Metoda prawa podatkowego i jego charakterystyka

2024 Autor: Howard Calhoun | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:38

Prawo podatkowe jest najważniejszą gałęzią orzecznictwa w zakresie badania sfery podatkowej stosunków prawnych, szkolenia jej kadr, a także realizacji priorytetów państwa w zakresie uregulowania tej komunikacji. Jakie są cechy przedmiotu i metody tej branży? Jakie są niuanse w interpretacji tych terminów?

Co to jest prawo podatkowe?

Zanim rozważymy metodę prawa podatkowego, zastanówmy się, czym jest ta gałąź prawna. Odpowiedni termin można rozumieć w 3 różnych kontekstach:

- jako dyscyplina akademicka;

- jako gałąź nauki;

- jako sekcja prawa krajowego.

Wszystkie te interpretacje pojęcia „prawa podatkowego” są ze sobą powiązane. A więc odpowiednia dyscyplina naukowa i dziedzina nauki to przede wszystkim zaznaczony dział prawa krajowego. Z kolei publikowanie aktów prawnych, a także praktyki organów ścigania w dużej mierze zależą od kwalifikacji prawników, które w dużej mierze nabywane są w placówkach edukacyjnych, a także od poziomu naukowegoopracowanie niektórych problemów związanych z prawem podatkowym.

Przedmiot prawa podatkowego

Można zauważyć, że dla wszystkich 3 interpretacji odpowiedniego terminu charakterystyczny jest wspólny przedmiot: zespół stosunków prawnych, które powstają przy udziale organów państwowych i podatników w statusie osób fizycznych lub prawnych. Przedmiotem tych stosunków prawnych może być procedura ustalania, obliczania, przekazywania do budżetu, a także pobierania różnych podatków, a także sprawowanie kontroli nad ich płatnością oraz wykonywanie środków odpowiedzialności za naruszenia odpowiedniej gałęzi prawa.

Odpowiadający stosunek prawny może w ten sposób:

- do zbadania na poziomie dyscypliny naukowej;

- odzwierciedlone w materiałach dydaktycznych;

- podlegać przepisom podatkowym.

Tego rodzaju komunikację można prowadzić przy użyciu różnych metod prawa podatkowego. Przestudiujmy ich specyfikę.

Istota metod prawa podatkowego

Metoda prawa podatkowego to, zgodnie z tradycyjnym podejściem, zespół mechanizmów prawnych, które pozwalają pewnym podmiotom w różnym stopniu wpływać na przedmiot prawa podatkowego. Np. przedstawiciele nauki – do studiowania stosunków prawnych, nauczyciele – do ich interpretacji w ramach dyscypliny naukowej, ustawodawca – do odzwierciedlenia w przepisach.

Przestudiujmy, jak można rozumieć daną metodę w kontekście jej rozważania jako sekcjiprawo krajowe.

Metoda w kontekście prawa krajowego

W odpowiednim kontekście metodę prawa podatkowego charakteryzuje zwykle podejście ustawodawcy do regulacji różnych stosunków prawnych w zakresie podatków i opłat. Może to być:

- prawo publiczne;

- cywilne.

W pierwszym przypadku ustawodawca stosuje mechanizmy ustanowione przez obecne akty prawne, aby zmusić określone osoby do wykonania nakazów zapłaty podatku. W grę wchodzi więc imperatywna metoda regulowania stosunków prawnych. W drugim działania ustawodawcy sprowadzają się głównie do zaleceń i aprobat. W rzeczywistości w prawie podatkowym wdrażana jest metoda rozporządzająca, zgodnie z którą określone podmioty stosunków prawnych mają możliwość wyboru sposobu postępowania w określonej komunikacji.

Rozważmy kluczowe cechy charakteryzujące metodę w prawie podatkowym.

Znaki metody prawa podatkowego

Przede wszystkim ma charakter publicznoprawny. Obowiązki podatkowe obywateli i organizacji są regulowane na poziomie ustawodawstwa federalnego, regionalnego i gminnego, które w zakresie uregulowania głównych komunikatów ma charakter normatywny. Tłumaczy się to przede wszystkim tym, że pobór podatków jest procedurą kluczową z punktu widzenia kształtowania budżetu państwa, materialnego wsparcia głównych instytucji państwa. Ta cecha zrozumienia istoty odpowiednich płatnościprzesądza o pojawieniu się prymatu interesów publicznych nad prywatnymi. Obowiązki płacenia podatków są zatem nakładane jednakowo na wszystkich obywateli, a korzyści podatkowe są określane w sposób regulacyjny dla osób o tym samym statusie.

Wybór metody podatkowej

Szczególna metoda prawa podatkowego jest istotna z punktu widzenia wyboru przez państwo najskuteczniejszych mechanizmów zapewniających wypełnienie przez obywateli obowiązku przekazywania określonych płatności do budżetu. W tym przypadku priorytetem może być stosowanie właśnie tych podejść, które można scharakteryzować jako imperatywne, polegających na wydawaniu przez właściwe organy wiążących instrukcji dla podatników.

Stosunek mechanizmów imperatywnych i dyspozytywnych

Jednocześnie zwiększenie efektywności zarządzania stosunkami prawnymi w zakresie wpłacania podatków do budżetu może wymagać od rządu wykorzystania również mechanizmów cywilnych. Badanie stopnia ich oddziaływania można zaliczyć do problemu metody prawa podatkowego, istotnego zarówno dla sfery praktycznego stanowienia prawa, jak i w szczególności dla dziedziny badań naukowych.

Sposób, w jaki powinny być skorelowane podejścia dyspozytywne i imperatywne, jest określany przez uwzględnienie wielu czynników, które często ujawniają się dopiero po wdrożeniu i zastosowaniu norm prawnych. Mogą mieć charakter społeczno-gospodarczy, instytucjonalny, zdeterminowany procesami wewnętrznymi lub np. polityką zagraniczną.

Priorytet imperatywumetoda

Ale tak czy inaczej, w rosyjskim systemie prawnym rozwinęła się sytuacja, w której imperatywne metody prawa podatkowego wciąż mają większy priorytet. Ten lub inny podmiot stosunków prawnych otrzymuje w ten sposób, publiczne lub osobiste - ale w sposób przewidziany aktami prawnymi, instrukcje dotyczące jego działania w kontekście wypełniania obowiązków w zakresie wpłacania podatków i opłat do budżetu.

Znaczenie metody dyspozycyjnej

W razie potrzeby ustawodawca stosuje różne sposoby interpretacji norm prawa podatkowego, utrwala je w zaleceniach i dokumentach wyjaśniających, jeżeli normy prawa w niektórych przepisach są dyspozytywne. W niektórych przypadkach takie podejście może być nawet skuteczniejsze niż obowiązkowe regulacje. Z reguły jest to praktykowane, jeśli ten lub inny rodzaj komunikacji jest trudny do uregulowania na poziomie przepisów federalnych.

W tym przypadku właściwe organy – najczęściej Federalna Służba Podatkowa, stosują określone środki i metody interpretacji norm prawa podatkowego, po czym ustalają wyniki wykonanej pracy w pismach i innych aktach prawnych, które są publikowane w określony sposób. W wielu przypadkach treść takich dokumentów jest brana pod uwagę przez podatników w pierwszej kolejności, natomiast zarządzenia przepisów federalnych nie są de facto stosowane jako regulacyjne, choć mają dużą moc prawną.

Normy dyspozytywne w federalnymustawodawstwo

W rosyjskim ustawodawstwie istnieją przepisy federalne, które mają charakter rozporządzający. Są to na przykład przepisy Ordynacji podatkowej dotyczące wyboru systemu podatkowego przez przedsiębiorców. O ile działalność zakładanych przez nich firm spełnia określone kryteria w zakresie rotacji i liczby pracowników, mogą one w szczególności pracować w systemie uproszczonym, a tym samym płacić znacznie niższe podatki niż w przypadku pracy według ogólnej metody podatki.

Z kolei przy ustalaniu procedury obliczania kwot określonych wpłat do budżetu metody prawa podatkowego wykorzystują te same imperatywne mechanizmy: odpowiednie przepisy prawa określają, w jaki sposób podstawa opodatkowania, stawka, okres rozliczeniowy oraz inne warunki przekazywania wpłat do budżetu państwa.

Ogólnie rzecz biorąc, regulacja stosunków prawnych w dziedzinie podatków i opłat jest regulowana na poziomie ustawodawstwa federalnego Rosji. Możliwe są jednak warianty, w których metoda prawa podatkowego i jego cechy zostaną określone w oparciu o normy regionalnych źródeł prawa. Rozważmy ten niuans bardziej szczegółowo.

Metody prawa podatkowego w ramach stosowania ustawodawstwa regionalnego

Rzeczywiście, większość norm regulujących procedurę wypełniania przez obywateli i organizacje zobowiązań w zakresie płacenia podatków i opłat jest ustanowiona na poziomie federalnych aktów prawnych – przede wszystkim Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej. Ale w liczbieW przypadkach, przepisy Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej powinny być uzupełnione normami przyjętymi przez władze regionów Rosji.

Na przykład ta cecha charakteryzuje regulację płatności podatku od majątku osób fizycznych reprezentowanych przez nieruchomości. Procedura obliczania odpowiedniej płatności pod względem jej głównych składników jest określana na poziomie kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej. Jednak szereg kluczowych elementów podatku od nieruchomości ustala się z uwzględnieniem regionalnych przepisów prawa. A zatem do pewnego momentu to władze podmiotu Federacji Rosyjskiej określają, czy odpowiednia płatność zostanie obliczona na podstawie wartości inwentarzowej lub katastralnej nieruchomości. Z kolei niezależnie od tego, jaką konkretną opcję wybiorą władze regionalne, ustalają również stawki danego podatku - ale w granicach określonych w Ordynacji podatkowej Federacji Rosyjskiej.

Proporcja ustawodawstwa regionalnego i federalnego przy wyborze metody prawa podatkowego

Tak więc, z punktu widzenia funkcjonowania regionalnych źródeł norm, metoda prawa podatkowego będzie tak samo imperatywna, jak gdyby zastosowano ustawodawstwo federalne: podatnicy zarejestrowani w odpowiednim regionie będą zobowiązani do przestrzegania przepisów ustawodawstwa zatwierdzonego w podmiocie założycielskim Federacji Rosyjskiej. Z kolei z punktu widzenia Ordynacji podatkowej Federacji Rosyjskiej normy określające, po pierwsze schemat obliczania podatku od nieruchomości, a po drugie jego stawkę, mogą być stosowane tylko wtedy, gdy szczegółowe przepisy źródeł prawa ustalającego te elementy płatności, nieakceptowane przez ustawodawcę regionalnego.

Określ, czySpecyficzna metoda prawa podatkowego faktycznie imperatywna na poziomie federalnym w niektórych przypadkach jest możliwa tylko wtedy, gdy zostaną zidentyfikowane wzorce korelacji odpowiednich przepisów prawa z przyjętymi na poziomie regionalnym. Zatem z punktu widzenia Ordynacji podatkowej Federacji Rosyjskiej pewne normy są akceptowane tylko wtedy, gdy przepisy regulujące tę samą sferę stosunków nie są uchwalane przez władze podmiotów Federacji Rosyjskiej. Z kolei ustawodawstwo regionalne w tym przypadku można uznać za źródło norm obowiązkowych równoważnych z federalnymi, mimo że jego moc prawna jest mniejsza niż Ordynacji podatkowej.

Normatywność aktów prawnych w prawie podatkowym

Przydatne będzie zbadanie jeszcze jednego aspektu stosowania metody w prawie podatkowym: normatywnego charakteru przepisów aktów wydawanych przez organy. Metoda prawa podatkowego jest zwykle określana jako sposób regulowania stosunków prawnych za pomocą tych samych źródeł regulacyjnych reprezentowanych przez prawo federalne lub regionalne, w niektórych przypadkach - przez źródła prawne.

Z kolei w wielu przypadkach odpowiednia metoda może być również reprezentowana przez źródła nienormatywne. Są one również wydawane przez władze, jednak ich akcja skierowana jest do określonego kręgu osób, a nawet konkretnego obywatela lub organizacji. Takim źródłem może być np. nakaz zapłaty podatku, który nie został przekazany przez tę czy inną osobę w terminie, w wyniku czego powstały zaległości. Jednak każda recepta odpowiedniego typu - czy to 1 z rzędu, 2 lub 3(prawo podatkowe, przedmiot, metoda, miejsce, jego źródła można zatem określić na poziomie aktów nienormatywnych) powinno być oparte z kolei na przepisach normatywnych aktów prawnych. To znaczy, bądź legalny i rozsądny.

Tak więc oba mechanizmy zarządzania stosunkami prawnymi w zakresie podatków i opłat – normatywne i nienormatywne są również ściśle powiązane.

CV

Tak więc poznaliśmy specyfikę przedmiotu i metody prawa podatkowego. Przede wszystkim ważny jest kontekst, w jakim są rozpatrywane – naukowy, edukacyjny czy instytucjonalno-prawny. Jeśli chodzi o przedmiot prawa podatkowego, zachowuje on integralność we wszystkich 3 kontekstach.

Z kolei metoda odpowiedniej gałęzi prawa będzie się różnić w zależności od tego, kogo zastosuje – naukowca, nauczyciela czy ustawodawcy. Jego użycie określi z góry kolejność działań tego lub innego przedmiotu komunikacji. Przykładowo, jeśli jest to ustawodawca, to zgodnie z wybraną metodą prawa podatkowego – imperatywną lub dyspozytywną, powstaną przepisy aktów normatywnych wydawanych przez organy w celu uregulowania stosunków prawnych w zakresie uiszczania podatków i opłat.