Zbiór płótna w regionie Homel

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Len od dawna jest szeroko stosowany w różnych sferach ludzkiego życia i działalności. Każdego roku tą uprawą obsadza się tysiące hektarów białoruskich pól, z ziemi zbiera się tony plonów, które są przetwarzane przez rośliny i fabryki, aby stworzyć i zaoferować konsumentom produkt wysokiej jakości.

Opis zakładu

Len pospolity to jednoroczna lub wieloletnia roślina z rodziny lnianych. Łodyga jest gładka, rozgałęziona do góry, osiąga wysokość 125 cm, kwiaty znajdują się w górnej części łodyg, gdzie tworzą wiechowate kwiatostany. Głównym miejscem wzrostu jest nieczarnoziemska, wilgotna gleba gliniasta Białorusi, Rosji i Ukrainy. Obecnie znanych jest ponad dwieście gatunków rośliny, ale do produkcji lnu wykorzystywany jest tylko jeden - zwykły.

Cechy uprawy

Wysiew lnu jest popularnie nazywany łupkiem, włóknem i kulturą. Siaćzaczynają się wiosną, w kwietniu, a przygotowania zaczynają się jesienią. Len dobrze rośnie na nawożonej glebie, dlatego zwyczajowo sadzi się go po ziemniakach lub zbożach. Po zebraniu lnu na przygotowaną glebę wysiewa się żyto ozime i owies, ponieważ len działa jak środek czyszczący na polu.

Użyj i używaj

Roślina znalazła szerokie zastosowanie w projektowaniu krajobrazu, miłośnicy delikatnych odcieni błękitu zasiewają ogród lnianym kręconym, a wielbiciele koloru czerwonego sadzą gatunki wielkokwiatowe. Kwiaciarnie i dekoratorzy używają pudełek z kręconego lnu do robienia bukietów i aranżacji z suszonymi kwiatami.

Nasiona lnu są używane do produkcji oleju. Tradycyjna medycyna i homeopaci zalecają spożywanie zbóż w ich naturalnej postaci, dodając je do codziennego pożywienia, ponieważ zawierają ważne witaminy, błonnik i białka roślinne. Udowodniono, że len pozytywnie wpływa na aktywność mózgu, poprawia odporność.

Do celów leczniczych używa się tylko wymłóconych nasion uzyskanych podczas żniw. Ze względu na swoje dobroczynne właściwości wywary i napary z lnu są również przydatne przy ciężkich chorobach i onkologii.

W przypadku stanów zapalnych gardła i jamy ustnej zaleca się systematyczne płukanie wywarem z lnu. 3 g nasion zalać 300 ml wrzącej wody i dalej gotować bulion przez 15 minut na małym ogniu, pozostawić na 30 minut. Następnie przefiltruj przez gazę i nakładaj kilka razy, aż stan się poprawi. Jednak skorzystaj z poradytradycyjni uzdrowiciele nie są tego warci, niestety istnieją przeciwwskazania do stosowania rośliny. Na przykład pacjenci z biegunką lub infekcjami jelitowymi nie powinni używać lnu.

Zbiór i żniwa

W przypadku zbiorów lnu w regionie Homel, w celu uzyskania dobrych zbiorów, ustalono dokładne terminy zbiorów, od których odstępstwo obarczone jest spadkiem produkcji. Niestety straty mogą wystąpić w okolicznościach niezależnych od czynnika ludzkiego: nieodpowiednich warunkach atmosferycznych i warunkach temperaturowych.

Białoruś jest głównym eksporterem surowców i produktów lnianych. W 2015 roku odsetek zbiorów lnu w regionie Kormyansk znacznie spadł z powodu upałów, ale mimo to ziemie regionu Homel zajmują wiodącą pozycję w republice w sadzeniu i zbiorze roślin. Przygotowanie żniw rozpoczynamy od poprawienia dróg dojazdowych do pól, tokowisk, koszenia gruntów, oznakowania działek itp. Agronomowie ustalają kolejność zbioru według dojrzałości rośliny na polu.

Jesienią 2017 roku zbiory lnu w Homelu przybrały na dużą skalę, setki ludzi wysłano na pola, aby pomóc robotnikom rolnym. Zebrali roślinę ręcznie, związali ją w snopy i położyli na polu, dzięki reakcji mieszkańców Homla udało im się uratować plon.

Zasadniczo do zbioru lnu w regionie homelskim wykorzystywane są specjalistyczne maszyny rolnicze. Na etapie przeciągania lnu stosuje się technologie oddzielne i kombinowane. Do przygotowania słomek lnianych, wyrwanych łodygpozostawić na polu do 40 dni. W celu podniesienia jakości produktów zaleca się owijanie i puchnięcie wstążek lnianych. W procesie zbioru lnu w Homlu i innych regionach Białorusi do zbioru w odrębny sposób wykorzystywane są dwurzędowe ściągacze samojezdne oraz ciągnione kombajny do lnu na uprawach nasiennych.

Główną technologią zbioru słomy lnianej jest rolowanie, do tego celu wykorzystywane są prasy białoruskiej produkcji. Po zbiorach produkty są dostarczane do miejsc magazynowych, gotowe bułki są wywożone z pola w ciągu 24 godzin, a następnie rozprowadzane do zakładów i fabryk w celu dalszego przetworzenia.

Wykorzystanie zebranego materiału

Zbiór lnu do przetworzenia na przędzę rozpoczyna się w fazie wczesnej dojrzałości, kiedy torebki lniane mają żółto-zielony kolor. Do produkcji tkanin garniturowych lub lnianych wybiera się i uszlachetnia długo czesane włókno lniane. Krótkie włókna techniczne wykorzystywane są do produkcji plandeki i juty. Przetwarzanie lnu to proces, z którego odpady znalazły zastosowanie w życiu człowieka. Włókna twarde i krótkie są przetwarzane na pakuły i wykorzystywane jako grzejnik, a ogień służy do wytwarzania ciepła w procesach technicznych. Jakość produkowanych surowców jest regulowana na poziomie państwowym specjalnymi normami.

Produkcja oleju i tkanin

Przygotowanie nasion na olej lniany rozpoczyna się, gdy zielone owoce pozostają w mniejszości i zajmują do pięciu procent całego zbioru. Na Białorusi produkcjaoleje są zaangażowane w trzy przedsiębiorstwa. Do produkcji produktu wybierane są specjalne odmiany, ziarna są suszone i tłoczone na zimno. Odpady trafiają na paszę dla zwierząt. Główny wolumen produkcji sprzedawany jest w kraju, a reszta jest eksportowana do Rosji, Polski i Ukrainy.

Leniwo przechodzi długą drogę, zanim stanie się tkaniną. Surowiec poddawany jest kilku etapom obróbki, jest moczony, suszony, gnieciony i wstrząśnięty. Następnie materiał jest prasowany i wysyłany do warsztatów przędzalniczych. Do produkcji wyrobów włókienniczych stosuje się schematy, pakuły i długie włókno. Produkty lniane mają przyjemny wygląd, nie powodują alergii i są trwałe.

Zbiór i przetwarzanie surowców w dawnych czasach

Wiedza o właściwościach lnu była przekazywana z pokolenia na pokolenie przez naszych przodków, od niepamiętnych czasów jego dobroczynne właściwości ratowały nas od chorób, zimna i głodu. Na żniwa wychodziły głównie kobiety i dziewczęta, dzielono zasiane plantacje, a len zbierano ręcznie. Zbiór był trudnym, ale przyjemnym procesem, któremu towarzyszyły ludowe piosenki, żarty i przyśpiewki.

… Len, len, len, len kwitnące dookoła.

A ta, którą lubisz, nie jest we mnie zakochana…”

Kiełki lnu zostały wyrwane z korzeniami, związane w małe snopki i przerobione na pęciny, kładąc je na sobie. Od jesieni zawiniątka pozostawiano na polu do zimowania, a następnej wiosny rozbierano je i rozkładano na skoszonym polu do wyschnięcia do jesiennych chłodów. Zimą surowiec był zbierany i wywożony do obróbki w gajach fasolowych. Aby oddzielić ziarna od łodygi, snopyręcznie wymłócony łańcuchami, a następnie podzielony na pęczki i zmiażdżony. Przetworzony len oczyszczono z ognia: utrzymywano je na wadze i bito grzechotką. Następnie przystąpiono do strippingu, w pierwszym etapie uzyskano włókno niskiej jakości, które następnie przetworzono drobnym pędzlem, pozostały produkt uznano za najlepszy jakościowo.

Przędza

Surowce były ubijane i spulchniane, a następnie układane na płaskiej powierzchni, częściej na stole, zwilżone wodą, więc dostały holowanie. Sztuki przędzenia uczono od wczesnego dzieciństwa, więc w procesie tym brały udział małe dzieci i młodzież. Kołowrotki wykonano z lipy lub osiki, a wrzeciono z brzozy. Nici zostały wplecione w tkaninę, z której szyto ubrania, ręczniki i pościel.

Prace zwykle towarzyszyły wesołe piosenki i przyśpiewki, a rezultat był czasami wystawiany na pokaz publiczny, gdzie rzemieślniczki mogły rywalizować ze sobą w umiejętnościach. Wyroby lniane obowiązkowo znajdowały się w skrzyni posagowej, a panna młoda musiała je wykonać sama.