Przedsiębiorca Nikołaj Maksimow: biografia, życie osobiste

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Nikolai Maksimov urodził się w Jekaterynburgu w 1957 roku. Początkowo przyszły przedsiębiorca szukał miejsca na słońcu, chcąc wstąpić do wojskowej szkoły lotniczej. Ale los tak się zdarzył, że po raz pierwszy przy przyjęciu nie miał wystarczającej liczby punktów do zawodów, a następnym razem jego zdrowie się nie powiodło. Dlatego musiał pożegnać się z tym pomysłem. Po tym Nikołaj Maksimow postanawia iść do służby w wojsku, ale jego wujek szybko go odradza.

Następną granicą w biografii przyszłego przedsiębiorcy była praca w Uralskich Zakładach Elektrochemicznych, gdzie przez piętnaście lat musiał pracować jako nastawnik sprzętu radiowego. Główną działalnością w tym okresie życia Nikołaja Maksimowa była praca objazdowa dla różnych jednostek wojskowych Rosji, gdzie zajmował się systemem sprawdzania gotowości bojowej pocisków. Równolegle przyszły biznesmen studiował na wydziale wieczorowym Uniwersytetu Górniczego w Swierdłowsku.

Pierwsze kroki w przedsiębiorczości

Pieniądze po ukończeniu studiów nie wystarczyły, więc Maksimow Nikołaj Wiktorowicz postanawia podjąć pracę poboczną, a mianowicie uprawę ogórków na dwudziestu akrach w mieście Troick w obwodzie czelabińskim. Ponadto w 1991 roku otwarto giełdę towarową w Jekaterynburgu, po czym Maximov zdecydowanie się zgodziłdecyzja o ubieganiu się o pracę jako pośrednik. Przez długi czas nie reagowali na nią, ale mimo to w pewnym momencie jedna moskiewska firma oferuje mu to stanowisko. W tym samym czasie Nikołaj Maksimow postanawia otworzyć własne przedsiębiorstwo, które zajmowałoby się handlem drewnem i papierem. Nazwali firmę „NikTan”, czyli Nikołaj i Tatiana (pierwsza żona przedsiębiorcy). 1991 był rokiem startowym dla Maximova, od tego czasu rozpoczęła się jego działalność przedsiębiorcza. W następnym roku Nikołaj zaczyna dostarczać złom do Uralelectromed. W latach 1992-1997 był jednym z wysokich urzędników Likonda CJSC, początkowo jako zastępca dyrektora generalnego, a następnie bezpośrednio objął to stanowisko.

Otwarcie firmy stalowej

Jego kolejnym krokiem jest zakup udziałów w trzech małych fabrykach na Uralu. W 1996 roku Maksimov nabywa Zakład Metalurgiczny Revdinsky. W 1998 otwiera własną firmę „Maxi-Group”. Zjednoczyła nie tylko przejęte wcześniej zakłady, ale także firmę Uralvtormet. Jej główną działalnością była produkcja wyrobów hutniczych z metali żelaznych. Zysk netto „Maxi-Group” w 2005 roku wyniósł 1,27 miliarda rubli. Jednak sprawy nie poszły tak gładko, jak by sobie tego życzył Maximov. Do 2007 roku przedsiębiorca zgromadził duże zobowiązania dłużne na kwotę 1,8 miliarda dolarów amerykańskich. W związku z tym Maksimov postanawia sprzedać część udziałówfirm. W sprawie zawarcia umowy negocjował z rosyjskimi biznesmenami, których interesy obejmowały przemysł metalurgiczny, a mianowicie Aleksandrem Frołowem, Aliszerem Usmanowem i Aleksiejem Mordaszowem. W wyniku negocjacji transakcja została sfinalizowana nie z nimi, ale z właścicielem Nowolipieckiej Huty Żelaza i Stali Władimirem Lisinem, który otrzymał pięćdziesiąt procent udziałów. Jednak już po trzech miesiącach od sprzedaży rozpoczyna się postępowanie sądowe. Maksimow oskarżył Lisina o niepełną wypłatę środków na transakcję, podczas gdy Władimir twierdził, że Nikołaj Wiktorowicz naruszył warunki umowy.

Dobra inwestycja

W 2009 roku Maksimov zaczął grać na giełdzie. Jego brokerami były takie firmy jak Renaissance Capital, VTB Bank, Troika Dialog, UralSib. W marcu tego samego roku Maximov dokonał wyjątkowej inwestycji. Podczas spadku notowań Nikołaj Wiktorowicz nabył akcje Sbierbanku, około 1,5 proc. W ten sposób przedsiębiorca wszystkich biznesmenów w Rosji stał się największym prywatnym udziałowcem głównego banku państwowego w kraju. Na tym sukces Mikołaja się nie skończył. Przewidział wzrost wartości akcji, w wyniku czego wzrosły one prawie pięciokrotnie.

Jesienią 2009 roku odnoszący sukcesy biznesmen postanawia zarejestrować swoje miejsce zamieszkania w obwodzie kirowskim. Przedsiębiorca uznał, że najlepiej tam zapłacić podatek dochodowy i wybudować fabrykę w tej części Federacji Rosyjskiej. W tym samym czasie rosyjskie służby specjalne zaczęły podejrzewać Maksimowa o przesadę.uprawnienia urzędowe przy korzystaniu z zasobów materialnych, które zgodnie z prawem powinny były zostać zainwestowane w rozwój inwestycyjny spółki Maxi-Group. Organy ścigania wszczęły trzy sprawy karne przeciwko przedsiębiorcy, w tym dwa na podstawie części 4 art. 159 Kodeksu Karnego Federacji Rosyjskiej (oszustwo popełnione przez zorganizowaną grupę osób lub na szczególnie dużą skalę).

Prywatne życie

Przedsiębiorca był kiedyś oficjalnie żonaty, teraz rozwiódł się od 2005 roku. Ma dwie córki z pierwszej żony. Najstarsza córka ukończyła Instytut Prawa w Swierdłowsku, potem przez jakiś czas pracowała w banku, a obecnie wychowuje swojego synka. Najmłodsza córka ma teraz dwadzieścia jeden lat. Wiadomo, że w 2011 roku studiowała w Anglii w London School of Economics. Maksimov ma również nieślubne dziecko z Oksaną Ozorniną. Według Nikołaja Wiktorowicza ta kobieta jest jego partnerem biznesowym. Ich syn urodził się w 2009 roku, a dwa lata później poszedł do szkoły w Wielkiej Brytanii.

Oceny

Maksimov znajduje się wśród najwyższych ocen biznesmenów w Federacji Rosyjskiej. Tak więc według magazynu Forbes w 2010 roku znalazł się na siedemdziesiątym pierwszym miejscu, mając w Stanach Zjednoczonych fortunę około 950 milionów dolarów. Według magazynu Finance przedsiębiorca zajmuje siedemdziesiąte dziewiąte miejsce z majątkiem netto w wysokości 960 milionów dolarów.

Hobby

Jeśli chodzi o hobby Maximova, nie jest złyodnosi się do safari, nurkowania, lubi podróżować, jak sam przyznaje, co najmniej trzy razy w roku, a także uwielbia jeździć na nartach i snowboardzie. Jednak szczególne miejsce w jego duszy zajmują miejsca ojczyste. Pewnego dnia przedsiębiorca przyznał, że Jekaterynburg był dla niego prawdziwie ojczystym i ulubionym miejscem. Maksimov Nikołaj uważa się za biznesmena z sumieniem, więc nie zamierza się poddawać.