Igor Ashurbeyli - wielki rosyjski przemysł obronny i przedsiębiorca

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Igor Ashurbeyli, naukowiec, biznesmen, osoba publiczna, filantrop.

Data urodzenia: 09.09.1963.

Miejsce urodzenia: Baku (Azerbejdżan).

Ojcowskim przodkiem Igora Ashurbeyli był Ashur Khan Afshar, minister wojny (Sardar) Azerbejdżanu (połowa XVIII wieku). Szach Iranu, Nadir Shah Afshar, który był jego kuzynem, podarował Aszur Khanowi rozległą ziemię na obrzeżach Baku. Potomkowie chana, który od cara otrzymał tytuł szlachecki i przybrał nazwisko Aszurbekov, zapisali się w historii Imperium Rosyjskiego jako odnoszący sukcesy nafciarze i hojni mecenasi. Rewolucja położyła kres dobrobytowi. Władza Sowietów odebrała rodzinie wszystko, co tylko mogła - ziemię, domy, przedsiębiorstwa, firmy. Wielu wyemigrowało, inni decydowali się na własne ryzyko i ryzykowali pozostanie. Aby uniknąć rzucającego się w oczy szlacheckiego pochodzenia, głowy rodów pozbyły się podstawy „bek” w swoim nazwisku (z tureckiego „bek” tłumaczy się jako „władca, książę, pan”). Tak więc Aszurbekovowie zamienili się w Ashurbeyli. Ale i tak nie uchroniło to przed represjami. Zginęli w stalinowskich lochachwraz z innymi przedstawicielami starożytnej rodziny, pradziadkiem i dziadkiem Igora Ashurbeyli.

Po stronie matki przodkami Igora Aszurbeyli byli chłopi z Niżnego Nowogrodu. Jeszcze przed rewolucją jego pradziadek Grigorij Rezanow zaczął przyjeżdżać do pracy w Azerbejdżanie (z zawodu był murarzem). A kiedy znalazł stałą pracę w Baku, przeniósł tam również swoją rodzinę. W 1919 Grigorij wstąpił do partii bolszewickiej. Po powrocie z Armii Czerwonej Rezanov zaczął robić karierę partyjną, jednocześnie angażując się we współpracę konsumencką.

Rodzice Igora Ashurbeyli dorastali w sąsiednich domach i znali się od dzieciństwa. Rauf i Elizabeth pobrali się w 1962 roku. A 9 września 1963 roku w rodzinie pojawiło się pierwsze i jedyne dziecko. „Ten dzieciak ma wspaniałą przyszłość, uwierz mi!” - powiedział lekarz, który urodził dziecko, do szczęśliwej matki. Jej słowa były prorocze.

Po narodzinach Igora Elizaveta całkowicie poświęciła się jego wychowaniu. I dopiero gdy chłopiec dorósł, kobieta postanowiła wrócić do pracy – w Instytucie Badań Kosmicznych, gdzie zajmowała stanowisko inżyniera metrologii. Ojciec chłopca, Rauf Davudovich, poświęcił się nauce. Jego zawodowe losy związane były z Azerbejdżanskim Instytutem Procesów Petrochemicznych.

Jedną z najważniejszych osób dla Igora Ashurbeyli była jego babka ze strony matki - Evgenia Grigoryevna. Ochrzciła chłopca potajemnie przed wszystkimi w Piatigorskim Kościele Matki Bożej.

Od dzieciństwa Igora Ashurbeyli pociągały gry, w których trzeba myśleć strategicznie. Początkowo jego ulubioną rozrywką byli żołnierze, później przerzucił się na szachy. Chłopiec nie sprawiał rodzicom żadnych szczególnych kłopotów. Był posłuszny, szybko nauczył się czytać i mógł cały dzień siedzieć z ciekawą książką. Ale już wtedy objawiło się jego pragnienie przywództwa. Gdyby dostał szóstkę w szkole, a nie szóstkę, płakał. Nic dziwnego, że Igor Ashurbeyli został złotym medalistą.

Latem 1980 roku młody mężczyzna został zapisany do Azerbejdżańskiego Instytutu Nafty i Chemii. Interesowała go ogromna konkurencja o wydział automatyzacji procesów produkcyjnych, ale Igor Ashurbeyli znakomicie poradził sobie z testami egzaminacyjnymi. Trening był łatwy dla Ashurbeyli. W wolnym czasie pracował jako asystent laboratoryjny na macierzystej uczelni, a podczas letnich wakacji jeździł z ekipą budowlaną po miastach i miasteczkach ZSRR.

W 1983 roku Igor Ashurbeyli poślubił swoją koleżankę z klasy Victorię. A w 1984 roku młoda para miała syna Rusłana. Rok 1985 upłynął pod znakiem udanej obrony dyplomu, ale Ashurbeyli nie zamierzał zrywać z nauką. W 1987 roku absolwent inżyniera systemów wstąpił do szkoły podyplomowej swojej macierzystej uczelni. Patrząc w przyszłość załóżmy, że obrona kandydata odbyła się kilka lat później, w 1992 roku.

Pod koniec lat 80. kraj rozwijał się. Pierestrojka otworzyła przed obywatelami sowieckimi wiele niespotykanych dotąd możliwości. Jednym z nich jest ustawa o współpracy. W 1988 roku Igor Ashurbeyli założył spółdzielnię o nazwie Sotsium. Następnie zainicjował utworzenie Stowarzyszenia Przedsiębiorstw Naukowych, Przemysłowych i Technicznych Azerbejdżanu, stając się szefem organizacji.

W 1991 roku Igor Ashurbeyli uruchamia dwa nowe projekty - giełdę towarową w Baku i "Międzynarodową Wymianę Informacji i Telekomunikacji" w Moskwie. Igor Ashurbeyli określa ten czas jako „okres przełomu”. Potem przeniósł się do Rosji.

Igor Ashurbeyli dostał się do przemysłu obronnego przez przypadek. Jego firma wynajęła biuro na terenie należącym do NPO Almaz. Kierownictwo giganta obronnego zauważyło młodego biznesmena, który w warunkach rynkowych czuł się jak ryba w wodzie i wykazywał niezwykłe zdolności organizacyjne. „Oto najlepszy kandydat na stanowisko managera antykryzysowego!” - pomyśleli liderzy przedsiębiorstwa i udali się do negocjacji. Igor Ashurbeyli uznał tę ofertę za pochlebną, choć nieoczekiwaną, i po namyśle zgodził się na tę „przygodę”. Myślałem, że przyjechałem do Almaz tylko na pół roku. Ale sześć miesięcy rozciągnęło się do 17 lat.

Z pomocą Igora Ashurbeyli udało się nie tylko wyciągnąć przedsiębiorstwo z dziury zadłużenia, ale także rozpocząć proces jego transformacji. W 2000 roku Igor Ashurbeyli został szefem Centralnego Biura Projektowego Almaz SA. Pod jego kierownictwem Almaz wszedł na rynek zbrojeniowy z nowymi rozwiązaniami. Przedsiębiorstwo aktywnie współpracowało z państwowymi rozkazami obronnymi; przeprowadzono modernizację starych systemów i kompleksów rakiet przeciwlotniczych; powstała nowa generacja broni do obrony przeciwlotniczej i przeciwrakietowej. „Almaz” zaczął dostarczać systemy obrony przeciwlotniczej na eksport. Właściwa polityka gospodarcza prowadziła do wzrostu zysku przedsiębiorstwa, wzrostu płac i świadczeń socjalnych. Firma rozkwitała. Jedną z zasług Aszurbeyli jest przystąpienie do przedsiębiorstwa kilku wiodącychtwórcy broni dla różnych rodzajów wojsk.

Igor Ashurbeyli kontynuował realizację innych ciekawych projektów. W 2003 roku utworzył i kierował WEC ds. Obrony Lotniczej i Kosmicznej, w 2006 roku założył Military Industrial Company (VPK) CJSC i zaangażował się w działalność wydawniczą.

W 2011 roku Igor Ashurbeyli został usunięty ze stanowiska dyrektora generalnego Almaz. Po przejściu na emeryturę miał czas na ukończenie rozprawy doktorskiej, którą zrobił w tym samym roku.

Dziś Igor Ashurbeyli nadal prowadzi aktywne życie towarzyskie, publikuje czasopisma, pomaga odnawiać kościoły. Jego firma Sotsium rozwinęła się w ciągu ćwierć wieku w zdywersyfikowany holding.

Nowy wspaniały projekt Igora Ashurbeyliego jest związany z kosmosem, a dokładniej z pierwszym państwem kosmicznym w historii planety, Asgardią, które Igor Raufovich założył jesienią 2016 roku.

Gdy Igor Ashurbeyli odpowiedział na pytanie, co jest podstawą jego nienagannej reputacji w biznesie. Po pierwsze, człowiek nie powinien obiecywać niczego zbędnego, a po drugie, zawsze należy wypełniać to, co obiecał. Ashurbeyli ściśle przestrzega tych zasad zarówno w życiu zawodowym, jak i osobistym.