Narzędzia - co to jest? Katedra Mieszkalnictwa i Gospodarki Komunalnej. Jakość i koszt mieszkań i usług komunalnych

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

System mieszkaniowy i usług komunalnych jest jednym z kluczowych sektorów gospodarki w kraju. Obejmuje duży kompleks przemysłowo-techniczny. Popyt na jego usługi i produkty jest zawsze wysoki. Rozważmy dalej szczegółowo cechy usług mieszkaniowych i komunalnych. Dekodowanie skrótu zostanie również wskazane w artykule.

Informacje ogólne

System mieszkaniowy i usług komunalnych obejmuje budynki publiczne, mieszkalne, transportowe, operacyjne i inne. Wszystkie tworzą złożony kompleks społeczno-gospodarczy. Od efektywności jej działań zależy stan obiektów infrastrukturalnych, a bezpośrednio środowiska życia obywateli. Narzędzia - co to jest? Jest to przede wszystkim niezależna sfera gospodarcza. Jej kluczowym zadaniem jest zaspokajanie potrzeb obywateli i organizacji w zakresie usług, dzięki którym zapewniane są normalne warunki pracy i życia.

Problemy

Usługi mieszkaniowe i komunalne (HUS) to obszar, w którym poruszanych jest wiele palących problemów. Wiele z nich pogarsza się wraz z nadejściem chłodów. W którymkierunki prac mieszkaniowych i usług komunalnych? Rozszyfrowanie tego skrótu mówi samo za siebie. Kluczowymi kierunkami tej sfery jest dostarczanie głównych zasobów ludności i organizacji – energii elektrycznej, wody, ciepła. W niektórych regionach sytuacja jest dość skomplikowana. Najpoważniejsze problemy z zaopatrzeniem występują w Okręgu Autonomicznym Koryak, Regionie Magadan, Kamczatce i Primorye. Tylko 60% paliwa zostało dostarczone do niektórych regionów. Innym pilnym problemem w mieszkalnictwie i usługach komunalnych jest starzenie się funduszy. Jakie jest fizyczne pogorszenie komunikacji inżynierskiej, znane jest w każdym regionie. Wszystkie te problemy należy natychmiast rozwiązać.

Usługi mieszkaniowe i komunalne miasta Moskwy

Pomimo tego, że region stołeczny uważany jest za najlepiej prosperujący w kraju, ma swoje własne problemy. Kluczowe kwestie dotyczą finansowania mieszkalnictwa i usług komunalnych. Jaki jest brak pieniędzy dla branży? To przede wszystkim brak sprzętu operacyjnego, kombinezony dla pracowników, niskie zarobki. Nikt nie chce pracować za niewielkie wynagrodzenie. W związku z tym przemysł zatrudnia głównie pracowników niewykwalifikowanych. Według urzędników stały deficyt w tej chwili wynosi około 700 mln rubli. Środki, które obywatele przekazują w formie czynszu, mogą pokryć jedynie koszty mieszkania i usług komunalnych. Jednocześnie kwota ta nie obejmuje kosztów utrzymania i utrzymania sieci inżynieryjnych i komunikacyjnych. Dlatego branża działa tylko w trybie awaryjnym. Po prostu nie ma pieniędzy na środki zapobiegawcze.

Problemy finansowe mieszkań i usług komunalnych

Co to jest zadłużenie danego sektora? ona jeststanowi źródło łańcucha niepłatności, który występuje niemal we wszystkich branżach. Kluczowymi przyczynami trudnej sytuacji zadłużenia są:

1. Wieloletnie niedoszacowanie poziomu płatności gospodarstw domowych przez obwód moskiewski w połączeniu z niewypłacalnością budżetową. Wyrażało się to rozbieżnością między ustalonymi standardami dotyczącymi kosztów remontów i utrzymania zasobów mieszkaniowych i infrastruktury inżynierskiej a wartościami regionalnymi w kształtowaniu budżetu.
2. Sekwestracja i brak zwrotu środków przyznanych pod koniec lat 90. do Ministerstwa Budownictwa, Mieszkalnictwa i Usług Komunalnych Federacji Rosyjskiej.
3. Cugle wzrastające braki w płatnościach za rzeczywistą konsumpcję w okresie korekty cen.
4. Bardzo wolne tempo instalacji urządzeń do pomiaru wody i ciepła, powstrzymywane przez struktury wykonawcze MON i powołane przez nie organizacje świadczące usługi monopolistyczne.



5. Niedoskonałość systemu taryfowego, systematyczna zmiana cen paliw i surowców energetycznych.
6. Wysoki poziom należności za zużyte usługi przez organizacje otrzymujące finansowanie z budżetów.
7. Brak umownych i ekonomicznych interakcji z instytucjami usługowymi w obwodzie moskiewskim na podstawie zarządzeń miejskich zgodnie z art. 72 i 71 BC.

Konsekwencje

Władze terytorialne nie zawsze są w stanie wypełnić swoje zobowiązania. Doprowadziło to do rozpowszechnieniaprzymus administracyjny wykonawców i wykonawców z naruszeniem obowiązujących przepisów. Znacznie zmniejszona kontrola nad produkcją i świadczeniem wysokiej jakości usług dla obywateli, ważność ustalonych taryf. Niewystarczające finansowanie tłumaczy brak zainteresowania tworzeniem stowarzyszeń właścicieli domów. Niemożność wywiązania się z zobowiązań budżetowych, brak przejrzystych i skutecznych procedur ustalania i korygowania taryf sprawiają, że sektor jest nieatrakcyjny dla inwestorów prywatnych. Wskazuje to na występowanie kryzysu systemowego zarówno w samej branży jako całości, jak i osobno w regionach. Rozwiązanie zaistniałych problemów jest możliwe poprzez zastosowanie metody programu-cel.

Drogi wyjścia z kryzysu

Główne prace nad stworzeniem programu rozwiązywania problemów spoczywają na Ministerstwie Budownictwa i Mieszkalnictwa oraz Usług Komunalnych Federacji Rosyjskiej. Przede wszystkim konieczna jest poprawa składu i struktury powiązań finansowych w branży z wymogami gospodarki rynkowej. Należy powiedzieć, że część działań rozpoczęła się już w 1997 roku. Tak więc pod koniec lat 90. nastąpił proces przechodzenia od bezpłatnego lub prawie bezpłatnego świadczenia usług mieszkaniowych i komunalnych oraz zapewniania mieszkań na opłacane przez obywateli, zgodnie z jakość, została uruchomiona. Główne cele wydarzeń to:

1. Zapewnienie ludności warunków życia spełniających standardy jakości.
2. Zmniejszenie kosztów organizacji usługowych i odpowiednio taryf. Jednocześnie jakość świadczonych usług powinna pozostać wysoka.
3. Przejście całej branży do samowystarczalności.

Konwersja sektora

Po nakreśleniu kierunków reformy usług mieszkaniowych i komunalnych, rząd opracował następujące sposoby osiągnięcia swoich celów:

1. Poprawa struktur zarządzania, kontroli i operacji.
2. Przejście do stosunków umownych, rozwój konkurencji, zapewnienie użytkownikowi końcowemu możliwości wpływania na jakość i wielkość usług, wprowadzenie systemu konkurencyjnej selekcji organizacji usługowych.
3. Poprawa schematów kalkulacji, ustalanie wyższych stawek za nadwyżkę powierzchni mieszkalnej, zróżnicowanie płatności w zależności od lokalizacji obiektu i jakości mieszkania.
4. Spadek z późniejszym wygaśnięciem środków z budżetu, eliminacja subsydiowania skrośnego.
5. Poprawa systemu ochrony socjalnej obywateli. Polega na usprawnieniu istniejących korzyści, wzmocnieniu indywidualnego ukierunkowania alokowanych środków.
6. Podwyższenie taryf do ekonomicznie uzasadnionych wskaźników, określanych poprzez konkurencyjną selekcję organizacji usługowych.

Ochrona społeczna ludności

Polega na zapobieganiu przez regionalne organy i struktury samorządu terytorialnego:

1. Zawrzeć udoskonalenie programu dotacji dla rodzin o niskich dochodach.
2. Nieuzasadnione pogorszenie jakości usług w stosunku do przewidzianych w umowie o pracę.
3. Wprowadzanie nieracjonalnie wysokich taryf.

Płatności

Narzędziajest uważany za jeden z najdroższych sektorów gospodarki. Ciepło i elektryczność, woda i inne zasoby są tu marnotrawnie zużywane. Przedsiębiorstwo mieszkalnictwa i usług komunalnych często nie jest w stanie pokryć kosztów przy ustalonych taryfach i normach. Jednocześnie polityka cenowa w rozważanym sektorze działa jako mechanizm regulacyjny pomiędzy producentami, użytkownikami i budżetem gminy. Ten ostatni zapewnia finansowanie najbardziej kosztownych obszarów branży. Polityka cenowa powinna opierać się na zestawie działań mających na celu stymulowanie producentów do ograniczania strat, a konsumentów z kolei do racjonalnego wykorzystywania zasobów. Płatność za usługi dzisiaj odbywa się zgodnie z taryfami. Normy są obliczane według kosztów i ustalonej rentowności. Ogólne zasady określania tych wskaźników podlegają interesowi korporacyjnemu producenta. Taryfy ustala lokalna administracja. Jednocześnie usługi mieszkaniowe i komunalne nie zapewniają właściwej kontroli nad faktycznym zużyciem zasobów i nie mogą wystawiać faktur za nadmierne wykorzystanie. Konsument z kolei nie może odmówić zapłaty i przydziału ilości, które naprawdę powinny być uwzględnione w taryfie i kosztach. Obecny system płatności nie uwzględnia zatem kosztów, które faktycznie ponosi producent, wielkości rzeczywistego zużycia i utraty produktu podczas jego transportu i odbioru.

Zadania regulacji taryf

Skuteczna analiza procedur racjonowania i ustalania cen powinna opierać się na stosunku istniejącego poziomu kosztów producentów do wielkości zużycia danego zasobu. Istniejące problemy wynikają z niedoskonałości obecnych ram regulacyjnych. Jednocześnie istnieją luki na szczeblu federalnym, regionalnym i lokalnym. System regulacji taryf ma na celu zapewnienie realizacji zatwierdzonych na nadchodzący okres programów inwestycyjnych i produkcyjnych. Jego funkcje obejmują:

1. Zachęty dla mieszkalnictwa i usług komunalnych w celu obniżenia kosztów przy jednoczesnej poprawie jakości usług.
2. Tworzenie warunków do przyciągania inwestycji.
3. Zapewnienie utworzenia wymaganej ilości środków finansowych.
4. Rachunkowość tworzenia relacji konkurencyjnych w niektórych podsektorach mieszkalnictwa i usług komunalnych.
5. Stworzenie mechanizmów ograniczających upolitycznienie procesów cenowych.

Metoda planowania, kalkulacji i księgowości

Wydział finansowy mieszkalnictwa i usług komunalnych musi szukać kompromisu między zakresem uprawnień, zapotrzebowaniem na pieniądze i wypłacalnością ludności. Podstawą ustalania taryf jest Metodologia planowania, kalkulacji i rozliczania taryf. Został opracowany w celu zapewnienia jednolitości klasyfikacji i kompozycji kosztów, kalkulacji kosztów w przedsiębiorstwach prowadzących różnego rodzaju działalność w sektorze mieszkaniowym i usług komunalnych. Ramami regulacyjnymi jest rozporządzenie, zatwierdzone dekretem rządowym nr 522 z dnia 08.05.1992, zmiany do niego, a także inne akty prawne. Metodologiaprzeznaczony jest do użytku przez organizacje różnego rodzaju działalności: eksploatacja zasobów mieszkaniowych, odprowadzanie i zaopatrzenie w wodę, elektryczność, ciepło, sanitarne sprzątanie osiedli, łaźnia, hotel, usługi pralnicze itp. Przedmiotem kalkulacji są usługi w każdy obszar usług mieszkaniowych i komunalnych.

Planowanie

Działa jako jeden z kluczowych kroków w ustalaniu ekonomicznie uzasadnionych cen. Planowanie kosztów jest konieczne zarówno dla naturalnych monopolistów, jak i dla tych organizacji, które mają możliwość zawierania umów o świadczenie usług na zasadach konkurencyjnych. W tym drugim przypadku koszt jest wliczony w taryfę, która jest taryfą startową podczas imprezy. Planowane wydatki dla każdej pozycji są ustalane zgodnie z:

1. Analiza rzeczywistych kosztów i ich dynamiki w nadchodzącym okresie.
2. Korzystanie z norm regionalnych i branżowych dla składników kosztów.

W procesie planowania należy wziąć pod uwagę następujące grupy czynników:

1. Zmniejszenie kosztów: zastosowanie mechanizmu antykosztowego, środków ochrony zasobów itd.
2. Rosnące koszty: wskaźniki cen określające stopień inflacji, wprowadzanie operacji technologicznych poprawiających jakość usług.

Docelowy koszt na jednostkę usługi jest określany poprzez podzielenie całkowitych szacowanych kosztów przez oczekiwaną ilość usług rzeczowych. Stratę/zysk ze sprzedaży ustala się jako różnicę międzyprzychody w cenach bieżących bez VAT i kosztów zgodnie z prawem (przepisami).

Zadania dodatkowe

W celu poprawy efektywności organizacji sektora w kompleksie mieszkaniowym przewiduje się, że zarządzanie apartamentowcem ma na celu zapewnienie bezpiecznych i korzystnych warunków dla obywateli, prawidłowe utrzymanie majątku wspólnego, uchwałę zagadnień związanych z jego użytkowaniem, a także wysokiej jakości obsługi przez organizacje mieszkaniowe i komunalne. Pod adresem lokalizacji właściciele muszą wybrać jedną z metod zarządzania:

1. Bezpośrednio przez właścicieli apartamentów.
2. HOA, wyspecjalizowana spółdzielnia konsumencka.
3. Zarządzanie organizacją.

Odpowiednia decyzja jest podejmowana na walnym zgromadzeniu.

Wniosek

W latach 90. w Rosji ludność pokrywała około 4% kosztów operacyjnych mieszkań i usług komunalnych. Pozostałe wydatki zostały zrekompensowane ze środków budżetowych. W procesie przechodzenia do gospodarki rynkowej stało się oczywiste, że taki system finansowania jest nieefektywny. W związku z tym istnieje pilna potrzeba zreformowania sektora. Zarządzeniem Prezydenta nr 425 Koncepcja Przemian została zatwierdzona. Zgodnie z nim ustawiono następujące zadania:

1. Zapewnienie obywatelom warunków życia spełniających standardy.
2. Obniżenie kosztów organizacji usługowych. To z kolei miało pomóc w obniżeniu taryf przy zachowaniu jakości usług.
3. Łagodzenie dla obywateli skutków transformacji schematów płatniczychpłatność, gdy sektor przechodzi w tryb progu rentowności.

Jak pokazała praktyka, proces reformowania usług mieszkaniowych i komunalnych na poziomie terytorialnym przebiega dość wolno. Lokalnie następuje stopniowy wzrost taryf. Do 2007 r. płatności gospodarstw domowych pokrywały około 80% kosztów branży. Po przejściu na pełną opłatę za mieszkania i usługi komunalne zobowiązania budżetowe pokrywane są tylko w części kosztów związanych z udzielaniem świadczeń i dotacji. Tymczasem obecny stan infrastruktury komunalnej pozostaje niezadowalający. W branży pojawiły się następujące problemy:

1. Wysoki procent amortyzacji środków trwałych (50-70%).
2. Komercjalizacja jest raczej powolna.
3. Kondycja finansowa organizacji mieszkaniowych i usług komunalnych nie odpowiada dziś wymogom gospodarki.
4. Najwyższe kwoty zobowiązań i należności.
5. Brak prywatnych inwestycji.

Rozwój mieszkalnictwa i usług komunalnych jest powolny i trudny. Trudności są spowodowane przede wszystkim zaniedbaniem branży, obecnością sprzeczności w relacjach finansowych uczestników procesu. Eksperci uważają za uzasadnione decyzję o stopniowym podnoszeniu ceł dla ludności, tak aby z czasem osiągnęły poziom ustalony dla osób prawnych. Potrzebny jest jednak jasny mechanizm ochrony rodzin o niskich dochodach. Jednocześnie eksperci zauważają, że pierwotnie ustalone terminy przejścia do 100% płatności przez obywateli kosztów operacyjnych nie są uzasadnione. Należnyprzy wysokiej inflacji, potrzebie wzmocnienia ochrony socjalnej ludności, proponuje się zmniejszenie maksymalnego dopuszczalnego udziału własnych wydatków obywateli na opłacenie mieszkania i usług komunalnych z 22 do 18%. Na wszystkich szczeblach władzy konieczne jest bardziej aktywne zaangażowanie w rozwiązywanie problemów branży, bez przerzucania ich na społeczeństwo, inwestorów i rynek.