Istota i koncepcja organizacji. Forma własności organizacji. Cykl życia organizacji

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Społeczeństwo ludzkie składa się z wielu organizacji, które można nazwać stowarzyszeniami ludzi dążących do określonych celów. Mają wiele różnic. Jednak wszystkie mają kilka wspólnych cech. Istota i koncepcja organizacji zostaną omówione dalej.

Definiowanie organizacji

Biorąc pod uwagę istotę i koncepcję organizacji, warto zauważyć, że ma ona wiele definicji. Dowiedz się więcej o głównych. Organizacja to forma współpracy między ludźmi, którzy działają razem w ramach jednej struktury. Jest to system przeznaczony do wykonywania określonych funkcji.

Organizacja odnosi się również do wewnętrznej interakcji i uporządkowania, spójności autonomicznych lub wystarczająco zróżnicowanych działów, części jednej całości. Ta definicja wynika ze specjalnej struktury.

Biorąc pod uwagę istotę i koncepcję organizacji, warto zwrócić uwagę na jeszcze jedną definicję. Jest to łączna suma wszystkich procesów i działań, które prowadzą do powstania części jednegocałości i poprawić swoje relacje.

To także stowarzyszenie ludzi, którzy wspólnie dążą do osiągnięcia celu, realizacji określonego programu. Działają w oparciu o określone zasady, uregulowane procedury.

Organizacja to także formacja społeczna, która jest świadomie skoordynowana i jednocześnie ma odpowiednie granice. Działa na bieżąco, dążąc do osiągnięcia wspólnych celów. Z czasem ustalone wcześniej granice mogą ulec zmianie. Każdy członek organizacji wnosi pewien wkład we wspólną sprawę. Wymagana jest nieformalna koordynacja interakcji wszystkich uczestników edukacji.

Struktura

Podstawowe struktury organizacji mają pewne cechy. Określają, w jaki sposób należy rozłożyć zadania, aby wspólne działania zakończyły się sukcesem. Tworzenie struktury organizacji musi odbywać się tak, aby wszystkie jej elementy swobodnie ze sobą współdziałały, dlatego ma następujące cechy:

• Złożoność. To jest stopień podziału odpowiedzialności, zróżnicowania w ramach stowarzyszenia. Taka koncepcja obejmuje stopień specjalizacji, a także liczbę poziomów hierarchicznych. Złożoność określa stopień rozmieszczenia elementów strukturalnych na terytorium.
• Formalizacja. Są to zasady, które zostały opracowane z wyprzedzeniem w celu usprawnienia zachowania uczestników, regulujące dopuszczalne działania wszystkich elementów składowych grupy.
• Stosunek decentralizacji do centralizacji. Ta cechasystem jest określony przez poziomy, na których podejmowane i podejmowane są decyzje.

Warto zauważyć, że niezależnie od struktury, formy i typu, każda organizacja ma misję, która łączy ludzi w celu osiągnięcia wyższego celu.

Wiedza teoretyczna

Teoria organizacji obejmuje kilka różnych punktów widzenia i podejść do definicji takiej jednostki społecznej:

1. Biurokratyczna teoria Webera. Zaproponował ją niemiecki socjolog, ekonomista, który sformułował pojęcie biurokracji. Jest to jego zdaniem organizacja o charakterystycznych właściwościach. Dziś pojęcie biurokracji rozumiane jest jako absurd przepisów, biurokracja, a nawet pewne okrucieństwo. Jednak w teorii organizacji takie negatywne przejawy biurokracji są tylko potencjalne. Ta jakość łączy wszechstronność, wydajność i przewidywalność. Taki system można zorganizować, jeśli znane są ogólne cele organizacji, a pracę można podzielić na odrębne komponenty. Ponadto efekt końcowy, do którego dąży organizacja biurokratyczna, powinien być prosty. Umożliwi to centralne planowanie.
2. Teoria A. Fayola. To jest przedstawiciel szkoły administracyjnej. Klasyczna teoria organizacji w tym przypadku traktuje stowarzyszenie jako maszynę, która jest systemem bez twarzy. Jest zbudowany z formalnych powiązań, celów i posiada wielopoziomową hierarchię. Organizacja jest w tym przypadku przedstawiana jako narzędzie do rozwiązywania zadań. Osoba w nim jest abstrakcyjna. A. Fayol podzielił procedurę zarządzania na pięć etapów: organizacja, planowanie, dobór personelu i jego rozmieszczenie, kontrola i motywacja.
3. Zarządzanie naukowe autorstwa FW Taylora. To przedstawiciel szkoły naukowego zarządzania. Opracował kilka metod organizacji pracy, które opierały się na wykorzystaniu pomiaru czasu w badaniu ruchów pracowników. Narzędzia i metody pracy w tym przypadku zostały ustandaryzowane.
4. Naturalna teoria T. Parsonsa i R. Mertona. Organizacja ma funkcjonować jako samorealizujący się proces. Jest w tym pierwiastek subiektywny, ale nie przeważa w ogólnej masie. Jednocześnie organizacja systemu jest stanem, który pozwala mu samodzielnie dostosowywać się pod wpływem zewnętrznych lub wewnętrznych wpływów. Cel jest tylko jednym z możliwych rezultatów pracy. Jednocześnie odstępstwo od postawionego zadania traktowane jest nie jako błąd, ale jako naturalna jakość całego systemu. Wynika to z działania wielu czynników, które nie zostały z góry obliczone.

Systemacity

Biorąc pod uwagę podstawy budowania organizacji, warto zauważyć, że w tym procesie stosowana jest zasada spójności. Pozwala to usprawnić relacje między wszystkimi odmiennymi elementami. System pozwala na zarysowanie pewnej integralności, która jest zbudowana z współzależnych komponentów. Każdy z nich wnosi pewien wkład do całości.

Każda organizacja to system. Mogą być bardzo różne. Na przykład samochód, sprzęt AGD itp.itp. są systemami. Składają się z pewnych elementów, których wspólna praca zapewnia funkcjonowanie całej społeczności. Całe nasze życie zależy od interakcji pewnych elementów, które wpływają na jego przebieg.

Ponieważ ludzie są elementami składowymi społeczeństwa, w połączeniu z technologią wykonują różnorodne zadania. Ich funkcje można porównać z pracą organizmu. Poszczególne części współdziałają, aby system działał.

Wśród wymagań dla organizacji głównym jest podejście systemowe. Badany obiekt należy traktować jako całość. Jednocześnie w organizacji rozwiązywanie poszczególnych problemów podlega ogólnym zasadom charakterystycznym dla całego systemu.

Podczas badania systemu analiza nie powinna ograniczać się do mechanizmu funkcjonowania, może być uzupełniona wewnętrznymi wzorcami rozwoju. Warto wziąć pod uwagę, że niektóre elementy systemu, które w pewnych warunkach uznawane są w opracowaniu za drugorzędne, w innych mogą stać się istotne.

Badając typologię i klasyfikację organizacji, warto zauważyć, że istnieją systemy otwarte i zamknięte. Ta cecha określa, w jaki sposób przedmiot badań reaguje na wpływy zewnętrzne. Systemowe cechy organizacji to:

• integralność;
• wyjście;
• homeostaza.

Wymagane komponenty i funkcje

Istotę i koncepcję organizacji należy rozpatrywać z punktu widzenia jej obowiązkowych elementów. Tak, ma kilka obowiązkowychkomponenty:

1. Komponent techniczny. Jest to społeczność komponentów materialnych. Należą do nich budynki, wyposażenie, warunki pracy, specjalne technologie i tak dalej. To właśnie ten zestaw cech określa skład uczestników organizacji, jej pracowników.
2. Komponent społecznościowy. To społeczność uczestników, a także ich formalne i nieformalne stowarzyszenia. Ten składnik obejmuje również powiązania, które powstają między wszystkimi uczestnikami, normy interakcji i zachowania, strefy wpływów.
3. Komponent społeczno-techniczny. Jest to zestaw zadań lub liczba członków organizacji.

Znaki

Organizacja ma szereg cech:

• Integralność. System składa się z wielu oddzielnych elementów, które współdziałają ze sobą.
• Wyczyść formularz. Relacja wszystkich elementów musi być uporządkowana.
• Wspólny cel. Wszystkie elementy działają, aby osiągnąć jeden wynik.

Odmiany

Badając definicję organizacji, należy zauważyć, że typy organizacji różnią się na wiele sposobów. Istnieją dwie główne odmiany:

1. Organizacja nieformalna. To grupa ludzi, która powstała spontanicznie. Regularnie kontaktują się ze sobą, ponieważ mają wspólne zainteresowania.
2. Organizacja formalna. Jest to osoba prawna, której cele są zapisane w dokumentacji założycielskiej. Funkcjonowanie takiego stowarzyszenia jest określone w regulaminach, ustawach itp. Regulują one odpowiedzialność każdego uczestnika, a także jegoprawa.

Warto zauważyć, że organizacje formalne dzielą się na typy komercyjne i niekomercyjne. W pierwszym przypadku jest to firma, która zajmuje się systematycznym uzyskiwaniem zysku w toku swojej podstawowej działalności. Jednocześnie organizacja handlowa korzysta z określonej nieruchomości, sprzedaje towary lub świadczy usługi.

Organizacja non-profit nie ma na celu osiągania zysków. Jej dochody nie są dzielone między członków.

Inne klasyfikacje

Organizacje mogą różnić się całą listą cech, więc jest ich bardzo dużo. Przede wszystkim różnią się formą własności organizacji. Znane są następujące formy:

• stan;
• prywatne;
• public;
• miejski.

Oprócz formy własności, organizacje mogą mieć różne cechy. Zgodnie z przeznaczeniem wyróżnia się firmy, które zajmują się wytwarzaniem produktów, świadczeniem usług i wykonywaniem określonych prac.

Ze względu na szerokość profilu produkcji, firmy mogą być wyspecjalizowane lub zróżnicowane. W pierwszym przypadku organizacja zajmuje się produkcją produktów o jednym profilu. Firmy drugiego typu, chcąc zmniejszyć stopień ryzyka, produkują jednocześnie kilka różnych produktów.

Wyróżnij również przedsiębiorstwa naukowe, przemysłowe i naukowo-produkcyjne. Różna może być również liczba etapów produkcji. Zgodnie z tym kryterium rozróżnia się:i wieloetapowe organizacje. Według lokalizacji firmy może być:

• w jednym punkcie geograficznym;
• na tym samym terytorium;
• w różnych lokalizacjach geograficznych.

Cykl życia

Warto zwrócić uwagę na koncepcję i etapy cyklu życia organizacji. Każde stowarzyszenie ma swoje własne etapy rozwoju. Cykl życia to zestaw etapów, przez które przechodzi każda organizacja podczas swojego cyklu życia. W sumie jest 5 etapów takiego cyklu:

1. Etap przedsiębiorczości. To jest tworzenie firmy, jej narodziny. W tym okresie cele są nadal niejasne. Aby przejść do kolejnego etapu, stosuje się proces twórczy ze strony menedżerów. Wymaga to stabilności w przepływie zasobów.
2. Etap zbiorowości. Następuje wzrost dobrobytu firmy, jej rozwój. Jednocześnie zasady są sformalizowane, pojawiają się wysokie zobowiązania. Na tym etapie firma tworzy misję, angażuje się w rozwój innowacyjnych procesów.
3. Zarządzanie sceną. To okres dojrzałości firmy. Jej struktura stabilizuje się, a rola przywództwa wzrasta wielokrotnie. Nacisk kładziony jest na efektywność rozwoju firmy.
4. Etap tworzenia konstrukcji. Następuje recesja, która wymaga złożoności struktury organizacji. Na rynku występuje decentralizacja i dywersyfikacja.
5. Etap wychodzenia z rynku. Występuje duża rotacja personelu, pojawiają się konflikty w zespole i z partnerami.

Etapy rozwoju

Rozwój organizacjirównież przechodzi przez kilka etapów.

Różnią się one nieco od fazowego cyklu życia i mogą wyglądać następująco:

• Narodziny. Na tym etapie celem firmy jest przetrwanie. Musi być w stanie wejść na rynek. W tym przypadku sposób zarządzania wybierany jest poprzez podejmowanie decyzji przez jedną osobę. Wymagana jest maksymalizacja zysku.
• Dzieciństwo. Zysk na tym etapie jest krótkoterminowy. Firma zapewnia sobie byt przez niewielką grupę menedżerów (ludzi o podobnych poglądach). Model organizacyjny to optymalizacja zysków.
• Chłopięce. Celem firmy na tym etapie jest przyspieszony wzrost. Ma na celu zdobycie dużej części rynku. Sposób zarządzania na tym etapie polega na delegowaniu uprawnień menedżerów na menedżerów średniego szczebla. Zysk w tym przypadku staje się planowany.
• Wczesna dojrzałość. Organizacja potrzebuje systematycznego rozwoju, ale może stać się wielostronna, co jest wyzwaniem. Następuje decentralizacja władzy. Firma ma dobrą pozycję na rynku.
• Kwitność życia. Potrzebny jest zrównoważony wzrost, dla którego wybiera się scentralizowaną metodę zarządzania. Firma potrzebuje autonomii, bierze na siebie odpowiedzialność społeczną.
• Pełna dojrzałość. Celem firmy na tym etapie rozwoju jest wyjątkowość, ale ważne jest zachowanie równowagi interesów. Zarządzanie jest kolegialne. Firma nabywa cechy instytucji społecznej.
• Starzenie się. Potrzeby organizacjistabilność, więc wzmacnia usługę. Przywództwo w swoich działaniach opiera się na tradycjach, rośnie biurokracja.
• Aktualizacja. Firma dąży do odmłodzenia i przywrócenia dawnej pozycji. Wybrano kontradyktoryjną metodę kontroli. Firma odradza się jak Feniks.