Diamentowy bażant: hodowla i hodowla

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Według wielu ekspertów jednym z najpiękniejszych ptaków z powodzeniem hodowanych w niewoli jest bażant diamentowy. Zdjęcia dołączone do artykułu pozwolą czytelnikowi to zweryfikować. Ważne jest również to, że z łatwością dostosują się do klimatu wielu regionów naszego kraju i staną się prawdziwą ozdobą każdego gospodarstwa.

Wygląd

Oczywiście główną ozdobą diamentowego bażanta jest jego ogon. Przy średniej długości ciała wynoszącej 150 centymetrów około 100 z nich pada dokładnie na ogon. Jest bez przesady luksusowy - czarno-biały wzór urzeka i niestety jest powodem, że ptak jest prawie wytępiony w swojej ojczyźnie. U samic ogon jest znacznie mniej piękny - choć same są większe, jego długość rzadko przekracza 40 centymetrów.

Waga ptaków waha się od 1 do 1,5 kilograma, co czyni je bardzo interesującymi z gastronomicznego punktu widzenia.

Upierzenie samca uderza swoim pięknem, bogactwem i blaskiem. Głowa jest pomalowana na jasnopomarańczowo, a boki czarne. Wyróżnia się szary, niezbyt duży, ale ostry dziób. Jest kaptur pstrokaty czarno-biały - bardzo piękny i elegancki. Klatka piersiowa i plecy pomalowane są na kolor niebiesko-czarny. Dolna część pleców jest intensywnie pomarańczowa. Jednak tak bogate wybarwienie uzyskują dopiero w drugim roku życia.

Samice, jak większość gatunków ptaków, są znacznie mniej piękne - szare lub brązowe na przemian z czarnymi, więc ich kolor jest bliższy zwykłemu dyskretnemu wróblowi.

Siedlisko

Kiedy znasz opis bażanta diamentowego, warto powiedzieć kilka słów o siedlisku tego niesamowitego ptaka.

W naturze żyją głównie w Chinach, ale niewielkie populacje można znaleźć w Nepalu i Birmie. Niestety, w ojczyźnie ptaki są praktycznie wytępione. Miejscowi chłopi polują na nie tylko ze względu na smaczne mięso. Jasne pióra przysparzają również sporo kłopotów nieszczęsnym bażantom – dość często myśliwi chcą zdobyć nie tyle mięsa, co szykowne upierzenie ogona.

Na szczęście kilka egzemplarzy sprowadzono w XIX wieku z Chin do Anglii. Tu zapuściły korzenie – jak się okazało, wysoka wilgotność i stosunkowo niskie temperatury nie przysparzają ptakom poważnych problemów. Początkowo popularne było trzymanie diamentowych bażantów w parkach i bogatych majątkach - na wolności w ogóle się nie spotykały. Ale pewnego dnia kilku ptakom udało się uciec i osiedlić w obfitujących w krzewy lasach liściastych i iglastych. Pożywienia było dość (bażant z przyjemnością zjada pąki, nasiona, młode pędy i liście), a wrogów naturalnych jest stosunkowo mało. Dlatego dzisiaj przy odrobinie szczęścia jasne upierzenie ptaków może byćwidoczne w wielu lasach Wielkiej Brytanii.

Przestrzeń do przechowywania

Zanim zaczniesz bażanta diamentowego, warto poznać cechy jego utrzymania i hodowli. Wszystko zaczyna się od woliery. Powinien być wystarczająco duży - ptak, którego długość ciała wynosi półtora metra, potrzebuje przestronnego pomieszczenia. W przeciwnym razie bażant zaczyna chorować, a niektóre samce zostają bez luksusowego ogona. Oczywiście nigdy nie powinno to być dozwolone.

Dlatego najpierw należy przygotować wolierę - jej powierzchnia powinna wynosić co najmniej 10 metrów kwadratowych. Pożądane - kilka razy więcej. Jeden róg powinien być gęsto obsadzony krzewami, gdzie ptaki mogą spędzać czas, odpoczywać i cieszyć się naturalną, świeżą żywnością.

Nie możemy też zapomnieć o domach, w których bażanty chowają się przed zimnem i wiatrem. Wskazane jest, aby balustrady były grube, o średnicy co najmniej 3-4 centymetrów, aby ptaki mogły wygodnie na nich siedzieć.

Optymalna wykładzina podłogowa - drobny kamyk lub gruboziarnisty piasek. Betonowa nawierzchnia się nie sprawdzi - ptaki z przyzwyczajenia próbują grabić ziemię i doznać poważnych obrażeń.

Możesz trzymać je zarówno parami, jak i całymi rodzinami. W każdym przypadku w jednym wybiegu powinien znajdować się tylko jeden samiec. W przeciwnym razie nie da się uniknąć walki, podczas której szykowne ogony mogą zostać utracone.

Wybór odpowiedniej diety

Każdy właściciel chce, aby jego pupile cieszyły oko pięknem, blaskiem i doskonałym zdrowiem. W tym przypadku, rozpoczynając bażanta diamentowegomusisz znać cechy treści - przede wszystkim jest to prawidłowe karmienie.

Podstawą diety jest zboże – około 50%. Obejmuje to pszenicę, kukurydzę i jęczmień. Ale kukurydzę należy podawać w stosunkowo niewielkich ilościach - przez to ptak szybko przybiera na wadze, dlatego lepiej skupić się na niej przed jesiennym ubojem.

Nie zapomnij o świeżej żywności - mniszku lekarskim, babce i pokrzywie. Latem wskazane jest oddanie jak największej ilości takiej zieleni, aby bażant otrzymywał potrzebne mu mikroelementy i witaminy. W przeciwnym razie upierzenie z czasem zblednie.

Możesz oddać różne odpady żywnościowe - od resztek owsianki i bułki tartej po obierki warzyw.

Wszelkie owady i ślimaki będą dobrym dodatkiem. Wzbogacenie o nie diety podopiecznych to świetne rozwiązanie – dżdżownice, pająki, ślimaki, a nawet stonka ziemniaczana to pożywne pokarmy bogate w białko.

Na koniec warto dodać do diety suplementy mineralno-witaminowe - te same, które podaje się kurczętom, gęsiom i innym drobiu.

Hodowla w niewoli

Wiosną samice zaczynają składać jaja – średnio około dziesięciu. To zależy od wieku, a także od poprawności diety. Krótko przed tym samce spędzają prawie cały swój wolny czas od spania i karmienia na zalotach - osobliwych tańcach, pokazie szykownego upierzenia.

Warto wykorzystać ten moment, zapewnić ptakom wystarczającą ilość siana, małegogałęzie i słomę, aby samice mogły zbudować gniazdo, w którym będą składać jaja. Jednocześnie możesz zainstalować skrzynki ze sklejki, w których ptak będzie się chował przed nadmiernie ciekawskimi oczami.

Okres inkubacji wynosi od 22 do 24 dni. Potem rodzą się malutkie, ale już całkowicie pokryte puchem pisklęta. Opiekują się nimi samice, a w niektórych przypadkach samce również opiekują się młodymi. Ale w większości przypadków ci ostatni są raczej obojętni wobec swoich dzieci.

Pielęgnacja smażenia

Wskazane jest przeniesienie samicy razem z pisklętami z pozostałych ptaków. W przeciwnym razie młode ptaki nie otrzymają wystarczającej ilości pokarmu, a agresywne osobniki mogą je skrzywdzić lub po prostu przypadkowo nadepnąć na nie podczas karmienia.

Ale w żadnym wypadku nie należy usuwać samicy. Na ogół bażanty dobrze znoszą niskie temperatury, ale pisklęta mają raczej słabą termoregulację organizmu, więc potrzebna jest kura, która je ogrzeje w nocy. Można go zastąpić promiennikiem podczerwieni – w takim przypadku temperatura w klatce powinna być utrzymywana na poziomie około 38 stopni Celsjusza i oczywiście przeciągi są niedopuszczalne.

Od dzieciństwa bażanty potrzebują przestrzeni. Tak więc na jednym metrze kwadratowym nie może być więcej niż 30 piskląt. Najlepszym jedzeniem w tym czasie są drobno posiekane jajka na twardo z ziołami. W drugim miesiącu możesz podawać karmę dla dorosłych, dodając tam dużo zieleni.

Częste choroby

Na ogół choroby rzadko przeszkadzają bażantom. Ale w każdym razieniezwykle ważne jest, aby o nich wiedzieć, zwłaszcza że niektóre są zakaźne, co oznacza, że stanowią duże zagrożenie dla całego inwentarza żywego. Należą do nich kilka chorób.

Wirusowa ospa - jest uwarunkowana pojawieniem się specjalnych wysypek na skórze głowy i łapach. Zabieg jest dość prosty - do wody należy dodać lek przeciwwirusowy, a także nasmarować wysypkę płynem Lugola.

Aspergiloza to choroba grzybicza, która atakuje oskrzela i worki powietrzne. W rezultacie ptak rozwija niesamowite pragnienie, a łapy i dziób również stają się niebieskie. Leczenie odbywa się za pomocą sprayu przeciwgrzybiczego.

Najczęstszą chorobą niezakaźną jest rozedma płuc. Na ciele pojawiają się guzki - naciskając je, możesz łatwo uwolnić nagromadzone powietrze. Ptaki nie jedzą dobrze, prawie się nie ruszają. Najbardziej niezawodnym sposobem rozwiązania problemu jest przebicie pęcherzy i zastosowanie środka antyseptycznego.

Wniosek

Ten artykuł się kończy. Teraz już wystarczająco dużo wiesz o utrzymywaniu i hodowli bażanta diamentowego, a także będziesz w stanie zdiagnozować najczęstsze choroby, wychować młode. Oznacza to, że nie będzie problemów podczas pracy z tymi niesamowitymi ptakami.