Kto powiedział, że pieniądze nie pachną?

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Ludzie często mówią: „Pieniądze nie pachną”. Niektórzy rozumieją te słowa dosłownie, inni nadają im znaczenie przenośne. Jaka jest tajemnica zawarta w tym nadpisanym wyrażeniu, jeśli nie straciło ono na aktualności przez ponad 20 wieków?

Zapach dochodu jest dobry…

„Pieniądze nie pachną” – ten idiom narodził się jako ironiczny komentarz do dialogu, który miał miejsce między rzymskim cesarzem Wespazjanem a jego synem Tytusem.

Kiedyś skarbiec rzymski był pusty, ponieważ obecne dochody na liczne ambitne projekty Wespazjana już nie wystarczały. Cesarz znalazł nietrywialne wyjście z sytuacji, nakładając nowy podatek na nowo budowane publiczne latryny.

Titus zaczął robić wyrzuty ojcu za nieestetyczne rozwiązanie problemu. Zamiast odpowiedzieć, Wespazjan wręczył synowi pieniądze z nowego podatku i zapytał, czy może je powąchać. Tytus odpowiedział przecząco. Następnie cesarz z satysfakcją zauważył, że źródłem pieniędzy był mocz.

Ten odcinek stał się podstawą jednej z satyrycznych prac Juvenal. Ukochane cyniczne wyrażenie „pieniądze nie pachną” to krótka, prozaiczna wersja jednego z jegolinia poetycka.

Przechodzisz obok warsztatu monet…

Wespazjan miał zdecydowanie szczęście, że w czasie rozmowy z synem Rzymianie używali metalowych pieniędzy. Gdyby do tego czasu wynaleziono banknoty, świat straciłby znane powiedzenie.

Nowoczesne papierowe pieniądze są wykonane z pulpy drzewnej i mieszanki włókien bawełnianych i lnianych. Specjalnie przygotowane płótno jest nasączane żelatyną, aby nadać mu większą wytrzymałość, a hologramy, nitki polimerowe lub metalizowane są do niego wkładane, aby chronić narodową walutę przed fałszowaniem.

Ruble pachną jak atrament drukarski…

Rosyjska waluta naprawdę nie ma żadnego specyficznego zapachu. Nowe ruble pachną prawie tak samo jak świeże gazety. Pamiątkowe monety olimpijskie o nominale 100 rubli cieszyły się oryginalnym pionowym wzorem, ale nie pachniały niczym szczególnym. Najwyraźniej deweloperom nie powierzono w jakiś sposób aromatyzowania krajowych banknotów.

Wiele osób uważa, że nowe dolary pachną jak zielone jabłka. W rzeczywistości pieniądze z Ameryki Północnej niczym nie pachną. Główną rolę w rozprzestrzenianiu się tej opowieści odegrał zielony kolor banknotów, a nie ich szczególny jabłkowy smak.

Nie tak dawno temu Bank Kanady oficjalnie zaprzeczył doniesieniom, jakoby emitował banknoty o zapachu syropu klonowego. W rzeczywistości Kanada niedawno całkowicie przeszła na banknoty, które są wykonane z przezroczystego i dobrzeelastyczna folia polipropylenowa.

Można je marszczyć, składać, a nawet prać w pralce. Niestety, plastikowe pieniądze kurczą się pod wpływem ciepła i elektryzują. Ale są znacznie trudniejsze do podrobienia i są 2,5 razy trwalsze niż zwykłe pieniądze.

Każdy rachunek ma inny zapach…

Wyrażenie „pieniądze nie pachną” może być łatwo obalone przez każdego kasjera, który z zawodu ma do czynienia z dużymi ilościami gotówki. Pracownicy banku pracujący przy biurku liczenia bardzo entuzjastycznie podchodzą do tego, jak pachną banknoty, które wpadają im do rąk.

„Dochody różnych przedsiębiorstw i organizacji trafiają do skarbca” - mówi kasjer w wieczornej kasie jednego z dużych banków komercyjnych. „Już po zapachu mogę powiedzieć, którego z naszych klientów odwiedziła dzisiaj służba odbioru gotówki”. Rzeczywiście, banknoty, które przez długi czas znajdowały się w pomieszczeniach o silnym, uporczywym zapachu, z pewnością go wchłoną.

Niestety dzienne zarobki piekarni nie sprawią Ci przyjemności zapachem świeżo wypieków. Ale pieniądze, które były w rękach pracowników firmy, która nalewa słodkie napoje gazowane, od jakiegoś czasu będą pachnieć esencją gruszki lub pomarańczy.

Ci, którzy widzieli dziesięciorublowe banknoty, pachną stęchlizną, a zapach roztopionego plastiku, który pochodzi z banknotów zaklejonych próżniowo, stał się ulubionym zapachem wszystkich kasjerów.

Tylko podatki niczym nie pachną…

Podążając za cesarzem Wespazjanem, niektórzy urzędnicy podatkowiwiodące mocarstwa europejskie również uznały, że pieniądze nie pachną. Znaczenie tego wyrażenia w pełni docenili sportowcy przyjeżdżający do austriackich ośrodków narciarskich.

Władze tego kraju wprowadziły tzw. „podatek odlewny”, którego celem jest zrekompensowanie kosztów opieki medycznej turystom, którzy odnieśli obrażenia i trafili do tamtejszych szpitali. W tym przypadku obecność ubezpieczenia medycznego nie jest brana pod uwagę.

Wenecja nakłada podatek cienia od 1993 roku. Nałożono je na właścicieli tych budynków, których wizjery rzucają cień na tereny miejskie. Przy obliczaniu kwoty podatku nie uwzględnia się liczby dni pochmurnych w roku.

Od 2008 roku rząd estoński nakłada „opłatę środowiskową” na właścicieli krów. Lokalne krowy zostały uznane za główne zanieczyszczenia powietrza w tym kraju.

Takie przykłady po raz kolejny potwierdzają, że od czasów Cesarstwa Rzymskiego zasady opodatkowania niewiele się zmieniły. Państwo jest w stanie czerpać dochody z najbardziej nieoczekiwanych źródeł, ponieważ pieniądze bezgotówkowe z definicji nie pachną.