Metody i style zarządzania

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Style zarządzania określają efektywność pojedynczej firmy, korporacji lub całego państwa. Dobrze dobrana metodologia działania pozwala mniej boleśnie reagować na ulotne zmiany w świecie, a czasem wyznaczać tempo rozwoju. To wyjaśnia znaczenie zrozumienia wszystkich metod i stylów zarządzania. Możesz dowiedzieć się więcej na ten temat w tym artykule.

Metody zarządzania

Metody zarządzania to specjalnie dobrane i usystematyzowane sposoby i metody oddziaływania na pracowników w celu realizacji zadań i osiągnięcia misji przedsiębiorstwa.

Istnieje ich ogromna liczba. Na przykład:

• wywiady, kwestionariusze, przykładowe ankiety i ekspertyzy są wykorzystywane do identyfikacji opinii;
• do oceny decyzji i sytuacji wybierane są drzewa istotności (WZÓR), ocena skuteczności innowacji, ryzyka i progu opłacalności;
• do generowania pomysłów używają burzy mózgów, „6-3-5”, synektyki igra biznesowa.

Warto jednak zastanowić się nad szerszą klasyfikacją metod zarządzania.

Ekonomiczne metody zarządzania

Metody ekonomiczne obejmują pomiar i porównanie wydatków i dochodów. Są one podzielone na:

• regulacje rządowe: podatki, przepisy antymonopolowe i dotacje;
• regulacja rynku: konkurencja, popyt, niższe lub wyższe ceny, sprzedaż;
• regulacja wewnętrzna.

Ostatni rodzaj metod ekonomicznych ma na celu głównie zainteresowanie pracowników sukcesem firmy. Z kolei są to:

• skoncentrowany na pracownikach: premie, nagrody, kary i kursy przypominające;
• skoncentrowany na przepływie pracy: usprawnieniach przestrzeni roboczej, elastycznych godzinach pracy lub współpracy zdalnej;
• skierowane do samego przedsiębiorstwa.

Metody organizacyjno-administracyjne

Inny bezpośredni wpływ, to dyrektywa. Główne zasady to: ścisła dyscyplina, odpowiedzialność, władza i przymus. Klasyfikowane w następujący sposób:

• organizacyjne: projektowanie, regulacja, regulacja i standaryzacja;
• administracyjne: rozkazy, polecenia, zalecenia i instrukcje.

Same metody mogą wpływać na sytuację na różne sposoby. Tak więc niektóre kategorie pełnią funkcje stabilizujące, inne odzwierciedlają obecne zastosowaniepowiązania organizacyjne i ich dostosowanie w związku ze zmianami warunków pracy (np. rozkaz lub instrukcja).

Metody społeczne i psychologiczne

Metody społeczno-psychologiczne opierają się na wykorzystaniu niematerialnych bodźców, specjalnych narzędzi komunikacyjnych, obrazów i innych sposobów wpływania na stan emocjonalny ludzi. Są one podzielone na:

• Społeczne, które usprawniają relacje zespołów i poszczególnych pracowników poprzez wprowadzanie określonych norm i ograniczeń. Poszczególne organizacje angażują pracowników wszystkich szczebli w zarządzanie społeczne. Przykładem tej grupy są wewnętrzne przepisy pracy, wewnętrzna etykieta firmy oraz postępowanie dyscyplinarne.
• Społeczno-psychologiczne, które wpływają na zespół z różnych stron: formacji, rozwoju i procesów, które w nim zachodzą. Głównymi przedmiotami zarządzania są grupy formalne i nieformalne, kult jednostki oraz potrzeby społeczne pracowników. Główne narzędzia to: sugestia, perswazja, naśladownictwo lub przymus.
• Psychologiczne, które opierają się na optymalnym doborze i rozmieszczeniu personelu. Obejmują one: rekrutację małych grup, humanizację pracy (ekspozycja na kolor, muzykę, poszerzenie twórczej strony działalności), selekcję zawodową i szkolenia.

W zależności od wybranych stylów zarządzania powstaje zestaw metod zarządzania, który łączy różne narzędzia. Właściwy rodzaj przywództwa determinuje:klimat w zespole, status szefa, poziome i pionowe powiązania podwładnych.

Liberalny styl zarządzania

„Pracownicy mają pełną swobodę”. Jest to jeden z głównych stylów zarządzania i oznacza niemal całkowity brak kontroli i monitorowania działań pracowników. Lider wyjaśnia więc wykonawcom istotę problemu i wyznacza zadania. Zespół z kolei myśli o samej decyzji i pokazuje liderowi gotowy wynik.

Wśród niedociągnięć wartych odnotowania:

• możliwość anarchii i wyznaczenie nieformalnego lidera, od którego zależy sytuacja w zespole;
• brak zachęt moralnych (wsparcie, pochwały itp.);
• bierność najwyższych organów zarządzających i niezdolność lidera do radzenia sobie w sytuacjach konfliktowych;
• zmniejszenie szybkości osiągania celów.

Korzyści to:

• praca wzbudza zainteresowanie i zdrową konkurencję;
• wolność działania dla wszystkich pracowników i osób, maksymalne ujawnienie potencjału;
• niezależne określenie jasnego łańcucha hierarchii i systematycznego działania;
• duża szansa na wygenerowanie nowych pomysłów.

Ta cecha stylu zarządzania pomaga wyraźnie dostrzec wady systemu i skorygować je na czas. Model ten będzie skutecznie funkcjonował w firmach IT, agencjach eventowych i innych przedsiębiorstwach, gdzie kreatywność jest mile widziana i wspierana. Na przykład we wszystkich firmach Doliny Krzemowej.

Demokratyczny styl przywództwa

Style zarządzania w zarządzaniu powinny pomóc menedżerowi racjonalnie koordynować pracę personelu. Model demokratyczny jest złotym środkiem: w tym przypadku pracownicy mają swobodę działania tylko w ramach swoich uprawnień i kwalifikacji. Opiera się na sprawiedliwości, obiektywnym systemie kar i nagród.

1. "Demokracja konsultacyjna" - menedżer powierza podejmowanie decyzji podwładnym i konsultuje się z nimi. Zadania są definiowane na najwyższym poziomie zarządzania.
2. Demokracja uczestnicząca zakłada, że prawie wszyscy pracownicy są zaangażowani w wyznaczanie i wyznaczanie celów.

Wśród wad należy wyróżnić:

• trudność w zapewnieniu niezbędnych warunków;
• zwolnienie procesu decyzyjnego.

Jak pojawiają się plusy:

• ważność i kwalifikacja podjętych decyzji;
• wysoki stopień motywacji zespołu;
• zwolnienie kadry kierowniczej.

To najlepsza opcja dla firm, które działają na rynku od dłuższego czasu i chcą utrzymać swoją pozycję.

Autorski styl zarządzania

Styl działania menedżerskiego, który opiera się na formalnym autorytecie szefa. Wyczuwalna chęć menedżerów polegania na sztywnych instrukcjach i rozkazach. Nie dopuszcza się sprzeciwów podwładnych, są ograniczenia w wyrażaniu pomysłów i własnych preferencji. Jej podstawowym celem jest niekwestionowane posłuszeństwo. Długo nieefektywny model „kija i marchewki” jest wybierany jako zachęta, z naciskiem na kary i groźby.

Negatywne aspekty opisanego stylu:

• brak inicjatywy pracowników;
• duże obciążenie pracą dla menedżerów;
• wysoki koszt bieżącego monitorowania.

Pomimo tak sztywnych ram, ze wszystkich stylów zarządzania, autorytarny jest w stanie szybciej koordynować pracę w celu osiągnięcia wyników. Był to kręgosłup zarządzania przedsiębiorstwem w Związku Radzieckim. We współczesnym świecie jest używany tylko w szczególnie krytycznych sytuacjach, aby szybko wyjść z niekorzystnej sytuacji i wyeliminować niepożądane konsekwencje.

Coaching jako nowy styl

Standardowa klasyfikacja stylów zarządzania ogranicza się do pierwszych trzech modeli. W XXI wieku coraz większą popularność zyskuje pojęcie „coaching” – metoda doradztwa i szkoleń, podczas której coach pomaga swoim klientom bez bezpośredniej ingerencji w osiąganie ich celów zawodowych i życiowych.

Coaching biznesowy jest wykorzystywany w firmach. Ma na celu znalezienie najskuteczniejszych sposobów i wszelkiego rodzaju alternatyw dla rozwiązywania problemów. Osiąga się to poprzez:

• pomoc w wspinaniu się po szczeblach kariery;
• poprawa umiejętności komunikacyjnych;
• wzmocnienie przywództwa i organizacji pracy;
• budowanie wydajnego zespołu.

Mądry menedżer wie, jak zmieniać wszystkie stylekierownictwo. Być dobrym przyjacielem pracowników, surowym szefem, tym samym pracownikiem i psychologiem osobistym. To decyduje o skuteczności działań przełożonych i podwładnych, a co za tym idzie o pomyślnym rozwoju całej firmy.