane skomplikowanymi trasami do kolejnych poziomów produkcji bez współpracy.

Cechy produkcji na linii

Wśród charakterystycznych cech organizacji technologicznej wytwarzania produktów w linii można wyróżnić:

• Miejsca pracy obsługują operacje wykonywane w odniesieniu do tych samych przedmiotów o podobnych właściwościach technicznych i strukturalnych. W bardziej skomplikowanych modelach praca linii produkcyjnej pozwala na zmianę formatu obróbki w pewnym zakresietryby. Oznacza to, że linia przenośników w ramach nawet jednego procesu technologicznego może być przeorientowana na różne grupy przetwarzanych elementów.
• Konfiguracja lokalizacji stanowisk pracy dobierana jest w zależności od logistyki produkcji. Podczas wykonywania operacji technologicznych obserwuje się wyraźną hierarchię sekwencji.
• Przeniesienie artykułu z jednej jednostki roboczej do drugiej może odbywać się zarówno w formacie jednostkowym, jak i partiami, ale w każdym przypadku należy zachować ogólny rytm produkcji, gdy tylko jest to możliwe.
• Główna i część operacji pomocniczych jest wykonywana w zmechanizowanym lub zautomatyzowanym trybie produkcji masowej. Pozwala to wytrzymać wysokie tempo realizowanych procesów, ale nie wyklucza możliwości wystąpienia przerwy technologicznej, której dopuszczalne parametry są z góry wyliczane w algorytmie aktualnego modelu.

Zasady produkcji w linii

Osiągnięcie wystarczającej wydajności produkcji „on line” jest możliwe tylko wtedy, gdy przestrzegane jest szereg zasad organizacji technologicznej przepływu pracy, w tym:

• Zasada ciągłości. Minimalizuje zależność czasową pomiędzy poszczególnymi liniami produkcyjnymi. Na przykład tempo pracy jednego miejsca pracy w tym przypadku nie może powodować cyklicznych opóźnień w innych obszarach produkcji.
• Zasada równoległości. Wyroby gotowe i półfabrykaty metodą produkcji in-line poruszają się równolegle po trasach technologicznych, co równieżprzyczynia się do zasady ciągłości bez opóźnień.
• Zasada bezpośredniego przepływu. Zarówno stanowiska pracy, jak i wyposażenie są ułożone w przejrzystej kolejności, odpowiadającej procesowi technologicznemu wytwarzania produktów.
• Zasada specjalizacji. Zapewnione jest rozdzielenie funkcji produkcyjnych na odrębne grupy linii produkcyjnych. Oznacza to, że uniwersalność zawodów jest wykluczona z punktu widzenia możliwości wykonywania różnych operacji.
• Zasada rytmu. W ramach funkcjonowania jednego miejsca pracy zapewnione są cykliczne operacje nie tylko przy produkcji jednego wyrobu, ale również w sposobie wytwarzania partii wyrobów. Dzięki tej zasadzie zorganizowana jest seryjna produkcja in-line z zaplanowanym podejściem do masowej produkcji docelowego produktu.

Rodzaje linii produkcyjnych

Organizacja produkcji w oparciu o linie produkcyjne może obejmować różne grupy jednostek pracy. W stosunku do nich wyróżnia się kilka cech klasyfikacyjnych:

• Zgodnie ze stopniem specjalizacji. Linia może być jedno- i wielotematyczna. W pierwszym przypadku ma wykonywać operacje z jednym rodzajem produktu w określonym okresie technologicznym. Linie wieloobiektowe są zwykle wykorzystywane w procesach produkcji masowej o niewystarczającym wykorzystaniu mocy produkcyjnych do przetworzenia jednego produktu. W związku z tym zorganizowane jest równoległe wykonywanie dodatkowych procesów o innym formacie przetwarzania.
• Przy okazji utrzymania tempa pracy. Linie produkcyjne mogą pracować wwolny rytm lub z jasnym harmonogramem. Zgodnie z zasadą ciągłości, w celu obniżenia kosztów produkcji, coraz częściej stosuje się rytm ciągły regulowany przepływem. Dowolne tempo produkcji jest ustalane w przypadkach, gdy przedsiębiorstwo, ze względu na niestabilność połączenia mocy lub surowców, nie może utrzymać procesów pracy w stabilnym trybie.
• W zależności od rodzaju używanych pojazdów. Przenośniki, wzdłuż których poruszają się produkowane przedmioty, mogą pracować w sposób ciągły lub dyskretny. Tryb ruchu zależy od tempa, obciążenia mocą i innych cech operacji produkcyjnych.
• W zależności od stopnia mechanizacji. Najczęściej w klasyfikacji masowej produkcji in-line mówimy o poziomie automatyzacji. Te same przenośniki i urządzenia przetwarzające mogą działać pod kontrolą automatycznych i półautomatycznych sterowników o scentralizowanej, dyspozytorskiej lub zsynchronizowanej zasadzie działania.

Wyposażenie linii produkcyjnej

Techniczną podstawę produkcji w linii stanowią przenośniki różnego typu – na przykład płytowe, taśmowe, podwieszane i łańcuchowe. Zapewniają przemieszczanie się obiektów z jednego węzła pracy do drugiego w określonym rytmie. Stanowiska pracy są wyposażone w urządzenia technologiczne, które wykonują zadania związane z obróbką półfabrykatów, montażem części i materiałów eksploatacyjnych. Mogą to być obrabiarki, a także urządzenia zapewniające efekty cieplne, chemiczne i mechaniczne. W produkcji przepływowo-kruszywowej szczególną rolę przypisuje się transportowi pomocniczemuśrodki, za pomocą których wykonywane są funkcje łącza między różnymi węzłami pracy. W szczególności mogą to być rampy, samotoki, telefony, zjazdy itp. Sprzęt ten działa również według innych zasad - poruszając się po szynach, w trybie mobilnym lub swobodnym pod bezpośrednią kontrolą operatora.

Organizacja ciągłej linii produkcyjnej

Technologicznie najbardziej zaawansowana forma produkcji, w której elementy produkcji są bezzwłocznie przenoszone z jednej jednostki pracy na drugą, a okresy wykonywania jednej operacji odpowiadają ogólnemu cyklowi pracy. Na przykład w tym trybie czas przejścia produktu przez jeden etap obróbki odpowiada czasowi spędzonemu na poprzednich etapach operacji, co praktycznie eliminuje przerwy między przybyciem części na obszary robocze. Sekwencja równoległych jednostek operacyjnych i wyjściowych jest obserwowana w danym cyklu produkcji w linii. Organizacja takiego trybu jest dość wymagająca dla podstawowych obliczeń systemu adresowania. Zazwyczaj sporządzany jest dla niego harmonogram produkcji, z jasnym określeniem cyklu pracy linii przenośnikowej, jej wydajności i prędkości.

Organizacja produkcji nieciągłej

Jeżeli z jakiegoś powodu nie jest możliwe utrzymanie ogólnego cyklu operacji technologicznych w produkcji, uwzględnia się ewentualne przerwy i przerwy. Ww przeciwnym razie wzrasta ryzyko otrzymania wadliwych produktów lub zakłócenia łańcuchów dostaw. W organizacji produkcji liniowej tego typu, ze względu na brak mnogości lub nierówność operacji w ogólnym rytmie, przewidziana jest obecność międzyoperacyjnych rezerw obrotu. Jest to rodzaj współczynnika nieciągłości, wyrażony w postaci przestojów sprzętu w określonym obszarze. Pod względem technicznym organizację produkcji nieciągłej wyróżnia obecność przenośników dystrybucyjnych, dzięki którym optymalizowane są niezbędne pośrednie procesy produkcyjne, które decydują o istnieniu zaległości. Z reguły nieciągłe linie produkcyjne są organizowane w dużych przedsiębiorstwach z dużymi odległościami między poszczególnymi jednostkami przetwarzania.

Cechy wielotematycznych linii produkcyjnych do ciągłej produkcji

Główną różnicą tej konfiguracji linii produkcyjnej jest jej szeroka specjalizacja w zakresie wytwarzanych produktów. Ta cecha decyduje o złożoności organizacji produkcji z koniecznością zapewnienia zaległości międzyoperacyjnych. Jednocześnie każde stanowisko pracy może produkować kilka różnych części, ale także o powiązanych parametrach projektowych. Metody wykonywania naprzemiennych operacji i części mogą się różnić. Na przykład wyróżnia się grupowe (kolejne) i sekwencyjno-seryjne zasady przemienności, które są wybierane na podstawie bieżących zadań produkcji liniowej. Sposób organizacji linii wieloobiektowych charakteryzuje się również dużymi cyklami operacji w przepływie, co daje dodatkowe korzyści dla:synchronizacja procesów technologicznych.

Wniosek

Produkcja seryjna jako taka jest opłacalną ekonomicznie formą pracy dla większości dużych przedsiębiorstw przemysłowych. Ale jednocześnie zakłada się wysokie koszty finansowe i materiałowo-techniczne, bez optymalizacji których działania produkcyjne będą nieefektywne. Pod tym względem produkcja in-line jest optymalnym formatem dla masowej produkcji skomplikowanych produktów, wymagających użycia wielu operacji technologicznych. Inna sprawa, że do organizacji takich linii produkcyjnych muszą być początkowo spełnione specjalne warunki. Wśród nich można zauważyć duże możliwości pogłębiania specjalizacji poszczególnych stanowisk pracy w przedsiębiorstwie oraz wysoki stopień ujednolicenia parametrów technicznych i konstrukcyjnych wytwarzanych wyrobów.