Wiodące fabryki Omska i regionu omskiego: historia i nowoczesność

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Fabryki Omska i regionu omskiego zajmują ważne miejsce w rosyjskiej gospodarce. Strategiczne położenie w ścisłym centrum kraju pozwala lokalnym firmom na nawiązywanie partnerstw biznesowych ze Wschodem i Zachodem. Region rozwinął produkcję samolotów, inżynierię mechaniczną, metalurgię, przemysł obronny i elektroniczny.

Rozwój przedrewolucyjny

Do końca XIX wieku na terenie Ziemi Omskiej nie istniała produkcja fabryczna, w której wykorzystywano maszyny i maszyny parowe. Budowa kolei w 1890 r. zmieniła sytuację: w pobliżu linii kolejowej na lewym brzegu Irtyszu pojawił się tartak i zakład impregnacji podkładów. Wkrótce w pobliżu stacji wybudowano cegielnię i młyn.

Dopiero w 1893 roku w Omsku pojawił się pierwszy zakład, w którym zainstalowano silnik mechaniczny. Przed rewolucją największą produkcją była fabryka pługów (dziś jest to fabryka kruszyw imienia Kujbyszewa).

Pierwsze plany pięcioletnie

Walki społeczne po rewolucji doprowadziły do zatrzymaniaprzedsiębiorstw. Dopiero wraz z ustanowieniem władzy radzieckiej w 1919 r. produkcja zaczęła się odradzać. W szczególności zakłady obróbki metali w Omsku: 1. zakład mechaniczny, fabryka Energia, zakład Krasny Pakhar (przed rewolucją zakład Randrup) – zostały połączone w organizację Metallotrest.

W połowie lat dwudziestych największym przedsiębiorstwem w regionie był Syberyjski Zakład Maszyn Rolniczych, zatrudniający ponad 500 pracowników. W 1938 r. Rada Komisarzy Ludowych ZSRR podjęła decyzję o budowie Fabryki Omsk Omsk, która do dziś jest chlubą regionu. W tym samym okresie wybudowano fabrykę przewodów i montownię samochodów.

Okres wojny

Początek Wielkiej Wojny Ojczyźnianej przyczynił się do gwałtownego rozwoju przemysłu regionu. W latach 1941-1942 Omsk przyjął ponad sto dużych i małych przedsiębiorstw ewakuowanych z frontu. Filarami sektora obronnego stały się trzy zakłady produkcyjne:

• Omsk je posadź. Kujbyszewa, połączona z zakładem nr 20 Ludowego Komisariatu Przemysłu Lotniczego. Produkowano tu amunicję, w tym komponenty do rakiet.
• Zakład w Leningradzie im. Woroszyłow №174. Zorganizowała montaż legendarnych czołgów T-34.
• Trzy moskiewskie fabryki samolotów (później połączone w przedsiębiorstwo lotnicze Polet) rozpoczęły produkcję samolotów Tu-2 i Jak-9.

Wiosną 1942 roku zakłady produkcyjne wielu przedsiębiorstw przemysłu medycznego, lekkiego i spożywczego zostały przeniesione do Omska.

Powojennarozwój

Po zakończeniu działań wojennych zdecydowana większość przemysłu pozostała w mieście, co pozwoliło regionowi omskiemu stać się jednym z wiodących ośrodków przemysłowych ZSRR. W latach 50. XX wieku listę omskich zakładów uzupełniła największa krajowa rafineria ropy naftowej. Jego budowę rozpoczęto w listopadzie 1949, pierwsza produkcja została odebrana 5 września 1955. Rafineria Omsk produkuje benzynę, olej opałowy, olej napędowy i inne produkty petrochemiczne.

1959 to rok urodzenia fabryki sadzy technicznej w Omsku (dziś fabryka sadzy). W 1960 roku miało miejsce położenie kolejnego giganta petrochemicznego - przedsiębiorstwa produkującego kauczuk syntetyczny. Pierwszą gumę uzyskano 24 października 1962, a 15 maja 1963 opanowano produkcję diwinylu. Również w latach 60. uruchomiono duże fabryki sprzętu gazowego, inżynierii tlenowej i inne.

Do lat 80. kompleksy rolno-przemysłowe, petrochemiczne i maszynowe były najbardziej rozwinięte w obwodzie omskim. Stanowiły one 70% całkowitej produkcji przemysłowej regionu. Do najważniejszych należały Omsk MPZ, fabryka sadzy oraz przedsiębiorstwa przemysłu obronnego, wśród których wyróżniało się Stowarzyszenie Produkcyjne Poljot.

W dobie relacji rynkowych

90s charakteryzują się prawie dwukrotnym spadkiem regionalnej gospodarki. Szczególnie mocno ucierpiała branża inżynieryjna. Na przykład w 1995 r. wykorzystanie mocy produkcyjnych zakładów przemysłu obronnego nie przekraczało średnio 40%. Wręcz przeciwnie, rafineria ropy naftowej w Omsku wykazała się godną pozazdroszczenia stabilnością. Był i pozostaje wiodącym krajowym dostawcą w Rosjipaliwo.

Lista fabryk w Omsku i obwodzie omskim, które wniosły największy wkład do budżetu regionalnego:

• Omskenergo (energetyka);
• Rafineria Sibnieft-Omsk (paliwo);
• Omskshina (chemiczne);
• "Rosar" (jedzenie);
• przetwórnia mięsa „Omsk” (żywność);
• Omsktehuglerod (chemiczny);
• zakład inżynierii transportu (inżynieria);
• TF Omskaya (jedzenie);
• ATPP "Osha" (jedzenie);
• Matador-Omskshina (chemiczne).

Do 2015 r. produkcja pozostanie wiodącym sektorem gospodarki regionalnej. Rafineria w Omsku stała się drugą co do wielkości rafinerią na świecie (do 29 mln ton ropy rocznie) i najbardziej zaawansowaną technologicznie w kraju.

OJSC Omskshina odpowiada za 20% opon produkowanych w Rosji. Marki opon „Matador-Omskshina” i „Matador” są poszukiwane na rynku krajowym i zagranicznym. Fabryka sadzy jest jednym z liderów petrochemicznych w Rosji.

Rozwój państwowego ładu obronnego przyczynił się do rozwoju inżynierii omskiej w sektorze przemysłu obronnego. Instytut Badawczy Inżynierii Instrumentów stał się częścią koncernu Orion, Omsktransmash został przeniesiony do Uralvagonzavod w obwodzie moskiewskim. Baranova weszła w strukturę Centrum Naukowo-Produkcyjnego Salut ds. Inżynierii Turbin Gazowych, Stowarzyszenie Produkcji Poliotów zostało przekształcone z niezależnego przedsiębiorstwa w oddział GKNPTs im. A. I. Chruniczow. Włączenie tych zakładów do dużych gospodarstw pozwoliło im uzyskać dostęp do funduszy rządowych.