Góra sortownicza: urządzenie, technologia pracy. Infrastruktura kolejowa

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Integralną częścią kolejowego transportu towarowego jest sortowanie, w ramach którego składowane są pociągi do wysyłki w jednym lub drugim kierunku. Stacje, na których odbywa się redystrybucja towarów, nazywane są stacjami sortowania. W swojej pracy wykorzystują wiele specjalnych urządzeń, z których głównym jest górka sortownicza. Dowiedzmy się, co to jest i jak działa.

Charakterystyka ogólna

Garb to konstrukcja znajdująca się na terenie stacji kolejowej i przeznaczona do formowania lub likwidacji pociągów towarowych. W rzeczywistości jest to nasyp, na którym układane są tory kolejowe. Konstrukcja składa się z trzech głównych części: części ślizgowej, garbu i części dolnej. Pociąg wjeżdża pod górę za pomocą lokomotywy. Następnie, pod wpływem grawitacji, każdy samochód toczy się niezależnie do miejsca przeznaczenia po części obniżającej, która znajduje się na zboczu. pomiędzywagony lub wręby (kilka wagonów połączonych) staczające się w dół wzgórza tworzą odstęp wystarczający do przeniesienia zwrotnic zgodnie z planem składu pociągu. Prędkość toczenia wagonów jest kontrolowana przez pozycje hamulców, które są wyposażone w zwalniacze wagonów.

Podstawowe koncepcje

Szczyt wzgórza nazywany jest jego najwyższym punktem. Zwykle jego wysokość wynosi od 3,5 do 4,5 metra. Tutaj wagony lub kawałki są wysyłane na tory podgórskie zgodnie z ich przeznaczeniem. Wysokość skoczni to różnica między jej wierzchołkiem a wyliczonym punktem najbardziej niekorzystnej dla stoczenia ścieżki zjazdowej. Wysokość obliczana jest w taki sposób, aby zapewnić przejazd wagonu o słabych właściwościach jezdnych w niesprzyjających warunkach naturalnych do punktu projektowego, który przyjmuje się z marginesem w odległości 50 m od końca położenia hamowania wagonu. najtrudniejsza ścieżka. Garb wzgórza nazywany jest jego częścią przejazdową, z której wóz lub kuter rozpoczyna samodzielny ruch w dół.

Część ślizgowa to obszar między ostatnimi rozjazdami ujścia podgórskiego parku odbiorczego a szczytem wzgórza. Strefa ta z reguły wyposażona jest w anty-slope dla wygody rozprzęgania samochodów i ich zatrzymywania. Część zejście, odpowiednio, nazywana jest obszarem między szczytem wzgórza a początkiem stacji rozrządowej. W tym przypadku odcinek ścieżki o największym nachyleniu nazywany jest szybkim.

Rodzaje garbów

Kompleksy garbu mogą być jednostronne lub dwustronne. Te ostatnie są zwykle używane na szczególnie dużychsortownie, z dużym nakładem pracy w obu kierunkach. Wcześniej zjeżdżalnie budowano tylko na obszarach o naturalnym nachyleniu ziemi. Wiele z tych zjeżdżalni działa do dziś. Później zaczęto budować zjeżdżalnie ze sztucznym nachyleniem.

Metody stosowane do hamowania samochodów mogą się również różnić. Wszystko zależy od miejsca, w którym znajduje się górka sortowni. Stacje, które zostały zbudowane w pobliżu węzłów komunikacyjnych, ostatecznie znalazły się w mieście. Takie kompleksy sortujące podlegają specjalnym wymaganiom. Mówimy o cichej pracy zwalniaczy i napędów rozjazdów, specjalnych zasadach rozwiązywania i ograniczonym dostępie na terenie stacji.

Rodzaje stacji rozrządowych

Język rozrządowy może mieć taką samą długość jak inne stacje na stacji lub może być skrócony. Skrócone parki są najczęściej spotykane w Ameryce, gdzie korzystne ukształtowanie terenu i duże odległości między stacjami umożliwiają tworzenie szczególnie długich pociągów. Krótkie składy gromadzone w jednej stacji rozrządowej są połączone na trasach odjazdów z innymi półpociągami. Jednocześnie zdarzają się przypadki, w których bardziej celowe jest projektowanie długich stacji rozrządowych. Wszystko zależy od konkretnego regionu.

Stacje rozrządowe najnowszej generacji zapewniają lokalne sterowanie elementami, takimi jak przełączniki parkowania wjazdu/wyjazdu i sygnalizatory, z możliwością sprawdzenia wszystkich niezbędnych zamknięć i zależności. Mniej powszechne jest scentralizowane zarządzanie koleją, marshallingw szczególności stacji.

Nacięcia podczas hamowania w strefie garbu

Pierwsze hamowanie frezu odbywa się w strefie garbu, tworząc kolejne odstępy. Odbywa się to przez jeden lub dwa TP (pozycje hamulców). Kolejne hamowanie jest ukierunkowane, odbywa się na parkingu, gdy samochód dojeżdża do celu.

Oprócz znanych na stacjach kolei rosyjskich spowalniaczy ciśnienia w kształcie szczypiec, stosowane są również inne układy hamulcowe. Na przykład na stacjach położonych w pobliżu obszarów mieszkalnych do tłumienia prędkości pociągów stosuje się gumowane szyny. Siła tarcia, która występuje, gdy metalowe koło porusza się po gumowej powłoce, jest regulowana przez zwalniacz. Najbardziej obiecujące są pozycje hamowania garbu wyposażonego w magnesy trwałe. Są najskuteczniejsze przy dużych prędkościach transportu (powyżej 20 km/h).

Nacięcia w obszarze parku

W strefach parkowania do hamowania samochodów lub przecięcia, montowana jest pewna liczba zwalniaczy punktowych, które zapewniają quasi-ciągłą kontrolę prędkości. Najbardziej rozpoznawalnymi w tej chwili są retardery z hydraulicznymi tłokami punktowymi. Są one aktywowane, gdy kołnierz koła przesuwa się po tłoku zwalniacza zamontowanym na szyjce szyny. W przypadku przekroczenia prędkości toczenia (rejestrowanej za pomocą specjalnego czujnika) nadwyżka energii kinetycznej jest wygaszana, gdy tłok porusza się w dół.

W Europie, szerokirozpowszechnił się również hydrauliczny moderator spiralny. Gdy samochód przejeżdża po nim, obrzeże koła styka się ze spiralnym występem cylindra, który wykonuje obrót, pobierając część energii z koła. Opór, jaki zapewni retarder samochodowy, zależy od tego, o ile prędkość samochodu przekracza normę.

Hamowanie na stacjach o naturalnym nachyleniu

Na stacjach rozrządowych o naturalnym nachyleniu kontrola prędkości odbywa się zwykle podczas zjazdu, łącznie z obszarem przed parkiem. Zjeżdżalnie najnowszej generacji wyposażone są w ładowarki samochodowe, które znajdują się bezpośrednio w torze i mogą być przemieszczane za pomocą automatycznie sterowanych lin. W razie potrzeby ewakuator wagonów może nawet doprowadzić kuter do wagonów, do których ma dołączyć. Takie urządzenia są szeroko stosowane na dworcach kolejowych w Monachium, Zurychu i Rotterdamie.

Oprócz urządzeń hamujących, garby są również wyposażone w przyspieszacze hydrauliczne. Znajdują się one zwykle na terenie parku i są aktywowane, jeśli przecinarka porusza się z prędkością poniżej normy.

Systemy pierwszych prowadnic

Pierwszy tor pochyły do dystrybucji wagonów został zbudowany w Dreźnie w 1946 roku. W tym czasie w Europie rozpowszechniony był inny sposób rozbierania pociągów - z obrotnicami. W 1858 r. na dworcu w Lipsku zbudowano pierwsze podobieństwo systemu garbowego. W formie, w jakiej funkcjonuje do dziś rozrząd, został wybudowany po raz pierwszyw 1863 na francuskiej stacji Ter Nord.

Pierwsza przeciwskarpa

W 1876 r. na niemieckiej stacji Speldorf zbudowano pierwszą stację sortowania z przeciwskosem na części ślizgowej i platformą pośrednią. Wcześniej zjeżdżalnie budowano na naturalnym zboczu, bez przeciwskarpy. W 1891 r. zaczęto stosować podział placu rozrządowego na wiązki (zespoły torów). Zamiast urządzeń hamulcowych zastosowano wówczas szczęki hamulcowe. Te proste urządzenia nadal można znaleźć na stacjach o naturalnym nachyleniu.

Pierwszy zwalniacz

W latach dwudziestych mijały stulecia w Europie i Ameryce zaczęto używać retardera samochodowego typu belkowego. W 1923 roku na europejskiej stacji Hamm uruchomiono zmechanizowany kompleks czterech zwalniaczy hydraulicznych. Dzięki mechanizmom blokad elektromechanicznych, które pojawiły się mniej więcej w tym samym czasie, możliwe stało się zdalne sterowanie koleją na odcinku stacji rozrządowej. Nieco później powstały pierwsze urządzenia elektryczne, które zapamiętują kolejność przejeżdżania samochodów. Zgodnie z postawionym zadaniem niezależnie wyregulowali napędy przełączników belek.

Pełna automatyzacja

W 1955 roku na stacji Kirk w Chicago uruchomiono pierwszy kompleks zjeżdżalni kontrolowanych. W latach 70. większość głównych stacji posiadała w pełni zautomatyzowane garby. Nieco później zaczęli wykorzystywać kanał radiowy do sterowania lokomotywami, co pozwoliło im zwiększyć wydajność.praca.

Opcje alternatywne

W drugiej połowie XX wieku pojawiła się tendencja do dominacji małych przesyłek towarowych. W związku z rosnącą konkurencją między koleją a innymi rodzajami transportu towarowego, na znaczeniu zyskał transport kontenerowy, który pozwala minimalizować koszty przeładunku i czerpać korzyści z każdego rodzaju transportu. W celu przeładunku kontenerów z wagonów kolejowych na transport drogowy i morski zostały wyposażone specjalne stanowiska z mechanizmami dźwigowymi. Wraz z rozwojem przewozów kontenerowych wiele stacji rozrządowych w Europie przeniosło swoje funkcje na floty, które mogą przeładowywać kontenery z wagonów nie tylko do transportu morskiego i drogowego, ale także do innych pociągów.

Kompleks MSR 32

Siemens opracował specjalny kompleks MSR 32 do budowy i modernizacji sortowni kolejowych. W zależności od rodzaju i pojemności wymaganego garbu, a także jego profilu i lokalnych warunków tworzy model, który jest testowany za pomocą komputerów elektronicznych. Model pokazuje, gdzie najlepiej umieścić czujniki prędkości, obciążniki, mierniki przecięcia, pozycje hamulców i inne elementy stacji rozrządowej.

System dostosowuje się do wszelkich wymagań klienta dzięki swojej modułowej konstrukcji. Jest realizowany w prowadnicach o różnych profilach, koncepcjach hamowania i możliwościach obróbki. Np. w Zurychu zjeżdżalnia wyposażona w system MSR 32 klamki 330wagonów na godzinę. Lokomotywa jest sterowana drogą radiową. W Wiedniu podobny punkt podziału ma przepustowość 320 wagonów na godzinę. Lokomotywa tej zjeżdżalni jest sterowana radiowo. System zapewnia ciągłą wymianę informacji z centrami dyspozytorskimi na wszystkich slajdach. Operator garbu musi tylko upewnić się, że wszystko działa tak, jak powinno. Pierwszą stacją w byłym ZSRR, na której Siemens zainstalował swoją technologię, była stacja Vaidotai na Litwie. Stopniowo technologia MSR 32 rozprzestrzenia się na całym świecie. Są również testowane na stacjach Kolei Rosyjskich OJSC.