Przemysł Japonii: przemysł i ich rozwój

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Japonia (Nihon lub Nippon) jest jedną z wiodących potęg gospodarczych. Jest jednym z liderów obok Stanów Zjednoczonych i Chin. Stanowi 70% całkowitego produktu Azji Wschodniej.

Japoński przemysł osiągnął wysoki poziom rozwoju, zwłaszcza w dziedzinie nauki i edukacji. Wśród liderów światowej gospodarki są Toyota Motors, Sony Corporation, Fujitsu, Honda Motors, Toshiba i inne.

Bieżący stan

Japonia jest uboga w minerały – liczą się tylko zasoby węgla, miedzi i rud ołowiu i cynku. W ostatnim czasie istotne stało się również przetwarzanie zasobów Oceanu Światowego – wydobycie uranu z wody morskiej, wydobycie brodawek manganu.

Pod względem światowej gospodarki Kraj Kwitnącej Wiśni odpowiada za około 12% całkowitej produkcji. Wiodącymi gałęziami przemysłu w Japonii są metalurgia żelaza i metali nieżelaznych, inżynieria mechaniczna (szczególniemotoryzacja, robotyka i elektronika), przemysł chemiczny i spożywczy.

Zagospodarowanie przestrzenne

Istnieją trzy największe regiony w stanie:

• Tokio-Jokohama, w tym Keihin, wschodnia Japonia, prefektury Tokio, Kanagawa, region Kanto.
• Nagoja, Tuke o tym mówi.
• Osaka-Kob (Han-sin).

Oprócz powyższego istnieją również mniejsze obszary:

• Północne Kiusiu (Kita-Kyushu).
• Kanto.
• Wschodni Morski Region Przemysłowy (Tokai).
• Tokio-Tiba (obejmuje Kei-yo, wschodnią Japonię, region Kanto i prefekturę Chiba).
• Japoński obszar śródlądowy (Seto Naikai).
• Obszar przemysłowy ziem północnych (Hokuriku).
• Region Kashima (obejmuje całą tę samą wschodnią Japonię, Kashima, region Kanto i prefekturę Ibaraki).

Ponad 50% przychodów z produkcji pochodzi z tokijskich obszarów Jokohamy, Osaki, Kobe i Nagoi, a także z Kitakyushu w północnym Kiusiu.

Najbardziej aktywnym i stabilnym elementem rynku w tym kraju jest mały i średni biznes. 99% wszystkich japońskich firm należy do tego obszaru. Nie dotyczy to jednak przemysłu tekstylnego. Przemysł lekki w Japonii (którego wspomniany przemysł jest elementem wiodącym) oparty jest na dużych, dobrze wyposażonych przedsiębiorstwach.

Rolnictwo

Grunty rolne kraju zajmują około 13% jego terytorium. Co więcej, połowa tych ziem to pola zalewowe wykorzystywane do uprawy ryżu. W swej istocie rolnictwo jest tu zróżnicowane i opiera się na rolnictwie, a dokładniej na uprawie ryżu, upraw przemysłowych, zbóż i herbaty.

Jednakże to nie wszystko czym może się pochwalić Japonia. Przemysł i rolnictwo w tym kraju są aktywnie rozwijane i wspierane przez rząd, który poświęca im wiele uwagi i inwestuje dużo pieniędzy w ich rozwój. Istotną rolę odgrywa również ogrodnictwo i uprawa warzyw, hodowla serów, hodowla zwierząt, leśnictwo i rzemiosło morskie.

Ryż zajmuje ważne miejsce w sektorze rolniczym. Uprawa warzyw rozwija się głównie na przedmieściach, przeznacza się na nią około jednej czwartej gruntów rolnych. Pozostałą część obszaru zajmują uprawy przemysłowe, trawy pastewne i drzewa morwowe.

Około 25 milionów hektarów pokrywają lasy, w większości przypadków właścicielami są chłopi. Drobni właściciele posiadają działki o powierzchni ok. 1 ha. Wśród głównych właścicieli są członkowie rodziny cesarskiej, klasztory i świątynie.

Hodowla bydła

Hodowla bydła w Kraju Kwitnącej Wiśni zaczęła się aktywnie rozwijać dopiero po II wojnie światowej. Ma jedną cechę – bazuje na importowanej, importowanej paszy (kukurydza). Własna japońska gospodarka jest w stanie zaspokoić nie więcej niż jedną trzecią wszystkich potrzeb.

Centrum hodowli zwierząt jest ks. Hokkaido. Hodowla świń rozwija się w regionach północnych. Ogólnie liczba bydła sięga 5milionów osobników, z czego około połowa to krowy mleczne.

Wędkowanie

Morze to jedna z zalet, którymi może się cieszyć Japonia. Przemysł i rolnictwo czerpie wiele korzyści z wyspiarskiego położenia kraju: jest to dodatkowa trasa dostaw towarów, pomoc dla sektora turystycznego i różnorodnej żywności.

Jednak pomimo morza kraj musi importować pewną ilość produktów (zgodnie z prawem międzynarodowym wydobycie życia morskiego jest dozwolone tylko w granicach wód terytorialnych).

Głównymi przedmiotami połowów są śledź, flądra, dorsz, łosoś, halibut, saury itp. Około jedna trzecia połowów pochodzi z wód w rejonie wyspy Hokkaido. Japonia nie ominęła zdobyczy nowoczesnej myśli naukowej: aktywnie rozwija się tu akwakultura (małże perłowe, ryby hodowane w lagunach i na polach ryżowych).

Transport

W 1924 r. parking w kraju liczył tylko około 17,9 tys. W tym samym czasie imponowała liczba riksz, rowerzystów i wozów napędzanych przez woły lub konie.

20 lat później zapotrzebowanie na ciężarówki wzrosło, głównie ze względu na rosnące potrzeby armii. W 1941 roku wyprodukowano w kraju 46 706 samochodów, z czego tylko 1065 to samochody.

Japoński przemysł motoryzacyjny zaczął się rozwijać dopiero po II wojnie światowej, co stało się bodźcem dlabyła wojna w Korei. Bardziej korzystne warunki zapewnili Amerykanie firmom, które przyjęły zamówienia wojskowe.

W drugiej połowie lat 50. gwałtownie rósł również popyt na samochody osobowe. W 1980 roku Japonia wyprzedziła Stany Zjednoczone, stając się największym eksporterem na świecie. W 2008 roku kraj ten został uznany za największego producenta samochodów na świecie.

Przemysł stoczniowy

Jest to jedna z wiodących branż, zatrudniająca ponad 400 tys. osób, w tym pracujących bezpośrednio w fabrykach i przedsiębiorstwach pomocniczych.

Dostępne pojemności pozwalają na budowę statków wszelkiego typu i przeznaczenia, a aż 8 doków jest zaprojektowanych do produkcji supertankowców o wyporności 400 tysięcy ton wyprodukowanych w Japonii.

Rozwój przemysłu japońskiego na tym obszarze rozpoczął się po II wojnie światowej, kiedy w 1947 r. zaczął działać planowany program budowy statków. Zgodnie z nim firmy otrzymywały od rządu bardzo korzystne kredyty preferencyjne, które z roku na rok rosły wraz ze wzrostem budżetu.

Do 1972 roku 28 program przewidywał (przy pomocy rządu) budowę statków o łącznej wyporności 3304 tys. ton brutto. Kryzys naftowy znacznie ograniczył skalę, ale fundament, jaki ten program położył w latach powojennych, służył jako stabilny i skutecznyrozwój branży.

Do końca 2011 roku portfel zamówień dla Japończyków wynosił 61 milionów DWT. (36 mln brt.). Udział w rynku pozostał na stabilnym poziomie 17% dwt, przy czym większość zamówień dotyczyła masowców (statki specjalistyczne, rodzaj masowców do przewozu towarów takich jak zboże, cement, węgiel luzem), a mniejsza część to tankowce.

W tej chwili Japonia nadal jest numerem jeden w budowie statków na świecie, pomimo poważnej konkurencji ze strony południowokoreańskich firm. Specjalizacja branżowa i wsparcie rządu stworzyły fundację, która utrzymuje poważne firmy na powierzchni nawet w tej sytuacji.

Metalurgia

Kraj dysponuje niewielkimi zasobami, w związku z czym opracowano strategię rozwoju kompleksu metalurgicznego, ukierunkowaną na oszczędność energii i zasobów. Innowacyjne rozwiązania i technologie pozwoliły przedsiębiorstwom zmniejszyć zużycie energii elektrycznej o ponad jedną trzecią, a innowacje zostały zastosowane zarówno na poziomie poszczególnych firm, jak i całej branży.

Metalurgia, podobnie jak inne gałęzie przemysłu, specjalizacja przemysłu Japonii, została po wojnie aktywnie rozwinięta. Jeśli jednak inne państwa dążyły do modernizacji i aktualizacji technologii, które już w nich istniały, rząd tego kraju poszedł inną drogą. Główne wysiłki (i pieniądze) skierowane były na wyposażenie przedsiębiorstw w najbardziej zaawansowane w tamtym czasie technologie.

Gwałtowny rozwój branży trwał przez około dwie dekady i osiągnął szczyt w 1973 r., kiedy 17,27%Sama Japonia odpowiada za całą światową produkcję stali. Co więcej, pod względem jakości twierdzi, że jest liderem. Stymulował to m.in. import surowców hutniczych. W końcu rocznie importuje się ponad 600 milionów ton koksu i 110 milionów ton produktów z rudy żelaza.

W połowie lat 90. chińskie i koreańskie przedsiębiorstwa metalurgiczne konkurowały z Japończykami, a kraj zaczął tracić pozycję lidera. W 2011 roku sytuacja pogorszyła się z powodu klęski żywiołowej i katastrofy w Fukushimie-1, ale według przybliżonych szacunków ogólny spadek tempa produkcji nie przekroczył 2%.

Przemysł chemiczny i petrochemiczny

Przemysł chemiczny w Japonii w 2012 roku wyprodukował produkty o wartości 40,14 biliona jenów. Kraj jest jednym z trzech światowych liderów wraz z USA i Chinami, posiadającym około 5,5 tys. przedsiębiorstw o odpowiednim kierunku i zapewniającym miejsca pracy dla 880 tys. osób.

W samym kraju branża zajmuje drugie miejsce (jej udział wynosi 14% całości), ustępując jedynie inżynierii mechanicznej. Rząd rozwija go jako jeden z kluczowych obszarów, przykładając dużą wagę do rozwoju technologii przyjaznych środowisku, energo- i zasobooszczędnych.

Wytwarzane produkty są sprzedawane w Japonii i eksportowane: 75% - do Azji, około 10,2% - do UE, 9,8% - do Ameryki Północnej itd. Podstawą eksportu jest guma, produkty fotograficzne i węglowodory aromatyczne, związki organiczne i nieorganiczne itp.

Kraina Wschodzącego Słońca również importuje produkty(import w 2012 r. wyniósł około 6,1 bln jenów), głównie z UE, Azji i USA.

Japoński przemysł chemiczny jest liderem w produkcji materiałów dla przemysłu elektronicznego, w szczególności około 70% światowego rynku produktów półprzewodnikowych i 65% światowego rynku wyświetlaczy ciekłokrystalicznych należy do firm z tego wyspiarskiego kraju.

W nowoczesnych warunkach wiele uwagi poświęca się rozwojowi produkcji włókien węglowych i materiałów kompozytowych dla przemysłu jądrowego i lotniczego.

Elektronika

Wiele uwagi poświęca się rozwojowi sfery informacyjnej i telekomunikacyjnej. Technologie transmisji 3D, robotyka, sieci światłowodowe i bezprzewodowe nowej generacji, inteligentne sieci i przetwarzanie w chmurze działają jako „główny silnik branży”.

Pod względem skali infrastruktury Japonia dogania Chiny i Stany Zjednoczone i znajduje się w pierwszej trójce. W 2012 roku łączna liczba internautów w kraju osiągnęła 80% ogółu ludności. Siły i środki kierowane są na tworzenie superkomputerów, rozwój wydajnych systemów zarządzania energią oraz technologii energooszczędnych.

Energia

Około 80% potrzeb energetycznych Japonii zostało zaspokojonych poprzez import. Początkowo rolę tę pełniło paliwo, zwłaszcza ropa, z krajów Bliskiego Wschodu. W celu zmniejszenia zależności od dostaw w Kraju Kwitnącej Wiśni podjęto szereg działań, w szczególności w odniesieniu do „spokojnego atomu”.

Programy badawcze w dziedzinie energii jądrowej Japonia rozpoczęła się w 1954 roku. Uchwalono kilka ustaw i powołano organizacje realizujące cele rządu w tej dziedzinie. Pierwszy komercyjny reaktor jądrowy został sprowadzony z Wielkiej Brytanii i rozpoczął pracę w 1966 roku.

Kilka lat później krajowe zakłady użyteczności publicznej kupiły rysunki od Amerykanów i wraz z lokalnymi firmami zbudowały z nich obiekty. Japońskie firmy Toshiba Co., Ltd., Hitachi Co., Ltd. a inni sami zaczęli projektować i budować reaktory na lekką wodę.

W 1975 roku, ze względu na problemy z istniejącymi stacjami, rozpoczęto program usprawnień. Zgodnie z nią, do 1985 roku japoński przemysł jądrowy musiał przejść przez trzy etapy: dwa pierwsze polegały na zmianie istniejących konstrukcji w celu usprawnienia ich eksploatacji i konserwacji, a trzeci wymagał zwiększenia mocy do 1300-1400 MW i fundamentalnych zmian w reaktorach..

Polityka ta spowodowała, że w 2011 roku Japonia miała 53 działające reaktory, zapewniając ponad 30% zapotrzebowania kraju na energię elektryczną.

Po Fukushimie

W 2011 roku japoński przemysł energetyczny mocno ucierpiał. W wyniku najsilniejszego w historii kraju trzęsienia ziemi i następującego po nim tsunami doszło do wypadku w elektrowni jądrowej Fukushima-1. Po dużym wycieku pierwiastków promieniotwórczych, który nastąpił, skażeniu uległo 3% terytorium kraju, ludność okolic stacji (około 80 tys. osób).ludzi) zamienili się w osadników.

To wydarzenie zmusiło wiele krajów do zastanowienia się, jak akceptowalne i bezpieczne jest działanie atomu.

W Japonii wybuchła fala protestów domagających się rezygnacji z energii jądrowej. Do 2012 roku większość stacji w kraju została wyłączona. Opis japońskiego przemysłu ostatnich lat mieści się w jednym zdaniu: „Ten kraj stara się być zielony”.

Teraz właściwie nie używa już atomu, główną alternatywą jest gaz ziemny. Dużo uwagi poświęca się również energii odnawialnej: słońcu, wodzie i wiatrowi.