Współpraca to Formy współpracy

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Współpraca to rodzaj ruchu społecznego, w którym tworzy się określony system organizacyjny i ekonomiczny działań ludzi.

Esencja współpracy

Jako szczególna forma organizacji pracy, współpraca jest reprezentowana przez współdziałanie różnej liczby osób wspólnie uczestniczących zarówno w jednym, jak iw różnych powiązanych ze sobą procesach pracy. Wszystkie te procesy zachodzą w niektórych systemach organizacyjnych i ekonomicznych.

Rodzaje współpracy

Biorąc pod uwagę tę koncepcję we wskazanym powyżej rozumieniu, wyróżnia się następujące formy współpracy: proste i złożone.

Tak więc prosta współpraca powstaje w procesie wykonywania jednorodnej pracy. Na przykład jest to wspólna uprawa ziemi, handel lub budownictwo.

Kompleksowa współpraca opiera się na jasnym podziale pracy osób zaangażowanych we wspólną pracę. Przy takiej organizacji pracy środki produkcji, a także wiedza, siła robocza i kwalifikacje osób zatrudnionych przy takiej wspólnej pracy mogą być efektywniej wykorzystywane.

Inne formy łączenia ludzi

Z punktu widzenia relacji wynikających z połączenia majątku współpraca pracownicza pozwala na łączenieuczestników, w oparciu o formę akcji zbiorowej, która powstaje w wyniku formowania i późniejszej reprodukcji kapitału na zasadzie akcji.

To stowarzyszenie opiera się na dobrowolności, demokracji, równości, wzajemnym interesie ekonomicznym i odpowiedzialności za wyniki wspólnych działań w celu zaspokojenia potrzeb każdego członka zespołu. Czyni to poprzez zwiększenie dochodów i zmniejszenie niektórych wydatków.

Współpraca kolektywno-udziałowa pracowników ma główne cechy, które określa sam podmiot gospodarczy i wyrażają się w zasadach jego organizacji. Należą do nich: formacja na zasadach demokratycznych, organizacja i efektywne zarządzanie na zasadach równości członków spółdzielni.

Współpraca produkcji - nawiązanie długotrwałych powiązań pomiędzy poszczególnymi branżami, podmiotami gospodarczymi, a także ich oddziałami w celu uczestniczenia w wytwarzaniu lub naprawie określonych wyrobów. Dzięki takiemu połączeniu przedsiębiorstwa mogą dostarczać przedsiębiorstwu macierzystemu (konsumentowi) produkty gotowe lub półprodukty (odkuwki lub półfabrykaty), których potrzebuje do wytworzenia produktów końcowych.

Współpraca produkcyjna to działalność podmiotów gospodarczych w dwóch głównych obszarach:

- ustanowienie ścisłej relacji zarówno między branżami, jak i między przedsiębiorstwami bezpośrednio uzależnionymi od procesu technologicznego;

- organizacja powiązań między wyspecjalizowanymiprzedsiębiorstw, aby w pełni wykorzystać wszystkie możliwości produkcyjne.

Współpraca produkcji: podstawowe formy

Wyróżnia się następujące formy współpracy produkcyjnej:

- agregat (temat), w którym podmioty gospodarcze wykonujące prace pokrewne zaopatrują przedsiębiorstwo główne w pewne pozycje (agregaty) niezbędne do skompletowania już gotowego produktu (urządzenia elektryczne lub silniki do ciągników lub samochodów mogą być przykład);

- szczegółowe, reprezentowane przez dostawę powiązanych części (mogą to być pierścienie tłokowe dla przedsiębiorstw samochodowych lub ciągników);

- technologiczny, w którym wyspecjalizowane przedsiębiorstwa zaopatrują innych w niektóre półprodukty (np. pieczątki) lub wykonują dla nich określone operacje technologiczne.

Klasyfikacja według lokalizacji

W zależności od lokalizacji terytorialnej współpraca jest:

- wewnątrzokręgowe (zrzeszenie przedsiębiorstw zlokalizowanych w tej samej strefie ekonomicznej);

- międzydzielnica (gdy podmioty gospodarcze znajdują się w różnych strefach ekonomicznych).

Przynależność do branży

Ze względu na przynależność branżową wyróżnia się następujące formy przedsiębiorstw: spółdzielnie wewnątrzgałęziowe i międzybranżowe. Tak więc współpracując z podmiotami gospodarczymi działającymi w tej samej branży, otrzymujemy stowarzyszenia wewnątrzbranżowe. Na przykład,przemysł cukrowni. Jeżeli we współpracy uczestniczą podmioty gospodarcze z kilku branż, to w tym przypadku stosowana jest współpraca międzysektorowa (np. fabryka makaronów, branża elektroniczna czy inżynierska).

Współpraca i specjalizacja

Takie koncepcje jak specjalizacja i współpraca są ze sobą ściśle powiązane. Można też śmiało powiedzieć, że kooperacja w swej istocie ekonomicznej wywodzi się ze specjalizacji. W ten sposób drugi termin prowadzi do ukształtowania listy wysokospecjalistycznych branż i przedsiębiorstw w ramach ustawy o podziale pracy. Podmioty gospodarcze o wąskiej specjalizacji produkują tylko pojedyncze pozycje, zespoły, części. A stworzenie gotowego produktu często wymaga pewnych relacji z ujednoliceniem wysiłków, które pozwolą na złożenie go we wspólną całość.

Współpraca jest więc kolejnym etapem zarządzania gospodarką, w oparciu o rozwiniętą specjalizację, która przyczynia się do racjonalnego wykorzystania surowców, materiałów i zasobów pracy.

Wskaźniki współpracy

W branży znane są następujące dane dotyczące wydajności:

- Udział dostaw kooperacyjnych w koszcie wytworzonych produktów, reprezentowany przez stosunek wskazanych wskaźników i wyrażony w procentach.

- Liczba przedsiębiorstw współpracujących ze sobą. W tym przypadku skuteczność takich skojarzeń jest dość wyraźnie widoczna. Dlatego często formyprzedsiębiorstwa polegają na wytwarzaniu tylko jednego rodzaju produktu, którego zakup dla dużego przedsiębiorstwa jest o wiele bardziej opłacalny niż uruchomienie własnej produkcji do produkcji tej lub innej części zamiennej. Na przykład różne narzędzia lub sprzęt w dostawach kooperacyjnych są znacznie tańsze niż ich wytwarzanie w każdym przedsiębiorstwie z osobna. W tym przypadku powstają stosunki pracy. Jest to interakcja poszczególnych podmiotów gospodarczych w celu produkcji określonych części (produkcja specjalistyczna).

Współpraca międzynarodowa

W tym artykule rozważano stowarzyszenie przedsiębiorstw w ramach jednego państwa. Istnieje jednak również współpraca międzynarodowa. Oto dobry przykład.

Na terenie jednego stanu znajduje się przedsiębiorstwo produkujące zawiesinę leków na raka (przemysł chemiczny). Jednak zakład ten nie ma zamkniętego cyklu takiej produkcji ze względu na brak środków na zakup specjalnego sprzętu. Dlatego powstała zawiesina jest wysyłana do innego stanu (w naszym przypadku do Wielkiej Brytanii), gdzie dostępne są odpowiednie zakłady produkcyjne, które już produkują sam lek, gotowy do użycia.

Branże, w których nie stosuje się współpracy

Branże, w których nie istnieje taka kombinacja przedsiębiorstw, obejmują przemysł spożywczy.

Wynika to z dość prostego procesu wytwarzania gotowych produktów. Jednakżesą też wyjątki. Na przykład jest to produkcja wina, szampana, koniaku i makaronu. Jednak w skali przemysłowej nie ma to szczególnego znaczenia gospodarczego. Dlatego w branży spożywczej wystarczy nawiązać proste relacje pomiędzy niezależnymi przedsiębiorstwami.

W pewnym stopniu współpraca w branży spożywczej przejawia się w łącznym wykorzystywaniu przez cały okres eksploatacji niektórych pomocniczych zakładów produkcyjnych, a także gospodarstw usługowych z pełnym obciążeniem. Ekonomiczna wykonalność i efekt tej formy współpracy jest nieco łagodzony ze względu na sezonowość poszczególnych branż.

W ten sposób poza sezonem, kiedy główna produkcja jest w stanie spoczynku, dostępne możliwości technologiczne i powierzchnie można wydzierżawić innym pobliskim przedsiębiorstwom. Są to na przykład warsztaty naprawcze, instalacje elektryczne czy magazyny. A w sezonie dzięki takiemu leasingowi można znacznie bardziej racjonalnie wykorzystać gospodarkę usługową i produkcję pomocniczą. Na przykład dla firmy spożywczej sąsiadującej z fabryką buraków cukrowych znacznie taniej jest kupować od niej parę lub energię elektryczną niż produkować ją samodzielnie. Taka centralizacja gospodarki usługowej i produkcji pomocniczej otrzymuje rodzaj efektu koncentracji i pewne zalety tej produkcji.

Podsumowując powyższy materiał, należy zauważyć, że współpraca jest dość efektywną formą zrzeszania sięprzedsiębiorstw w celu zwiększenia wydajności i obniżenia kosztów gotowych produktów.