Spawanie mosiądzu w domu

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

W obróbce metali nieżelaznych często pojawiają się trudności, ponieważ ich właściwości fizyczne zmieniają się w wysokich temperaturach. Na szczególną uwagę zasługuje spawanie mosiądzu, podczas którego aktywnie odparowuje cynk. Pomimo istniejących trudności, praca z tym stopem w warunkach domowych jest całkiem możliwa.

Podstawowe właściwości materiałów i ich uzyskiwanie

Przed szczegółowym omówieniem spawania mosiądzu konieczne jest zapoznanie się z charakterystyką samego materiału. W skład stopu wchodzą dwa metale nieszlachetne - miedź i cynk. Zawartość ostatniego z nich może wahać się w granicach 5-45 proc. Wprowadzany jest nie tylko w celu poprawy właściwości fizycznych, ale także obniżenia kosztów produktu końcowego.

Wiele produktów jest wykonanych z mosiądzu. Należą do nich wszelkiego rodzaju tuleje, adaptery, rury oraz różne elementy dekoracyjne. Podczas ich produkcji można dodawać pierwiastki stopowe, które wpływają na cechy jakościowe:

• cyna poprawia odporność na korozję:
• aluminium nieco zmniejsza lotność cynku;
• krzem poprawia spawalność przyniewielka utrata siły;
• ołów umożliwia uzyskanie mniej twardych produktów do wygodnego cięcia.

Półfabrykaty cynkowe i miedziane, a także niektóre rodzaje innych metali, służą jako surowce do produkcji stopu. W niektórych przypadkach można wykorzystać odpady z własnej produkcji. Topienie odbywa się w pomieszczeniach z wentylacją wyciągową za pomocą pieców indukcyjnych.

Trudności podczas tworzenia połączeń jednoczęściowych

Aby spawanie mosiądzu w domu odbywało się wydajnie i bezpiecznie, musisz wiedzieć o problematycznych kwestiach. Stałe połączenia uzyskane przez lokalne ogrzewanie będą niezawodne tylko wtedy, gdy zostaną spełnione specjalne wymagania. W trakcie pracy nie należy zapominać o środkach bezpieczeństwa, gdyż podczas narażenia termicznego wydzielają się niebezpieczne opary.

Główny problem polega na aktywnym wypalaniu cynku, które jest związane z jego niską temperaturą topnienia (tylko 419 stopni). Większość substancji odparowuje podczas pracy. Część z nich reaguje z tlenem, tworząc biały proszek, który następnie pokrywa obszary w pobliżu szwu.

Środki ostrożności w pracy

Mosiądz samospawalny nie powinien prowadzić do powstania niebezpiecznych warunków dla ludzkiego ciała. Ze względu na wzmożoną aktywność uwalniania związków lotnych, podczas pracy należy stosować maski oddechowe. Nawet przy zastosowaniu specjalnych metod technologicznych wypaleniecynk waha się od 25 do 30 procent.

Zabrania się wykonywania prac spawalniczych w pobliżu materiałów i substancji, które ulegają bardzo szybkiemu zapaleniu. W bezpośrednim sąsiedztwie miejsca pracy nie powinno znajdować się benzyna, wióry drzewne, holownik ani butle z gazem. Warunkiem wstępnym jest obecność wentylacji w pomieszczeniu.

Środki do przygotowania elementów

Podczas spawania cienkiego mosiądzu nie ma potrzeby wstępnego podgrzewania. Przy łączeniu masywnych elementów zaleca się wykonanie miejscowej obróbki cieplnej. Przygotowanie krawędzi nie może być wykonywane dla produktów o grubości 1,5-6 mm.

Jeżeli elementy mają większy przekrój, w każdym przypadku wymagane będzie cięcie szwów w kształcie litery V. To proste, ale nie optymalne. Najlepiej wykonać cięcie w kształcie litery X, w którym kąt otwarcia będzie wynosił 30-45 stopni z każdej strony.

Rodzaje i porównanie stosowanych technologii

W wielu przypadkach mosiądz jest spawany argonem. Technologia łączenia części w środowisku obojętnym jest uważana za najbardziej obiecującą, ponieważ pozwala osiągnąć dużą szybkość pracy. Inne zalety tej opcji to:

• możliwość uzyskania szwów o wyraźnej geometrii i czystości;
• jednolitość konstrukcji w miejscach stałych połączeń;
• niezawodność połączeń;
• ekonomiczne dzięki zastosowaniu niedrogich elektrod wolframowych.

Kolejną technologią jest spawanie gazowe. Nie wiąże się to z wykorzystaniem źródła energii elektrycznej, co w niektórych przypadkach jest bardzo uzasadnione. Za jego pomocą można w dość szerokim zakresie regulować moc wychodzącego płomienia. Dzięki odpowiedniemu doborowi materiałów wypełniających powstają wysokiej jakości spoiny.

Spawanie argonem mosiądzu: opis procesu

Środowisko gazu osłonowego daje możliwość złagodzenia niektórych negatywnych skutków. Spawanie brązu i mosiądzu w tej opcji odbywa się prądem stałym o bezpośredniej polaryzacji. Ze względu na duże prawdopodobieństwo przepalenia zaleca się obróbkę miejsca dokowania długim łukiem.

Elektroda jest wkładana do palnika, który jest mechanizmem przewodzącym. Następnie urządzenie jest włączone. Samej operacji towarzyszy zwiększone trzeszczenie, które pojawia się na skutek wydzielania się oparów cynku. Drut jest wprowadzany do szwu ręcznie.

Części są łączone za pomocą oddzielnych rolek, a nie za pomocą technologii ciągłego gotowania. Podczas wypełniania krateru pożądane jest nieznaczne zmniejszenie napięcia łuku. Na ostatnim etapie należy go usunąć na bok. Napięcie robocze nie powinno spadać natychmiast, ale stopniowo.

Korzystanie z urządzeń gazowych

W obszarach, w których nie ma źródła energii elektrycznej, nie można zastosować technologii łukowej. Jednak w tym przypadku spawanie gazowe mosiądzu jest całkiem do przyjęcia. Przy jego użyciu uzyskuje się mocne połączenia, jednak praca wymaga dośćsubstancje niebezpieczne, które wraz z tlenem tworzą mieszaniny wybuchowe.

Nadmiernego parowania cynku można uniknąć podczas pracy, stosując płomień utleniający w pracującym palniku. Powinno być znacznie więcej tlenu niż wodoru. Podczas obróbki spoiny na powierzchni pojawia się warstwa tlenku, która pozwala w pewnym stopniu chronić otaczającą przestrzeń przed emisją cynku.

Podczas spawania zaleca się układanie drutu elektrodowego pod kątem od 15 do 30 stopni w stosunku do bocznych krawędzi. Podczas pracy należy unikać drgań poprzecznych. Palnik powinien być ustawiony pod kątem od 70 do 80 stopni do przedmiotu obrabianego.

Materiał wypełniający jest umieszczany nad stopioną kąpielą bezpośrednio w płomieniu palnika. Nie zanurzaj zużytego pręta we wnętrzu szwu. Podczas jazdy pożądane jest przestrzeganie określonej prędkości. Zwykle wynosi 15-25 cm na minutę.

Jeżeli łączone są elementy o dużej grubości, należy je umieścić pod kątem od 10 do 15 stopni w stosunku do horyzontu. Spawanie odbywa się coraz częściej. Z reguły w tym przypadku nie wykonuje się połączeń sufitowych, ponieważ materiał jest płynny.

Spawanie z innymi metalami i stopami

Czasami trzeba połączyć mosiądz z innymi niepodobnymi materiałami. W takim przypadku musisz wiedzieć o cechach takiej pracy. W połączeniu ze stalą mogą pojawić się pewne trudności, co wiąże się z różnymi właściwościami fizyko-chemicznymicharakterystyka dwóch stopów.

Powszechną wadą spawania jest pojawienie się pęknięć na powierzchni stali bezpośrednio pod warstwą mosiądzu. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia takich defektów, zaleca się stosowanie stopu niklu. Najbardziej odpowiednia jest technologia łuku argonowego z elektrodą wolframową.

Połączenie tytanu ze stopami miedzi może prowadzić do powstania kruchych wiązań chemicznych. Najlepszy efekt uzyskuje się stosując wkładki pośrednie. Wykonane są ze stopu tytanu z dodatkiem niobu lub molibdenu. W niektórych przypadkach dozwolone jest stosowanie stopów kombinowanych.

Pod względem właściwości fizycznych niob jest pod wieloma względami podobny do tytanu, dlatego spawa się z mosiądzem w sposób zadowalający. Jednak operacja musi być przeprowadzona w obojętnym środowisku. Często stosuje się specjalne komory, w których atmosfera jest całkowicie kontrolowana.

Część końcowa

Należy zauważyć, że technologia spawania mosiądzu ma swoje własne cechy, które należy wziąć pod uwagę przy tworzeniu trwałych połączeń w domu bez zaangażowania specjalistów. Studiując wszystkie zawiłości procesu, całkiem realistyczne jest osiągnięcie wysokiej jakości połączenia przedmiotów obrabianych. Jeśli chodzi o wybór metodyki, to w dużej mierze zależy to od dostępności konkretnego sprzętu i warunków pracy.