Samolot MiG-23: dane techniczne, zdjęcie

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

MiG-23 to myśliwiec wielozadaniowy produkcji radzieckiej, wyposażony w zmienne skrzydło. Należy do trzeciej generacji, według klasyfikacji NATO – „Scourge” (Flogger). Pierwszy lot odbył się w czerwcu 1967 roku (za sterem - pilot testowy A. V. Fedotov). Samolot ten w różnych modyfikacjach służył w wielu krajach Europy Wschodniej, Chinach, Korei, krajach afrykańskich i krajach WNP.

Historia stworzenia

Rozwój samolotu MiG-23 rozpoczął się w latach 60-tych ubiegłego wieku. Inżynierowie biura projektowego doszli do wniosku, że model 21 nie nadaje się do instalacji potężnego sprzętu radarowego z powodu niewystarczającej wolnej przestrzeni w przedniej części wlotu powietrza.

Ten przedział miał zostać przesunięty na bok lub na dół. Jednocześnie nowa sekcja kadłuba miała być wyposażona w system celowniczy Sapphire. Jako podstawę wykorzystano maszynę MiG-21PF, na której przebudowano komorę nosową, zainstalowano nowy zespół napędowy typu R-21F-300 z dolnym wlotem powietrza pod kadłubem i przednim poziomym upierzeniem. Prototyp pod indeksem fabrycznym E-8/1został podniesiony w powietrze przez testera G. Mosolova. Stało się to 2 marca 1962 r., a już w czerwcu rozpoczęto testy drugiego samochodu.

Pewne komplikacje podczas testów MiG-23 były spowodowane przez system regulacji w sekcji przepływu głównego wlotu powietrza. Automatyczna korekta na urządzeniach została wyłączona, testy przeprowadzano w trybie ręcznym, co często powodowało zatrzymywanie się silnika i skoki bezpośrednio w powietrze. Następnie samolot został sprawdzony z włączoną automatyką, co pozwoliło nieco ustabilizować sterowanie wlotem powietrza.

Ciekawe fakty

We wrześniu 1962 roku przeprowadzono kolejny test samolotu MiG-23, którego zdjęcie pokazano poniżej. Tym razem doszło do odkształcenia tarczy jednego ze stopni sprężarek elektrowni. Wrak uszkodził samolot, powodując awarię dwóch systemów hydraulicznych i utratę kontroli. Georgy Mosolov (pilot testowy) zdołał się katapultować, ale został poważnie ranny. Po tym incydencie zawieszono testy modelu serii E-8.

Kolejny projekt z serii MiG-23 to wersja pod kodem E-8M. Wjechała na poligon testowy w grudniu 1963 roku. Początkowo model miał umożliwiać krótki start i lądowanie. Jako silniki działały dwa silniki turbinowe typu R-27F-300. Wyposażono je w górny wlot powietrza. Ponadto istnieją dysze zaprojektowane tak, aby skierować strumień gazu do tyłu lub do przodu o kilka stopni (od 5 do 10), gdystart i hamowanie.

Kadłub

Ten element samolotu MiG-23 to półskorupowy, który ma owalny przekrój przechodzący w zaokrągloną prostokątną konfigurację. Konstrukcja technologiczna tego elementu obejmuje dużą liczbę paneli, które są ze sobą połączone za pomocą spawania elektrycznego i nitów.

Na dziobie znajdują się następujące mechanizmy:

• Przedział radarowy.
• Przezroczysta owiewka radiowa.
• Sprzęt elektroniczny.
• Kokpit.
• Gniazdo przedniego podwozia.
• Przestrzeń za kabiną jest podzielona przegrodą.

Wloty powietrza prostokątne montowane są w obszarze ramek 4-18. Ich części wejściowe nie stykają się z poszyciem bocznym o 55 mm, tworząc szczelinę odpływową dla konwoju granicznego z dziobu.

Pojedynczy kokpit ciśnieniowy MiG-23, którego zdjęcie pokazano poniżej, jest wyposażony w jeden fotel wyrzucany. Latarnia składa się z daszka i składanego elementu, który otwiera się i odchyla pod wpływem siłownika pneumatycznego. Dodatkowo tę część można podnieść o 100 mm podczas parkowania. Wizjer wykonany ze specjalnego szkła pancernego, na osłonie części zawiasowej elementu świetlnego zamontowany jest peryskop. Przegląd płaszczyzn skrzydeł jest gwarantowany przez parę luster. Pod podłogą kabiny znajduje się przednia wnęka na podwozie.

Funkcje skrzydeł

Skrzydło zawiera w swojej konstrukcji sekcję środkową o solidnej mocyzbiornik i para obrotowych konsol w formie trapezów. Główny element części stałej skrzydła (komora środkowa) jest przyspawany do ram górnych. Mieści konsole obrotowe i zbiorniki paliwa.

Element obrotowy skrzydła to kasetonowa spawana konstrukcja, która przekształca się we wzmocnione widły. Ten węzeł z parą drzewc ma konsolę podzieloną na sekcje dziobową, środkową i ogonową. Za obroty odpowiada dwukanałowy silnik hydrauliczny typu SPK-1.

Bloczek dziobowy części obrotowej jest czteroczęściowy, może odchylać się o 20 stopni. Sekcje są połączone za pomocą kontrolowanych prętów. Belki skrzydeł myśliwca MiG-23 wykonane są z aluminium metodą tłoczenia na gorąco. Uszczelnienie jednostki zapewnia uszczelniacz dostarczany przez otwory na śruby, a także gumka ułożona na całym obwodzie komory. Klapka podzielona jest na trzy sekcje, z których jedna wykonana jest ze stopu tytanu, pozostałe z kompozycji aluminiowej. Wszystkie części połączone są tulejami zaciskowymi, sterowanymi przez oddzielny silnik hydrauliczny. Maksymalny kąt klapy to 50 stopni.

Upierzenie

Pierzenie typu poziomego ma skośną oś, zawiera dwie części stabilizatora. Każda połówka składa się z przedniej podłużnicy, żeber, skóry i drzewc. Pośrodku znajdują się panele, a na nosie i ogonie nity. Każdy element stabilizatora MiG-23 obraca się na parze łożysk.

Konstrukcja pionowego ogona obejmuje obrotowy ster i kil. Rama ostatniego elementu posiada przednią podłużnicę, dwa dźwigary, kompletprzetłoczenia blaszane, a także odpowiedniki frezowane i pokładowe. Środkowa część stępki jest w całości wykonana z paneli, na górze przewidziany jest radioprzepuszczalny blok z antenami. Kierownica jest zamocowana na trzech wspornikach.

System sterowania

Samolot MiG-23 (Rosyjskie Siły Powietrzne) w kokpicie sterowany jest za pomocą manetki poruszającej się w kierunku wzdłużno-poprzecznym, a także za pomocą pedałów sterowania torem. Głównymi elementami są spojlery, kierownica i dwutrybowy stabilizator obrotowy typu obrotowego. Napędy mocy to nieodwracalne wzmacniacze z dwiema komorami.

Kątowe ruchy manetek i pedałów na wzmacniaczach realizowane są za pomocą bezpośredniej przekładni mechanicznej. Jako urządzenia uruchamiające autopilota stosowane są urządzenia elektryczne RAU-107A „wysuwany pręt”. Dodatkowa siła na uchwycie wytwarzana jest za pomocą ładowaczy sprężynowych, obciążenie jest usuwane za pomocą urządzeń z efektem trymowania.

Bronie MiG-23

Rozważane myśliwce mogą być wykorzystywane do niszczenia celów powietrznych, przeprowadzania bombardowań i ataków szturmowych na cele naziemne. Taką wszechstronność zapewnia wyposażenie inżynieryjno-techniczne samolotu, polegające na wymianie zewnętrznych uchwytów zawieszenia. Maksymalna waga broni powietrznej sięga dwóch ton.

Głównym sposobem eliminowania samolotów są 4 kierowane pociski rakietowe typu R-24 i R-60. Do niszczenia celów naziemnych używano kierowanych pociskówX-23M, bomby kasetowe i standardowe (od 100 do 500 kg). Modyfikacje z uchwytem wielozamkowym umożliwiały transport amunicji podwieszanej kalibru 100 (w sumie 16 sztuk). Przewidziano również możliwość zawieszenia rakiet niekierowanych, takich jak UB i B-8M.

Ponadto do samolotu bojowego można było dołączyć do trzech zewnętrznych czołgów PTB-800, uchwytów pułapek konfiguracyjnych IR na 16 ładunków. Dolny przedział kadłuba mieścił dwulufową armatę GSh-23L (amunicja - 200 pocisków).

Bojowe użycie MiG-23

Wśród rzeczywistych operacji wojskowych rozważanego myśliwca można zauważyć, co następuje:

• Praca samolotów w Syrii (1973). Dwa izraelskie myśliwce zostały zestrzelone nad Mount Herman.
• Starcia w odpowiedzi na prowokacje chińskich sił powietrznych na granicy (1960, 1975).
• W 1978 roku irańskie helikoptery Chinook zostały zestrzelone po przekroczeniu granicy radzieckiej nad Turkmenistanem.
• Samolot, o którym mowa, był aktywnie wykorzystywany do niszczenia balonów zwiadowczych i propagandowych.
• Udział w konflikcie egipsko-libijskim i czadyjsko-libijskim (1973, 1976, 1983, 1986).
• Wojna w Libanie, Afganistanie, konfrontacja Iran-Irak.
• Operacja w Górnym Karabachu, Zatoce Perskiej, Angoli, Libii.

Główne parametry

Poniżej znajduje się lista głównych cech MiG-23 w wersji standardowej:

• Długość - 16,7 m.
• Członkowie załogi - 1 pilot.
• Wysokość – 5,0 m.
• Powierzchnia skrzydeł - 34, 16 mkw. m.
• Podwozie (podstawa/tor) - 5770/2660 mm.
• Waga pustego myśliwca wynosi 10,55 ton.
• Maksymalna masa startowa - 20, 1 tona.
• Pojemność paliwa - 4, 3 t.
• Próg prędkości - 2500 km/h.
• Praktyczny zasięg lotu - 900/1450 km.
• Długość przyspieszenia - 450 m.
• Współczynnik aerodynamiczny - 12, 1.

Podsumuj

Według ekspertów, kiedyś MiG-23 był nowoczesnym i szybkim myśliwcem, który mógł zmieniać zasięg, miał dobrą broń, ale miał ciasny kokpit i słabą widoczność tylnej półkuli. Po zakończeniu zimnej wojny modyfikacje te praktycznie nie były eksportowane, chociaż MiG-21 nadal służy w niektórych stanach (głównie ze względu na lepszą manewrowość).